به پیشنهاد یکی از دوستان خوندمش و از یک فانتزی بومی لذت بردم.
داستان در یکی از جزایر دریاچه ارومیه اتفاق می‌افته و این لوکیشن جذاب باعث شده ما در خلال قصه و غیر مستقیم اطلاعات زیادی درباره زیست بوم منطقه پیدا کنیم و این یکی از مهمترین نقاط قوت کتابه.
پرداختن به موضوعاتی مثل هویت یابی، تلاش و فداکاری که از چالش های ابتدای نوجوانی هستن، در کنار صحبت کردن از محیط زیست، کمبود منابع آب شیرین و حتی افسانه ها و اسطوره های ایرانی ترکیب جالبی از این کتاب ساخته.
هرچند از حضور شخصیت های مثل گوزن زرد ایرانی، پلنگ سیاه گوش و حتی شیردال لذت بردم اما برخی گره گشایی های ساده‌انگارانه و ناهماهنگی های زبانی در متن داستان از کیفیت کار کم می‌کرد.
به امید فانتزی های بهتر و قوی تر تالیفی «ایرانی»
      

        یک داستان جذاب و قشنگ کنار تصویرگری های دلنشین باعث تولید یک کتاب دوست داشتنی می‌شود!
کتابی که عشق شخصیت اولش به خانواده اش، با وجود دیدن تفاوت ها، اون رو کم نظیر کرده بود. 
      

        یک کتاب بامزه که کلی فرصت خیال‌پردازی و خاطره سازی ایجاد می‌کنه 

      

        داستان جالبی بود
به نظرم درباره استفاده از فضای مجازی، نیاز های کاذبی که ایجاد می‌کنه و فریب هایی که می‌تونه داشته باشه
هشدار دهنده و نه چندان تلخ
خصوصا که پایانش رو تا حدودی باز گذاشته بود
      

        توی یه دوره عجله ای باید همه این مجموعه بینظیر رو بخونم
ان شاء الله فرصت کنم بعدش جدا جدا براشون یادداشت بنویسم 
فعلا همین قدر بگم که تا حالا این اندازه سهل و ممتنع درباره تربیت کودک نخونده بودم، می‌خونی و میگی اینا که چیزی نیست! توی عمل همین چیزی نیست ها رو نمیتونی عمل کنی و به همون نتایج گفته شده توی کتاب می‌رسی....
خدا به همه پدر و مادر ها کمک کنه 
که رب و مربی اصلی خودشه....
      

        شاید توی نگاه اول کتابی برای انتقاد پذیری به نظر برسه، اما به نظرم کتاب خوبیه برای یاد گرفتن اینکه چطور در کنار بدی ها خوبی ها رو هم ببینیم و چطور محترمانه حرفمون رو بزنیم
      

        یه پایان جذاب برای یه مجموعه جذاب و حال خوب کن
پ.ن: عاشق حضور جذاب کبوتر توی کتاب بودم!
      

        پسری دارم که خیلی دنبال درست از آب در اومدن نتیجه کارهاشه
با این کتاب حسابی خندید
امیدوارم قدمی از کمالگرایی دور شده باشه...
      

        تجربه شیرینی بود
هر روایت کتاب رو که می‌خوندم، یه تیکه از خودم رو توش می‌دیدم 
انگار که روبروی آینه کاری های حرم وایسادم
با خودم فکر می‌کنم، کاش روایت خودم رو بنویسم
شاید اسمش رو هم بذارم «رشد در وقت اضافه»
      

        امان از این آقای صدقی گلّه‌خورده!
      

        بهترین مجموعه داستان آقای ویلمز همین مجموعه کبوتریه!
واقعا دلچسب، خلاقانه و شیرینه
پ.ن: یادداشت رو زیر این کتاب گذاشتم چون بچه‌هام بیشتر دوستش داشتن، اسم کبوتر رو هم گذاشتن کبوتر بو!!!
      

        نوشتن درباره آزادی آسون نیست ...
خوبه که تفکر رو در بچه‌ها پرورش بدیم و بهشون بگیم که میتونن درباره چرایی هر قانونی بپرسن
اما آیا مخالفت کردن با رسوم و قوانین، فی نفسه ارزشمنده؟
      

        کتابی فوق العاده با یک عالمه نکته جذاب و دوست داشتنی!
نکته اول: زاویه دید دوم شخص، یک زاویه دید کمیاب و جذاب
نکته دوم: تصویرگری چشم نواز که کلّی به روند داستان کمک کرده وحتی بخشی از انتقال محتوا رو هم به عهده گرفته 
نکته سوم: موضوعات فرعی متنوعی که در کنار موضوع اصلی که به نظرم تبدیل یک موقعیت نخواستنی به یک فرصت عالی بود، وجود داشتند و به زیبایی به داستان عمق می‌دادند. موضوعاتی مثل خانواده، احترام به بزرگترها، حفظ محیط زیست، اثرات منفی استفاده بیش از حد از تکنولوژی، تنهایی انسان مدرن و....


دنبال بقیه نکته ها توی کتاب بگردید!
      

        کتاب رو تصادفی توی قفسه کتابخانه عمومی دیدم و برداشتم
بعد از خوندنش خدا رو به خاطر این تصادف مبارک شکر کردم
خیلی روون و ساده اصول اصلی داستان نویسی رو برای مخاطب نوجوان گفته، با مثال و تمرین و... و یک نثر شوخ و جذاب
به همه علاقمندان به نوشتن خصوصا نوجوان‌های نوقلم پیشنهادش میکنم