شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        نثر کتاب خوب، خوشخوان و بسیار روان است. در این کتاب؛ نمایش‌نامۀ «آنتیگونه» را با عنوان «آنتیگون شاهدخت بی‌پروا» از «فرانسواز راشمول» می‌خوانیم که بازآفرینی شده است.

اصل ماجرا همان است که در آثار «سوفوکل» خوانده‌ایم؛ اما در اینجا داستانی مفصل را شاهدیم که جزئی‌ترین نکات هم بیان شده و ناگفته نمانده‌اند.

یعنی نویسنده داستان را با فراز و فرودهایش به طور کامل روایت می‌کند و جاهایی که در اصل اثر به اشاره‌ای گذرا بسنده شده بود؛ اکنون به تفصیل توضیح داده می‌شود تا هیچ مطلب یا پرسشی در ذهن خواننده بی‌پاسخ نماند.

در این کتاب هم، دایه حضوری کمرنگ دارد و گفتگوی نه چندان مفصل «کرئون» و «آنتیگون» را هم شاهدیم که البته مانند اصل اثر، همان دایی و خواهرزاده هستند.

در پایان داستان «کرئون»؛ «آنتیگون» را به غاری می‌فرستد تا در آنجا حبس شود و به مرور بمیرد؛ اما «آنتیگون» خود را چون مادرش حلق‌آویز می‌کند و نامزدش «هیمن» وقتی از ماجرا باخبر می‌شود؛ پس از سرزنش پدر، به سراغ «آنتیگون» می‌رود و با دیدن جسد او خود را می‌کشد و قصه تمام می‌شود.

به نظر می‌رسد که این کتاب به اصل اثر وفادار بود و در مجموع روایتی خوب و خواندنی داشت و پایانش هم قابل قبول و حماسی‌تر بود.
      

        یه کتاب خیلی خاص و تأثیرگذاره. وقتی خوندمش، واقعاً به این فکر کردم که چقدر زندگی ایوان ایلیچ، قاضی داستان، شبیه به زندگی خیلی از آدم‌های اطرافمونه. اون فقط دنبال موفقیت، پول و موقعیت اجتماعی بود، بدون اینکه واقعاً به معنای زندگی یا روابطش با بقیه اهمیت بده.

نحوه توصیف تولستوی از بیماری و ترس از مرگ ایوان واقعاً تکان‌دهنده‌ست. وقتی ایوان به این واقعیت نزدیک می‌شه که داره می‌میره، تازه می‌فهمه که چقدر زندگیش اشتباه بوده. این حس پشیمونی و تنهایی خیلی واقعی به تصویر کشیده شده. تنها کسی که واقعاً باهاش همدردی می‌کنه، گراسیم، خدمتکارش بود. این نشون می‌ده که گاهی اوقات کسانی که کمتر انتظارش رو داریم، بیشتر بهمون نزدیک هستن.

در کل، "مرگ ایوان ایلیچ" یه کتاب عالیه که باعث می‌شه عمیقاً به زندگیت فکر کنی. به من یاد داد که موفقیت‌های بیرونی و قانونی بودن همیشه به معنای خوشبختی و زندگی با معنا نیست.


تلاش کنیم که خوب زندگی کنیم؛)
      

        تا حدود ۲۰۰ صفحه اول جذبم نکرد و این یه ضعف بزرگه ولی بعد از اون لذت بردم.بعدش حتی می ترسیدم ادامه ش رو بخونم چون از پایان دردناکی که ممکن بود داشته باشه می ترسیدم.
فضاسازی رو اوایل درک نمی کردم ولی بعد آشنا شدن مارکو و سیلیا،فضای داستان منو مجذوب خودش کرد...اتاق بطری های ویجت،درخت آرزو،هزارتو و ...
فضای سیرک می‌تونه الهام بخش داستان های خیلی ها باشه.این فضا می‌تونه تخیل رو فعال کنه و این سوال رو ایجاد کنه که اتاق های دیگه چطور هستن؟چطور می تونن منو شگفت زده کنن؟
من این کتاب رو دوست داشتم...به هیچ وجه بهترین کتابی که خوندم نبود ولی شیرین بود.درست مثل اون سیب های کاراملی! 
پایانش قابل قبول بود ولی می شد خیلی بیشتر بهش پر و بال داد.
کشش خوبی داشت اما باز هم بعد آشنایی مارکو و سیلیا.نویسنده ذهن قوی داشت اما نوشتار اصلا نمی تونست این ایده ی قوی رو به بهترین نحو گسترش بده و خب خیلی حیف شد.می تونست بیشتر وقت بزاره برای توصیف جزئیات.درسته اتاق های سیرک خاص بودن ولی خواننده ای که به اندازه من تخیلش قوی نیست نمیتونه ارتباط برقرار کنه.
حسی که کتاب بهم داد دلنشین بود.مثل بارون،کارامل،بوی چوب،سرو صدا،رنگ و نور،با پس زمینه سیاه و سفید،شب های طولانی،آسمون پرستاره،هیجان و هم زمان آرامش...
هر چند من چادر های آروم و مسحورکننده رو بیشتر ترجیح می دادم🤗
 و یه هشدار مهم! 
حتما به تاریخ های ابتدای هر فصل دقت کنین در غیر اینصورت کل روند داستان رو قاطی می کنین😬
      

        واقعا میتونم بگم محشره 
عاشقش شدم واقعا .. 
کتابیه که باهاش قشنگ هم دردی کردم و قشنگ زندگی کردم باهاش )) هر سه جلد بی نظیره و فقط منتظرم جلد چهارم ترجمه بشه :)) 
این چهارتا بردارم که روانیم کردن اصلا :))) 
مخصوصا این دو نوه جذاب و مرموز هاثورن ، جیمسون و گریسون)))))
یعنی این کتاب جوریه که اصلا نمیتونی حدس بزنی چی میشه ، قشنگ غافلگیرت میکنه ، یه لحظه هم نتونستم بزارمش زمین ، کلش و هیجان داشتم ~
خیلی پیشنهاد میکنم 
دم نویسنده گرم واقعا 
      

        این کتاب از اونایی بود که نمی‌تونم فراموشش کنم. خیلی زود باهاش ارتباط گرفتم و کاملاً توی داستانش غرق شدم. زندگی جو، سکوت‌هاش، فکرهاش، حتی اون لحظه‌هایی که هیچی نمی‌گه ولی هزار تا چیز داره تو دلش می‌گذره… همه‌ش برام واقعی بود.

موضوع داستان خیلی سنگینه، ولی سارا کروسان انقدر خوب نوشته که نه فقط غم داستان، بلکه احساسات خیلی عمیق‌تری هم منتقل می‌شه. اصلاً حس نکردم نوشته‌ها کلیشه‌ای یا شبیه جمله‌های انگیزشی باشن؛ برعکس، خیلی ساده و واقعی بودن.

سبک نوشتنش که شبیه شعر آزاده باعث شد هم خوندن کتاب راحت باشه، هم حسی‌تر. یه‌جوری بود که انگار دارم فکرای جو رو بدون فیلتر می‌خونم.

در کل، برام یه تجربه‌ی عمیق و قشنگ بود. از اون کتاباست که وقتی تموم می‌کنی، یه مدت توی ذهنت می‌مونه و هی بهش فکر می‌کنی.
      

        اوایل به نظرم خیلی معمولی بود، اما هرچه جلو‌تر پیش رفت جاذبهٔ کتاب بیشتر شد و طوری بود که نتوانستم از خواندن آن دست بردارم. شاید از نظر داستانی کشش خاصی نداشت و بیشتر بخش‌های داستان از جمله بخش پایانی قابل پیش‌بینی بود با این حال چیزی که این کتاب را خواندنی و ارزشمند می‌کرد گفتگوهای  مشاور مدرسه و رابطهٔ دوستانهٔ او با بچه‌ها بود و تأثیر‌گذاری آن را به خوبی به تصویر می‌کشید و نمایانگر این بود که حتی اگر یک نفر گوش شنوایی برای حرف‌هایت داشته باشد و کمک کند خودت را باور داشته باشی زندگی‌ات متحول خواهد شد. 
کتاب در ظاهر برای نوجوانان نوشته شده است اما جملاتی که بزرگسالان زیادی نیاز به شنیدن آن دارند را با زبانی بچه‌گانه و ساده بیان کرده. خواندنش برای من  مانند دیدن انیمیشنی بود که در ظاهر کودکانه است اما دارای مفاهیم قابل تأملی است. 
      

        جلد اولش رو چندسال پیش خوندم و خیلی دوسش داشتم ...بااشتیاق اومدم سراغ این یکی  و  تصمیم گرفتم هر از گاهی بخش بخش بخونم که تموم نشه و همین باعث شد تا مدت‌های مدیدی نتونم برم سراغش و نصفه نیمه موند 😶. خلاصه که دیشب و امشب نشستم خوندم و تمومش کردم.
کتاب خودزندگینامه یه دامپزشک جوان هست که وارد یه منطقه روستایی میشه و کارش رو به عنوان یه کارآموز  دامپزشکی شروع می کنه....کتاب ماجرای تعامل  این شخص ( جیمز)با حیوانات و دام های تحت درمان و صاحبانشونه و همچنین خانواده ای که جیمز کارشو در کنارشون شروع می کنه😆😆😂..واقعا جون میده که وقتی آدم نیاز به یه کتاب حال خوب کن آرامش بخش داره، بشینه پاش و از زندگی کنار شخصیت‌ها و زندگی توی محیط دل انگیزش لذت ببره...من خیلی طرفدار طنز در کتابا نیستم ولی طنز این کتاب خیلی شیرین و دلچسب بود.امتیازی که بهش دادم به نسبت جلد اول بود.چون جلد اول مقادیر زیادی زیگفرید و تریستان داشت😍 که من عاشقشون بودم😍😂 وخیلی باحال بود خوندن جریاناتشون.تو کتاب دوم یعنی این یکی حضورشون کمرنگ تر میشه...کتاب هنوز خیلی قشنگ و  لطیف  و باحاله اما نه به اندازه کتاب اول...درنتیجه اگر قرار بود به کتاب اول نمره بدم اون نمره کامل می‌گرفت و دردسرهای دامپزشک به نسبت حیف که حرف نمی زنند(جلد اول) یه نمره کمتر می گیره برای من.کلام آخر اینکه این کتاب میتونه به عنوان یه راه حل کوتاه مدت مثل یه تراپی عمل کنه و شور و نشاط و شگفتی زندگی های ساده در دل طبیعت رو به روح انسان منتقل کنه.🙂🥰
      

        🔴📖در کتاب نمایشنامه سه باره آنتیگونه نوشته‌ی ژیژک اهل اسلواکی 🇸🇰بخش اعظم کتاب به مقدمه اختصاص داره در مقدمه‌ی مترجم گفته میشه دو فرد این نمایشنامه رو می‌خونن و دوستش دارن یا تحت تاثیر تئاتر هستن ویا فلسفه،مترجم معتقده که بهتره مقدمه نویسنده خونده بشه تا درک بهتری از نمایشنامه داشته باشیم
واما در مقدمه‌ی مفصل نویسنده که فیلسوف ونظریه‌پرداز ومنتقد مشهوری هستش  (البته از قبل شناختی روش نداشتم با این نمایشنامه رفتم سراغ بیوگرافیش) گفته میشه که نام آنتیگونه با وجود اینکه یکی از روایت‌های بنیادین تمدن غرب هستش پس از پایان  دوره اجرایش در یونان  در طول تاریخ  گمنام بوده تااواخر قرن۱۸به بعد دوباره شهرتش  اوج گرفته
کتاب با مقدمه‌ی مفصلی از نویسنده  آغاز می‌شه که خودش می‌تونه یه کتاب بشه ،متن مقدمه از عبارات آثار زیادی گرته برداری کرده پدیدارشناسی روح هگل ، و نظرات لاکان وفروید و....
📍نویسنده از داستان آنتیگونه برای بررسی پرسش‌های عمیق فلسفی درباره قانون، اخلاق و مقاومت استفاده میکنه  ژیژک با تکیه بر پیشینه خود در روانکاوی لاکانی، مارکسیسم و فلسفه هگل، تحلیل خودش رو ارائه میده و نه تنها نور جدیدی بر نمایشنامه کلاسیک روشن میکنه، بلکه اونرو به مسائل سیاسی و اجتماعی معاصر نیز مرتبط میکنه
نویسنده اذعان میکنه این نمایشنامه داعیه‌ی هنری بودن نداره واون رو یه مشق اخلاقی ،سیاسی،فلسفی حساب کنید. در ادامه به سراغ تحلیل‌های هگل میره و بعدنظران روان‌شناسی  لاکان و فروید
📌هگل برای قهرمان تراژدی دو حالت رو در نظر گرفته،یا یک قهرمان پیش از اینکه دورش رسیده باشه پدیدار می‌شه و مقابل سنت جاری می‌ایسته گاهی هم نه برعکس یک قهرمان لجوج مدت مدت‌ها از اینکه الگوواره جدید جای قبلی رو گرفته بر سنت یک دوره سرآمده پافشاری می‌کنه،مثال محبوب هگل برای اولین الگو سقراط هستش که جلوتر از زمانه خودش بوده و هگل برای مثال دوم قهرمان به سنت‌های گذشته وفادار مونده با الگواره منسوخش همزاد پنداری می‌کنه آنتیگونه رو مثال می‌زنه
📍از نظر هگل در آنتی گونه قانون خدایان در مقابل قانون دولت قرار می‌گیره هگل با توجه به تحول شخصیت کرئون که در پایان نمایشنامه به  سرنوشت تراژیک خودش می‌رسه نام کرئون رو برازنده نمایشنامه می‌دونه نه آنتیگونه‌ای که همونی بود که بود 
در ادامه از دیدگاه هگل به زن و جایگاه اون در خانواده پرداخته می‌شه وهمچنین به سراغ لاکان و نظریه روانشناسی اون و مقایسه با نظریه فروید درمورد ادیپ می‌کنه ،البته تفسیر لاکان و  فروید که خیلی مطلوب من نبود و به شخصی از اون عبور کردم در ادامه هم از مخالفت جامعه فمنیسم با نظرلاکان صحبت میکنه 
دریک کلام میشه تقریبا" خلاصه کرد هگل آنتی گونه رو قهرمانی می‌بینه که به ارزش‌های جهانی منقضی شده وفادار مونده و لاکان اون رو چهره یک آسیب در چارچوب یک آسیب شناسی پاتولوژی معنی می‌کنه
📌این نمایشنامه که همانطور که در نمایشنامه سوفوکل خوندیم  بر درگیری بین شخصیت آنتیگونه و دایی اون،که  پادشاه تب هست ونامش کرئون، متمرکز شده که حکم داده برادر آنتیگونه، پولینیس، که خائن به حساب می‌آید، نباید به رسم وآیین همه دفن بشه آنتیگونه از این دستور سرپیچی میکنه و معتقده که قانون الهی و وظیفه خانوادگی بر دستورات دولت برتری داره و مقاومت او منجر به دستگیری و در نهایت مرگ او میشه، اما سرپیچی او سوالات مهمی رو در مورد وجدان فردی، وظیفه اخلاقی و رابطه بین فرد و دولت ایجاد می‌کنه 
🔷 ژیژک در ادامه یک سه گانه رو پیش چشم مخاطب امروزی قرار میده نقطه آغاز هر سه تا یکسان ولی راه روایت‌ها در بزنگاه سرنوشت ساز رویارویی آنتیگونه و کرئن از هم جدا می‌شه
🔸روایت اول به داستان سوفوکل کاملا"پایبنده  وکرئون آنتیگونه رو مجازات میکنه وکرئون با خودکشی پسروهمسرش پایانی تراژیک براش رقم میخوره، همسرایان در پایان اصولگرایی بی‌قید و شرط آنتیگونه رو ستایش میکنن وتمام
🔸روایت دوم روایتی رو تصویر میکنه که چی میشد اگر آنتیگونه می‌تونست کرئون رو مجاب کنه که برادرش رو به رسم کهن به خاک بسپارن اینجا همسرایان میگن که طبقه حاکم می‌تونن آبرومند باشن به اصول پایبند باشن و بهاش رو مردم عادی بپردازن درپایان مردم شورش میکنن وکرئون وپسرش رو گردن میزنن 
🔸در روایت سوم همسرایان فقط سیاهی لشکر و بلندگوی پچ پچ‌های در گوشی نیستن بلکه خودشون تبدیل به نیروی فعالی میشن و در اوج تقابل آنتیگنه و کرئن هر دو رو به خاطر جدال بی‌جایی که حیات دولتشهر رو به خطر انداخته محاکمه می‌کنن به عنوان یک نهاد عمومی به سبک کمیته امنیت عمومی شهر عمل میکنن وآنتیگونه وکرئون هردو کشته میشن
✂️📝بریده‌ای تکان‌دهنده از کتاب:
ایسمنه: تو زن پسرت را می‌کشی؟
کرئون: باکی نیست.مرتع برای شخم زدن فراوان است💔
ایسمنه: پدر شوربختمان بر مرتع مادرش بذر کشت.💔
      

        حس پاردوکس دو دفتر خاطرات
روایت های  روت از کریسمس تا کریسمس  و مروری برا روند فراموشی پدرش  و انچه هر روز به بخش فراموش شده اضافه میشد.... 
و متن هایی از دفتری که پدر روت از زمان کودکی او نوشته بود و در مورد سوالات و تمام انچه او یاد میگرفت... 
از خاطر رفتن و به خاطر سپردن... 



صفحه ۲۴۱
من اینجا هستم و به جای تو دارم لحظه ها را جمع میکنم. 


غم غریبی به قلبم نشست. 
من هم، نه در فراموشی گرفتن انها، که در نبود و سوگ عزیزترین هایم، به جای انها لحظه ها را جمع میکنم😞