روز قبل از سفر به تهران تصمیم گرفتم کتابی همراه خودم ببرم تا شاید کشش زمان مسیر را با آن سر کنم؛ مسیر ۷ ساعتهٔ یزد تا تهران به نظر برای این کتاب (و برای منی که کارهای دیگری هم در مسیر دارم) کفاف نمی‌داد و احتمالا مجبور می‌شدم تا ادامه کتاب را به مسیر بازگشت موکول کنم!
القصه، در قطار که جاگیر شدیم کتاب را از کیف درآوردم و مشغول شدم که به ناگاه یکی از رفقا بانگی برآورد(!) که «ملك (بعضی اوقات اینگونه فامیلی‌ام را میخوانند)، می‌خواهی برایت اسپویلش کنم؟» که با مقاومت و ایستادگی بنده روبرو شد و ناکام ماند...
خواندن کتاب همانا، به سرعت گذشتن زمان همان؛ طوری کتاب را خواندم که شاید اصلا در طول این ۴ ساعت مطالعه (با همه‌ی اسم‌فامیل بازی کردن‌ها و غذا خوردن‌ها و...) متوجه گذر زمان نبودم، اگرچه نباید نقش حضور پربرکت دوستان را دست‌کم گرفت!
خب مسلماً این یادداشت در مورد کتاب است، نه وبلاگ شخصی بنده پس کمی هم باید در مورد کتاب اضافه‌گویی کنم.
چیز زیادی از نقد و بررسی کتاب حالی‌ام نمی‌شود اما نسبت به کتاب قبلی که از آقای جعفری خوانده بودم خوبتر و روانتر بود؛ اینطور روایت‌هایی را کم می‌شود در واقعیت پیدا کرد، تصور کنید دختری با خانواده تقریبا وهابی در دل غزه دل به پسری شیعه مذهب می‌دهد و هردویشان برای اینکه به‌هم برسند هرکاری می‌کنند! پایان قصه هم برای من خیلی غیر قابل پیش‌بینی(تر) بود... به هرحال شاید به خاطر این باشد که من کمتر سراغ این دست کتابها می‌روم.
      

        ـ یا نور ـ

با شروع این کتاب سفری شگفت‌انگیز پر از حقایق عالم هستی را آغاز خواهید کرد. در ابتدا به عالم غیب سفر می‌کنید و مراتب عالم خلقت را کنکاش می‌کنید؛ سپس به پاسخِ پرسشِ «من کیستم؟» می‌پردازیم و سِیری در عالم خواب می‌کنید و در ایستگاه سوم به موجودات عالم هستی می‌رسید و کمی با آنها آشنا می‌شوید؛ ایستگاه چهارم و پنجم به «من و تن» و «نسبت من و تن» می‌پردازد و در توقف‌گاه هششم «کمال من» را می‌یابیم و در ایستگاه هفتم نیز «معرفت نفس و معرفت رَبّ» را می‌خوانیم و در ایستگاه پایانی به شناخت «مراتب عالم هستی» می‌رسیم...
این شرح حرکت قطار « انسان شناسی، جهان‌شناسی» بود؛ سفری عمیق به عالم خلقت.
قطار می‌خواهد جهان را -به صورت ساده- به ما معرفی کند، متن ساده کتاب نسبت به کتب دیگر خواندن را برای ما نوجوانان قطعا آسانتر می‌کند و صد البته اگر مشکلی بود رمزینه‌ها (QR code) به کمک ما می‌آیند و ما را به پای صحبت های استاد عزیز «شیخ محمدعلی تولایی» می‌نشانند.
      

        برای سفر اربعین برداشته بودمش، هرچند فرصت نشد در زمانی که نیاز داشتم سراغش بروم اما به هر حال در راه بازگشت توانستم کتاب را خودم بخوانم و لاقل از بخش «زندگی پس از زیارت» استفاده ببرم...
کتاب به صورت مختصر و بسیار روان فلسفه زیارت را توضیح می‌دهد که «ضرورت زیارت»، «معرفت» و «ارتباط با قلب امام» از عناوین آن است و در بخش بعدی حدود ۲۴ مورد از آداب زیارت را تشریح می‌کند و بخش های بعدی هم به ترتیب «پاداش زیارت» و «آسیب شناسی زیارت» هستند که در بخش آخر به چند مورد از خرافات و حاجت‌روایی و... پرداخته شده.

بخشی از کتاب:
شناخت لازمه هر ارتباطی است. در زیارت قلب و مرکز احساسات و افکار زائر با «قلب امام» مرتبط می‌شود. از این رو شکی نیست که اساس زیارت و ارتباط با امام به «معرفت و شناخت» از امام(ع) برمی‌گردد و اگر این شناخت نباشد زائر نمی‌تواند تشخیص بدهد تا چه نوع ارتباطی با امام(ع) برقرار کرده و بهترین بهره را از زیارت او ببرد ...
      

        - یا نور -

معرفت شناسی آمده تا معرفت ما را با «معرفت» یا همان «شناخت» آشنا کند.
در درس اول با تعریف اصول عقاید و ضرورت یادگیری آن آشنا می‌شویم و مختصری با عناوین معارف کاربری،  (همان دورهٔ ۷ جلدی: معرفت شناسی، انسان شناسی، جهان‌شناسی، خدا شناسی و...) آشنا می‌شویم.
در دروس اول تا سوم هم به «راه های شناخت واقعیت» می‌رسیم و با عبور از آنها با معنا و اقسام علم و شناخت، راه های کسب آنها، تفکر، تجربه، شهود و... آشنا می‌شویم.
درس سوم سوالات ما را در مورد «شناخت» پاسخ می‌دهد.
دروس ششم تا هشتم نیز به مغالطات می‌پردازند و انواع مغالطات را توضیح می‌دهند.
با درک بنده، محتوای این کتاب مقدمه برای کتب بعدیِ دورهٔ هفت جلدی است و پیش نیاز های آن را فراهم می‌کند.
زبان ساده کتاب مخصوص نوجوان و جوان است و طبیعتا فهم مباحث دشوار منطق و فلسفه را برای ما ساده می‌کند.
مانند همه کتب معرفت شناسی (دوره ۷ جلدی و دوره ۳ جلدی) این کتاب نیز دارای رمزینه(QR code) است و در پیچاپیچ شبهات و سوالات به کمک ما می‌آیند.
اگر بخواهیم نکته‌ای خاص در مورد این کتاب بگوییم می‌توانیم به خطوط مخصوص حاشیه نویسی کتاب اشاره کنیم که ایده بی‌نظیری است و می‌تواند کاملا اندازه و قطع کتاب را توجیه کند؛ به طور کل این بخش به ما کمک می‌کند تا سوالات، نتیجه‌گیری ها، توضیحات اضافه خودمان -و در یک جمله- حاشیه هایمان را در این مکان که در تمام صفحات کتاب (بجز صفحات عکس دار) بنویسیم.
      

        تجربه اولین برخورد من با توحید مفضل، بسیار شیرین تر از حد انتظار بود.
در صفحه صفحهٔ کتاب به این فکر می‌کردم که چقدر جای توحید مفضل  [و چنین عناوینی] در سیستم آموزشی ما خالی است...
.
این نسخه که از طریق یکی از دوستان خوبم امانت گرفتم، ضمن متن دارای تصاویری بود که خواندن کتاب را برای افراد کم سن‌تر از بنده نیز جذاب تر می‌کند
      

        خواندن این کتاب باعث شد دیدگاه من نسبت به ادیان در اروپا و حتی بعضی مسلمان ها تغییر کنه.
چرا؟ چون تصورم این بود که حداقل در دین اسلام، مسلمان ها به عقائد، احکام و دستورات پایبند باشند اما فهمیدم در برای بعضی ها تفکرات مردم جامعه‌ای که در اون زندگی میکنند از حرف خدا بیشتر ارزش داره.
      

        بهترین کتابی که در دسته «داستان‌ مذهبی» خواندم (تا الان که این یادداشت را می‌نویسم) بی‌شک همین داستان راستان است.
آشنایی با زندگی امامان(ع) و پیامبر (ص) و خواندن رفتار و شیوه زندگی و پاسخ گویی آنها بسیار برای من جالب و البته مفید بود.
      

        اغلب ما تاریخ را در حد کتاب اجتماعی دبستان و دبیرستان خواندیم و امتحانات سنگین و «مزخرف» معلم ها ما را از خواندن تاریخ بیزار کرده است.
این کتاب با نگاه طنز و انتقادی لذت خواندن تاریخ را برایمان بیشتر میکند و البته از تصاویرش هم نگذریم «کتاب خوبی» است.

      

        دوست داشتم/دارم کتاب زبان اصلی بخونم، تنها کتابی که تونستم پیدا کنم فعلا، همین بود و کتاب خوبی هم بود. داستان خوبی هم داشت. به شخصه کتاب های بیوگرافی رو میپسندم. به‌خاطر تعریف داستان گذشته توش افعال ماضی زیادی هست که به تقویت زبان انگلیسی کمک میکنه.
      

        از هوشنگ مرادی کرمانی فقط همین یک کتاب را (فعلا) خوانده‌ام.
شاید اگر هدیه نمیگرفتم هم هیچوقت سراغ خواندن این کتاب بی‌نظیر و کلا کتابخوانی نمیرفتم.