ظاهرا بین تمام خواننده های ایرانی من تنها کسی هستم که معتقدم کتاب خاطرات سفیر هیچ چیز خاصی نداشت. نه ادبیات قوی(البته انتظاری هم نمیرفت) و نه حتی داستان و روایت جذب کننده.
        

          خاطرات مستند و خودنوشت خانم شادمهری از روزهای تحصیل در فرانسه.
این نوع کتابا خواننده رو در فضایی غیر ایران قرار میده و با چیزای جدید آشنا میشی و فریب تبلیغات دهان پرکن گل و بلبلی کشورهای دیگه رو نمیخوری.
البته میتونی با کاستی های دم دستی کشورت  هم بیشتر آشنا بشی طی یک قیاس معقولانه و منطقی.
بیان محاوره ای این اثر به نوعی ارتباط خوب با خواننده رو تونسته برقرار کنه
 نکته مناظرات و گفتار نویسنده با سایرین اینه که تونسته برتری محدودیت های اسلام رو به دیگران تفهیم کنه.

در کل پسندیدم
اما
داستان طوری تمام شد که می‌شد ادامه دار بودن کتاب در یک جلد دیگه برداشت بشه

به چنین هموطنانی می بالم 😊

 راستی این کتاب رو دوسال پیش خوندم
الآن برای دومین بار بود که خوندمش...
        

          بسيار خوشخوان و جذاب است.  از معدود كتابهايي كه در يك نوبت خواندم و تمامش كردم. 
اما مشكل من با كتاب، تقليل گرايي وضعيت دانشجوي ايراني مقطع دكتري به بحثهاي خوابگاهي است.  همين تقليل گرايي، كتاب را به يك انيميشن جذاب و مفرح تقليل داده است. 
مثلا چرا راوي هيچ كجاي خاطرات خودش تحت تاثير ديگران قرار نميگيرد و درسي نميگيرد؟
شعار كتاب اين است: ما خيلي با حاليم. 
و مشكل من با همين شعار است.
        

          کتاب خاطرات سفیر رو خیلی قبل تر از طریق وبلاگ شون خونده بودم و حسابی دوستش داشتم وقتی کتاب آمد سریع خریدم فکر کردم قرارست با چیزهای بیشتری مواجه شوم اما عینا همان مطالب وبلاگ بود حتی نثر آن تغییر نکرده بود!
کتاب خاطرات سفیر من رو یاد کتابهای شهدا میندازه کتاب های که آنقدر شخصیت شهید بی خطاست که نمی‌تونستم باهاشون ارتباط بگیرم و درونم حس بدی به خودم پیدا میکردم
و در این کتاب هم دقیقا همین اتفاق میوفته یعنی ما با یک قهرمان بی خطا مواجهیم که در تمام موقعیتها دست برتر رو داره و می‌دونه باید چکار کنم ما با موفقیتها فقط مواجه میشویم و این باعث میشه من مخاطب نتونم باهاش ارتباط برقرار کنم چون ما آدم‌های معمولی هستیم با سختی و آسانی با موفقیت و شکست...
        

          کتاب خاطرات سال اول دانشجویی یک دختر محجبهِ ایرانیِ اهل بحث در یکی از شهرهای فرانسه‌ست. بسیار هم خوش‌خوان نوشته شده و من جدا از خوندنش لذت بردم. 
اما می‌خوام یه چیزی بنویسم که کلا ربطی به این کتاب یا خانم شادمهری نداره. در واقع در مورد یک آدم دیگه‌ست در یک وضعیت مشابه: آقایی به نام کیوان که از خاطرات دوران دانشجویی‌ش در آمریکا می‌نوشت/می‌نویسه و مثل خانم شادمهری اهل بحث هم بود/هست. من یک مدت با علاقه نوشته‌هاشو دنبال می‌کردم و از خوندنشون لذت می‌بردم. یادمه یک بار با خانمی در مورد ازدواج موقت بحث کرده بود و برای من زاویه‌ی دید و نگاهش بسیار جالب بود. تا اینکه یک روز ویدئویی گذاشت از مصاحبه‌ش با آقایی در یک مسجد که تصمیم گرفته بود مسلمان بشه‌، و تنها نکته‌ی ویدئو این بود که کیوان چندان روی زبان انگلیسی مسلط نیست. نه اینکه بلد نباشه، بود، اما مسلط نبود. من من می‌کرد و دنبال کلمات می‌گشت، اونم تو یک گفت‌وگوی ساده و مختصر. بعد من هی به این فکر می‌کردم که این آدم چطور در مورد ازدواج موقت یا حجاب یا هزار چیز دیگه بحث می‌کنه و مغلوب هم نمی‌شه؟ باورش سخته. 
من البته مطمئن نیستم خانم شادمهری مثل اون آقا باشه. شاید از بچگی اهل بحث بار اومده.  شاید ایشون با توجه به علاقه‌ش و تجربیات گذشته، استدلال‌ها و کلمات تخصصی رو از قبل چک می‌کرده و آماده بوده. و از همه مهمتر اینکه هنوز عدم تسلط‌ش به من ثابت نشده. 
اما باورش برای من سخته که آدم همیشه توی بحث پیروز بشه. حالا افراد بی اطلاع به کنار، با سنی‌ها در مورد شیخین بحث کنه و پیروز بحث باشه؟ با اون تعصبی که سنی‌ها دارن و اون همه حدیث جعلی؟ کار سختیه. 
من احساس می‌کنم آدم همیشه توی کله‌ی خودش و به زبان خودش به این خوبی هست، اما شاید در واقعیت و به یک زبان غیرمادری، چندان خوب نباشه و حتی خودش متوجه هم نشه. مثل همون موردی که خانم شادمهری در مورد "میمون من" تعریف کرده بود. 
البته در کل به جز پایانش، خیلی دوستش داشتم و توصیه می‌کنم بخونیدش‌.
        

          پیش از آنکه کتاب خاطرات سفیر از سرکار خانم «نیلوفر شادمهری» را مطالعه کنم ، فکر می‌کردم در زبان ، روایت و یا تصویرسازی می‌تواند یک کتاب درخشان باشد که بیش از هفتاد مرتبه تجدید چاپ شده!
اما متأسفانه چنین‌ نبود.
بعنوان انسانی که می‌خواهد به هر دلیلی (از جمله مهاجرت و تحصیل) از شرایط زندگی مسلمانان در فرانسه آگاه شود ، می‌توانید بخوانیدش ؛ خب ، شایان توجه است.
اما اگر به دنبال یک سفرنامه یا یک حسب‌حال درخشانِ ادبی هستید ، خاطرات سفیر گزینه‌ی مناسبی نیست!
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
هر کتابی رو از نظرم اول باید دید چه جایگاهی داره بعد در موردش نظر داد
من این کتاب رو با نخل و نارنج و یا قلعه حیوانات و ... مقایسه نمیکنم که بگم از اونا ضعیف تره

کتاب ادبیات طنز و جذابی داره که فوق‌العاده است
اگه میخواین کسی رو به مطالعه علاقه مند کنید و یا اگه از مطالعه چند صد صفحه میترسید ، از کتابهایی که میشه استفاده کرد همین کتابه 
کتابیه که میشه در زمان استراحت و یا توی مسیر خوند و در عین حال آموزنده هم باشه

شروع و پایان خوبی داره
ادبیات طنز استادانه ای داره 

در کل از خوندن کتاب لذت بردم
        

          به نام خدا
۱
کتاب را می‌شود با خیال راحت به همه گروه‌های سنی پیشنهاد داد.

۲ 
با سخت‌گیرانه‌ترین معیارها هم، کتاب برای مخاطبین نوجوان، بار معرفتی مناسبی دارد.

۳
زبان شکسته کتاب شاید خوشایند برخی نباشد - که البته دلایلشان کامل و کافی نیست گرچه قابل تامل است - اما در ارتباط‌گیری با مخاطب کم‌خوان یا کم‌حوصله موفق است.
۴
در ایران، نیازمند کتاب‌های سبک - از نظر حجم کاغذ و مضمون و زیرمتن - و پرفروش و خوشخوانی هستیم که بتواند فاصله میان آثار کلاسیک و جدی با آثار زرد را پر کنند و هم ساعت مطالعه جامعه را ارتقا دهند و هم اقتصاد نشر را بهبود بخشند. این کتاب از همین دسته است.
۵
از این کتاب چه انتظاری دارید؟ 
بستگی دارد وقتی پرفروش و مشهور شد آن را خریده‌اید یا روزهای اول.
۶
کتاب برای جامعه اسیر نسبیت‌گرایی بی‌فایده و مردد، نقش ستیزه‌گرانه‌ای دارد. روایت انسانی معتقد به..و قاطع روی باورهایش عموما برای بخشی از مخاطبین که توان یا قصد یا انگیزه جنگیدن برای باورهایشان را ندارند، اذیت‌کننده و شاید غبطه‌برانگیز باشد.
۷
کتاب در تهییج نوجوانان و جوانان برای پیگیری باورهای مذهبی و سیاسی مومنانه، شاید موفق باشد البته که باید این تهییج به مطالعه هدفمند بعدی ضمیمه شود.
۸
اثر از نظر فرم هنری و مضامین دینی طبیعتاً اثر قابل بحثی نیست - یعنی پیشرو یا رادیکال یا منتقد یا خلاق یا نوآور - و به نظرم نویسنده محترمش هم ادعایی نداشته باشد.
۹
این کتاب در کنار یکی‌دواثر دیگر مثل دهکده خاک بر سر و مجموعه‌سفرنامه‌های جناب ضابطیان و چند کانال تلگرامی دانشجویان مقیم خارج، نقش مهمی در رواج سفرنامه‌نویسی داشته و دارد گرچه تب روایت غرب از دریچه نگاه یک بچه‌مسلمان معتقد از اندکی قبل کرونا به این سو، فروکش کرد اما به آن نیاز داریم.
۱۰
خواندنش را به همگی توصیه می‌کنم.
        

          سفرنامه ای متفاوت، روان و دلنشین که آدم رو با فضایی کاملا جدید (تجربه دانشگاه و خوابگاه) از یک کشور دیگه آشنا می کنه. شخصیت قوی نویسنده و پایداریش بر اعتقادات یکی از دلایل جذابیت کتابه.
        

          درواقع نمیشه اسم داستان رو روی کتاب گذاشت ولی یک روایت‌گری و خاطره‌نویسی بسیاااار جذاب و گیرا بود برای من.بسیار کتاب رو پسندیدم و لحظه‌های نمکی و شیرینی رو با کتاب گذروندم. خیلی از جاهای کتاب من خودمو میذاشتم جای نویسنده که اگه من در اون موقعیت‌ها و سوال‌ها قرار میگرفتم واقعا میتونستم به خوبی نویسنده پاسخ بدم؟َ!   خب قطعا نه..
        

          در جایگاه متن ادبی نقص هایی داشت 
ولی به عنوان کتاب خاطرات قشنگ بودو محتواش عالی بود 
اینکه نماینده یک جامعه و یک مذهب در میان بیگانگان باشی و مسئولیت های سنگینش رو به جان بخری ، خاطرات جالبی میشه
        

          «خاطرات سفیر»
مغسی سوغه مهغ!
ممنون سوره مهر برای اینکه باکیفیت ترین نشری هستی که در عین منسوب بودنت به حکومت عزیزمان ولی کم نگذاشته ای و همانقدر خوب کار می کنی که کمتر بشود از تو ایراد گرفت.
اگه فاصله ی آشنایی با یه فرد خوب،یه کتاب خوب و یه دوست خوب کم باشه،و تو دوران باهم بودن خیلی لذت برده باشی، خداحافظی و فراغ عذاب آور میشه. شروع مطالعه این خاطرات همانا و تمام شدنش همان. به جرات می توان از جمله مصادیق فرهنگی نابی توصیف اش کرد که یک تنه جور بسیاری از بی سلیقگی ها،تنبلی ها و بی فکری های ما را کشید و یک بار دیگر ما را به خود متعالی مان باز گرداند.
باید برگردیم به خودی که گم اش کرده ایم و در باتلاق نبودنش دنبال چاره دست و پا می زنیم.
ما بسان کسانی هستیم که در کنار دریایی از آب شیرین داریم تشنه تلف می شویم. زلالی آب و معارف کورمان کرده و شاید از تکرار عظمتش دلزده شده ایم.
پ۱:از معدود آثاری که برای خانواده، دختران و پسران توصیه می کنم.
نثر شیرین و امروزی، بازنمایی اعتقادات شیعی،دفاع از آرمان های ملی و... از مزایای این خود نوشته ی زیباست.
پ۲: افتخار می کنیم به داشتن چنین بانوان سرافرازی در این تکه از جهان.
Instagram:ali_marashi2
        

          سلااام😁
وقت بخیر 🌸
نقد کتاب خاطرات سفیر:
📚نقاط مثبت:نویسنده با مخاطب خیلی خوب ارتباط برقرار کرده.
📚کتاب قلم روان دارد و متن خشک نیست
📚اینکه بیاد تو دل خاطره شبهه بیان کنه و جواب به اونها بده خیلی عالی و گره گشا بود چون ما شبهه داریم توی ذهنمون ولی بیشترمون دنبالش نمیریم ولی این کتاب خیلی خوب جواب داده
📚کتاب رو خیلی دوست داشتم خانمی که توی فرانسه هم از اعتقادش نگذشت
📚با نویسنده همراه بودم دختری تنها توی کشور بی دین که پر از شبهه است 
📚این خیلی خوبه که نویسنده نیومد بگه که آره من بلد بودم و جواب همه ی شبهه هارو بدم می‌گفت که باید مطالعه بکنه تا جواب بده 
 🔴🔴و نکته مهم رهبر عزیزمون گفتن که خانم ها این کتاب رو بخونن

نقاط منفی:
🟡عاقبت دوستش امبروژا مشخص نشد به شخصه خیلی ناراحت شدم که نفهمیدم برای دوستش چه اتفاقی افتاد و دوست دارم جلد دومی هم باشه
🟡بعضی عکس ها در کتاب اصلا شخص معلوم نیست که البته برمیگرده به چاپ کتاب
و در آخر این کتاب رو خییییلی پیشنهاد میکنم کتابی عالی
        

          یه زمانی تمام نهاد های فرهنگی مملکت داشتن با محوریت این کتاب مسابقه ی کتابخوانی  و تولید محتوا برگزار می کردن. این یعنی کتاب جریان سازی بود. ولی نباید ازش انتظار داستان سازی داشت. صرفا خاطراته با زبانی روان و تا حدی طنزآمیز. البته سوژه برای خیلی ها جالبه و راحت باهاش همذات پنداری می کنن.
        

          داستان  واقعی دختر خانم مذهبی که برای ادامه تحصیل به خارج میره و اونجا با برداشت های اشتباهی که از اسلام و ایران رواج داره مواجه میشه و سعی میکنه تاجای ممکن شبهه ها رو با رفتار و گفتارش رفع کنه‌.
این کتاب رو میشه کمتر از یکروز خوند و سرگذشت دختر دانشجو ( خانم نیلوفر شادمهری ) جالبه اما هم کوتاهه هم اینکه اصلا شکل داستانی نداره و فقط درحد بازگویی خاطره است . برای همین کشش داستانی نداره و متأسفانه به زبان عامیانه نوشته شده و هیچ ویرایش متنی و گفتاری توسط ناشر انجام نشده. که اینو اصلاااا دوست نداشتم:(
        

          ار معدود کتابهای مذهبی کا مخاطب غیر مرمذهبی هم جذبش میشه. خیلی قشنگ به مسّئله حجاب میپرداره و یجورایی سفیر حجاب ایران تو اروپا  میشه.
        

          حس همزاد پنداری من با این کتاب سقف آسمان را می‌شکافد! البته به هیچ وجه از نظر میزان اطلاعات و قدرت بحث مسالمت آمیز قابل مقایسه با نویسنده محترم نیستم، ولی میتوانم به جرات بگویم کتاب را که باز کردید تا تمام نکردید، نمیتوانید زمین بگذارید. کتاب بسیار خوبی برای شروع سال بود.مدت ها کتاب را داشتم، ولی نمی خواندم. نمی دانم چرا یک پیش زمینه ذهنی منفی داشتم که شاید اعصابم را خورد کند، اما این طور نبود.
        

          یک سفرنامه که در عین حال یک دفاعیه ی قوی و شنیدنی از مذهب تشیع هم هست، با اینکه چند سال از خواندن کتاب می گذره ولی شیرینیش همیشه توی ذهنم هست
        

          لذت بردم 😊