من آقای حسین وهابیان( پژوهشگر حوزه فلسطین) رو نمیشناسم،ولی پیوست آخر کتاب رو چقد قشنگ نوشتن. 
چند سطرش:
⁦✍️⁩گی دولیل به سبک مشهور رسانه‌های غربی دولت مستقر را اسرائیل می داند اگرچه تناقضات آشکاری را در زندگی انسانی فلسطین مشاهده می‌کند ولی تلاش می‌کند با شوخ‌طبعی و مقایسه سطحی حوادث خود را بی طرف نگه دارد.
نویسنده تاریخ معاصر فلسطین را روایت نکرده است و ترجیح داده آنچه را در رسانه‌های عمومی اسرائیل شنیده و خوانده با مشاهداتش درآمیزد.
 در روایت ها هم اغلب از اسامی اسرائیلی استفاده کرده است برای همین تاریخ‌نگاری اش از وقایع و مکان های مذهبی فلسطین چندان معتبر نیست اما ارزش دلیل به روایت مشاهدات شخصی اش از پیچیدگی های درون جامعه پرالتهاب فلسطینی است ،روایت زندگی در نوار غزه که بیش از یک میلیون انسان در آن حذف شدند و سالهاست اجازه رفت آمد دارند.🥺💔
          

            اولین و شاید مهم ترین نکته ای که درباره ی این کتاب به ذهنم می رسد ، نوع نوشتار و قالب کلی آن است . برای من بعد از داستان های کودکانه ای که در بچگی می خواندم ، این اولین کتاب مصور جدی و با محتوای معناداری بود که می خوانم . تجربه ی فوق العاده جذابی بود و به حدی جذب شدم که تصمیم گرفتم سفرنامه های مصور دیگری به خصوص از همین نویسنده بخوانم . در این کتاب، بیشتر با تصاویر طرف می بودیم و کمتر نوشته می دیدیم . نوشته ها هم بیشتر دیالوگ بودند . تصویر ها خودشان محتوا را می رساندند و من نیازی به توضیحات بیشتر نمی دیدم . می توانم بگویم برقراری ارتباط را خیلی راحت تر می کرد . مثلا نسبت به سباستین که سفرنامه ی دیگری بود که خواندم ، ساده تر با این کتاب ارتباط گرفتم . کاملا می شد به شناخت نسبی و خوبی نسب به فلسطین رسید . از زاویه ی دیدی که تقریبا بیشتر قسمت های کتاب ، بی طرف نگاه می کند و فقط بیننده است . 
یکی از ویژگی های مثبت این کتاب ، شکل طراحی ها و نوع قلم نویسنده بود . به نظرم قوت قلم دولیل بالا بود و می توانست مخاطبانش را جذب کند . خود من در همان نگاه اول ، وقتی چهره ی خودش را دیدم ، بی اختیار خنده ام گرفت و برایم بامزه بود . در تمامی قسمت های کتاب دیدن چهره ی گی ، در هر حالتی خنده دار بود . تقریبا باقی شخصیت ها هم جالب کشیده بود ولی خودش واقعا جذاب و بامزه بود . دیالوگ ها و احساساتی هم که بیان می کرد ، باعث می شد خیلی راحت با کتاب ارتباط برقرار کنم و با میل صفحات را جلو بزنم . همین عامل حتی باعث شد وقتی کتاب را تمام کردم واقعا ناراحت شوم و زمانی که گی آتلیه و چمدان هایش را جمع کرد و مهمانی خداحافظی گرفتند ، واقعا ناراحت شوم که چرا کتاب تمام شده ! تمام اینها به نظرم نشان می دهد که نویسنده توانایی زیادی در جذب مخاطب و همراه کردن آن با خودش داشته است . 
لحن خوب هم در همراه سازی خواننده بی تاثیر نبوده است . لحن این کتاب در بیشتر قسمت ها طنز گونه بود . به طوری واقعا خنده دار و در احساسات خواننده تاثیر می گذاشت . مثلا جایی که گی از پشت پنجره ، یک عروسی مسلمان را می دید و فضایش و حس خودش را درباره ی آن می گفت ، خیلی جالب بود . یا مثلا وقتی یکی از داستان هایش که کمی ناجور بود را در جاهای مختلفی که دعوت می شد به نمایش می گذاشت ، کامل می شد فضا را درک کرد و به خاطر توصیف و دیالوگ های طنز ، خندید . البته نوشتار طنز در خیلی از کتاب ها هست و باز روی مخاطب تاثیری نمی گذارد ! به نظرم علت جالب بودن داستان این کتاب این بود که صرفا این دیالوگ ها نوشته نشده بود ، بلکه من احساس می کردم از اعماق وجود نویسنده و حس و حال کاملا واقعی او است . چون خودش هم مسافر بود هم نویسنده و هم تصویرگر هم بی تاثیر نبود.
نکته ی مهم دیگر ، درباره ی اطلاعات دهی و تصویرسازی ذهنی است . در این کتاب اطلاعات خیلی زیادی می شد درباره ی فلسطین ، یهودیت و اسرائیلی ها به دست آورد . مثلا اینکه یک سری افراد به عنوان یهودی های ارتدکس هستند که خیلی متعصب اند ، مردانشان فقط دعا می خوانند ، میانگین هر خانواده 7 بچه دارد و خیلی وضعشان خوب نیست . یا مثلا درباره ی واقعیت زندگی و نوع شخصیت شهرک نشین ها . و حتی درباره ی مراسمات مختلف یهود مثل مراسم روز عید فطیر . من به شخصه تنها تصویری که از کل فلسطین داشتم ، جوانانی که به سمت اسرائیلی ها سنگ پرتاب می کنند ، خاخام های وحشی و ترسناک ، مسلمانانی که به هیچ وجه نمی توانند وارد مسجدالاقصی شوند و حسرتش را می کشند ، بود . اما این کتاب به طور کلی ذهنیت اشتباهم درباره ی خیلی از مسائل مربوط به فلسطین را عوض کرد . همین که همه ی یهودی ها بد نیستند ، بسیاری از آنها حتی خواستار پایان جنگ و درگیری های بین یهودی ها و فلسطینیان هستند. 
اینکه نویسنده سعی کرده بود در میان این روایت کردن ها و به تصویر کشیدن فلسطین ، عقاید شخصی و موضع خودش را دخیل نکند هم قابل ستایش است . در اکثر قسمت های کتاب ، دولیل فقط راوی بود و خودش به ما فرصت قضاوت را می داد . نه تنها درباره ی یهودیت بلکه حتی درباره ی دین خودش ، مسیحیت هم اظهار نظر خاصی نمی کرد . مثل وقتی به مقبره ی مسیح رفتند و با رفتار عجیب مسیحی ها مواجه شد که وحشیانه رفتار می کنند و برای دیدن مقبره هم را هل می دهند ، ولی با اینکه انتظار می رفت ، چیز خاصی نگفت . البته گاهی سکوتش خیلی جالب نبود و من احساس می کردم خیلی بی احساس است . مثلا وقتی نادینه داستان برادرش که چگونه کشته شده را گفت ، گی واکنش خاصی نشان نداد و تعجب برانگیز بود !
با وجود اینکه متن زیادی در کتاب موجود نبود ، شخصیت پردازی های کتاب خوب بود . کاملا می توانستم بفهمم چه شخصیتی دارند ، هم از روی چهره هایشان ، هم توصیفات اندکی که نویسنده کرده بود . به خصوص اینکه به شخصیت های فرعی هم توجه کرده بود . مثلا یهودی های مآشعریم را با حالتی خشمگینانه و زشت کشیده بود ، برعکسش مایکل ، کشیش کلیسایی که در آن آتلیه زده بود را با چهره ای مهربان و مرتب کشیده بود . 
کتاب به صورت ماه ماه تقسیم بندی شده بود . از اوت شروع می شد تا ژوئیه ی 2011 . درون خود همان ماه ها هم به صورت تیتروار ، داستان به بخش هایی تقسیم شده بود . در قسمت هایی کمی این نبود انسجام یا رها شدن های ناگهانی، آزاردهنده می شد . مثلا یک جا یادم است گی در کافه ای نشسته بود ، مردی دیوانه با اسلحه آمد سمت مردم کافه و جملات عجیب و غریبی گفت ، در همین جا ماجرا رها شد و رفت سراغ بخش بعدی .  من به عنوان خواننده دوست داشتم بدانم آن مرد چه کسی بوده و چه اتفاقی در نهایت می افتد ؟
در نهایت می توانم بگویم یکی از بهترین کتاب هایی بود که خواندم و همچنین بهترین سفرنامه تاکنون .  کتابی است که خواندنش را به همه توصیه می کنم . به ویژه برای کسی که بخواهد با فلسطین آشنا شود و یا به سفرنامه خواندن و کتاب های سبک کمیک علاقه داشته باشد .
          

            این کتاب روایت مصوری از تجربیات گی دولیل در طول اقامت یکساله‌ش در اورشلیم یا قدسه. گی دولیل به خاطر ماموریت پارتنرش که یکی از اعضای پزشکان بدون مرزه، راهی فلسطین میشه و در طی این مدت علاوه بر نگهداری از دو فرزندش و انجام پروژه‌های شخصی، چندین نمایشگاه و کارگاه در شهرهای مختلف فلسطین برگزار می‌کنه.
گی دولیل آدم بی‌طرفی نیست. همیشه تاریخ، وقایع و اخبار رو از اسرائیلی‌ها شنیده و نظر خوبی نسبت به مسلمان‌ها نداره. به همین خاطر از تمیزی و زیبایی تل‌آویو ذوق‌زده می‌شه، از خرابی و کثیفی قدس خوشش نمیاد، حجاب و مراسم عروسی مسلمان‌ها رو مسخره می‌کنه، انتقاد از عملکرد دولت اسرائیل از طرف روزنامه‌های خود اسرائیل براش عجیبه و خیلی موارد دیگه. اما آش انقدر شور هست که گیل دولیل هم متوجه‌ش بشه. کم کم پست‌های بازرسی و سخت‌گیری‌های بیش از حد، بستن راه‌ها، اذیت و آزار مسلمان‌ها به دست یهودی‌ها در محلات مختلف، خراب کردن خانه‌های مسلمان‌ها، اشغال تپه‌ها و به دنبالش شهرک‌سازی‌های غیرمجاز و از همه مهم‌تر شرایط اسفناک مردم غزه و بمباران‌های پشت سر هم، به چشمش میاد. گرچه دولیل سعی می‌کنه سطحی به این موارد اشاره کنه و با شوخی از کنارشون رد بشه، اما باز هم تکان‌دهنده هستن.
در کل کتاب بسیار جالب و ارزشمندیه و توصیه می‌کنم حتما بخونیدش. برای ما که همیشه فلسطین رو از نگاه جمهوری اسلامی و اسرائیل رو از نگاه آمریکا شناختیم، شنیدن روایت یک آدم غربی نه چندان بی‌طرف غنیمته؛ هم در مورد وقایع فلسطین و هم در مورد حقیقت اسرائیل.
          

            سفرنامه سرزمین فلسطین به صورت کمیک
از زبان یه فرانسوی کانادایی یه جورایی سکولار 
خیلی جهت گیری خاصی نتونستم توش پیدا کنم روزمره هاش از دو طرف(فلسطینیان و صهیونیستها) و تعریف می کنه.

نقطه قوتش هم روابط بدون محدودیتش( یا با حداقل محدودیت) با اسرائیلی هاست که می تونه یکسری مسائل بدون واسطه بیان کنه.

من کتابی در مورد فلسطین نخوندم، الزاما این هم مطالب زیادی شرح نداده اما کلیدواژه زیادی توش وجود داشت که بر اساس اون تونستم کلی مسئله از دل فلسطین بفهمم.
انواع و اقسام گرایش های یهودی و مکان های مختلف و جالب درون فلسطین و روابط بین آدم ها با ادیان مختلف و...

و در انتها اخباری که این آقای سکولار بدون جانبداری از طرف خاصی به من داد  با اخباری که از جمهوری اسلامی جانبدار به دست آوردم تداخل نداشت🙂
          

            شنیدن روایت فلسطین از یک آدم بی‌طرف، لطف دیگه‌ای داشت.
گی دولیل بالای دیوار ایستاده و با نگاه برابر به هر دو طرف نگاه می‌کنه. نه از مسلمون‌ها خوشش میاد و نه از صهیونیست‌ها. اما بین ظالم و مظلوم تفاوت قائل میشه.
با ضمیمۀ دوم گریه کردم. به امید آزادی فلسطین. 🕊️
          

            تقریبا دارم از حسادت میپُکم. دوست داشتم جای نویسنده بودم،  یا توی سازمان پزشکان بدون مرز کار میکردم و میتونستم اونهمه جای دیدنی رو ببینم و با اون همه آدم جورواجور که فارغ از دین و ملیت و عقیده «برای انسان» درحال دویدن‌اند چند صباحی هم‌زیست و چند قدمی هم‌مسیرشون باشم. قطعا برای بار دوم هم می‌خونمش و ایندفعه بیشتر شکلاشو تماشا می‌کنم.
          

            جالب بود. بیشتر از اینکه بخواد تاریخ و جغرافیای فلسطین و وضعیت جنگها رو بگه ، روایت شخصی و خاطرات خودش از یک سفر یک ساله به فلسطین همراه با همسرش که عضو سازمان پزشکان بدون مرزه و دو تا بچه شون رو گفته.
البته نقاشی هاش بامزه بود
و وقایع تلخی هم لا بلاش داشت.


«سرزمین مقدس» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/136604
          

            سرزمین مقدس اولین کتاب مصوری بود که مطالعه کردم و دومین سفرنامه. تجربه‌ی جالبی برای مطالعه‌ی کتاب‌های کمیک بود. از جهت مستند بودن کتاب باید به این نکته توجه کرد که یک سفرنامه‌ست و قطعا تجربیات شخصی در آن لحاظ شده نه مسائل حتمی و قطعی با این وجود نویسنده تلاش کرده بود بی‌طرفانه به موضوع فلسطین بپردازد و در کنارش اطلاعات تاریخی کوتاه اما خوبی را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد.
          

            همسر نویسنده از اعضای پزشکان بدون مرز است و به سفری یک ساله به فلسطین اعزام می شود و در این سفر شوهر و دو فرزندش نیز همراهش می شوند.
گی دولیل که نویسنده و طراح است، از این فرصت استفاده می کند و طی دوران انجام وظیفه همسرش، در مناطق مختلف فلسطین به گردش و طراحی می پردازد و عصاره ای از این زندگی حدود یک ساله خود و خانواده اش را به صورت سفرنامه ای کمیک منتشر می کند
آن ها در قدس شرقی ساکن می شوند و دولیل زاویه ای بی طرفانه و حتی تا حدی ناآگاهانه نسبت به ریز اوضاع فلسطین و اسرائیل و تاریخ این سرزمین دارد و در طی سفر به شهرها و روستاها و مناطق مختلف تحت سرپرستی چه اسرائیلچه فلسطین، با مسائل بسیار زیاد و عجیبی مواجه می شود که گاه در عین همان روایت بی طرفانه اش، به مظلومیت فلسطینیان و ظلمی که توسط صهیونیسم به آن ها می شود، اعتراف میکند
کتاب بسیار به جزئیات زندگی مردم در شهرهای مختلف فلسطین پرداخته است. مسائلی که در حالت عادی اصلا به گوش ما نمی رسد
          

            فلسطین نه تنها از نظر جغرافیای سیاسی "لولای سه قاره" است بلکه از لحاظ مذهبی هم مفصلی برای اتصال ادیان ابراهیمی است. 2 کلیسای مهد در بیت لحم (محل تولد روح الله) و کلیسای مقبره مقدس در قدس (محل عروج روح الله) میراث معنوی و تاریخی مسیحیان است که امسال حتی درخت کریسمسش هم بخاطر جنایات صهیونیستها خاموش بود. همانطور که هرود تمام نوزادان پسر زیر دو سال را در بیت لحم بخاطر پیشگوئیها مانند فرعون کشت، اسرائیل امسال روی هرود و فرعون را هم سفید کرد تا در تاریخ نامش به سبعیت ماندگار بماند (در هر روز 105 کودک غزه را کشته).
در کلیسای مقبره مقدس حضرت عیسی علیه السلام، 6 فرقه مذهبی بطور مشترک مسئولیت آنجا را بعهده دارند ولی با وجود قانون وضع شده در سال 1852 جدال و تفرقه بینشان برای مدیریت این کلیسا اتفاقی معمولی است. با این حال کلید این مکان مقدس را به خانوداه‌ای مسلمان سپرده‌اند که نسل‌هاست درها را به روی مشتاقان باز میکنند. 
#christmas_is_canselled
#Israel_erases_children
          

            با وجودی که از فرانسوی ها، از بی دینی شان، از خشونتشان و از خیلی چیزهای دیگرشان، خوشم نمی آید، با وجودی که نویسنده به طور واضح از ابتدا سمت اسقاطیل غش کرده، اما به نظرم این کتاب به شدت قابل توصیه و بسیار جالب است. آش این جنایتکاران این قدر شور شده، که حتی افرادی مثل این نویسنده هم نتونستن به ندیدن ادامه بدن!!! خدا به داد کسی برسه که با وجود همه این اسناد واضح از سرطانی بودن این رژیم، باز هم ازشون حمایت میکنن، یا به بستن چشمانشون ادامه میدن!
کتاب حاوی اطلاعات بسیار جالبی است و گوشه ای از پیچیدگی و تراژیک بودن موقعیت را توضیح داده.
به نظر من جالب است که از دید این شخص به مسئله نگاه کنیم.
          

            زیاد توصیه شده بودم به خوندش ولی فرصتی پیش نمیومد تا بخونمش تا اینکه این روزهای غزه دلیلی شد برای خوندنش.
برای من بسیار کتاب مفیدی بود و خیلی ازش آموختم.
شرایطی که از اوضاع اجتماعی فلسطین اشغالی تصویر کرده بود خیلی به انسجام ذهنم کمک کرد.
نویسنده تلاش داشت که بی‌طرف باشه ولی خب کسی که اسرائیل رو به رسمیت میشناسه و خط کشی‌های اونو قبول داره قطعا بی‌طرف نیست.
اینکه یک سال تو فلسطین زندگی کرده بود و از مشاهدات میدانیش، از شهرا، کوچه‌ها، جاهای دیدنی، آدم‌های مختلف نوشته بود کلی چیز میشد یاد گرفت.
از اینکه از دریچه‌ای متفاوت به فلسطین نگاه کردم خوشحالم.

کوچه‌ها و اسامی کتاب منو برد به روایت انسان. فلسطین چه پیامبرانی که به خود ندیده، چه سرزمین پر رمز و رازی...

دوست‌داشتنی بود و بازم باید بخونمش.

          

            هوالحی

کتاب های مصور کلا کتاب های جالبی هستند. نشر اطراف با دست گذاشتن روی ظرفیت بالای این نوع کتاب ها به نظرم جای خالی اونها رو  در بازار کتاب پر کرده است.
کتاب  سرزمین مقدس نوشته و تصویرگری گی دولیل
یک کتاب مصور با زبان طنز (شوخ طبعی جالب دولیل) و بی طرف است اما می بینیم دولیل در روایت های روزانه اش بیشتر از مشهورات رسانه های اسرائیلی استفاده کرده است.خود نشر اطراف بسیاری از اسامی مکان ها رو از اسم عبری به اسم عربی آن برگردانده است.
این کتاب از معروف ترین سفرنامه های مصور هست .
داستان کتاب هم یک داستان عادی از یک زندگی غیرعادی در فلسطین است.سختی های زندگی یک فلسطینی در این کتاب خیلی خوب به تصویر کشیده شده است.

پیشنهاد می کنم در ابتدا پیوست ۱ و ۲ رو مطالعه کنید
وبعد از اون هرجای کتاب رو متوجه نشدید با یک جست و جو می توانید مطالب رو بهتر درک کنید. مطالبی هم هستند که توی جست وجو نمی تونید راجع بهش چیزی پیدا کنید.

به هر حال کتاب سرزمین مقدس مثل  خود سرزمین مقدس (فلسطین) حال غریبی داره.

          

            تا‌به‌حال کتاب کمیک نخوانده بودم. با وجود این که این نوع کتاب‌ها که طرح و متن را باهم دارند در بازار کتاب دنیا و مخصوصا آمریکا و اروپا پرفروش هستند، تازه و با ترجمه چهار اثر گی دولیل توسط نشر اطراف به ایران راه یافته است.
 آقای کارتونیست یکسال به علت ماموریت همسرش از سازمان پزشکان بدون مرز، در بیت‌المقدس زندگی کرده و روایت‌های خود را از سفر به شهرهای مختلف فلسطین و مشاهده زندگی مسلمانان، یهودیان، مسیحیان و ارامنه در این شهر مقدس ادیان همراه با تصویرسازی‌هایش در این کتاب آورده.
تصویرسازی‌های نویسنده با تصویر و متن از کوچه‌های بیت‌المقدس و ناصره، محله شیخ جراح، شهرک‌سازی صهیونیست‌ها و... زوایایی کمتر گفته شده را بازگو می‌کند و از آنجا که نویسنده ملیت کانادایی-فرانسوی دارد و نسبت به وجود اسرائیل هیچ پیش‌زمینه منفی ندارد، اهمیتش دوچندان می‌شود.