داستان یک خانواده ژاپنی-آمریکایی است که در زمان جنگ جهانی دوم، دولت آمریکا آن‌ها را به جرم «ژاپنی بودن» از خانه‌شان بیرون می‌کند و به اردوگاه اجباری در بیابان می‌فرستد.

در واقع، این رمان درباره ترس، تبعیض، هویت، و سکوت است  سکوتِ کسانی که در میانه‌ی تاریخِ پرهیاهوی دیگران، نادیده گرفته شدند.
با این که کتابی کم حجم بود ولی به شدت تاثیر گذار است.
      

        این کتاب رو خیلی خیلی دوست داشتم .
هم احساسات مختلف شما رو درگیر می‌کنه و هم آموزنده اس‌.
در مورد سه تا خانوم هست که دو تاشون بزرگسالن و یکیشون دختربچه کوچولویی هست که زندگی اونا بهم گره خورده و داستان  اصلی این کتاب  در مورد یک  زنی به اسم آنا هست که تو سن ۳۸ سالگی دچار نوعی آلزایمر به نام دمانس میشه .
الزایمری که همه چی رو فراموش میکنه  حتی اتفاقات لحظه ای که برایش رخ میده و فقط خاطرات خیلی گذشته اش رو به یاد میاره 
این انا داستان ما میاد مرکز بخش سالمندان تا بشه ازش نگهداری کرد چون قبلش به خاطر این موضوع برای اطرافیانش حادثه ایجاد کرده بود البته عمدی نبود و از اون موقع بود که این آلزایمر شروع شده بود وقتی وارد این مرکز میشه با افراد مختلف از جمله پسری جوان به اسم لوک میشه که اونم گرفتار همچین الزایمری هست که به مرور تو حرفاش و به کارگیری کلماتش دچار مشکل میشه اینا کم کم به همدیگه احساس پیدا میکنن ولی خیلیا میگن این پیست نیست چون ممکن برای هم دیگه مشکل ایجاد بشه برای همین خانواده ها اونا رو از همه جدا می‌کنه 
البته دو نفر دیگه داستان کسایی هستن که دختر ومادرن و نقش بزرگی رو  تو داستان ایفا  میکنن  و بقیه اش رو نمیگم که به قول ما مشهدیا خونوک نشه😁
      

        یک رمان معمایی – روانشناختی است که داستان زوجی به نام آدام و آملیا را روایت می کنه  که زندگی‌‌شون دچار تنش شده  و تصمیم می‌گیرند برای مدتی از محیط شهری فاصله بگیرند و به یک کلیسای دورافتاده در اسکاتلند سفر کنند تا شاید رابطه‌شان را بازسازی کنند. اما سفر آن‌ها با رخدادهایی عجیب و غیرمنتظره پر می‌شود: برق و ارتباط قطع می‌شود، صداهایی شنیده می‌شود، درها بدون دلیل باز و بسته می‌شوند و اسراری از گذشته کم‌کم آشکار می‌ شوند همزمان شخصیتی دیگر به نام رابین نیز وارد داستان می‌شود که پیچیدگی‌ها و رازهایی به همراه داره .
من از پنج بهش سه میدم 
به نظرم کتاب های قوی تری  در ژانر جنایی و معمایی وجود داره .
      

        این کتاب مجموعه سه گانه ای هست که در این کتاب (جلد اول ) به سرگذشت دوبرادر دوقلو و افکار و احساسات آن ها که تخت تاثیر جنگ و عوامل مختلف دیگه تغییر می‌کنه و از اونا آدم های جدیدی می سازه ، شروع خوبی داشت  و همچنین  روان و واضح بود باید دید دو  کتاب دیگه این داستان رو چطور پیش میبره.
      

        این اثر موراکامی رو  برعکس دو ، سه اثری که ازش خوندم اصلا دوست نداشتم  و  بعد دو سه ماه بالاخره  تمومش کردم و به کسی هم پیشنهاد نمی‌دم بخونه .

      

        مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه با نگاهی طنزآمیز و گاهی تلخ به موضوعاتی مثل مرگ، روابط انسانی، و زندگی روزمره است. داستان‌ها با زبانی ساده و روان نوشته شده‌اند و هرکدام تصویری متفاوت از زندگی آدم‌های معمولی در جامعه امروز ایران ارائه می‌دهند. لحن برخی داستان‌ها شوخ‌طبعانه است، اما در عمق‌شان دغدغه‌های جدی اجتماعی و انسانی دیده می‌شود
      

        این رمان بیش از یک داستان معمایی ساده‌ست. «در قفل‌شده» تصویری از انسان‌هایی‌ست که با بار سنگین گذشته زندگی می‌کنند — گذشته‌ای که هر لحظه ممکن است از زیر خاک بیرون بیاید و حال را ببلعد.

فریدا مک‌فادن با ظرافت، مرز میان گناه و بی‌گناهی، ژنتیک و اختیار، و ترس و واقعیت را بررسی می‌کند.
نورا به عنوان شخصیت اصلی، دائم در حال جنگ با این پرسش است:
"من کی هستم؟ فرزند یک هیولا؟ یا انسانی جدا از آن گذشته تاریک؟"
      

        الینور آلیفنت زنی است که با جهانی  داخلی بسیار منظم و  بیرونی کاملا بی نظم زندگی می کند. همه چیز در او شبیه به یک نقاب است . نقابی از سلامت ، از عادی بودن،  اما پشت این نقاب دنیایی پر از شکست و سکوت مدفون شده است.
ما با الینور همراه می شویم اما نه از بیرون ، ما با او از میان ذهن پیچیده اش، از لابه لایه زوایای آشفته اش می گذریم .
در نگاه اول شاید عجیب باشد . شاید حتی خنده دار.
زنی که نمی‌فهمد چرا مردم دست می دهند  یا چه فرقی دارد وقتی کسی می گوید حالت چطوره ؟ و خودش پاسخ می دهد کاملا خوبم، اما این پاسخ ، شعار اوست . او نه تنها به دیگران ، بلکه به خودش دروغ می گوید و این دروغ نه از روی بی صداقتی ، که از سر ضرورت بقاست‌.
الینور زندگی را با گارد سختی شروع کرده ، کودکی اش نه تنها پر از آسیب بوده، بلکه پر از بی کسی بوده .
مادری که نه تنها مادر نیست ، بلکه خودش منبع آسیب است . مادرش صدایی است در تلفن، مثل سایه ای تاریک که هنوز روح او در چنگ خودش دارد حتی پس از سال ها , هنوز در ذهن او حکمرانی  می کند. و  این دقیقا همان چیزی است که کتاب را اینقدر قدرتمند. انسانی میکند: تصویر  ظریفی از چگونگی زنده ماندن  قربانیان پس از واقعه .
الینور همان قدر که زنده است . نیمه مرده است ‌
او خودش را با جزییات کوچک  بی اهمیت سرگرم می کند . نوشیدن و با فانتزی عاشقانه ای  درباره مردی که حتی با او یک بار هم صحبت نکرده ، این رفتار شاید در نگاه اول سطحی به نظر بیاید اما در بطن خودش چیزی عمیق حمل می کند: نیاز به لمس شدن، دیده شدن و عشق ورزیدن ‌
و بعد داستان او با ورودی فردی به نام ریموند،  تغییراتی به همراه خودش داره  که واقعا قشنگه.

این داستان در پایان خودش  ، به ما این پیام رو می رسونه که تا وقتی که خود واقعی  را با تمام زخم ها ، خاطرات و زخم هایت بپذیری، هیچ چیز واقعا خوب نخواهد بود. ، حتی اگر ظاهر زندگی ات مرتب باشد .
نجات، نه در تغییر دنیا ، بلکه در آشتی با خویشتن است .
      

        یکی از مجموعه داستان های بسیار قشنگ و تلنگر‌آمیز که  در رابطه با انسان های امروز و موضوعاتی که ممکن در طی زندگی روزمره خودشون باهاشون برخورد داشته باشن و زندگیشون رو تخت شعاع قرار بده .

      

        داستان های خوبی داشت و لذت بردم .
البته برای هر مورد از این داستان های خانم ولی میشه از نظر اجتماعی یا روانشناسی زنان خیلی جزئی نقدشون کرد .
      

        خیلی خیلی دوستش داشتم ..‌
آدمیزاد نه صفر هست نه صد ، به نظرم آدمیزاد یک  موجودی خاکستری هست که هم قابلیت خیر و هم قابلیت شر در اون فعال هست و در زمان  و موقعیت های مختلف خودشون رو نشون میدن
در این داستان ما با این موضوع روبرو هستیم که آدمیزاد نمیتونه فقط با بخش خیرش یا بخش شرش زندگیش رو اداره کنه بلکه همه اینا با همدیگه انسان به سعادت می‌رسونه البته این که چطور ازشون هم بهره ببره در این مسیر سعادت و بدبختی تاثیر داره.
      

        
کتابی بسیار کم حجم یعنی حدودا  ۷۰ صفحه  که رابطه مادر و دختر در طی سه نسل روایت می‌کنه که چطور میتونه یک نسل با زورگویی و... نسل های بعدش رو تحت تاثیر خودش قرار بده و زندگی هاشون رو نابود کنه .
جالب بود و دوسش داشتم .
      

        کتاب همه افق از فریبا وفی  تموم شد  کم حجم و از داستان های کوتاه و با پایان باز تشکیل شده بود و من تا حدودی دوست داشتم ولی نه نسبت به آثار دیگه ای که ازشون خوندم اما گاهی از این داستان ها که چنین پایان هایی داشته باشن خیلی زیاد خوشم میاد چرا که ذهن آدم رو به خودشون مشغول می کنن.
      

        تو اکثر مقاله هایی که در مورد کودکان کار و فقر نوشته میشه ، غالبا از سوی محقق و مشاهدات و مصاحبه هایی هست که از افراد و  زندگی اونا صورت گرفته، اما در این کتاب «مثل زنبور» درگیر داستانی میشیم که زمینه اجتماعی  پررنگی داره چرا که   پدیده های  مهم اجتماعی از جمله فقر و عدم توانایی والدین کم در آمد در بزرگ کردن فرزندانشان و رها کردن اونا در خیابان هست  که اکثر اونا با شرایط خیلی بدی درگیر میشن «فوت می کنن یا به کودک کار تبدیل میشن و..»   و اکثر جوامع به ویژه جوامع در حال توسعه یا توسعه نیافته باهاش درگیر هستند .
شخصیت اصلی داستان وقتی خودش درگیر شرایطی که گفته شد  میشه سعی میکنه افرادی که زندگی مشابه مثل خودش در کودکی داشتن رو زیر بال و پر خودش قرار بده و بهشون رسیدگی کنه.
      

        مجموعه ای از داستان های خیلی قشنگ و قابل تآمل  که احساسات و ذهن شما رو درگیر خودشون میکنن.