عجیبه ولی امتیاز کامل دادم
اینکه «امتیاز کامل» رو نسب به چی ببینیم دغدغه‌ی فکری خودم هم هست! 
امتیاز کامل نسبت به نیاز من؟
امتیاز کامل نسبت به زیبایی سوره؟
یا امتیاز کامل نسبت به شرح و تفسیر بسی جالب اون به دست جناب صفایی؟!
به هر صورت تجربه‌ی خوندن این کتاب دل انگیزترینِ تجربه‌ها بود! 
باید از کی تشکر کنم؟
از باشگاه تولدی دوباره که بهانه‌ای شد تا کتاب رو بخونم؟
از مادر گرامی که کتاب رو جلو جلو سفارش داده بودن؟ 
از همت خودم؟ 
از دست حاج شیخ که به این زیبایی قلم زدن؟ 
یا از خدا که همه‌ی مهره‌ها رو روی صفحه‌ی زندگیِ من حرکت داد تا من با این مفاهیم آشنا بشم؟ 

      

        کتاب به پایان رسید اما من همچنان در کوچه پس کوچه‌های نجف ، در نخلستان‌ها ، با عطر گل‌های بابونه و کنار ضریح سبز قبا جامانده‌ام 
بیرون جستن از جهان شیخ مرتضی خیلی سخت‌تر از چیزی‌ست که به نظر می‌آمد...
      

        " با وقوع سانحه‌ای در سحرگاه ۲۲ تیرماه ۱۳۷۸ و در راه زیارت امام علی ابن موسی الرضا ، روح بلند صفایی به آسمان پرکشید ؛ و این نامه ناتمام ماند! "
      

        گاهی فکر می‌کنیم در دل حادثه‌ها و تاریکی‌ها همینکه کاری نکنیم کار بزرگی کرده‌ایم
تفکر اشتباهی بود که تا قبل از خواندن کتاب سفت و سخت پایش ایستاده بودم
حال با کمی شک رو به رو شدم
چون میبینیم بزرگ‌ترین حرکت‌های تاریخ نقشه‌هایشان در دل تاریک‌ترین لحظات کشیده شد 
و چه مهم کلمه‌ای است «طرح» و «نقشه» 
هر آنچه که زیر بنای ساختمان عمرمان را پی ریزی می‌کند 
چه بسا ایستادن و اندازه گرفتن و طرح ریختن بهتر از یک عمر دویدن‌های بی‌نتیجه و عمل‌های بی جهت و ثمر باشد.
      

        داستان خوبی بود 
شخصیت ارباب برای شخص من جالب توجه بود 
هرچند روند داستان از حدی که نیاز بود طولانی‌تر شد 
اما در کل همون‌طور که از تولستوی انتظار می‌رفت فوق العاده بود.
      

        زوربا در عین سادگی پیچیده و در عین فقر ، غنی بود.
همین مسئله باعث شد کتاب را تا انتها ادامه بدهم
 با وجود اینکه بخش‌های بسیاری از کتاب زائد و حرف‌های بسیاری از کتاب ناامید کننده بود 
شاید اگر فلسفه‌ی نهفته در قلب و ذهن زوربا یک مقدار عمیق‌تر می‌بود ، داستان برای من جالب‌تر جلوه می‌کرد 
پیام‌هایی مثل در لحظه زندگی کردن ، برای شخص من تکراری و سطحی به نظر می‌رسید.
علی رغم اینکه کتاب فرصت این را داشت که به شکل بهتری حتی روی همان ذهنیت سطحی و ناپخته‌ی زوربا کار کند و به شکل بهتری به مخاطب ارائه دهد...
      

        هرچقدر یک کتاب کوتاه‌تر باشد فرصت کمتری برای تحت تاثیر قرار دادن مخاطب دارد 
اما پدر سرگی از آن دسته کتاب‌های جمع و جور و در عین حال تاثیر گذار بود 
و این هنرمندی نویسنده را می‌رساند 
پدر سرگی داستانی بود از جنگ 
جنگ انسان با دیگران 
جنگ انسان با خودش 
و جنگ انسان با خدا 
در نهایت این جنگ‌ها آن پرنس مغرور به یک پیر رنج دیده مبدل شد 
کسی که در نهایت هم خودش را پیدا کرد
هم دیگران‌ را 
و هم خدایش را.
      

        یه دوست آمریکایی از من درباره‌ی امام خمینی پرسید 
ولی من چیزی برای ارائه نداشتم 
گویا در طول زندگیم حس نیازی به دونستن اینکه روح الله خمینی حرف حسابش چی بود ، پیدا نکرده بودم 
این کتاب اولین تجربه من از خوندن آثار این بزرگ مرد بود 
و چقدر خوشحالم که تو زندگی جرقه‌های این چنینی باعث میشن برگردیم و ببینیم کجای کار کم گذاشتیم 
کتاب مطالبی می‌گفت که برای خود من به شخصه خیلی جالب و کارآمد میومد 
فلذا خوندنش برام مفید فایده واقع شد 
      

        روایت دردناکی بود 
یه کمدی گریه‌آور از مردمانی که یه روز همسایه‌های خوبی بودن 
اما مقدس انگاری های اشتباه و پرستیدن بت‌هایی مثل امپراطور فرانسه ( ناپلئون ) حتی از همسایه های خوبم قاتلان وحشی می‌سازه 
شاید در مرحله اول « آدم خواران » اغراق آمیز به نظر برسه 
اما حقیقتِ دردناکیه که ژان تولی به روش منحصر به فرد خودش بیان کرده بود...
      

        حقیقت اینه که من علاقه و گرایشی به خوندن کتاب‌های زندگینامه علی الخصوص اون دسته‌ای که روایتگر زمان قبل از انقلاب‌ان ندارم
برای خوندن این کتاب هم دو دل بودم 
اما شروعش کردم تا شاید بتونم این مرد رو بهتر درک کنم 
و این‌طور هم شد 
داستان از پند و اندرز پر بود 
از حادثه‌ها ، از آدم‌ها ، از دردها و شکنجه‌ها 
اما شیرینی و مهر و محبتی که تو بند بند این کتاب نهفته بود چیز دیگه‌ای بود 
واقعا سید علی پدر خوبیه 
پدر خوبیه برای یه ملت...

      

        این کتاب فوق‌العاده بود...
نمی‌دونم آیا ما به اندازه شایستگیِ این کلمات بهشون توجه می‌کنیم یا فقط می‌خونیم که خونده باشیم؟
نمی‌دونم اگه علی صفایی حائری الان زنده بود رومون رو به سمتش بر می‌گردوندیم یا فقط وقتی که نیست توجه‌مون رو نشون می‌دیم و متوجهش می‌شیم؟
      

        داستان پیچیده‌ای بود 
با مفقود شدن یه پسر جوون شروع شد و تا قتل چندین نفر در طی داستان پیش رفت 
مثل یه جور دعوای خونوادگی بود بین بچه‌های بد و بچه‌های خوب که در این بین اتفاقا بچه‌های خوب گناهکار بودن و بچه‌های بد بیگناه 
منسجم و روون نوشته شده بود اما من حقیقتا نتونستم ارتباط برقرار کنم چون داستان جاهایی بیش از اندازه بی بند و بارانه می‌شد 
ولی در کل جنایت تمیزی بود و حدس زدن قاتل و شریک‌های جرم توش غیرممکن بود 
      

        مگر ما در زندگی این همه ذلیل نمی‌شویم آن هم برای هیچ و پوچ؟
 چرا وقتی که به خدا می‌رسیم ناز می‌کنیم؟...
      

        داستان های این کتاب حیرت آور بودن 
مخصوصا نوشتن همچین پایان هایی برای همچین آغاز هایی واقعا یه ذهن ورزیده نیاز داره 
داستان های کتاب اغلب مورد پسندم واقع شدن 
اما داستان « تصویر روح گمگشته » چیز دیگه‌ای بود 
تو هر کدوم از داستان‌ها خواننده به ساده‌ترین و زیباترین حالت های ممکن احساساتی مثل خشم ، ترس ، دلتنگی ، عشق و دلزدگی ، نگرانی ، دلهره و هزاران احساس اینچنینی رو تجربه می‌کنه 
اونم فقط در چند صفحه کوتاه 
خوندن این کتاب تجربه لذت بخشی بود 
و باعث ناراحتیه که همچین اثری تا این حد ناشناخته‌ست
      

        با وجود احترام زیادی که به استاد شهید قائلم امتیازم به این کتاب از این جهت کم شد که : 
۱.  مباحث کتاب به شدت ساده و ابتدایی بود و همین خوندنش رو سخت می‌کرد 
۲. کتاب از لحاظ ادبی زیبایی خاصی نداشت و صرفا مقاله‌وار بود 
۳. توقع من از کتاب برآورده نشد...