کتاب تهوع (La Nausée)، نخستین رمان ژان پل سارتر و یکی از آثار بنیادین اگزیستانسیالیسم ادبی است که در سال ۱۹۳۸ منتشر شد. این رمان در قالب دفترچه‌ی یادداشت‌های روزانه‌ی شخصیتی به نام آنتوان روکانتن روایت می‌شود؛ مردی تنها که در شهر کوچکی زندگی می‌کند و به تدریج دچار احساسی عمیق و ناآرام‌کننده از بی‌معنایی جهان می‌شود. روکانتن درمی‌یابد که اشیاء، آدم‌ها و حتی خودش، فاقد هرگونه ذات یا دلیل درونی برای بودن هستند و این آگاهی او را به حالتی از انزجار یا "تهوع" نسبت به هستی می‌کشاند.
تهوع بیش از آن‌که داستانی کلاسیک با طرح و گره‌گشایی باشد، روایتی فلسفی از بحران وجودی انسان مدرن است. سارتر در این رمان مفاهیمی مانند آزادی، پوچی، تنهایی و بی‌ریشه‌بودن را بررسی می‌کند و از خلال تجربه‌های درونی راوی، خواننده را با اضطراب اگزیستانسیالیستی روبه‌رو می‌سازد. نثر کتاب گاه سنگین، گاه شاعرانه و پر از تصویرهای ذهنی‌ست که فضای مبهم و فلسفی رمان را تشدید می‌کنند. تهوع، نقطه‌ی آغاز شناخت عمومی از اگزیستانسیالیسم سارتر است و مقدمه‌ای بر اندیشه‌هایی‌ست که او بعدها در آثار فلسفی‌اش مانند هستی و نیستی گسترش می‌دهد
با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش می‌شود.
