یادداشت ࡅߺ߳ߊހߊ

        خیلی قشنگ و غم‌انگیز بود😭.
احساسات الینور خیلی ملموس و دقیق به تصویر کشیده شده بود و باهاش همراه شدم و دوستش داشتم.
شاید اسپویل حساب بشه:
خوب بود که آخرش ریموند بهش ابراز علاقه نکرد و علاقه دو طرف ذره ذره نشون داده شده بود تا باور پذیر باشه، همچنین روند اعتماد کردن الینور بهش و صمیمی تر شدنشون و نگرانی های قشنگ ریموند. خودت می‌تونستی تصور کنی که در آینده بهم می‌گن که همو دوست دارن و داستان چطوری می‌شه ولی اگر کتاب می‌گفت یکم لوس و سطح پایین می‌شد.
فقط چرا اولین تصویر از ریموند انقد بد بود؟😂 پسر به این خوبی و مهربونی رو یه ویژگی های خوبی هم ازش می‌گفت تو اولین آشنایی ما باهاش! البته اینو نشون داد که از رو ظاهر نمی‌شه قضاوت کرد و همینم لذت‌بخش بود:).