شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        📚 "کاریزما ذاتی نیست؛ یک مهارت است!"

کم پیش میاد که کتاب هایی از این موضوع بخونم
اما این کتاب حرف برای گفتن زیاد داشت👌🏻
همه فکر میکننن ((کاریزما)) یک ((موهبت خدادادی)) برای عده ای خاصِ ؛ یا داری، یا نداری! اما اولویا فاکس در کتاب «افسانهی کاریزما» با تحقیقات علمی و مثالهای واقعی ثابت میکنه که کاریزما، یک مهارت یادگرفتنیِ—درست مثل رانندگی یا آشپزی!

چرا این کتاب رو پیشنهاد میدم؟ 
🔹 علمی اما کاربردی: برخلاف کتابای انگیزشی کلیشه ای، این کتاب تکنیک های اثبات شده روانشناسی رو آموزش میده.  
🔹 تمرینهای عملی: مثلاً چطور با "مکث های حساب شده" اعتمادبه نفس خودمون رو نشون بدیم، یا با "گوش دادن فعال" دیگران رو مجذوب خود کنیم.  
🔹 رفع باورهای غلط:  نیازی نیست **برونگرا** باشین تا کاریزماتیک به نظر برسین—این کتاب به شما یاد میده **با شخصیت اصلی خودتون** جذاب باشین.

خیلی از مباحث مفید دیگه ش رو نمیگم تا خودتون برید و بخونید. در کل اگر کسی دنبال شناخت کاریزما و تقویت اون باشه. حتما بهش این کتاب رو پیشنهاد میدم و نمره ی 9/10 رو به این کتاب میدم
      

        کتاب سرزمین مقدس (Jerusalem: Chronicles from the Holy City) نوشته‌ی گی دولیل، یک رمان گرافیکی مستند است که با نگاهی طنزآمیز و در عین حال دقیق، تجربه‌ی زیستن نویسنده در شهر قدس را به تصویر می‌کشد. دولیل ، کارتونیست کانادایی، همراه با همسرش که در سازمان پزشکان بدون مرز فعالیت می‌کند، و فرزندانش، برای مدتی به این شهر نقل مکان می‌کند. او در خلال روایت‌های روزمره، به مسائل پیچیده‌ی سیاسی، مذهبی و فرهنگی یکی از مناقشه‌برانگیزترین نقاط جهان می‌پردازد.
داستان‌ها در ظاهر ساده‌اند، اما در بطن خود لایه‌هایی از تنش، تناقض و حیرت را نسبت به زیستن در شهری آشکار می‌کنند که همزمان مقدس و محل کشمکش است. نگاه دولیل نه از جنس تحلیل سیاسی، بلکه نگاهی انسانی، کنجکاو و گاه بی‌طرفانه‌ست که تلاش می‌کند با زبان تصویر و طنز، واقعیت پیچیده‌ی زندگی در قدس را ترسیم کند.
این کتاب برای کسانی مناسب است که به موضوعات خاورمیانه، تاریخ معاصر، زندگی در بسترهای چندفرهنگی و تجربه‌های شخصی از تقاطع فرهنگ و سیاست علاقه‌مندند. همچنین خواندن آن برای علاقه‌مندان به رمان گرافیکی، روزنامه‌نگاری تصویری و روایت‌های مستند تصویری توصیه می‌شود.
گی دولیل، که پیش‌تر با آثاری مانند پیونگ‌یانگ، شنزن و یانگون شناخته شده، یکی از صداهای شاخص روایت‌گر تصویری در عصر حاضر است. سبک ساده اما دقیق او در طراحی، و نثر کوتاه، موجز و صمیمی‌اش، آثارش را هم سرگرم‌کننده و هم تأمل‌برانگیز کرده است.
نشر اطراف این کتاب را در ایران با ترجمه‌ی روان و خوش‌خوان عاطفه احمدی منتشر کرده است. همچنین در دو ضمیمه‌ی مختصر در انتهای کتاب، اطلاعات عمومی و مفیدی درباره‌ی تاریخ و وضعیت سیاسی-اجتماعی سرزمین فلسطین ارائه شده که به درک بهتر زمینه‌های روایت کمک شایانی می‌کند.
      

        جای خالی سلوچ کتابیه با فضایی خاکستری و دردناک که با قلمی فوق العاده و مهارتی وافر به تصویر کشیده شده.
فکر میکنم این چهارصد صفحه می‌تونه فکر و خیالات سلوچ باشه قبل از اینکه تصمیم بگیره زن و بچهاش رو رها کنه، کابوسی که می‌تونه بر سر خانواده اش سایه بندازه و سختی هایی که در نبودش بر شانه های استخوانی همسرش آوار میشه 
اما از طرفی داستان جای خالی مردی هست که توسط همسرش پرمیشه و اما تقلاهای مرگان ... زیبایی به تصویر کشیده شدن احساسات یک زن و اوج قدرت یک مادر،  که در چنین جامعه ی فقیری، خرد میشه له میشه اما لحظه ای  از بچه هاش دست نمی کشه.
خوندن هیچ کجای کتاب دلم رو خوش نکرد و لحظه به لحظه اش تلخ مزه اما بسیار تا بسیار ارزشمند بود.
      

        #معرفی_کتاب 

کتاب مرغ مقلد نوشته‌ی کاترین ارسکین و برنده‌ی جایزه‌ی ادبیات نوجوان آمریکا در سال ۲۰۱۰ است.
داستان کتاب در مورد دخترکی به نام کیتلین است که برادرش را در سانحه‌ی تیراندازی در مدرسه از دست می‌دهد و در مواجهه با این مسئله دچار مشکل می‌شود.
دخترک البته بیماری آسپرگر نیز دارد که نوعی از اوتیسم است و همین باعث شده است نوع ارتباطش با مشاور و دوستان و اطرافیانش به شدت قابل توجه، ساده و جذاب باشد.
برای نوجوان کتاب تقریبا مناسبی است مخصوصا برای ارتباط با همسالان می‌تواند مفید باشد.
با اینکه کلاس و مدرسه مختلط است اما نکته‌ی قابل توجهی در این خصوص ندارد و جالب اینجاست که معمولا دخترها تیم و دورهمی خودشان را دارند و پسرها هم همینطور.

اسم کتاب یادآور کتاب کشتن مرغ مقلد(مینا) از هارپرلی است که در خود داستان هم بارها به این کتاب اشاره شده است.
و حتی بهتر است قبل از مطالعه‌ی این کتاب اول اثر هارپرلی خوانده شود.
دخترک، خود و برادرش را به جیمی و اسکات در کتاب هارپرلی تشبیه می‌کند و ...

زبان کتاب روان و غمگین است و حتی بعضی دیالوگ‌هایش اشک آدم را درمی‌آورد اما با این حال قشنگ است و قابل تأمل.

نمی‌دانم هدف از نوشتن این کتاب، توجه به بچه‌های اوتیسم و نوع ارتباط با آنان بوده است یا عادی سازی اتفاقاتی مثل تیراندازی در مدرسه آن هم توسط یک دانش‌آموز یا نشان دادن همبستگی مردم شهر برای درک و کمک به خانواده‌های قربانیان یا اصلا انتقاد و اعتراض به این نوع اتفاقات که در مدارس آمریکا روزبه‌روز بیشتر رخ می‌دهد، اما هدف نویسنده هر چیزی که بوده است کتابش ارزش این جایزه را داشته است.

#مرغ_مقلد
#کتاب_نوجوان
#یادداشت
#کاترین_ارسکین
      

        اول ممنونم از نشر پرتقال (که من خوندم و در صورت تمایل به خوندن، پیشنهاد می‌کنم) برای خط باحالی که نصف جذابیت کتای واسه اون بود و البته قیمت مناسب ترش(که بازم نمی‌ارزید😅).
خب قشنگ بود ولی طبق معمول نه در اون حدی که معروف شده بود. خیلی جملات ساده‌ای بود که زیاد هم ارتباطی نداشتن. اصلا آدمو به فکر کردن وا نمی‌داشت و راستش احساس می‌کنم هر کسی با یکم مهارت در نوشتن می‌تونه همچین جملاتی بنویسه و لازم نیست واسه نوشتنشون حتما نویسنده قهاری بود..
من کتابایی مثل "پدران،فرزندان،نوه‌ها" یا "دوست داشتن یک احساس عجیب" رو بیشتر پسندیدم.
چیزی که توی این بیشتر خوشم اومد نقاشی های بامزه و مفهومیش در بین جملات بود:).
      

        داستان کتاب در واقع روایتی هست از  قتل هایی که در یک دهکده اتفاق افتاده و براساس واقعیته و در واقع چیزی که باعث تاثیر خیلی عمیق تر کتاب میشه، همین واقعی بودنشه...نویسنده داخل کتاب از تک تک مقتولان و قاتل یا قاتلان  توضیح کاملی رو ارائه می‌ده. ازونجایی که نویسنده کتاب رو در سال ۱۹۵۹ نوشته، میشه یه اثر کلاسیک هم به حسابش آورد. و  خب فصل اول کتاب شاید بخاطر همین کلاسیک بودن یا دلایل دیگه  کند بود و  به نظر میومد شامل توضیحات اضافی و حوصله سر بر هست ،اما وقتی در ادامه داستان رو به جلو میره هم روند کتاب سرعت میگیره و هم تا حدی دلیل اینکه نویسنده  برای این فصل تا این اندازه وارد جزئیات شده تا حدودی مشخص میشه...و باعث میشه درک بهتری از حادثه داشته باشیم...بااینکه اوایل کتاب جلوی خودمو می گرفتم که کتاب رو کنار نگذارم اما کم کم با کتاب انس گرفتم و یه جورایی با توصیفات عمیق کاپوتی شخصیت هارو می‌فهمیدم...دلیل رفتارشون رو درک می کردم و گاهی قلبم فشرده می شد و گاهی عصبانی می شدم و در کل عواطف مختلفی رو در طول خوندن کتاب تجربه می کردم...یه موضوعی هم که به این روند کمک کرد این بود که عکس قاتل و مقتولان در اینترنت موجود بود و نیازی به تصور کردن و ..‌.نبود. در کل خوشحالم که این کتابو خوندم  و اینو مدیون کسایی بودم که این کتاب رو برای همخوانی انتخاب کردند...وگرنه خودم الان سراغش نمی رفتم و اگر هم می رفتم شاید بعد از یه زمانی کنار میگذاشتمش.
      

        داستان کوتاهی در مورد ماجرای خیانت به شاه لویی چهاردهم جوان و جایگزینیش با برادر دو‌قلوش فلیپ بود که توسط آرامیس یکی از اعضا قدیمی ماسکتیر ها ( یک جورایی همون گارد سلطنتی) اتفاق میفته؛
اصلا نمیدونم این کتاب خلاصه است یا چی؟ چون اگه خلاصه نبوده باشه خیلی کتاب بدرد نخور و چرتیه و از دوما بعیده😐 و ترجیح میدم بهش نمره‌ای ندم 🤨
یکی دوتا ترجمه غیر از این دیدم تعداد صفحاتشون تقریبا اندازه همین بود به جز ترجمه اقای منصوری که به دخالت و گسترش رمانایی که ترجمه کردن مشهورن و خب نفهمیدم اخرش که این خلاصه است یا خیر.

ولی یک چیز جالب که فهمیدم اینه که این ماجرای مردی با نقاب اهنین واقعیه ولی نه دقیقا این جوری که دوما نوشته و جزییتاش با واقعیت تفاوت زیادی‌ داره.

پ.ن: این چند وقت که بیشتر کتابای زبان اصلی و البته پی‌دی‌اف خوندم یک جورایی برام از حالت معمول خیلی سخت تر بود که کتابو گرفته بودم توی دستم و داشتم ورق میزدم و نیاز به نور داشتم برای مطالعه و نگران عطف کتاب موقع خوندن و لم دادن بودم، واقعا حال عجیبی بود 🥶
      

        هفتهٔ چهل و چند، بیست روایت است از مادری در همین روزها. 
راویان اغلب مادرانی هستند از قشر تحصیل کرده و به روز که شاید تجربیاتشان با مادران دیروز قدری متفاوت باشد. مادرانی که توانسته‌اند و یا می‌کوشند علی رغم اینکه مادر خوبی هستند هویت مستقل خودشان را فراموش نکنند و تمام آنچه هستند را در «فقط مادری کردن» نبینند. به عبارتی، بزرگ‌تر از آن باشند که در مادری حل شوند، بلکه مادری هم بعدی باشد از ابعاد وجودشان. این کتاب قصه ٔ تغییرات، کنار آمدن‌ها، راه پیدا کردن‌ها، ساخت باورها و یا تخریب آن‌هاست. 
کتاب از قلم و ساختاری مطلوب برخوردار است و نگارش اثر به تبع انتخاب قالب جستار، بیانی همه فهم دارد؛ نه در پی بیانی آکادمیک برای مخاطبی محدود است و نه در پی بیان مطالب سطحی و بازاری. آنچه از هفته چهل و چند و کتاب‌های مشابه که اخیراً وارد بازار نشر شده است می‌توان انتظار داشت این نیست که مادری را با تمام ابعاد آن به نمایش بگذارد؛ یا مادری تمام اقشار را نشان دهد و یا نسخه‌ای واحد برای تمام مادران بپیچد. بلکه آنچه می‌شود در خصوص این کتاب‌ها گفت این است که انتظار می‌رود مخاطب پس از خواندن مجموعه‌ای از اینگونه کتب بتواند با تکثر در الگوهای مادری آشنا شود و از این رهگذر، راه متمایز خود را بشناسد. 

بی شک اگر در نگاشتن این کتاب، از تجربیات مادران چند فرزندی بهره بیشتری برده میشد، محتوا غنی‌تر هم می‌بود. 

در پایان مطالعه این کتاب، را به دو گروه عمده توصیه می‌کنم: 

۱. تمام زنان. 
۲. تمام مردان!
      

        مرگ ایوان ایلیچ” - یه تلنگر 💔

اگه فکر می‌کنید زندگی رو بلدید و می‌دونید چی به چیه، صبر کنید تا این کتاب رو بخونید. تولستوی تو “مرگ ایوان ایلیچ” یه جورایی بهمون نشون می‌ده که چقدر ممکنه تو دام روزمرگی و ظواهر بیفتیم، اونم بدون اینکه حتی حواسمون باشه.
این کتاب اصلا داستان پر پیچ و خمی نداره، ولی حرفاش عمیق‌تر از چیزیه که فکرش رو می‌کنید. در واقع، بیشتر نشون می‌ده چقدر تو زندگی واقعی، درگیر «ایوان ایلیچِ درونمون» هستیم. می‌خونیدش و یهو می‌بینید چقدر این وضعیت آشناست… چقدر خودمون رو تو بطن یه زندگی روتین و بی‌معنی غرق کردیم.
به نظر من، این کتاب یه نقد تند و تیز به جامعه و طرز فکر آدم‌هاست. نقد به اینکه چقدر از خود واقعی‌مون دور می‌شیم و اصالت رو فراموش می‌کنیم. بیشتر از اینکه یه رمان باشه، یه زنگ خطره! تضمین می‌کنم بعد خوندن این کتاب یه نگاه دیگه به زندگی و اولویت‌هاتون دارید.