بی نظیر بود. 
      

        کتاب تالیفی خوبی بود اما ایرادی که بهش وارده  پراکنده بودن برخی از مطالب و تکرار بعضی از نکات هستش که شاید با یه ویراستاری خوب حل بشه. در کل برای شروع فلسفه معاصر می تونه مناسب باشه.
      

        بخش اعظم این جلد رو برای امتحانات شرح منظومه خوندم  و به نظرم بسیار روان و دقیق هستش.
      

        بچه ها هم بار دیگر فریاد زدند : ( زنده باد کارامازوف)
     "خط پایانی کتاب"
واقعا زنده باد کارامازوف و زنده باد داستایوفسکی. رمانی پر از مفاهیم فلسفی به ویژه فلسفه اخلاق که روایت گر خانواده ای عجیب و روابط بین آن ها است. این رمان هر لحظه شما را شگفت زده می کند و هیچ شخصیتی در این داستان قابل پیشبینی نیست  و هر کاری از هرکسی بر می آید . خانواده متشکل از فئودور کارامازوف در نقش پدر خانواده و دیمیتری ، ایوان و آلیوشا سه فرزند مشروع و اسمردیاکوف مصروع  فرزند نامشروع او می باشند. به نوعی می توان گفت که کتاب برادران کارمازوف ابتر واقع شده و اجل به داستایوفسکی مهلت نگارش جلد سوم را به او نداده است. این اثر بس شگرف مورد تحسین متفکران بزرگی مانند : انیشتن ، ویتگنشتاین، فروید و هایدگر قرار گرفته است. شاید در اواسط کتاب کمی خسته شوید اما ادامه دهید زیرا در ادامه همچین خبری نیست  به نحوی که پایین گذاشتن کتاب کار دشواری خواهد بود.
      

        کوندرا در این اثر به خوبی توانسته پیچیدگی روابط انسانی را به نمایش بگذارد. انسانی که به هنگام تنهایی به فکر یار و در نزد یار دلتنگ تنهایی خویش است.  همچنین در جای جای رمان با روان کاوی های دقیق کوندرا  از شخصیت های داستان مواجه می شویم . این رمان بیش از هر چیزی این نکته را یادآوری می کند که انسان موجودی متناقض است که چه در لحظاتی که باری سنگین بر دوش اوست و چه به هنگام بار سبک، همواره از وضعیت خود ناخشنود است و به نوعی تحمل این بار هستی برای وی دشوار می باشد و تمییز تصمیم درست و نادرست از یکدیگر تقریبا امری محال است و کوندرا دلیل این امر را تنها یک بار زیستن در این جهان می داند. بنابراین انسان در وضعیتی اسفناک قرار دارد که اضطراب یار همیشگی او است و این اضطراب یا ترس آگاهی را به قول هایدگر می توان ناشی  از در جهان بودن دانست. شاید تنها از یک طریق بتوان این بار هستی یا اضطراب در جهان بودن را تحمل‌ کرد و آن چیزی جز عشق نیست . و این عشق بود که ترزا و توما را به آرامش رساند.
      

        برای آشنایی اولیه و فهم کلی از جریان پدیدارشناسی مناسب است. برای فهم بهتر مطالب نیاز است که با جریان کلی فلسفه قاره ای به ویژه هوسرل و هایدگر آشنا باشید.  این کتاب شما را با کلید واژه های رایج در پدیدار شناسی ، موضوعات مطرح شده در آن ، شخصیت های مهم  این سنت  و سیر کلی آن آشنا خواهد کرد. در کل می توان گفت برای شروع پدیدارشناسی شناسی ، اثر مناسبی است.
      

        کتاب متشکل از چند مقاله می باشد که توسط پژوهشگران مطرح در آن حوزه نوشته شده است .فقط برخی از مقالاتش را خواندم . و اصلا برای آشنایی اولیه با ایدئالیسم آلمانی توصیه نمی شود.
      

        می توان گفت کتاب خوبی برای شروع فلسفه زبان است اما به آن اشکالی وارد است که اغلب به جنبه های تاریخی مطالب نپرداخته و مستقیم وارد بحث می شود.
      

        تراژدی
هر فصل از رمان(موومان) راوی مختص به خودش را دارد. داستان به صورت خطی پیش نمی‌رود و  زمان همواره بین گذشته و حال در جریان  می باشد . علاوه بر زمان بستر داستان نیز دائما در حال تغییر است. معروفی توانسته شخصیتی های خوبی را خلق کند که برای مخاطب ایرانی بسیار آشنا است چرا که نمونه هایی از آن ها را می توانیم در نیاکانمان بیابیم. بعضی از قسمت های داستان مبهم می ماند و دیگر به آن اشاره نمی شود که برای جلوگیری از اسپویل از ذکر نمونه ها خودداری می کنم.  در کل اثر خوش خوانی است. همچنین انتخاب عنوان موومان برای هر فصل در کنار عنوان کتاب بسیار مناسب بوده چرا که موومان به قطعه ای از اثری کامل مانند سمفونی گفته می شود که خود دارای ابتدا و انتها است و هر فصل از این کتاب نیز تقریبا بدین گونه است و راوی هر فصل، داستان را از دید خود بیان می کند.
      

        "زندگی نمی‌تواند خود را تسلیم عقل کند، زیرا غایت زندگی، زیستن است نه دانستن"
«میگل د اونامونو»
یا به قول سامسون کارسکو دانشجو(یکی از شخصیت های کتاب) که بر کتیبه مزار دن کیشوت چنین می نویسد:
"و آنچه او را سعادتمند نمود آن است که دیوانه وار زیست و عاقل مرد"
دن کیشوت اثری با محتوای ماجراجویانه و طنز است که خط داستانی ساده ای دارد و چنان شیرین و خوش خوان است که متوجه حجم بالای کتاب نخواهید شد . اگر چه سروانتس را نمی توان نویسنده ای قهار قلمداد کرد، به عنوان مثال در بخش هایی از کتاب دچار اشتباه شده و اطلاعاتی را به مخاطب می دهد که نادرست هستند و با سایر فصول در تعارض می باشند ، اما به حق توانسته شخصیتی را خلق کند که پس از ۴۰۰ سال همچنان نام وی زنده است و چه بسا جاودان باشد. سروانتس به دو شخصیت اصلی کتاب یعنی دن کیشوت و سانچو پانزا بسیار خوب پرداخته و توانسته به نحو احسن آن ها را تصویر پردازی کند و خواننده در سراسر کتاب شاهد گفت و گو های شیرین و ماجرا های جذاب ارباب و مهترش است .
      

        "زندگی نمی‌تواند خود را تسلیم عقل کند، زیرا غایت زندگی، زیستن است نه دانستن"
«میگل د اونامونو»
یا به قول سامسون کارسکو دانشجو(یکی از شخصیت های کتاب) که بر کتیبه مزار دن کیشوت چنین می نویسد:
"و آنچه او را سعادتمند نمود آن است که دیوانه وار زیست و عاقل مرد"
دن کیشوت اثری با محتوای ماجراجویانه و طنز است که خط داستانی ساده ای دارد و چنان شیرین و خوش خوان است که متوجه حجم بالای کتاب نخواهید شد . اگر چه سروانتس را نمی توان نویسنده ای قهار قلمداد کرد، به عنوان مثال در بخش هایی از کتاب دچار اشتباه شده و اطلاعاتی را به مخاطب می دهد که نادرست هستند و با سایر فصول در تعارض می باشند ، اما به حق توانسته شخصیتی را خلق کند که پس از ۴۰۰ سال همچنان نام وی زنده است و چه بسا جاودان باشد. سروانتس به دو شخصیت اصلی کتاب یعنی دن کیشوت و سانچو پانزا بسیار خوب پرداخته و توانسته به نحو احسن آن ها را تصویر پردازی کند و خواننده در سراسر کتاب شاهد گفت و گو های شیرین و ماجرا های جذاب ارباب و مهترش است .
      

        کتاب بسیار خوبی برای شروع فلسفه اخلاق هستش و شما را تا حد زیادی با مکاتب مطرح در حوزه فرا اخلاق و اخلاق هنجاری آشنا می کند اما متاسفانه در آن خبری از مسائل مطرح شده در زمینه اخلاق کاربردی نیست . در کل میشه گفت  کتاب ریچلز برای اولین مواجه با فلسفه اخلاق مناسب هستش . به نظر من بهترین ترجمه موجود در بازار  از آرش اخگری (انتشارات حکمت) می باشد .
      

        داستان و شخصیت های موجود در آن به ویژه کاراکتر اصلی آن یعنی ژولین سورل مرا به یاد آرزو های برباد رفته بالزاک و شخصیت اصلی آن لوسین شاردون انداخت. البته جذابیت ، توانایی ،قدرت وغرور کاراکتر ژولین بسیار فراتر از لوسین است. کتاب دارای سیر داستانی جذابی است همچنین استاندال به خوبی توانسته فراز و نشیب های عاشق پیشگی ، مقابله و نزاع غرور با عشق،هنجار های رایج در جامعه اشرافی فرانسه بعد از ناپلئون،  اختلاف طبقاتی و قدرت کلیسا و ارتش را به تصویر بکشد. من به شخصه با کاراکتر ژولین بسیار ارتباط گرفتم و این باعث شد که بتوانم رویداد های داستان را به خوبی دنبال کنم. البته به علت کلاسیک بودن اثر خواندن آن بدون دشواری نیست و ممکن است موجب خستگی برخی شود. نکته جالب این است که استاندال ایده این اثر را از نشریه دادگاه که وی مخاطب همیشگی آن بود گرفته البته پرونده به این مفصلی نبوده و بخش هایی از داستان با آن همخوانی دارد . برخی از محققین معتقد اند که بسیار از ویژگی های ژولین وبرخی از حوادث مربوط به سرگذشت او متعلق  به خود استاندال است . این گفته ها به هیچ وجه از نبوغ استاندال در ارائه چنین روایتی نمی کاهد.
      

        ((بهتر است بدون بحث و استدلال کار کنیم، فقط این طور می شود زندگی را تحمل‌ پذیر کرد))
"از متن کتاب"
پس از پایان  کتاب به یاد این جمله تامل برانگیز از میگل د اونامونو  فیلسوف اگزیستانسیالیست اسپانیایی افتادم :
((زندگی نمی تواند خود را تسلیم عقل کند، زیرا غایت زندگی زیستن است نه دانستن))
کتاب دارای سیر داستانی ساده و تک زمانه است.شخصیت اصلی داستان کاندید نام دارد که همانند نام خود ساده و خوش باور و صادق است.کاندید که به تبع استاد خود پانگلس باور دارد که این جهان بهترین جهان ممکن است و هر چیزی بهترین اتفاقی است که می افتد در مسیر زندگی با رویداد هایی مواجه می شود که به این باور شک می کند .او در  هیچ جایی خوشبختی و سعادت را نمی یابد مگر در کشوری غریب تحت عنوان الدورادو که رفاه در آن به سبب این است که در آن جا اصلا نهادی همچون کلیسا و صنفی همچون روحانی در آن یافت نمی شود . در اواخر داستان حتی پانگلس نیز همانند گذشته به بهترین جهان ممکن باور ندارد اما از این حیث که خود را فیلسوف می داند و معتقد است که فیلسوف نباید از عقیده خود دست بکشد، همچنان بدان پافشاری می کند . در مقابل پانگلس، کارکتری دیگر به نام مارتن که دانشمندی فقیر است قرار دارد. وی معتقد است که این بهترین جهان ممکن نیست و نسبت به همه چیز شکاک است . کاندید نیز سرگردان در میان آراء و دیدگاه های مختلف است اما به جهت خوش بین بودنش تا آخرین لحظه امید این را دارد که به خوشبختی و سعادت همراه با معشوقش دست یابد.
به طور کلی می توان گفت ولتر در این اثر قصد دارد به نقد مسیحیت و نهاد کلیسا ، فلسفه به ویژه فلسفه لایب نیتس بپردازد.
      

        نکته جالب کتاب این است که استیس نظر سایر مفسرین  از جمله برنت و تسلر را هم نقل می کند و  گاهی اوقات نظر فلاسفه یونان را با فلاسفه دوره جدید و فلاسفه معاصر خود تطبیق و مقایسه می کند.