بیشتر زمانه‌ی ابن عربی بود تا شخصیت و افکار او. از جنگ‌ها و پادشاهان گفته شد اما از افکار و اندیشه‌های او نه. در واقع مهم‌ترین دغدغه این عربی در این کتاب یافتن وتد‌های خود بود که آخرش هم نفهمیدیم چیست و به چه کار می‌آید.
 به عنوان یک رمان، خوب است و آن‌قدر کشش دارد که پانصد صفحه را بخوانیم اما اینکه رمانی باشد از زندگی ابن عربی، کمی جای تامل و بحث دارد.
      

        کتاب خلاصه و خوبی است برای تدبر در سوره مسد. تحلیل جالبی از عبارت‌ها دارد. این که یک روایت تاریخی در قرآن یک پیام عمومی هم دارد، مثل ابولهب و داستان زنش. همچنین مفهوم خسارت و عذاب را بیان می‌کند که در جایگاه این سوره جالب است. عذابی که همان عمل ماست و این ماییم که از خودمان می‌سوزیم.
      

        شرحی بر دعای ابو حمزه. جالب بود اما چندان با کتاب ارتباط نگرفتم.
      

        در یک کلام، عالی. چقدر مرحوم صفایی خوب مسائل را تحلیل کرده و نظام فکری منسجم و کاملی را ارائه می‌دهد که در دنیای امروز قابلیت طرح و بحث جدی دارد و برای طیف گسترده‌ای از مردم قابل درک و پذیرش است. و شگفتا که این‌ها را در هجده سالگی نوشته.

جلد دوم برایم چندان جذاب و کاربردی نبود. شاید وقت دیگری دوباره بخوانم.
      

        مثل جلدهای دیگر جذاب و خواندنی بود و پر از خنده. 

پی‌نوشت: فصل اسکندری چقدر جذاب بود برایم. از یک مسئله ساده شوخی‌های جذابی درآومده بود.
      

        کتاب جالبی بود و البته در بین رمان‌های ایرانی فضای جدیدی دارد. نثر خوب و گویا، داستان عاشقانه و جذاب و البته فضای رئالیسم عرفانی با هم رمانی جذاب را شکل داده‌اند.
      

        کتاب بسیار خوبی در مورد نماز با تاکید بر حضور قلب و اهمیت آن در نماز. تذکراتی که از متن آداب الصلاه امام آورده بسیار اثرگذار و راهگشاست. 
      

        بسیار عالی و جذاب
زندگی امام موسی صدر به روایت اطرافیان که دید تازه و جذابی از زندگی او به ما می‌دهد.
      

        بسیار شیرین و البته تلخ. داستان یک روز پدر و دختری که مشکلات زیادی دارند و پدر در آسایشگاه روانی بستری است. حالا میخواهد روز تولد دخترش جبران کند. 
روایت و نثر داستان و فراز و فرود آن بسیار دلنشین است.
      

        امام موسی صدر برایمان از اعتقادات می‌گوید و از لبنان. مثل فرزندانش. بسیار دلنشین بود.
      

        نگاه نویسنده به مسئله زبان خیلی جذاب است. مخصوصا شکل فکر نویسنده‌ای که از ژاپن به آلمان رفته برایم جالب بود. اینکه زبان به طرز فکر ما هم جهت می‌دهد. 
البته برخی از جستارها هم برایم جالب نبود.
      

        رمان برایم بسیار جذاب بود. مدت‌ها بود رمان ایرانی که اینقدر درگیرم کند نخوانده بودم. چیزی که مدت‌ها فکر آدم را مشغول کند. فضای ملال شخصیت اصلی بسیار خوب تصویر شده بود و نثر گیرا و جذابی داشت.
      

        کتاب در مورد یهودیانی است که قرن‌ها منتظر موعود هستند و حالا پیامبر اسلام با همان نشانه‌های موعود آمده اما نه از بین بنی‌اسرائیل که از بنی اسماعیل. محوریت کتاب یک خانواده یهودی است که نسل اندر نسل در پی موعود گشته‌اند و حالا درگیر ماجرای پیامبر شده‌اند. موضوع کتاب خیلی خوب بود و البته مهم.  پرداخت به موضوع هم درست و دقیق بود. حالا که درگیر خواندن و تدبر در سوره‌های بقره و آل عمران هستم، خواندن این کتاب برایم جالب بود.
 اما مشکل بزرگ کتاب نثرش بود. نثر کتاب یک دست نیست و گاهی خیلی پر تکلف می‌شود‌. شخصیت‌ها هم به نظرم خوب در نیامده‌اند و عمق کافی ندارند. 
با این حال توصیه به خواندنش می‌کنم، به خاطر موضوع خوبش‌‌.
      

        کتاب خوب و جالبی بود. هیچ وقت با کمیک ارتباط برقرار نمی‌کردم؛ از زمان کودکی و کتاب تن تنی که داشتم یا مجله‌هایی که کمیک داشتند اما این کتاب من رو با کمیک آشتی داد و باعث شد کتاب پیونگ یانگ رو هم از نمایشگاه بخرم.
کتاب روایت نویسنده است از مشاهدات خودش در سرزمین‌های اشغالی و روند زندگی روزمره مردم در قدس و سایر شهرهای اشغالی. گرچه نویسنده غربی است و روایت‌هایی غربی را بیان می‌کند اما سعی دارد بی‌طرفانه همه مشاهدات خودش را بیان کند و نشان دهد.
روایت‌ها بعضاً برایم جدید بود و جالب.
پی‌نوشت: عجب جایی است این فلسطین، چه جاهای دیدنی دارد. مشتاق دیدن شدم. به امید آزادی و آن روزی که بتوانیم برویم فلسطین.
      

        فعلا می‌نویسم که یک دور کتاب اخلاق است این داستان. مفصل‌ترش بماند تا هضمش کنم.