معرفی کتاب تهوع اثر ژان پل سارتر مترجم للوید الکساندر

تهوع

تهوع

ژان پل سارتر و 4 نفر دیگر
3.7
54 نفر |
12 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

11

خوانده‌ام

118

خواهم خواند

69

شابک
9789644128721
تعداد صفحات
376
تاریخ انتشار
1388/3/25

توضیحات

        «ژان پل سارتر» (متولد 1905 ـ پاریس) نویسنده و فیلسوف برجستة دوران قبل و بعد از جنگ جهانی دوم به شمار می رود. «دیوار» و «تهوع»، از آثار برجستة این اندیشمند، با استقبال زیادی روبه رو شد. سارتر را از پایه گذاران اصلی مکتب اگزیستانسیالیسم (تقدم وجود بر جوهر و اصالت مادی انسان) می دانند. کتاب تهوع او از برجسته ترین آثاری است که بیانگر این دیدگاه است. تهوع را می توان گزارش رویدادی دانست که قهرمان داستان، با نگاه و ذهنیات خویش بیان می کند و این ذهنیات ارتباط معناداری با بنیان های فکری نویسنده دارند. از دیدگاه سارتر، جهان هستی به مانند اندام واحدی است که اشیاء در آن از جایگاه ویژه ای برخوردارند و با یک پیوستی کامل نسبت به هم به ایفای نقش می پردازند. روی دیگر این کتاب موضوع تخیل است و سارتر بر این باور است که جهان تخیل، جهان اشیای غیرواقعی است که وجودشان وابسته به خالقشان است. در یک کلام تهوع، خاستگاه و شالودة نظام فکری اصالت وجود در ادبیات قرن بیستم فرانسه است.
      

یادداشت‌ها

          (داستان در قالب دفتر خاطرات شخصیت اصلی، آنتوان روکانتن، روایت می‌شود. او یک تاریخ‌نگار است که در شهری کوچک در فرانسه زندگی می‌کند و روی یک پروژه تحقیقاتی درباره مارکی دو رولبون کار می‌کند.
اما روکانتن به‌تدریج دچار نوعی احساس پوچی و بیگانگی از جهان می‌شود؛ او نسبت به اشیاء، افراد، و حتی خودش حس انزجار و بی‌معنایی پیدا می‌کند. این احساس را "تهوع" می‌نامد، که به‌طور نمادین، بیانگر بحران اگزیستانسیالیستی اوست. او درمی‌یابد که هیچ معنای ذاتی‌ای در زندگی وجود ندارد و انسان‌ها خود باید معنای زندگی را بیافرینند.)...(برگرفته از chatgpt)

از نظر داستانی، جذابیتی نداره و داستان خاصی نداره و تک گویی ها و افکار نویسنده رو نشون داده که در خیلی جاهای کتاب، مخصوصا موضوع وجود داشتن، خیلی دچار تکرار شده و همون حالت تهوع که مدنظر نویسنده هست به من خواننده هم دست داد تو اون قسمت.
در کل از نظر داستانی جالب نیست و بیش از حد فلسفی و خسته کننده هست.
        

0

          من ترجمه‌ی امیرجلالی الدین اعلم رو داشتم. توصیه میکنم این ترجمه رو نخونید. از نظر من(یا حداقل برای من) ترجمه روانی نبود، البته من نه به نسخه اصلی دسترسی نداشتم و نه ترجمه های دیگه بازار رو دیدم؛ اما اصلا توصیه نمی کنم این ترجمه رو بخونید. 
ابتدای کتاب «شرحی بر تهوع» رو گذاشتن که فرایند خوندنش برای من سخت و فرسایشی بود -فکر میکنم بخشی ش هم بخاطر ترجمه نه چندان قوی کتاب می تونه باشه- اما واقعا خوب و لازم بود؛ به زحمتش می ارزید. توی این نقد(که قسمتی‌ش به عنوان شرح ابتدای کتاب آورده شده) مفهوم وجود از دید سارتر رو بیان می‌کنه که برای من جالب بود. نمی دونم خود ناشر/مترجم اضافه کرده یا نسخه اصلی هم این شرح رو داشته، توصیه میکنم بخونیدش و آدرسش هم اینه: نقد «سارتر: تهوع و مگسها» کیت گور.
Keith Gore. Sartre: La Nausée and Les Mouches , Londin: Edward Arnold (publishers) Ltd, 1974
خود داستان هم برای من کششی نداشت. به زحمت دو سوم داستان رو خوندم و به امید اینکه داستان برام جذاب بشه جلو رفتم که نشد، پس ادامه دادنش رو بیخیال شدم و رفتم آخرش رو خوندم. 

در آخر بازم تاکید میکنم که اگه قصد دارید بخونیدش یه ترجمه دیگه رو بخونید. این ترجمه بسیار قدیمی‌ست-۱۳۵۵- و تا اونجایی که می‌دونم ویراست هم نشده.(تا چاپ هفتم سال ۱۳۸۳ که من در اختیار دارم اقلا این اتفاق نیفتاده.)
        

0

          اولین بار که خوندن این رمان رو شروع کردم.، از ترجمه اقای اعلم استفاده کردم و بعد از خوندن حدود 50 صفحه از اون، رهاش کردم... چون ترجمه با کلماتی سخت و جمله بندی هایی خشک و بی معنا، ذات بدی رو از نوشته نشون میداد...
تا این که مدتی پیش این کتاب رو با ترجمه اقای پارسایار تهیه کردم و خوندم...

داستان فوق العاده جذاب و پوچه...
این بیهودگی ذاتی انسان که در ذات.همه موجودات از جمله انسان وجود داره، در سطر سطر این کتاب مشخصه...
انسان هست چون هستی اونو مجبور کرده... ولی این که چرا باید باشه یا چه باید بکنه مربوط به خودشه...
میتونه عاشق بشه و غرایز حیوانیش رو دنبال کنه و یا میتونه از گذشته سر در بیاره و یا میتونه بمیره...
این بستگی به هدفی داره که آدم برای فرار از پوچی برای خودش دست و پا میکنه...
در واقع این دیدگاه اگزیستانسیالیستی سارتر بود که همه ما هستی را داریم ولی این هستی به شدت بی معناست... و تو خالی...
باید براش هدف انتخاب کنیم تا این هستی تحمل پذیر بشه و حالت تهوع بهمون دست نده... 
شاید معنا در ازدواج باشه یا تحقیق و یا نوشتن و یا مرگ...
اما هیچوقت اجباری در انتخاب هدف وجود نداره...
در این کتاب داستان مردی رو میخونیم که به نظرم جلوه ای از خود سارتر بوده و به شدت افسرده س... 
در سن 30 سالگی حس بیهودگی اون رو به تهوع میکشونه و از این که مقامش با مقام اشیائی که اطرافشن یکیه حالت تهوع میگیره...
این که با یک صندلی در تراموا تفاوتی نداره...
جفتشون در این دنیا "هستی" دارن ولی تفاوت رو انتخاب هدف میسازه...
حتما این کتاب رو با ترجمه مناسب بگیرید و بخونید چون ارزش خوندن داره!
        

0