بفرمایید بهشت، مجموعه یادداشت‌های مادری‌ست با چهار فرزند. 
 او دائما پل می‌زند. میان گذشته و حال؛ میان داستان‌ها و کارتون‌ها و زندگی؛ میان شخصیت‌ها و... این‌طور بگویم: چشمش در همه جا می‌چرخد و هرجا که چیزی باشد برای آموختن و به کار بستن در زندگی مادرانه‌اش، شکار می‌کند. خواه آن چیز را در خانهٔ خاله جانش پیدا کند و یا در کارتون بارباپاپا. 
او به این رسیده که ما هم در کنار بچه‌ها رشد می‌کنیم؛ و با هر کدامشان، ابعاد جدیدی از زندگی را تجربه می‌کنیم.
محتوای کتاب هم در حد خود ارزشمند و جذاب است.
نقاط ضعف کتاب: 
من در نسخه الکترونیک، نامی از ویراستار ندیدم. به نظر نمی‌رسد این کتاب ویرایش شده باشد. چرا که مبتدی ترین اصول نگارشی از جمله کاربرد صحیح  زبان معیار و محاوره در آن رعایت نشده.
تنها نامی که می‌توانم بر روی یادداشت‌های این کتاب بگذارم، همان «یادداشت» است. نویسنده توان خوبی در نوشتن دارد اما عدم رعایت ساختار و عدم رعایت قالب نوشتاری، نوشته هایش را چندین درجه پایین تر می‌کشد از آن که می‌تواند باشد. تصور کنید جستار زیبایی را می‌خوانید. قلم جذاب است و توصیف ها به اندازه و سر جایشان. نویسنده حسش را به خوبی به شما منتقل می‌کند و بعد، به جای اینکه از تغییرات خودش بگوید (از اینکه این اتفاق کوچک یا بزرگ، چه نگرش و بینش جدیدی به او داده و او چطور این یافته ارزشمند را در زندگی به کار بسته) ، بنشیند روی منبر خطابه. و  بعد ببینید که به جای آنکه در حال خواندن یک جستار قوی باشید که تصورش را داشتید، دو صفحه است که دارید توصیه‌های مستقیم نویسنده را می‌خوانید. و این از نظر من یعنی ذبح جستار (اگر نگوییم ذبح هنر).

 بزرگ‌ترین نقطه قوت این کتاب هم برای من همان موضوع کتاب است. نوشتن از تجربیات مادری به زبان غیر آکادمیک (و حتی آکادمیک)، فارغ از اینکه محتوا چه باشد و یا ساختار چقدر حرفه‌ای باشد،  به خودی خود می‌تواند مثبت باشد و حرکتی رو به جلو. 
      

        دهکده خاک بر سر، مجموعه‌ای‌ست از یادداشت‌های روزانهٔ نویسنده از سکونت یک ساله‌اش در لوزان سوییس. 
کتاب را که می‌خوانی به با قلم نویسنده همراه می‌شوی و به راحتی با او همذات پنداری می‌کنی. می‌شود گفت بعد از خواندن کتاب  حس کسی را که در کشوری غریب زندگی می‌کند و زبان آن کشور را هم نمی‌داند، خوب متوجه می‌شوی. 
من این کتاب را با نگاه مطالعات زنانی خواندم و بیشتر به دنبال ابعاد مادرانه و زنانه روایت‌ها بودم. از این منظر  جز چند نکته که مربوط میشد به سیستم حمل و نقل شهری، ساختمان‌ها و قوانین مرتبط با مادر و کودک، چیزی دستم را نگرفت .
فائضه بانوی غفار حدادی نه بنا داشته سوییس را یک کشور پیشرفته همه چی تمام نشان دهد؛ و نه خیال داشته ذره‌بینش را بگیرد روی تمام زشتی‌ها و کژی‌های اروپا. 
پس آزادانه هرچه می‌بیند را توصیف می‌کند؛ از طبیعت صد رنگ و بناهای تاریخی زیبا گرفته تا نبود سیستم فوق پیشرفته ماشین لباسشویی اتوماتیک و سختی لباس شستن در رخت‌شوی‌خانه عمومی ساختمان و جا به جا کردن دستی لباس‌های خیس به خشک کن! 
روایت‌ها را البته میشد قدری حذف و اضافه کرد؛ حس می‌کردم نویسنده نخواسته یا نتوانسته انسجام بهتری به مطالبش بدهد. مرا به یاد پیام‌های بلاگرها در کانال‌های ایتا و تلگرام و ... می‌انداخت. 
در هر حال با همان نگاه مطالعات زنانی، تا حدی ذهن مرا درگیر بعضی تفاوت‌ها کرد و این درگیری  را برای خودم مثبت می‌بینم. 
      

        این کتاب، با حجم نه چندان زیاد، توانسته از پس نام سنگینی که نویسنده برایش انتخاب کرده به طرز کاملا قابل قبولی برآید. 
پس اگر تمایل دارید یک کتاب برای آشنایی با فمینیسم، زمینه‌های پیدایش، تاریخچه، گرایش‌ها، امواج فمینیسم، شخصیت‌های شاخص و نقد فمینیسم بخوانید، این کتاب می‌تواند گزینه مناسبی برایتان باشد. 
      

        یکی از مفیدترین و خاطره انگیز ترین کارهایی که با دخترم انجام دادم، این بود که روزانه چند صفحه از این کتاب با هم می‌خوندیم. کلی مطلب جدید برای خودم داشت. 
      

        این کتاب هم بالاخره تموم شد. 
نیمه اول کتاب، ممکنه احساس کنید خیلی متوجه نمیشید نویسنده چی می‌خواد بگه و حجم بالای توصیف، که اتفاقا از اغراض اصلی نویسنده هست، شما رو تا حدی خسته کنه. 
اما به نیمه دوم که می‌رسید، بازم ممکنه خیلی متوجه نشید نویسنده چی می‌خواد بگه و بازم حجم بالای توصیف خسته‌تون کنه 😁 
اما باید بدونید که این کتاب یه شاهکاره! 
که ممکنه نفهمید چی می‌خواد بگه و حجم بالای توصیف خسته‌تون کنه😐😑😶
      

        کتاب موضوع جذابی داره. برای جمع آوری اطلاعات وقت گذاشته شده. تعلیق خوبی داره و به سرعت خوانده میشه. 
متاسفانه مثل کف خیابون، نویسنده از جاذبه‌های جنسی برای جذب مخاطب استفاده می‌کنه؛ و از نظر حرفه‌ای هم قلم بسیار بسیار ضعیف هست. 
      

        می‌خواستم این کتاب رو برای دخترم بخرم. کمی پرس و جو کردم، و متوجه شدم در میان افرادی که در این کتاب معرفی شدن، افرادی مثل کیمیا علیزاده هستن که قطعا با توجه به خیانتش به کشور، نمی‌خوام در ذهن فرزندم الگو سازی بشه. پس از لیست خواهم خواند هام حذف شد. 
      

        عجب اسمی 😢😢
      

        بی خود تر از این شدن چگونه؟
      

        روان و جذاب. 
مثل اینکه داری یک فیلم جنایی معمایی خوب می‌بینی.
علی رغم اینکه خیلی به فیلم‌های این ژانر علاقه دارم، اما اولین کتابی بود که در این ژانر خوندم  و خیلی لذت بردم. 
      

        هفته چهل و چند، مجموعه‌ایست از روایت‌های مادرانه از زندگی. از چالش‌ها، تغییرات، کنار آمدن‌ها، راه پیدا کردن‌ها و...
از دریچه‌های جدیدی از زندگی که شاید فقط به روی یک مادر باز شوند؛ اما خواندنشان نه فقط برای مادران که برای هر کس دیگری خالی از لطف نیست. مادرها یک قشر خاص از جامعه نیستند که زندگیشان، دغدغه‌شان، سختی‌شان، لذتشان ربطی به دیگری نداشته باشد. دور و بر هر کسی پر است از مادر. 
مادرانی که روایتشان را در این کتاب می‌خوانیم، مادران عصر جدید هستند؛ اغلب از همان قشر تحصیل‌کرده و به روز؛ که شاید تجربیاتشان با مادران دیروز قدری متفاوت باشد. 
 با بعضی روایت‌ها خندیدم، با بعضی به فکر فرو رفتم و با بعضی حرص خوردم؛ این کتاب را خیلی زود تمام کردم. و چقدر دوست دارم چندین کتاب دیگر شبیه این را هم بخوانم . 
      

        من این کتاب رو در حد پاس کردن واحد گذروندم و از بخش‌هایی گذشتم. تلاش نویسنده بر اینه که نظر اسلام رو بیان کنه اما با توجه به اینکه دیدگاه نویسنده به مساله جنسیت به طور کلی سنتی هست، در بسیاری از موارد ادعاهایی داره که چالشی و محل بحث هستند حتی بین علما و فقها. ارزش خوندن داره یا نه؟ بله. کلا کتابهای ایشون به عنوان کسی که در حوزه مطالعات زنان فعال و مطرح هستن، برای افرادی که رشته تحصیلی یا مطالعات مرتبط دارن قطعا ارزش خوندن و تامل داره. 
      

        چهارده پانزده سالم بود که این کتاب را خریدم. از خواندن بعضی جملاتش چنان به وجد می‌آمدم که با ماژیک شبرنگ، علامتشان می‌زدم و تا مدتها بعد،دوباره قسمت‌های علامت زده را می‌خواندم. 
حالا اگر از من بپرسید چه نظری درمورد این کتاب دارم، در یک کلمه می‌گویم : «زرد» و تمام! کتاب زرد کتابی نیست که از خواندن آن لذتی نبرید. کتابیست که تا حد زیادی عوامانه به مسائل نگاه می‌کند؛ گزاره‌های عوامانه، ساده و پیش پا افتاده را با بیانی نسبتا گیرا و صد البته روان و غیر علمی به مخاطب می‌گوید؛ کتاب زرد می‌تواند در مخاطب شعف ایجاد کند؛ ممکن است مخاطب  در لابلای مطالب با نکات جدید، علمی یا کاربردی هم مواجه شود اما در مجموع  به سطح دانش و بینش مخاطب  چیز خاصی اضافه نخواهد شد. 
      

        واقعا به نظرتون کی بود که نخ شد، یواش یواش ملخ شد؟! 

شاید باورتون نشه اما یه بچه شتر بود که درست غذا نمی‌خورد 😂🤪🤪
آخر و عاقبتشم نمیگم که اسپویل نکرده باشم 🥴🤪 ولی عاقبت هولناکی داشت! 

سری کتاب‌های کی بود کی بود خیلی با مزه هستن. ما خانوادگی می‌خونیمشون. 
      

        ماجرای تحول محمد عرب رو شاید در برنامه ماه عسل شنیده باشید. من البته ماه عسل رو ندیدم اما ماجرای تحول رو از زبان خودشون در مسجد  محله‌مون شنیده بودم و فکر میکردم کتاب چیز جدیدی برام نداشته باشه؛ اما برعکس تصورم مطالب جالبی داشت. بعد از ماجرای تحول، جذاب‌ترین قسمت زندگی ایشون برام روحیه خدمت+وجود خلاقیت بود. 

اما نگارش کتاب: تلاش شده بود ماجرا به صورتی به روز نقل بشه. خطی نباشه و ...  اما خب باید بگم این کار بسیار ناشیانه و غیر تخصصی انجام شده بود. قلم هم قلم حرفه‌ای نبود. دقیقا انگار یک نفر نشسته و داره خاطره میگه. بدون پردازش اصولی و حرفه‌ای. گرچه در مجموع کتاب خوش‌خوانی بود.