یادداشت محمدرضا شمس اشکذری
1402/8/2
3.8
6
با یک پژوهشگر تاریخ همراه می‌شویم و او آن‌طور که چیزها را می‌بیند یا وجودشان را حس می‌کند، برایمان روایت می‌کند. خبری از داستان نیست و کتاب بسیار خسته‌کننده است. ممکن است گاه دغدغه‌های وجودی نویسنده جالب باشند. مثلاً:
«همه‌چیز عبث است، این باغ، این شهر و خودِ من. اگر زمانی به آن پی بردیم دل‌مان آشوب می‌شود و همه‌چیز شروع می‌کند به موج خوردن، مانند آن روز... : این همان تهوع است»
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.