شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        از آقای اخوت “نقش هایی به یاد” را خوانده بودم .یادم هست که خواندنش چقدر برایم شیرین و لذت بخش بود ،حتی بااینکه خیلی از کتاب هایی که درموردشان صحبت می‌شد را نمیشناختم ولی چیزی مرا به ادامه خواندن ترغیب می‌کرد.”خاطرات کتابی “ را برای تکرار آن احساس شیرین و لذت بخش شروع کردم و پس از چند وقت، کتابی بود که دلم میخواست مدام به آن برگردم
در نثر آقای اخوت شیرینی خاصی وجود دارد نه کند و حوصله سر بر است نه با پیچیدگی ها و سنگینی روایت آدم را خسته می‌کند 
برای من انگار پدربزرگی دارم که از قضا نویسنده ماهریست ،شیفته کتاب ها و راوی خوبیست ،قصه را خوب می‌شناسد و برای من کم سواد مثال هایی می‌آورد که ادبیات را بهتر بفهمم 
امروز رسیدم به بخش “از لا به لای کتاب ها” که تعریف می‌کند ممکن است چیزهایی را در لای کتاب ها جا بگذاریم که سال ها بعد خاطره ای را برایمان یادآور شوند 
همان چیزیست که من دوست دارم :خاطره کتاب نوستالژی
از قضا قبل از شروع این بخش یک دفتری از قفسه برداشتم تا چیزی بنویسم رسیدم به متن هایی که در آن از احساسات قبل از به دنیا آمدن پسرم نوشته بودم یادآوریشان بعد گذشت چندین ماه از مادر شدنم برایم شیرین بود 
با خودم گفتم چه خوب است که منم همین کار را بکنم 
کاغذی دم دستم بگذارم و وقتی کتابی می خوانم چیزکی در آن بنویسم:خاطره آن لحظه احساسم فکرم 
شاید روزی خودم دوباره به آن ها رجوع کردم یا اگر نبودم یادگاری برای عزیزانم از خودم به جا بماند 
اگر به جستار و روایت علاقه دارید خواندن این کتاب برایتان لذت بخش خواهد بود
      

        عجب کتابی بود! خیلی ساده، اما به شدت عمیق...
مرا برد به دنیای کوچک برادلی با آرزوهای خاک خورده، پسری که هیچ دوستی نداره. پسری که باور داره  "بد" هست! چرا؟ چون بقیه اینو میگن. پسری که در تنهایی معصوم و مهربونه(بخصوص با حیوانات عروسکیش) اما در مواجهه با دیگران اینطور نیست...
برادلی، کودکی منزوی و خشنه، اما فقط کسی رو نیاز داره که دوستش داشته باشه،ببیندش و بشنودش... 

 بسیار زیبا بود! کاش همه‌ی معلم ها بخوانندش.
      

        سپاس بیکران از آقای کوثری که این اثر را جاودانه برگرداندند،انقدر ترجمه شیرین و شعرگون هست که آدمی واقعا حال و هوای کلاسیک بودن ازش میگیرد.
در رابطه با نمایشنامه ها در واقعه باید بگویم،سنکا در اصل از اصل یونانی آنها که مال اوریپید هست وام گرفته و مهم ترین تفاوت این دو نمایشنامه شدت تابش انعکاس خدایان در نمایش است،سنکا در واقعه یک سبک آوانگاردی رو پدید آورده در نمایش که خواستار این هست که عملکرد های انسانی را مشهود تر در کنش های افراد مشاهده کنند،دو تراژدی بی نظیر که توئستس تنها بازمانده از این داستان است،چرا که نسخه یونانی نابود شده و تنها این نسخه مانده.
فقط به گمانم تنها چیزی که من آنرا دوست نداشتم شاید،کشش مفرط و بی دلیل سخن همسرایان است و معلوم نبود دخول و خروج بازیگران در صحنه.در کل سنکا شاهکار کار کرده.
      

        •اصلا انتروپوسِن ( Anthropocene) یعنی چی ؟

• بزارین اینجوری تعریفش کنم، به دورانی که سرآغاز تاثیر فعالیت های انسان برا اکو سیستم هست رو انتروپسِن میگن( اگه میتونی سه بار پشت هم تکرارش کن).

• من از بچگی عادت به امتیاز دادن به چیز های مختلف رو دارم، کتاب؟ لازانیا؟ آب معدنی؟ میزارن خنکی خونه ی خاله ی بابام؟ مهم نیست چی باشه من همیشه پیدات میکنم و از یک تا ده بهت امتیاز میدم.

• جان گرین در این کتاب راجب به چیزهای مختلفی مثل هات داگ، طاعون، جنگ، چمن های همیشه سبز جلوی خونه های آمریکایی ها و... حرف میزنه و در آخر از یک تا پنج بهشون نمره داده و ما هم یک صندلی گذاشتیم و همراه شدیم با دغدغه های این نویسنده و با هر مکثش بین حرفاش سر تکون میدیم میگیم: عجب، دیگه چی ؟

• کتاب بیشتر حالت تک نگاری داره و در هر فصل که نهایتاً پنج صفحه میشه راجب موضوعات مختلفی حرف میزنه، طبیعیه که قرار نیست خوندن همشون لذت بخش یا مفید باشه چون ما تو همه ی دغدغه ها و علاقمندی ها با این نویسنده هم نظر نیستیم پس هر از گاهی پیش میاد که خوندن کتاب خسته کننده بشه.

• جلد این اثر( برعکس جلد های جدید نشر چشمه) واقعا حس خوبی رو القا میکنه و یادآوری میکنه که باید کمتر در گذشته یا اینده باشیم و یکم بیشتر روی حال تمرکز کنیم، که واقعا زندگی کنیم.

• ترجمه ی کتاب متوسط بودش و آنچنان خبری از پانویس ها از طرف مترجم نیستیم و بیشتر پانویسی ها از طرف خود نویسنده هستش.

•خوندن این کتاب اصلا برای شروع جان گرین خوانی مناسب نیست، در واقع اگه چندتا کتاب از این نویسنده نخونده باشین می‌تونه حتی حوصله سر بر هم باشه اما برعکس اگه چند کتاب از این نویسنده خونده باشین حتی اشارات به کتاب های دیگه هم میتونه براتون لذت بخش باشه.

• به امروزت از یک تا ده چند میدی؟
      

        به نظرم این کتاب خیلی کتاب قشنگ و ارامش بخشی بود.
همراه شدن با "نورا"ی داستان، دیدن حسرت های گذشتش که ممکنه حسرت های ما هم باشه، باعث شد بفهمم نباید حسرت گذشته ای که خودمون بادیک تصمیم اشتباه، انجام دادیم رو بخوریم. بلکه باید در لحظه زندگی کرد چرا که هیچ. فرصتی برای غبطه خوردن و ناراحتی نداریم:)
درسته که بعضی جاها به موضوعات کوچک غیراخلاقی پرداخته شد اما اینقد کوتاه بود و کلیت داستان قشنگ و امید بخش بود که زیاد به چشم نمیومد .🤌🏻
      

        #یادداشت_کتاب 
#چطوری_خیلی_بدخط_بنویسیم
کتاب چطوری خیلی بدخط بنویسیم کتاب کم حجم و سبکی است که می‌شود در ۳۰، ۴۰ دقیقه خواند.
داستان درباره‌ی پسری آمریکایی است که بخاطر شغل مادرش، دائم در سفر است و حالا به مدرسه‌ای در انگلستان آمده است. منتها برعکس مدارس خشن آمریکایی، اینجا همه با هم مهربان هستند و این موضوع برای چستر بسیار لوس و اعصاب‌خردکن است. 

کتاب ماجرای کنار آمدن چستر با مدرسه جدید است درحالی که او بدون اینکه از قبل تصمیم گرفته باشد، به بغل دستی‌اش کمک می‌کند. بغل‌دستی چستر، پسر بدخطی است که در آموختن دروس مدرسه کند یا به قول بقیه خنگ است اما توانمندی‌های دیگری دارد که چستر آن‌ها را کشف می‌کند و به همه نشان می‌دهد. یکی از کمک‌های او که نام کتاب هم هست، کمک به تکمیل یکی از پروژه‌های مدرسه است، کتابچه راهنمایی که پسر بغل‌دستی باید بنویسد و به پیشنهاد چستر، موضوع آن خودآموز بدخط نوشتن می‌شود.

زبان طنز داستان، نقش پدر چستر در راهنمایی او و خلاقیت چستر در کمک به بغل‌دستی‌اش، داستان را بسیار جذاب کرده است. هرچند ماجراها آنقدر سریع پیش می‌رود و پرداخت‌های داستان آنقدر کم است که انگار نویسنده عجله داشته سریع کتاب را تمام کند.

از همه جالب‌تر مصاحبه با نویسنده در پایان کتاب است که عادات نویسندگی‌اش را نشان می‌دهد. عاداتی که بیشتر از اینکه با فرهنگ انگلیسی او مرتبط باشد، به جنسیت او به عنوان مادر و یک زن ربط دارد و بسیار فراملیتی است.
در همین قسمت اشاره می‌شود که یکی دیگر از آثار نویسنده، داستان خانم دات فایر است که تبدیل به فیلم جذابی شده که در تلویزیون ما هم پخش شده است.
      

        نامیرا  روایت دعوت اهل کوفه از امام حسین علیه سلام  و اعلام یاری به پسر فاطمه که به زبانی که خیلی روان و ساده نوشته شده.
از خوندنش خیلی لذت بردم . قبل از این عاشورا فقط همان نیم روزی بود که بارها و بارها تکرار شده بود (البته هنوز به درک و معرفت به همان نیم روز نرسیدم) هیچگاه از قبل و بعد عاشورا نه خوانده بودم و نه خیلی شنیده بودم تا اینکه کتاب همرزمان حسین را خواندم که به وقایع بعد از عاشورا پرداخته بود و مبارزاتی که امام سجاد و امامان بعد از آن را بطور مختصر شرح داده و الانم نامیرا که دعوت از امام حسین و فرستادن جناب مسلم به کوفه و مسائل بعد از آن..
پیشنهاد میکنم حتما همین کتاب و هم کتاب همرزمان حسین را بخوانید.

      

        داستان توسط یک جوان روشنفکر یونانی روایت میشه که تصمیم داره برای مدتی از کتاب هاش فاصله بگیره(ملقب به کرم کتاب) و یک معدن زغال سنگ در جزیره کرت رو کرایه می کنه. تو راه سفر به کرت، با پیرمردی ۶۵ ساله به نام زوربا آشنا میشه و اون رو راضی میکنه که به عنوان سرکارگر معدن استخدامش کنه و کنارش باشه.
داستان در مورد همنشینی یک مرد تحصیل کرده و کتابخون در کنار یک مرد عامی و تحصیل نکرده که مرد زندگی و مرد کار هست، جلو میره و راوی زندگی زوربا و تفکرات زوربا رو  روایت می کنه، که برخلاف تحصیل نکرده بودنش توانا، اهل عمل و با تجربه هست. 
البته اگه از اعتقادات دینی(جمله معروف: پدر، لعنت شما بر من باد!) و علاقه اش به زن ها(یا به قول خودش آن سرگرمی پایان ناپذیر) صرف نظر کنیم.
- چیزی که قبل از خوندن این کتاب(اگه یه وقت دلتون خواست بخونید) باید بهش توجه کنید، اینکه زوربا مردی ۶۵ ساله هست در سال های خیلی دور و دارای عقایدی بس زن ستیز. ولی این عقایدی زن ستیز در دورانی که زوربا زندگی می کنه بد و یا نامحترمانه حساب نمیشن. 
درحالی که سعی میکردم نظرات بقیه کسانی که این کتاب رو خوندن بدونم متوجه شدم که به این نکته توجه نشده و فقط هیت دادن.
- دوم اینکه ترجمه این مترجم چندان روان نیست و خیلی ادبی ترجمه شده که ممکنه باعث خستگی بشه. پیشنهاد می کنم اگه با چنین ترجمه ای کنار نمیاین ترجمه‌ی دیگه رو بخونید.
-سوم هم اینکه این کتاب جز‌‌و ۱۰۰ کتابی هست که باید حتما بخونید و شاهکار حساب میشه.
همین دیگه:)))
      

        نوشته ای بر زنبق دره؛
رمانی سراسر احساس و شور بود که تکه های خاطرات شخصیت راوی «کنت فلیکس» که جزوی از بورژوا های رو به بالای فرانسه قرن ۱۹ ام هستند.
کتاب سراسر شعر هست که به احساس و شور دمیده شده،ماجرای عشقی سوزناک در سرگذشت راوی که در نامه ای طویل به معشوقه فعلی می‌نویسه که خواستاره حالات متحیر اوست.

در باب خود داستان باید عرض کنم که نحوه داستان سرایی بالزاک مشهور هست که عناصر را به شدت مورد تحلیل و بررسی روان شناسی قرار میدهد تا عصاره یک فعل حرکتی را در ذیل مشخصاتی پر شور و تحرک اما شاعرانه به نمایش بگذارد،مکتب سورئال بشدت پرتو نورش در این کتاب نمایان است،گفتگو های دیالکتیکی که بین هانریت و فلیکس در جریان است نشان دهنده خلاقیت این نویسنده بزرگ فرانسوی است،اما باید یک نکته را عارض شوم،که اینست که تعاریف کتاب و پند های که سرشتی هم از خود حکومت فرانسه قرن ۱۹ دارد هم درس هایی که شخصیت ها به خواننده یاد میدهند در خور ستایش است ولیکن توصیفات بینهایت سورئالی و طویل ممکن است که خواننده کم طاقت را کمی رنجور کند.
توصیه میکنم اگر کتابی پرشور و کلاسیک و در خور احساسات و شعر میخواهید،زنبق دره را حتما بخوانید.