داستان های کوتاه خوبی بودن و ارزش خوندن داشت. فقط داستان منتقد ادبی که طولانی هم بود رو نپسندیدم.
      

        قابل درک نبود برام.
بیشتر یه سری جملات که ازشون غم و افسردگی رو میشد فهمید.
      

        تسلط نویسنده به ادبیات کاملا مشخصه و نثرهای کلاسیک بسیار زیبایی رو به نگارش درآورده.
من فقط فصل دوم یعنی فالنامه رو دوست داشتم و بقیه کتاب با اینکه متن ادبی و طنز خوبی داشت برام جذاب نبود‌.
      

        نویسنده با زبانی طنز به انتقاد از موضوعات اجتماعی و سیاسی پرداخته و در مجموع کتاب طنز خوب و قابل قبولی رو ارائه کرده که با توجه به موضوعاتی که مطرح شده، مورد تعمیم به تمامی کشورهای جهان سوم هست و این طور نیست که فقط برای خود مردم ترکیه قابل لمس باشه.
      

        پی‌یر، پسرکی دوازده‌ساله، در دهکده‌ای کوچک در فرانسه زندگی می‌کند. با کشته شدن پدرش در جنگ و حضور سربازان آلمانی در دهکده، او احساس افسردگی و خشم می‌کند. پی‌یر تصمیم می‌گیرد همراه با دوستانش به مقاومت علیه اشغالگران بپیوندد.
داستان به خوبی تاثیر جنگ بر زندگی کودکان رو نشون داده و به زیبایی نشون داده که شخصیت کودک که در ابتدا میخواست در جنگ مشارکت داشته باشه با وارد شدن به جنگ و دیدن طبعات اون بر افراد، از جنگ متنفر میشه و آرزو میکنه که صلح برقرار بشه.
      

        دیوید ویلیامز از طرف انتشارات برای نوشتن کتابی به کاخ نقاش معروف هنری بریزلی می رود.
موضوع داستان بین چند نفری که توی عمارت هستن میگذره و به بیان احساسات و روابط عاطفی و مالی نقاش ثروتمند و دوست دختر و خدمتکارخای خونه پرداخته و تاثیر ثروت بر اخلاق و روابط اجتماعی رو نشون میده.
نویسنده بسیار به جزییات نقاشی ها پرداخته و این داستان رو به حالت تخصصی تبدیل کرده و سبک نوشتار نویسنده استفاده از توصیفات بسیار دقیق و توجه به جزییات هست که نشان از تسلط نویسنده به ادبیات داره اما برای خواننده عام جذابیتی نداره.
      

        (ایگنیشس تحصیلات دانشگاهی دارد اما از کار کردن بیزار است و بیشتر وقتش را در خانه با مادرش میگذراند. ایگنیشس به شدت از مدرنیته و جامعه مصرفی بیزار است و خود را فیلسوفی میداند که در دنیایی پر از ابلهان گرفتار شده است.
بعد از اینکه مادرش تصادف می کند و مجبور می شوند جریمه سنگینی بپردازند، ایگنیشس مجبور میشود برای اولین بار در زندگی اش کار کند اما هر بار به دلیل رفتارهای عجیب و غریبش اخراج می شود.
ایگنیشس یک روشنفکر تنبل است که همیشه خودش را بالاتر از دیگران می‌بیند. او نمادی از افراد منزوی و ناسازگار با جامعه است که در دنیای خودش زندگی می کند و با دیگران ارتباط برقرار نمی کند.
ایگنیشس فردی متکبر، بی‌ادب و خودشیفته است که مدام دیگران را تحقیر می‌کند و رفتارهای زننده و ناسازگار دارد.)

به نظر من که شاهکار نیست اصلا و شخصیت ایگنیشس کمدی نیست و یک ضدقهرمان رو مخی و رو اعصابه و شخصیت اجتماعی نداره و هدف نویسنده همین بوده که به خوبی از پسش براومده ولی واقعا طنز خاصی نداره و فقط رفتارهای احمقانه از خودش نشون میده و نه طنز.
      

        با شدت گرفتن آزار یهودی ها توسط نازی ها، آنه فرانک به همراه خونوادش و چند نفر دیگه تو یه ساختمان مخفی تو آمستردام زندگی مخفیانه ای رو شروع میکنن.
آنه خاطرات خودش رو در حدود دو سالی که تو این مخفیگاه بوده در قالب نامه هایی به دوستش کیتی نوشته.
در کتاب، بیشتر طرز فکر و تغییرات فکری و احساسات آنه و تغییراتی که در دوران بلوغ و در این فضای محدود پشت سر میزاره رو میخونیم و همچنین با فشارهایی که تحمل میکنن آشنا میشیم اما مطمئنا بیشتر با شخصیت خود آنه آشنا میشیم و طرز فکری که درباره سایر افراد حاضر تو ساختمون داره.
بر اساس نوع کتاب که خاطره نویسی هست، بیشتر با احساسات شخصی آنه روبرو هستیم که ممکنه بعضی ها برای شخص قابل قبول و منطقی به نظر برسه و در بعضی موارد هم برای اینکه تو دوران بلوغ هست و احساسات زودگذری رو پشت سر میگزاره برامون غیرمنطقی باشه و اینکه اینقدر از احساسات نوشته که بعضی جاها فراموش میکنی داری کتابی درباره جنگ و هولوکاست میخونی و ممکنه کسل کننده باشه برای خواننده.
      

        مگره به دنبال پیدا کردن قاتل یک خیابون گرده و سرنخ ها اون رو می‌بره به ماجراهایی که بیست سال پیش برای مقتول اتفاق افتاده و عجیب اینه که از هرکی درباره بیست سال پیش میپرسه یادش میاد که این مرد با یه زن اومدن بوده رستوران، که این یه کم برای یه داستان پلیسی غیرقابل باور به نظر میرسه.
در کل پا به پای مگره به دنبال اطلاعات میریم تا قاتل رو پیدا کنیم.
داستان عادی بود و جذابیت خاصی نداشت.
      

        طنز بسیار خوبی داره واقعا و خنده رو لبات میاره.
آقای صدقی بسیار زیبا ایده هاشون رو عملی میکنن و با یک موضوع ساده طنز زیبایی میسازن.
      

        نه جالب بود نه طنز و بامزه.
      

        جالب نبود اصلا و موضوع در حدی نبود که تبدیل به یه کتاب بشه.
      

        اشعار عاشقانه و مذهبی ... معمولی بود و خیلی از شعرها قالب سخت خوانی داشت و روون نبود.
شعرهای مذهبی روون تر بودن.
      

        طنز و خلاقیت خوبی داشت و در کل ارزش یه بار خوندن رو داره.من تقریبا از پنجاه درصد شعرا و متنا خوشم اومد و یه حد متوسط بود.
      

        شعرهای طنز نیمه اول کتاب بسیار خوب و طنازانه و روان بود ولی نیمه دوم کتاب شعرهاس سنگین تری داشت و جذاب نبود.