نسبت به کتابای دیگه خانم مک فادن سطحش خیلی پایین‌تر بود. کتاب همش روی محور رابطه های نادرست و خیانت می‌چرخه مثل این رمان های سطح پایینی که تو کانال های مجازی هست که به شخصه زیاد علاقه ندارم. همچنین برام باورپذیر نبود و به نظرم دانش‌آموزی به این سن می‌تونست خوب و بد و درست و نادرست رو تشخیص بده، احساساتش رو کنترل کنه و وارد چنین رابطه ای نشه.
یه چیز دیگه هم که قابل درک نبود این بود که خیلی انگار برای همه شخصیت ها قتل یا همکاری توی قتل کار راحتی بود و موقع مواجه شدن باهاش طبیعی برخورد می‌کرد. شاید یه سری کارا انجام بدن اما خب بالاخره قتل چیز دیگه ایه!
اما به هر حال در بخش معمایی، شوکه‌کنندگی خاص و جذاب قلم این نویسنده تو این کتاب هم خودنمایی می‌کرد و آخرش باعث شد زیاد پشیمون نباشم از خوندنش، هرچند ترجیح می‌دادم تعلیق داستان به خاطر یه موضوع جالب تر باشه.
      

        اول ممنونم از نشر پرتقال (که من خوندم و در صورت تمایل به خوندن، پیشنهاد می‌کنم) برای خط باحالی که نصف جذابیت کتای واسه اون بود و البته قیمت مناسب ترش(که بازم نمی‌ارزید😅).
خب قشنگ بود ولی طبق معمول نه در اون حدی که معروف شده بود. خیلی جملات ساده‌ای بود که زیاد هم ارتباطی نداشتن. اصلا آدمو به فکر کردن وا نمی‌داشت و راستش احساس می‌کنم هر کسی با یکم مهارت در نوشتن می‌تونه همچین جملاتی بنویسه و لازم نیست واسه نوشتنشون حتما نویسنده قهاری بود..
من کتابایی مثل "پدران،فرزندان،نوه‌ها" یا "دوست داشتن یک احساس عجیب" رو بیشتر پسندیدم.
چیزی که توی این بیشتر خوشم اومد نقاشی های بامزه و مفهومیش در بین جملات بود:).
      

        خوب بود. نیمه اولشو بیشتر دوست داشتم. نسبت به ناکدبانوی همین نویسنده بامزه تر و باورپذیر تر بود. ولی نسبت به اون یکم داستانش تکراری و قابل حدس بود. اونقدر جالب هست که ادامش بدین. تو دوسه روز تموم می‌شه و برای استراحت و بدون قضاوت سخت‌گیرانه خوبه.
      

        من خیلی خوشم اومد. خیلی قشنگ تر از کتابایی بود که جدیدا الکی معروف شدن و فقط موضوعشون که درباره مرگ و زندگیه مشخصه ولی محتوا و داستان جالبی ندارن و خسته کننده نبود و با اینکه این حالت روانشناسی رو داشت نه داستان مهیج، کشش و چیزایی داشت که دوست داشته باشم ادامه‌ش رو بخونم.
و جملات شگفت‌انگیز پائولو کوئیلو که می‌تونستی ساعت ها درباره هر کدوم فکر کنی و مجذوب بشی.🌠
فقط تنها نکته منفی مربوط به ترجمه بود. من یه نسخه قدیمی رو خوندم که با ترجمه خانم شیرین لارودی بود. علاوه بر حالت نوشتن جملات که می‌تونست روون تر باشه، بعضی کلمات مثلا اسم بیماری رو یه جاهایی فارسی کرده بود و یه جاهایی همونجوری اصلی رو گذاشته بود و آدم گیج می‌شد..
      

        مثل بقیه کتابای مسحورکننده فریدا مک فادن، عالی🌠
نکته مثبتش این بود که اون قسمتی از داستان که زیاد معمایی نشده بود هم به قدری جالب نوشته شده بود که از علاقت به خوندن چیزی کم نکنه و اتفاقای شوکه کننده آخرش، جمله آخر کتاب، من دوسه بار همونو خوندم و اینجوری بودم که وای یعنی چیی😭
اما بقیه کتاباش(مثل بخش دی و دوستدار و..) به نظر من جالب تر بودن، دیگه انقد عجیب و غریب بود که آدم حتی به حدسش نزدیک هم نمی‌شد و اونقدر قابل درک نبود..
اینکه ما از اول داشتیم از زبون یه قاتل روانی داستان رو می‌خوندیم ولی هیچ نشونه ای یا علاقش به کشتن(مثل کتاب دوستدار که علاقش به خون رو نشون می‌داد.) یا اینکه خاطره ای از دکتره داره اصلا توی داستان نبود که آخرش که فهمیدیم بگیم ااا پس اونجا واسه همین اینجوری گفته بود و..، اینکه شوهرش هر چقدرم عاشقش باشه انقد مشکلی نداشت که زنش ۶ نفرو کشته(خب بالاخره خودش فقط یکی رو کشته بود و ناخواسته)، اینکه دکتره مرد خیلی راحت و الکی و چیزایی مثل این از نکاتی بود که از نظر مثبتم کم کرد.
و یه مورد دیگه هم سانسور های کتاب.. از نشر نون خوندم. من زیاد این چیزا برام مهم نیست ولی این خیلی تکرار می‌شد و داشت روند داستان رو خراب می‌کرد. البته اینکه مترجم یکم(تا جایی که اجازه داشت) اشاره کرده بود که زیادم داستان خراب نشه بهترش می‌کرد.

      

        خیلی باحال و شوکه‌کننده بود :]
اینو هم خیلی دوست داشتم که علاوه بر بخش معماییش اون بخش عاشقانه-اجتماعی‌ش رو هم خیلی قشنگ و جذاب نوشته بود انگار یه رمان معمولیه و با این رازایی که داره جالب‌تر هم شده.
      

        باز افکار عجیب و غریب شخصیت های داستایفسکی که هم عصبانیت می‌کنه و هم ترغیب به دلسوزی. بد نبود:)
      

        این حالت مبهمی که تقریبا تا آخر کتاب توش وجود داشت و کشش ایجاد می‌کرد رو دوست داشتم. هر جا فکر می‌کردی دیگه داستان با یه روال معمولی پیش می‌ره یه جمله ای می‌دیدی که کاملا شوکه می‌شدی.
خیلی غم‌انگیز بود که البته شاید همین قشنگش می‌کرد.. اینکه برای هر شخصیت یه جور دلت می‌سوخت و نمی‌تونستی هیچ کسو مقصر بدونی.
یکم اواسط داستان روندش کند شد ولی در کل من دوستش داشتم:)
      

        قشنگ بود ولی واقعیتش بیشتر توصیفات و آرایه هاش به عنوان یه متن ادبی نه کشش و جذابیتش به عنوان یه داستان..
رفتار و حرف‌های ناستنکا و حتی خود مرده خیلی برام غیرقابل باور بود و اینکه انقدر سریع همه چی اتفاق افتاد و تموم شد..
دوست داشتم جوری باشه که مثل بعضی کتاب ها هرچند تجربه نکرده باشم ولی احساس همدردی و دلسوزی نسبت بهش پیدا کنم.
      

        من زیاد جنایی نخوندم پس نمی‌تونم خیلی تخصصی نظر بدم ولی در کل پرکشش و غیرقابل پیش‌بینی بود و باهاش همراه شدم:))
فقط اینکه چند بار گفت اون روز یه اتفاقی افتاد نمی‌خوام بهش فکر کنم و.. آخرش دقیقا نگفت چی شده بود توی گذشته؟
      

        ایده‌ش رو دوست داشتم و خوب تونسته بود آدم رو به خوندن ادامه‌ش ترغیب کنه و روند شرح احساسات یونجی و زیاد شدنش قشنگ بود.
دوست داشتم توی پایان یکم بیشتر دلیل اتفاقات رو مشخص می‌کرد و دوستی و فداکاری انقد شدید نسبت به دوستش اونم بعد از چند ماه و با اون اتفاقات بینشون، ولو برای کسی که احساسات رو درک نمی‌کنه برام غیرقابل باور بود.. به نظرم اگه مثلا برای نجات مادرش بود می‌تونست خیلی بهتر بشه.
نمی‌دونم چون من بیشتر کلاسیک دوست دارم و زیاد رمان جدید نخوندم بود یا چی، یه موضوع دیگه هم که توی ذوق می‌زد اون فحش ها و.. وسط حالت لطیف کتاب بود و از یه کتاب حتی مدرن، انتظار کلمات بهتری رو داشتم..
ولی در کل متفاوت و جالب بود و ارزش خوندن داره:)
      

        وای مجموعه خانم شارلوت!💓
یادم افتاد تو بهخوان براش ننوشتمم
بچه که بودم عاشق این کتابا بودم و چقد وقتی معلمای خودمو می‌دیدم دوست داشتم جای اون دختره که می‌ره پیش خانم شارلوت یا دانش آموزاش باشم😂😢
من اصلا از چند بار خوندن یه کتاب خوشم نمیاد و به نظرم وقتی داستان رو می‌دونی کار مسخره‌ایه ولی اینا رو دوسه بار خوندم
مسلما برای سن کمتر(۶ تا ۱۱) خیلی جذاب تره اما حتی الان هم دلم می‌خواد یه بار دیگه بخونمش و به نظرم می‌تونه برای بقیه هم جالب باشه و خوبه معلم ها هم بخوننش(و یاد بگیرن😅)
      

        واقعا مجموعه باحالی بود؛ من به عنوان کسی که به کتابای فانتزی یا کتاب با موضوع حتی یکم غیرواقعی علاقه نداره اینو می‌گم.
خودت می‌دونی در واقعیت چنین چیزی خیلی غیرممکن به نظر می‌رسه ولی با شخصیتا همراه و شگفت زده می‌شی!
بین کتابای سنگین تر خوبه.
      

        این کتاب رو خیلی وقت پیش توی کانون‌پرورش‌فکری خوندم و الان با دیدن یه نظر یادش افتادم..
توی اون سن که برای من جذاب بود به خصوص گوشه کتاب که جوری بریده شده بود که انگار خورده شده بود و به کتاب میومد😂
و فکر می‌کنم بزرگ‌تر ها هم می‌تونن در کنار بچه ها بخوننش و بهشون خوش بگذره
      

        کتاب باحالی بود اینکه بعضی جاها یکم یعنی در واقع خیلی اغراق‌آمیز می‌شد اذیت می‌کرد ولی اینکه همه چیز عالی و بی‌نقص و طبق انتظار ما پیش نمی‌رفت رو خیلی دوست داشتم..
اولای کتاب بهتر بود، طنزش بیشتر بود و اغراقش کمتر..
ولی در کل تجربه بدی نبود برخلاف کتاب قبلیش که خوندنش واسم خیلی طول کشید، این کشش زیادی داشت و با همه اشکالات سخت می‌شد کنارش گذاشت و دلت می‌خواست بخونی ببینی چی می‌شه:))

زیاد از تجزیه و تحلیل کردن یه رمان مفرح خوشم نمیاد، و به نظرم همین که لحظات خوبی رو با خوندنش تجربه کردم کافیه ولی خب بعد از خوندنش دوست داشتم اینا رو بگم.😁👇🏻
تا حدودی اسپویل❗️
منظورم از اغراق اینه که واقعا سامانتا فقط با چند ماه زندگی توی اون خونه انقدر تغییر کرد؟ کسی که انقدر هیچ کاری نمی‌کرد، انقدر سریع تمام نکات خانه‌داری رو در حد یه آشپز تحصیل کرده و یه خدمتکار کاربلد یاد گرفت؟ و فقط به خاطر اون علاقه‌ش به ناتایل که فقط چند ماه طول کشیده بود و اولش تقریبا بچه‌گانه بود، حاضر شد چنین موقعیت شغلی فوق‌العاده ای رو کنار بذاره؟
برای یه فرد عادی وقتی دید اون کار خیلی اذیتش می‌کنه منطقی بود که دوباره به اون فضا برنگرده اما برای کسی با چنین زندگی قبلی ای و این همه تلاش و زحمتی که واسه این کار کشیده بود.. نمی‌دونم حداقل به نظر من که خیلی وسوسه‌کننده‌ست‌.
برای همین اینکه فهمید فقط به خاطر موقعیتش افراد کنارش بودن و فک می‌کرد دوستاشن و یه بار تصمیم گرفت برگرده و تسلیم حرفای گای شد به نظرم خوب بود و به واقعی شدن داستان کمک کرد و فقط موندنش تو اون روستا هم باید بیشتر طول می‌کشید.
و اینکه اتفاقات برخلاف چیزی که فکر می‌کردم بود، اونجا که وقتی با زحمت به اتاق اون کلاهبرداره(اسمشو یادم نمیاد😅) رفت و هیچی پیدا نکرد یا وقتی به خاطر یه اشتباه کوچیک توی اون جشن همه هویت واقعیش رو فهمیدن و بعدش به جای اینکه طبق انتظار خواننده، عاقلانه رفتار کنه و توضیح بده و همه رو متقاعد کنه، مثل یه آدم عادی داد و بیداد راه انداخت و عصبانیتش رو نشون داد و بعد هم بیرونش کردن
و به خاطر این ها اینکه بعدش اون همکار و همسایه‌ش به حرفاش گوش داد غیرمنطقی نبود و برای خواننده خوشحال‌کننده بود.

ببخشید طولانی شد اگه خوندینش ازتون ممنونم.💓