یه کتاب خیلی خاص و تأثیرگذاره. وقتی خوندمش، واقعاً به این فکر کردم که چقدر زندگی ایوان ایلیچ، قاضی داستان، شبیه به زندگی خیلی از آدم‌های اطرافمونه. اون فقط دنبال موفقیت، پول و موقعیت اجتماعی بود، بدون اینکه واقعاً به معنای زندگی یا روابطش با بقیه اهمیت بده.

نحوه توصیف تولستوی از بیماری و ترس از مرگ ایوان واقعاً تکان‌دهنده‌ست. وقتی ایوان به این واقعیت نزدیک می‌شه که داره می‌میره، تازه می‌فهمه که چقدر زندگیش اشتباه بوده. این حس پشیمونی و تنهایی خیلی واقعی به تصویر کشیده شده. تنها کسی که واقعاً باهاش همدردی می‌کنه، گراسیم، خدمتکارش بود. این نشون می‌ده که گاهی اوقات کسانی که کمتر انتظارش رو داریم، بیشتر بهمون نزدیک هستن.

در کل، "مرگ ایوان ایلیچ" یه کتاب عالیه که باعث می‌شه عمیقاً به زندگیت فکر کنی. به من یاد داد که موفقیت‌های بیرونی و قانونی بودن همیشه به معنای خوشبختی و زندگی با معنا نیست.


تلاش کنیم که خوب زندگی کنیم؛)
      

        "ماهی سیاه کوچولو" صمد بهرنگی، حتی با وجود اینکه برای کودکان نوشته شده، برای منی که ۱۹ سالمه هم حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. این کتاب فراتر از یک داستان ساده است؛ یک جورایی میشه گفت که مانیفست رهایی و جسارته.

شخصیت اصلی داستان، ماهی کوچولویی که از روزمرگی و محدودیت‌های برکه خسته شده و به دنبال کشف دنیای بزرگ‌تره، به شدت برام ملموس بود. حس می‌کنم خیلی از ما جوون‌ها، در سنی که هستیم، همین حس کنجکاوی و تمایل به شکستن مرزها رو داریم.
اینکه برای زنده بودن واقعی باید به دنبال تجربه و کشف بود، حتی اگه راه پر از خطر باشه. این کتاب بهم یادآوری کرد که نباید هیچ‌وقت از رویاها و آرزوهام دست بکشم و باید جسارت دنبال کردنشون رو داشته باشم.

اینکه کتاب برای گروه سنی ج هست هم فراموش نشود.
      

        کتابی بسیار زرد
 که افسونگر خود را شبیه به خدای اطلاعات میداند و بی‌وقفه میخواهد کارهای که باعث موفقیت وی شده به دیگران نیز  تحمیل کند 
دستورالعمل‌هاش کمک نکرد که بخوام ساعت ۵ صبح یا حتی ۶ صبح بیدار شوم چون وقتی ساعت ۸ یا ۹ یا حتی ۱۱ هم بیدار میشم میتونم به کارام برسم‌
درکل حس میکنم علاوه بر پولم وقتی که برای خواندن کتاب گذاشتم به هدر رفته
      

        میتونم بگم فوق‌العاده بود عاشق قلم آقای معروفی شدم.
      

        میتونم بگم که ژانرش که ترسناک میشه گفت هس  ولی از ژانرش و کتاب انتظار بیشتر از این انتظار داشتم انتظاراتمو برآورده نکرد. از نظر من کتابی به شدت ضعیف‌بود، اواسط کتاب خیلی کسل کننده بود اولش جذبم کرد و برای اینکه بدونم چیشده و اینجوری شده ادامه دادم ولی کتابی کسل کننده بود آخرشم یجوری تموم شد که همچین انتظاری نداشتم از ژانرش .
      

        دنیایی که در آن به وسیله پیک مرگ مطلع میشوی که ظرف۲۴ ساعته آینده باید با دنیا وداع کنی 
روفس و متیو دو پسر جوانی هستند که از طریق پیک مرگ مطلع می‌شوند که قرار است بمیرند و از طریق اپلیکشن دوست آخری با یکدیگر آشنا میشوند و روز اخر خود را باهم دیگر سپری میکنند
ایده اصلی کتاب بسیار زیباست و نویسنده به خوبی توانسته حس فوریت و اهمیت لحظه را به مخاطب منتقل کند و شخصیت پردازی های موفقی دارد و به خوبی توانسته شخصیت های متیو و روفس را روایت کند.
با این حال کتاب داستانی ثابت و کسل کننده‌ای دارد و کمی قابل پیش‌بینی است. 
قسمت‌های آخر کتاب یعنی پایانی کتاب دارای هیجان بالایی است
یعنی از آن دسته از کتاب هایی است که ۲۰ _۳۰ صفحه‌ی آخرش جالب میشود
کتابی است که یاداوری میکند زندگی کوتاه است و باید از هر لحظه‌ی زندگی نهایت استفاده را برد.
《زندگی کردن نادرترین اتفاق در دنیاست. بیشتر ادم‌ها فقط وجود دارند، همین و بس.》


شخصیت روفس و دوس داشتم شخصیتی جالب داشت.^-^
      

        کتابی خوب و عالی بود چیز خاصی برا گفتن ندارم ماجرا یهو شروع شد و آدم بهت زده میشه کلا یهو تصمیم گرفتن برن آدم‌بخورن یهو دیونه شدن انگاری (کلی حرص خوردم)😑🗣