برخلاف این حجم از هایپی که اطرافه این کتابه، خود کتاب عملاً چیزی برای ارائه نداره.
شروع کتاب بد نیست و حتی می‌شه گفت قابل قبوله اما رفته رفته ایده‌ی خوب کتاب حیف و میل میشه و با یه پایان بی‌خودی دراماتیک بد بودن داستان به اوج خودش می‌رسه.

خلاصه که ارزش خرید که نداره اما اگه همینطوری به دستتون رسید از اونجایی که کتاب کم‌حجمیه و بهتر از بی‌کاری هست بخونیدش.
      

        نشر افق
ترجمه نوشین ابراهیمی
      

        نشر افق
ترجمه نوشین ابراهیمی
      

        من ترجمه‌ای از کتاب خوندم که توی گودریدز نیست و درخواست دادم که اضافه کنند.....

مشخصات نسخه‌ای که من خوندم: 
عنوان: فلسفه برای فرزندم
ترجمه: ترانه وفایی
نشر: او 1389

خوندن این کتاب و هدیه دادنش به نوجوانان 13 تا شاید 18 ساله، به عنوان مقدمه‌ای برای مقدمه فلسفه خیلی خیلی عالیه. من دوبار این کتاب رو خوندم. یک بار در 15 سالگی و حالا دوباره در 21 سالگی. 

نویسنده کتاب رو به صورت گفتگو تالیف کرده. به این صورت که گفتوگوهای شبانه‌ش با ماری دختر 16 ساله‌ش رو احتمالاً مدون کرده و منتشر. همین باعث روان بودن بحث و بسیار بسیار ساده و قابل فهم بودنش شده. البته مقداری هم حسرت که چه دختر باهوشی :)

کتاب توی چهارفصل درمورد فلسفه حرف می‌زنه. ابتدا فلسفه رو تعریف می‌کنه. بعد روش کار فلاسفه رو توضیح می‌‌ده؛ توی دو فصل آخر هم به برخی از وقایع مهم فلسفه می‌پردازه، از اهمیت زبان می‌گه و حوزه‌های مختلف فلسفه رو شرح می‌ده.

این نسخه ای که من خوندم ترجمه خوب و روانی هم داشت. من سعی می‌کردم خودم رو توی گفتگوی این دو نفر شریک کنم و به سوال‌های پدر جواب بدم؛ که البته همیشه ماری جواب بهتری داشت:)
      

        این کتاب رومن گاری پنج داستان کوتاه رو در بر داره.

دوتای اولی از نظر من واقعاً ضعیف بود؛ سومی متوسط و دوتای آخر خوب بودند؛ وقتی داستان دوم رو خوندم دودل شدم که ادامه بدم یا نه، اما چون اسم کتاب اسم آخرین داستان کتاب بود ادامه دادم به خوندن.

یک نکته که بعد از خوندن این کتاب به ذهنم رسید این بود که روی جلد کتاب اسم نویسنده بزرگ‌تر از اسم کتاب نوشته شده؛‌ شاید همه کتاب‌هایی که اسم نویسنده بزرگ‌تر از اسم کتاب باشه، داره از اعتبار نویسنده استفاده می‌کنه برای فروش رفتن کتاب....

به هر حال؛ کیفیت چاپ و صحافی واقعاً خوب بود بنظرم. همینطور ترجمه هم روان بود.
      

        هیچ چیز آن‌طور نبود که بنظر می‌آمد

غافل‌گیر کننده؛ جذاب و غیر قابل پیش‌بینی. اگر بخوام خلاصه بگم درمورد این جلد!

بنظرم بین این هشت جلد جلد هشتم از همه جلدها بهتر بود؛ فرایند گره‌افکنی و گره‌گشایی توی این جلد خیلی بهتر؛ منطقی‌تر و جذاب‌تر بود.

 فقط کمی پذیرش اینکه از ابتدا جارد و همسرش جاشون رو با اندون و همسرش عوض کرده بودند و لیف وارث حقیقی بود برام سخت بود. بنظرم به اندازه کافی منطقی نبود

علاوه بر اینکه خود کتاب داستانی داره که توی هر جلد از جلد قبلی بهتر می‌شه ترجمه خوبی هم داره که لذت خوندن رو کاملاً به خواننده منتقل می‌کنه.(من ترجمه‌ی خانم محبوبه نجف‌خانی؛ نشر قدیانی رو خوندم و پیشنهاد می‌کنم شما هم همین ترجمه رو بخونید.)

و اینکه این دومین مجموعه فانتزی بود که خوندم و دوست‌ش دارم واقعاً. فکر نمی‌کردم انقدر خوندنش برام می‌تونه توی این سن لذت بخش باشه. 

توی مروری(review) که برای یکی دیگه از جلدها نوشتم، گفتم که خوندنش رو به  نوجوانان توصیه می‌کنم؛ اما الان خوندنش رو به بقیه افراد هم توصیه می‌کنم.

بخونید و لذت ببرید :))
      

        کتاب کوتاه دوست داشتنیه.
تصویرسازی‌های ساده و دل نشینی هم داره.
به نظرم خیلی راحت می‌تونید نسخه زبان اصلی کتاب رو بخونید و نیاز به ترجمه نداشته باشید.


مشخصات نسخه‌ای که من خوندم:
ترجمه شورا پیرزاد
      

        این کتاب  هم داستان فراموشی گرفتن یک پدربزرگه. که داره نوه‌اش رو کم کم فراموش می‌کنه. اما نوه و پسرش انقدر دوستش دارند که خودشون رو بهش..... 

مثل بقیه کارهای بکمن نثر روانی داره. و همینطور جمله‌ها  و اشاره‌های هوشمندانه.

ترجمه هم خوب و روان بود از نظر من.

از متن کتاب:

"یادت میاد وقتی کوچیک بود و از تو پرسید چرا آدما به فضا رفتن؟"
"آره، گفتم چون آدم‌ها ذاتاً ماجراجو هستن. ما ناچاریم جستجو کنیم و کشف کنیم، این طبیعت ماست."
"ولی دیدی که ترسیده، پس اضافه کردی: "تد، ما به این دلیل که از بیگانه ها می‌ترسیم به فضا نمی‌ریم. این کار رو می‌کنیم چون از تنهایی می ترسیم. تنها بودن تو کائنات به این بزرگی خیلی ترسناکه."

وقتی آدمی رو فراموش می‌کنی یادت می‌ره که اون رو یادت رفته؟
نه، یک‌وقت‌هایی یادم می‌مونه که یادم رفته. بدترین نوع فراموشی همینه.....

این دومین داستان کوتاهی هست که از بکمن می‌خونم. هرچند که ناشر روی جلد نوشته رمان. 

قبلا از این داستان کوتاه دیگه‌ی بکن یعنی و من دوستت دارم رو خوندم و بیشتر دوستش داشتم. بنظرم شما هم اگر قراره یکی از داستان کوتاه‌های بکمن رو بخونید با  و من دوستت دارم  شروع کنید. از اینجا هم می‌تونید نظر من رو درمورد <a href="https://www.goodreads.com/review/show/3992044382">کتاب و من دوستت دارم </a> رو بخونید :)
      

        کتاب سراسر غمه. البته که متیو، شوخی‌های خودش رو همراهش به کتابش هم اورده اما چیزی از غمی که بین کلمات کتاب جاریه کم نمی‌کنه.

این کتاب یک زاویه دید جدید به شخصی که همیشه دوستش داشتم بهم داد. الان احساس نزدیکی بیشتری با متیو می‌کنم. 

و البته که چه غم انگیز که جمله‌های اول کتابش به واقعیت تبدیل شدن: الان که این رو می‌خونی من مردم....
(نقل به مضمون)
      

        من شعر موزون رو دوست دارم.
اما انقدر محمد رضا ماندنی از گروس عبدالملکیان گفت و تعریف کرد که این کتاب رو خوندم.
دوستش داشتم. تعبیرهای شاعرانه خوبی داشت.
کتاب کوچک و خوش‌خوانی بود.
      

        من این کتاب رو با ترجمه  زهرا صادقی و نشر میلکان  خوندم. ترجمه خوب و روانی داره بنظرم.
 من این کتاب رو بعد از کتاب قدرت عادت خوندم. اونم با فاصله  چند ماه .
این کتاب هم مثل کتاب قدرت عادت به موضوع عادت‌ها و تأثیرشون روی زندگی ما می‌پردازه.
به نظرم این کتاب از قدرت عادت بهتر و کارامد‌تر بود؛ توصیه‌های عملی بیشتر و بهتری داشت؛ و داستان‌های کمتر البته :)
ساختار و فصل‌بندی کتاب هم خیلی منسجم و خوبه از نظر من که خوندن‌ش رو راحت‌تر می‌کنه. همینطور آخر هر فصل نکاتی رو به عنوان خلاصه فصل آورده که بسیار کاربردیه و مطالب فصل رو مرور و جمع‌بندی می‌کنه.
بنظرم اگر قراره از بین این دو کتاب ( قدرت عادت و عادت‌های اتمی) یکی رو بخونید، عادت‌های اتمی رو بخونید!
      

        من ترجمه‌ی امیرجلالی الدین اعلم رو داشتم. توصیه میکنم این ترجمه رو نخونید. از نظر من(یا حداقل برای من) ترجمه روانی نبود، البته من نه به نسخه اصلی دسترسی نداشتم و نه ترجمه های دیگه بازار رو دیدم؛ اما اصلا توصیه نمی کنم این ترجمه رو بخونید. 
ابتدای کتاب «شرحی بر تهوع» رو گذاشتن که فرایند خوندنش برای من سخت و فرسایشی بود -فکر میکنم بخشی ش هم بخاطر ترجمه نه چندان قوی کتاب می تونه باشه- اما واقعا خوب و لازم بود؛ به زحمتش می ارزید. توی این نقد(که قسمتی‌ش به عنوان شرح ابتدای کتاب آورده شده) مفهوم وجود از دید سارتر رو بیان می‌کنه که برای من جالب بود. نمی دونم خود ناشر/مترجم اضافه کرده یا نسخه اصلی هم این شرح رو داشته، توصیه میکنم بخونیدش و آدرسش هم اینه: نقد «سارتر: تهوع و مگسها» کیت گور.
Keith Gore. Sartre: La Nausée and Les Mouches , Londin: Edward Arnold (publishers) Ltd, 1974
خود داستان هم برای من کششی نداشت. به زحمت دو سوم داستان رو خوندم و به امید اینکه داستان برام جذاب بشه جلو رفتم که نشد، پس ادامه دادنش رو بیخیال شدم و رفتم آخرش رو خوندم. 

در آخر بازم تاکید میکنم که اگه قصد دارید بخونیدش یه ترجمه دیگه رو بخونید. این ترجمه بسیار قدیمی‌ست-۱۳۵۵- و تا اونجایی که می‌دونم ویراست هم نشده.(تا چاپ هفتم سال ۱۳۸۳ که من در اختیار دارم اقلا این اتفاق نیفتاده.)
      

        نشر افق
ترجمه محسن سلیمانی
      

        این کتاب رو بهترین دوستم به من قرض داد. درواقع ابتدا انقدر از بکمن و رابطه ش با همسر ایرانیش تعریف کرد که من ترغیب شدم به خوندن اثارش و ایشون برای شروع این کتاب رو به من قرض داد. کتاب خوب و خوش خوانیه ترجمه روانی داره(من به نسخه زبان اصلی ش نگاه نکردم البته)؛ غلط های ریز نگارشی و ویراشی هم داره که زیاد به چشم نمیاد. توی این کتاب بکمن با طنزی که بنظرم خاص خودشه توصیه هایی رو به پدر های تازه کار درمورد فرزند پروری میکنه. البته که لازم نیست برای خوندنش حتما پدر باشید و یا قصدش رو داشته باشید. خوندنش رو توصیه میکنم مخصوصا به کتابخون های تازه کار.
      

        با اینکه کتاب به معنی کلمه برام اسپویل شده بود بارها و بارها و نقل قول‌هاش رو از بر بودم. اما خوندنش لذت بخش و پر کشش بود. 
اگر شما هم نگران این هستید که معروف بودنش به لذتی که قراره ازش ببرید اسیب بزنه باید بهتون بگم که احتمالاً‌ اینطوری نخواهد بود.