پر از فاجعه های انسانی. علاقه مندم کرد برم تاریخ اون دوران رو بخونم ببینم واقعا اینطوری خشن بوده؟!
        

          از بدترین داستان هایی که خوانده ام. چیزی در سطح روزنامه و مجله.
تبدیل یک سخنرانی فحش آمیز و انتقام جویی فلسفی به داستان آن هم با درجه نازلی از بیان.
تو گویی  دانشجوی مبتدی داتان نویسی طرح اولیه ای نوشته باشد.
جای تعجب نیست که استقبال از این اثر اینقدر زیاد است چرا که اساسا فحش نامه ای است عوامانه و عوام پسند. 
پر از نماد پردازی و شخصیت های کاغذی و هر جا هم که می تواند توسل به روابط جنسی.
سرعت بالای اتفاقات شبیه کمیک استریپ های بزرگسالانه است.
بیایید نام ولتر را از این اثر برداریم چه میماند جز اثری شایسته پاورقی؟
بیایید با 1984 یا مزرعه حیوانات دو نمونه شاخص نمادپردازی سیاسی و سطحی دیگر مقایسه کنیم: آنها شاهکار به نظر میرسند!
مثلا روابط جنسی در 1984 اگرچه سواستفاده ای برای جذابیت داستان است اما لااقل بار معنایی کمی پیدا میکند. اینجا مثل پورنوگرافی است. البته ممکن است کسی بگوید هدف همین بوده و تحقیر نظریات فلسفی. میگویم بفرمایید کتاب فلسفه و تاریخ و سیاست بنویسید، این هرچه هست داستان نیست.
        

          چند ماه پیش کتاب رو به صورت صوتی با صدای اقای ارمان سلطان زاده گوش دادم.. اون موقع بیشتر به خاطر خوانش کتاب ادامه دادم و میتونم بگم با خود کتاب چندان ارتباط نمیگرفتم.. صحنه های فوق خشن افراطی یا وحشی گری های گونه انسانی که به شکل فوق وحشیانه ترسیم شده بود در کتاب شاید باعث شده بود که این فکر رو داشته باشم راجبش.. یا اینکه شاید فکر میکردم فلسفه ای که در عمق داستان هست به زمان خود ولتر بیشتر مربوط باشه یا اینکه شاید خود من مفهومی که ولتر میخواست برسونه رو اونطور که خودش میخواسته در زمان خوندن کتاب متوجه نشدم.‌.
گذشت و گذشت تا اینکه متوجه شدم تاثیر این کتاب روی ذهن من از چیزی که فکر میکردم بیشتر و بیشتر بوده و متوجه شدم طی این چند ماهی که از خواندن کتاب میگذره ذهن من گاهی در شرایط مختلف صحنه هایی از کتاب یا کلیاتی از کتاب رو به خاطر میاره و مرور میکنه.‌. به خصوص پایان بندی کتاب و قسمت کار در زمین.. به خصوص جلسه ای که با پادشاهانی که پادشاه نشدند بود.. به خصوص سرزمینی که همه جا پر از طلا بود و همه مردم خانه هاشان پر از طلا و جواهرات بود.. به خصوص صحنه هایی که حاوی قتل و شکنجه ها و تجاوز ها بود.‌. مثل اینکه بیشتر قسمت های کتاب در ذهنم حک شده در حالی که انتظار داشتم کل داستانش رو به فراموشی بسپارم..
قبلا فکر میکردم این کتاب صرفا برای افرادی مناسب هست که سیر فلسفه در گذشته رو مطالعه میفرمایند یا سیر خاصی در مطالعه دارند ولی الان خوندنش رو به همه پیشنهاد میکنم به جز افرادی که با صحنه های فوق خشن اوکی نیستند. ولی باز هم میگم ممکنه تفکر و فلسفه ای که در کتاب بهش پرداخته شده برای همه جذبه نداشته باشه..
        

          کاندید جوان خوش قلب و ساده دلی که در قصر بارون گویی در بهشت زندگی میکنه و تحت تعالیم فیلسوفی به اسم پنگلاس قرار داره که خلاصه ی تمام آموزه هاش اینه که همه چیز در دنیا به بهترین شکل خودش قرار داره و در یک کلمه خوش باوری یا خوش بیتی مفرط. کاندید عاشق دختر ارباب قصر میشه و در حین بوسیدن دیده میشه و ارباب اون رو با اردنگی به بیرون قصر پرت میکنه. از اینجا انواع و اقسام بلاهای طبیعی و غیر طبیعی بر سر کاندید و افرادی که طی داستان باهاشون آشنا میشه میاد. ولتر در این رمان طنزگونه به نقد ساده دلی و خوش بینی و رفتار حکومت ها و مردم نسبت به هم پرداخته.ه
        

          نوشتن از کاندید(ساده دل) نه تنها ساده نیست، بلکه دشوار است.
ما در این اثر با رمانی ساده سر و کار نداریم. کاندید رمانی‌ست کلاسیک، سیاسی و فلسفی، که خود را در دریای زمان حفظ کرده و پس از گذشت قرن‌ها، هم چنان به عنوان اثری قوی و خواندنی حفظ نموده است.
وقایع به شکل طنز بیان می‌شود، اما طنز ولتر دل را نمی‌زند، بیراهه نمی‌رود و برداشت فلسفی‌اش خواننده‌ای چون من را که از فلسفه فراری‌ست آزار نمی‌دهد.
ولتر را پیش از این نمی‌شناختم و در کتاب «سایه باد»، مخلوق زافون به آن لینک شدم. 
از آشنایی با ولتر خرسندم، نویسنده‌ای که پرواضح است که به دنیای خود تسلط دارد، می‌داند چه می‌گوید و انگشت اتهامش را به چه سویی نشانه گرفته است. او نویسنده‌ای قرن هجدهمی‌ست، اما وقتی خواننده داستانش را می‌خواند، افکارش بوی نم و کهنگی نمی‌دهد، اثرش ماندگار است و جذاب، که خواننده را پای خود حفظ می‌کند.
کاندید، فسقلی نیست اما اثری‌ست کوتاه که در قالب نزدیک به یکصد صفحه، خواننده را با خود به سفر دور دنیا می‌برد و با دنیاهای مختلف آشنا می‌کند. 
ریتم کتاب به شکل کاملا یکنواخت در سراسر اثر، متوسط رو به بالاست و برخلاف آن‌چه از آثار فلسفی انتظار داشتم، سرعت خواندن را کم نمی‌کند. سرعت روایت طنزگونه‌ی ولتر، ممکن است خواننده را به این فکر بیندازد که او فقط یک طنزنویس ساده است، اما به نظر من او فلسفه‌ی پانگلوسی را به طور مداوم تکرار می‌کرد و با قلم خاصش او را مورد شماتت و تمسخر قرار می‌داد.
کاندید مردی‌ست  ساده‌لوح اما بی‌آزار که در قصرِ بارونِ توندر تن ترونخ زندگی می‌کرد.
او آموزگاری داشت به نام پانگلوس که در سراسر عمرش یک عقیده داشت:‌ 
«همه چیز در زندگی به نیکی ختم می‌شود.». 
کاندید ساده‌لوح داستان، عاشق خواهر بارون می‌شود، و نویسنده او را به شکل جذابی به سراسر جهان می‌گرداند و او را با تمام تیره‌بختی‌ها و کثافت‌کاری‌های انسان آشنا می‌کند تا ببیند:
-آیا کاندید هم‌چنان به فلسفه‌ی آموزگارش معتقد خواهد بود یا نه؟
-آیا پانگلوس فیلسوف، با دیدن رفتار انسان‌ها، هم‌چنان به فلسفه‌اش پایبند می‌ماند؟
-آیا پایان همه چیز در این دنیا نیکوست؟

هشدار:
اگر به دنبال کتاب کاندید بگردید، دو کتاب خواهید یافت...
نخست همین کتاب که در عنوان نوشته شده «کاندید» و در پایینش نوشته شده «ساده دل» و دیگری کتابی‌ست به همین عنوان اما با ترجمه‌ی استاد «محمد قاضی»، نویسنده‌ی آن‌هم ولتر است، اما من آن را نخوانده‌ام ولی مطلع هستم داستان‌های این دو متفاوت است.
        

          کاندید(خوشبین)
فرانسوا ولتر
ترجمه جهانگیر افکاری

بخشی از کتاب؛


«من شهری نیافته‌ام که ویرانی شهر همسایه را آرزو نکند، خانواده‌ای ندیده‌ام که خواستار نابودی خانواده‌ای دیگر نباشد. در همه جا ضعیفان نفرت اقویا را به دل دارند، ولی در برابرشان به روی زمین می‌خزند و زورمندان با ناتوانان مانند رمه‌ای که پشم و گوشتشان را باید فروخت رفتار می‌کنند.» ص ۸۰


ولتر متولد ۲۱ نوامبر ۱۶۹۴- قبلا ۳۰ مه ۱۷۷۸ از نام دارترین دانشمندان و نویسندگان فرانسوی عصر روشنگری است. آوازه وی بخاطر هوشیاری خارق العاده اش‌ مخالفت هایش با کلیسای کاتولیک، حمایتش از آزادی مذهب، آزادی بیان، و جدایی دین از سیاست و شجاعتش در بیان نظریه های بی پرده است. تمام شور زندگی وی در جستجوی عدالت بود.
و بعدها در سال ۱۷۱۸ نخستین تراژدی خود را ساخت و پس از چندی جایزه آکادمی فرانسه به وی تعلق گرفت.


کاندید حکایت مردی است که مرید فیلسوف زمانه خود «پانگلیوس» است. فیلسوفی که به روایتی سایه‌ای از لایبنیتس را نمایان می‌سازد و معرف انتقاد سخت ولتر نسبت به آراء اوست. رای و نظری همچو «جهان سراسر نیک است و هرآنچه در آن است نیک تلقی می‌شود.»
کاندید در روایتی حکایت گونه و قدیمی نوشته شده است. جوانی ساده دل که در پی معشوق خویش به همراهی دوستانی رهسپار سفری به دور دنیا می‌شود. از امریکای جنوبی تا ترکیه را می‌پیماید. 
اما این اثر اصلا رومانتیک نیست و به نقد و نیش و کنایه به خرافه، فساد، اخلاق فرانسویان و اروپاییان، همچنین استبداد کلیسا و … می‌پردازد.
کاندید در سفرهای دور و دراز خود پی می‌برد که جهان سراسر نیک نیست و شر هم در آن یافت می‌شود.

ولتر در تمام سبک های ادبی و نوشتاری من جمله نمایش‌نامه، شعر، رمان، مقاله و نوشته های تاریخی و علمی دست داشت. وی بیش از ۲۰ هزار نامه و بیش از ۲ هزار کتاب و کتابچه نوشت. وی مثل خیلی از متفکران عصر روشنگری دئیست بود و در آثارش اکثر به نقد عدم مدارا تعصب مذهبی و ساختار قدرت در فرانسه عصر خود می پرداخت.
 

در پناه خرد
        

          فعلا هیچ چیز نمیتوانم بگویم جز این که خیلی تاثیرگذار و عمیق و خوب بود اما این همه ماجرا نیست
باید باز هم از ولتر بخوانم و درباره ش
        

          از اونجایی که آبلوموف رو تازه تموم کردم به نظرم اومد پایان این داستان یه جورایی پاسخی به آبلوموفیسم بود...
اما‌بیشتر از همه یاد این جمله نیچه افتادم: کسی که در زندگی خود چرائی برای زیستن داشته باشد هر چگونگی را پشت سر میگذارد... 

(هیچوقت برایم مهم نبوده که اسم یک مفتی‌ یا وزیر را بدانم من به کل از این ماجرا بی خبرم و فکر میکنم در مجموع کسانی که در کارهای همگانی دخالت میکنند معمولا عاقبت بدی پیدا میکنند و سزاوار سرنوشتشان هستند من به سرنوشت کنستانتینوپل گوش نمیدهم  همینقدر که میوه های باغم را آنجا بفروشم راضیم...) 

این بی توجهی و بی تفاوتی درسته؟ شاید کمی باعث آرامش بشه اما باعث ظلم ظالم هم میشه چون تو به اعمالش بی تفاوتی...حالا کدوم مهمتره آرامش شخصی و تحمل رنج یا به هم زدن آرامش و  اعتراض به ظلم با علم به اینکه دنیا جای بهتری نخواهد شد چون ظالم دیگری به قدرت خواهد رسید...هیچ کاری نکردن و سکوت! یا انجام عملی برای مقابله با ظلم؟!...

جمله‌ای از کتاب: 

اما اصلا این زمین برای چه به وجود آمده؟ برای دیوانه کردن ما 

-تو فکر میکنی که برای همیشه انسان ها مثل امروز همدیگر را قتل عام خواهند کرد ؟ همیشه دروغگو ،خیانتکار ،ناسپاس،دزد،ضعیف،آبزیرکاه،بزدل،بدگو، شکم پرست، باده خوار خسیس، جاه طلب،  حسود، خون خوار، تحمت زن،  هوسران، کهنه پرست، ریاکار و احمق باقی خواهند ماند؟
-قبول داری که هر جا باز کبوتری یافت شکارش میکند؟ -البته
-خب اگر بازها همیشه طبیعت خود را حفظ میکنند پس چطور گمان میکنی که انسان تغییر خواهد کرد؟
-اینجا اختلاف عمیقی وجود دارد به دلیل آزادی  خواسته 

کار مارا از شرارت های بزرگ، کسالت ،فساد و تنگدستی حفظ میکند 

به نظر میرسد این پیر مرد خوب نسبت به آن شش پادشاه ...آینده بهتری برای خود دستو پا کرده باشد (باید کتابو بخونید تا متوجه بشید) 

انسان به دنیا نمیاید تا استراحت کند.


        

          رمان کاندید نقدی تندو‌تیز با طنزی تلخ به خوش‌بینی ساده‌لوحانه است. ولتر فیلسوف عصر روشنگری به این مبحث که «ما در بهترین دنیای ممکن زندگی می‌کنیم» می‌تازه و ادیان و انواع تفکرات و مکتب‌های فلسفی و حتی نویسندگان رو زیر پا له می‌کنه. 
کاندید شخصیت اصلی رمان از مکان زندگیش که شبیه به بهشت عدن هستش رانده و با سختی‌ها و رنج‌های عجیب و غریب دنیا رو‌به‌رو میشه. سعی می‌کنه فلسفه‌ی استاد خودش که می‌گفته دنیا بهترین جا برای زندگیه و همه چی در جای خودش قرار داره رو به یاد داشته باشه اما دنیا و زندگی تلخ‌تر از این حرف‌هاست. 
ولتر نگاه خوش‌بینانه به جهان رو با استفاده از طنز و اغراق در نشون دادن پلیدی‌ها و واقعیت‌های وحشتناک زندگی، به چالش می‌کشه. 
داستان پر از قتل و غارت و تجاوز و مرگه. (مثل دنیای خودمون و همه‌ی زمان‌ها در تاریخ.) 
رمان نشون میده خوش‌بینی در این جهان می‌تونه چقدر احمقانه باشه. 
ولتر به هیچ دینی رحم نمی‌کنه. نشون میده روحانیون مسیحی و یهودی و مسلمانان چقدر ریاکار و ستمگر و متعصب هستند. 
در پایان هم ولتر به این مسئله اشاره می‌کنه که دنیا همینه که هست و بحث‌های فلسفی بیهوده است و هر کس باید زندگی خودشو بسازه. 
این رمان رو خانمم بهم پیشنهاد داد چراکه من خالی از خوش‌بینی هستم و حدس می‌زد ازش خوشم بیاد، من هم واقعاً از خوندنش لذت بردم. 
        

          شاهکار جاودانه ولتر در باب خیر یا شر بودن این جهان ؛ پر از گشودگی های فراوان.
        

          گروه کتاب خوش‌خوانی بود اما چندان ارتباط برقرار نکردم با کتاب. باید کمی بیشتر در مورد زمانه ولتر و نظراتش بدانم تا شاید به درک بهتری از کتاب برسم.
        

          اگر حتی یک نفر را پیدا کردید که به روز تولدش نفرین نفرستاده باشد، یا با خود نگفته باشد که بدبخت ترین انسان است، مرا با سر به دریا بیندازید
---
نقد اش به لایب نیتز و نظریه بهترین جهان ممکن و خوش بینی بیش از حد و بی منطق بعضی از افراد در صورتی که داخل شر و بدبختی در حال غرق شدنند جالبه و یک جورایی پیامد این سبک تفکر کردن و نشون می ده
و راهکاری که ارائه می ده رها کردن قواعد متافیزیکی و اهمیت دادن به واقعیت های قابل لمس و تجربه زندگیه
---
من ترجمه ٱقای اسپیلی رو مطالعه کردم و نگاهی هم به ترجمه ٱقای گودرزی انداختم جفتش خوب و روان بود ولی به شخصه ترجمه ٱقای اسپیلی رو بیشتر پسندیدم
        

          صرفا نقد و  تمسخر نظریه خوشبینی هست که توسط لایبنیتس و هم فکر های او ارائه شده،ولتر نمیتونسته این حرف رو قبول کنه که تمام شر ها و بلاها و مصائب هم به نوعی خیر و خوبی محسوب میشن،در این کتاب هم بسیار سعی کرده که تاثیر واقعی شر رو روی انسان داستان وار تصویر سازی کنه،و در آخر هم تیر خلاصی که میزنه اینه که بس کنید این همه فلسفه بافی های انتزاعی و بیهوده رو بیایید فکری به حال خودمان کنیم و باقچه خانمان را بیل بزنیم,
بهتره که قبل از این کتاب حتما در مورد نظریه های فلسفی هم عصر های ولتر و خود ولتر بخونید .
        

          کاندید گفت حرفی نیست اما ما باید زمینمان را شخم بزنیم
این آخرین جمله کتاب واقعا تن آدم رو می لرزونه 
میلیون ها بچه بیگناه از گرسنگی میمیرن
هیچ نظمی وجود نداره
اما ما باز مجبوریم کارمون رو از سر بگیریم ما باز زمین ، زمین هایی داریم که باید شخم بزنیم ما تنهاییم
        

          کاندید جوان خوش قلب و ساده دلی که در قصر بارون گویی در بهشت زندگی میکنه و تحت تعالیم فیلسوفی به اسم پنگلاس قرار داره که خلاصه ی تمام آموزه هاش اینه که همه چیز در دنیا به بهترین شکل خودش قرار داره و در یک کلمه خوش باوری یا خوش بیتی مفرط. کاندید عاشق دختر ارباب قصر میشه و در حین بوسیدن دیده میشه و ارباب اون رو با اردنگی به بیرون قصر پرت میکنه. از اینجا انواع و اقسام بلاهای طبیعی و غیر طبیعی بر سر کاندید و افرادی که طی داستان باهاشون آشنا میشه میاد. ولتر در این رمان طنزگونه به نقد ساده دلی و خوش بینی و رفتار حکومت ها و مردم نسبت به هم پرداخته.ه
        

          بعد از مدت‌ها یک کتاب کلاسیک خوندم که بهم خیلی چسبید.

جلسه پاتوق کتاب‌باز‌ها-02.24
        

          چقد جنگی که بین باورم و حقیقت بوجود آورد رو دوست داشتم.
        

          «خوش‌باوری یعنی جنونِ اصرار بر این‌که همه چیز خوب است، آن هم وقتی که اوضاع خراب است!»

من همیشه مخالفِ خوش‌بینیِ بیش از حد بودم و هستم!
به نظرم امید‌داشتن خوبه ولی نه همیشه و در هر شرایطی.
گاهی اوقات شرایط به شکلیه که «فقط و فقط امیدواربودن و هیچ‌کاری نکردن» با حماقت برابری می‌کنه…

برای من تحملِ افرادی که اصرار دارن همه‌چیز خوبه و خوب‌تر هم می‌شه خیلی سخته.
مثلا اونی که می‌رقصه و فریاد می‌زنه زندگی محشره!!

داستانِ این کتاب از یک درس شروع می‌شه:
«این دنیا بهترین دنیایِ ممکن است و همه‌چیز در این دنیا در بهترینِ حالت ممکن خود است»
کاندید این درس رو از معلمی یاد گرفت و پذیرفت.
زندگی هم تمامِ تلاشش رو کرد تا درستی یا نادرستیِ این موضوع رو به کاندید ‌اثبات کنه…

پی‌نوشت:
من از این کتاب یک نکته برای خودم برداشتم؛
این‌که کارکردن نجات‌دهنده‌ست!
        

          ولتر قابل ستایشه. اما علت ستودنش برای من چیه؟ در یک کلمه، آیرونی!
ولتر برای تحقق رسالتش، برای نقدی که از روزگارش داره از آیرونی استفاده می‌کنه. شخصیت و وضعیت هایی خلق می‌کنه که روی مرز بین تراژدی و کمدی می‌رقصن. و به شما هم اجازه نمیدن که یک جا بند بشید. همه چیز رو به اندازه، با ریتم تند، بدون حاشیه میگه و میره. اصلا درنگ نکنید در خواندنش!
        

          کاندید گفت: «پس این دنیا به چه منظور ساخته شده است؟» مارتن پاسخ داد: «به‌منظور اینکه لج ما را درآورد.»

این کتاب بامزه و کوتاه همان‌قدر که نقد لایب‌نیتس و بهترین جهان ممکنش است، نقد تمام کسانی هم هست که بر این باورند که هر اتفاقی که می‌افتد، هر قدر هم بد و مصیبت‌بار، حتماً خیر و حکمتی درش بوده.