کتاب در مورد سختی کار معدن چیان و مسائل اقتصادی و سیاسی مربوط به اون زمان هست اما بیشتر در قالب یک مقاله یا گزارشی برای روزنامه بود که خوندنش رو خیلی سخت میکرد از یه جایی به بعد.. اگه یه مقدار اعداد و ارقامش کمتر بود و جنبه داستانی رو منسجم تر ادامه میداد خیلی بهتر میشد🥲
      

        با اینکه داستان یه هنرمند بود با چاشنی سیاست ، ولی دوستش نداشتم حقیقتا😅🙃 صرفا قسمت اخر کتاب که  بزرگ علوی در مورد مسیر نویسندگیش نوشته بود برام جالب بود.. شاید دوستانی که کتابای عاشقانه ایرانی میخونن با کتاب بهتر ارتباط بگیرن.. 
      

        ویرجینیا ولف در این کتاب در مورد زن و داستان  و چالش های نویسندگی زنان و در کل چالش های زندگی و استقلال زنان صحبت میکنه.. کتاب در حقیقت از حیث نقد و بیان مسئله فمینیستی حائز اهمیته و نظر خود من اینه که بیشتر از اینکه به سوالات پاسخ بده،  بیشتر فکر رو به چالش میکشه و این خودش به سوالات بیشتری منجر میشه و البته تا حدودی تو اوایل و اواخر کتاب تناقضاتی هست و این خودش نشون دهنده میزان درگیرشدن ذهنی نویسنده با موضوع بوده.. 
موقع خوندن کتاب حتما باید زمان نگارش کتاب و ادبیات و فرهنگ و دید جامعه نسبت به زنان و محدودیت های شدید زندگی زنان  اون دوره رو در نظر داشته باشین.. 
یه چیزی که ازین کتاب خیلی برام جالب بود میزان دقت و توجه ویرجینیا موقع خوندن اثار بقیه نویسنده ها بود به خصوص در مورد کتاب جین ایر که یه قسمتی صحبت کرده بود و من بعد خوندن جین ایر دقیقا به همون جا رسیدم و واقعا دقت ویرجینیا وولف رو تحسین کردم..
کتاب، کتاب خوبیه به نظر من ولی ازون دسته کتاب ها نیست که به همه پیشنهاد بدم بخونن  و خوندنش رو به افرادی پیشنهاد میکنم که یا خودشون میخوان نویسنده بشن یا هستند  یا اثار ویرجینیا ولف رو خوندن یا به اثار حیطه فمینیستی علاقه دارن..


      

        " این تنها آزادی ای است که می توانیم به آن امید داشته باشیم، آزادی انتخاب بندمان.."

تصور کن یه روز میفهمی فرصت محدودی برای زندگی داری..
 حالا چقدر دوست داری همون زندگی ای رو پیش ببری که قالبش توسط بقیه ریخته شده و تو باید تو این زندگی نقش فردی رو بازی کنی که قراره همیشه بقیه رو راضی نگه داره و به عبارتی داخل قالب ساختگی بقیه و برای بقیه زندگی کنه.. 
یا اینکه این قالب و حصار رو بشکنی و تمام تشریفات و سنت های اضافی رو کنار بزاری و زندگی جدیدی رو شروع کنی.. زندگی خودت.. زندگی ای مطابق رویاها و اصول و عقاید خودت.. 
این یه انتخاب شجاعانس که ترس هارو کنار بزاری و ازادی رو انتخاب کنی.. ازادی انتخاب درست بندهامون.. 

کتاب یکی داستان عاشقانه کلاسیک خوب داره و واقعا از خوندنش لذت بردم.. پیشنهادش میکنم بخونین...💙


      

        اوریانا فالاچی برای تهیه یه گزارش خبری به چند کشور سفر میکنه که به دلایل مختلف فرهنگی یا اجتماعی سیاسی، زنان این کشور ها به عنوان جنس ضعیف تر شناخته میشن.. و مشاهداتش رو و بعضا نظرات شخصیش رو در این کتاب اورده.. با اینکه فالاچی این کتاب رو سال ۱۹۶۱ به چاپ رسونده ولی همچنان به نظر میرسه خیلی هنوز ازون تاریخ دور نشدیم به خصوص قسمت های مربوط به خاورمیانه که راحتتر میشد درک کرد..
ولی به نظر من اگه اوریانا سفرش جامع تر بود و فقط سراغ افراد خاصی نمی رفت و به قول خودش رفتار و افکار مردان اون جوامع نسبت به خانم هارو مورد بررسی قرار می داد، این کتاب خیلی جامع تر و بهتر میتونست باشه..  در کل کتاب جالبی بود ارزش خوندن داره..
      

        " عشق کلید واژهٔ بندهاست_ مفهومی که زیر سوال می رود، بازتعریف می شود، پس زده می شود، عزیز می شود، بدنام می شود. 
یک جا واندا می گوید: (عشق فقط ظرفی است که همه چیز را توش می چپانیم)
در اصل محفظه ای، ظرفی تو خالیست برای توجیه رفتارها و انتخاب های ما. مفهومی که تسکین مان می دهد و معمولا فریبمان هم می دهد.

مضامین چندگانه این کتاب لایه لایه است. تاملاتی است در مورد پیری، گذر زمان، ضعف نفس و تنهایی.
در مورد گونه های متفاوت وراثت: مالی، ژنتیکی، احساسی‌.
داستانی است در مورد زندگی مشترک، زایش، پدری کردن و مادری کردن. دربارهٔ عشق..."
جومپا لاهیری


خوندن کتاب رو به همه پیشنهاد میکنم.. کتاب از چند فصل تشکیل شده و شروع کتاب با نامه های یه خانم خطاب به همسرش شروع میشه که خونه رو ترک کرده.. موضوع موضوع خیانته، موضوع عشقه، موضوع وفاداری و احساسات، موضوع زندگی های به هم گره خورده.. و نکته مثبت کتاب اینه که یک جانبه نیست و از زبان همه اعضای خانواده داستان بیان میشه و در واقع کتاب این موضوعات رو از چند زاویه دید بررسی میکنه.. و نقطه قوت کتاب اینه که به هیچ عنوان جانب دارانه به بررسی این مفاهیم نمیپردازه و اونهارو به خوب و بد صرف محدود نمیکنه.. بلکه از چند منظر بهشون نگاه میکنه و ذهن خواننده رو درگیر میکنه..

تعریف جومپا لاهیری از این کتاب که اخر کتاب اومده واقعا عالی بود..

 اسم کتاب و تصویر ورژن اصلی کتاب که کفش های مردی هست که به هم گره خوردن فوق العاده بود به نظر من🫠
      

        "حقیقت در قعر یک چاه است. ته چاه را نگاه می کنید و خورشید یا ماه را می بینید اما خودتان را که بیندازید ته چاه، نه ماه هست و نه خورشید؛ فقط حقیقت است و بس."

داستان از جایی شروع میشه که در اسانسور اپارتمانی در پیاتزا ویتوریو قتلی رخ داده و به دلیل غیب شدن ناگهانی یکی از همسایه ها همه شک ها به اون جلب میشه..
نقطه عطف داستان جایی هست که پلیس برای بررسی میاد و از همسایه ها سوالاتی میپرسه.. اینجاست که میبینیم هر کدوم از مستاجرا (که هر کدوم از ملیت های مختلف اند) در مورد بقیه همسایه ها چه نظری دارن.. 

در واقع این کتاب روایتی از تفاوت انسان ها و تفاوت دیدگاهشون نسبت به هم و قضاوت کردن هست..
شروع کتاب هم با یه شخصیت ایرانیه🫠❤️

(حواستون باشه که کتاب بیشتر اجتماعی هست تا جنایی..)

      

        زندگی داستانی است لبریز از خشم و هیاهو، 
که از زبان ابلهی حکایت می شود،
و معنای آن هیچ است.
(نمایشنامه مکبث_ شکسپیر)

رمان خشم و هیاهو معروف ترین اثر ویلیام فاکنر، یکی از بنیان گذاران  روش جریان سیال ذهن  هست.. تو این کتاب نویسنده داستان زندگی خانواده کامپسون رو تو چهار فصل و هر فصل از زبان یکی از اعضای خانواده روایت میکنه..
داستان اول از زبان بنجامین روایت میشه که ظاهرا دچار معلولیت های ذهنی و جسمی هست( البته این برداشت منه و بنجامین تو کتاب دیوانه معرفی شده🫠💔).
همین فصل اول سخت ترین فصل کتاب و به نظر من بهترین فصل کتابه و واقعا سبک سال ذهن کاملا  متناسب شخصیت هست و به نظرم این سطح از درک نویسنده از شرایط فردی مثل بنجی به شدت قابل تحسین هست و واقعا توصیفاتی که تو این فصل از کتاب اورده شدن بی نظیرن.. 
فصل دوم کتاب از زبان یکی دیگه از پسرا به نام کونتین هست که میشه گفت شاید شخصیت اصلی کتاب همین شخصیت هست.. 
 
فصل به فصل وارد دنیای ذهنی افراد این خانواده می شیم و با داستانشون اشنا میشیم..
 ولی باید دقت کنین که خوندن این کتاب اصلا اسون نیست.. هم به دلیل پرش زمانی و شخصیت ها هم مشابهت اسامی تو داستان و اینکه کتاب تقریبا خالی از علایم نگارشی هست و طوری نوشته شده که احساسات شخصیت ها از خود داستان برداشت نمیشه و اینکه با چه احساسی بیان میشن جمله ها یا اینکه کاملا بدون احساسند به خود خواننده بیشتر برمیگرده که چطور برداشت کنه.. 
      

        امروز، مادرم مرد. شاید هم دیروز، نمی دانم.
داستان از زبان فردی به نام مرسو روایت میشه که اوایل داستان این طور به نظر میاد که چقدر زندگی برای این شخصیت بی معنی و پوچه و مسائل زندگی خیلی براش تفاوتی نداره ولی رفته رفته دیدگاه مرسو کمی عوض میشه بعد از اتفاقاتی که میفته..
مرسو به نظر من شخصی هست که نسبت به روال عادی زندگی بیگانه هست و همچین فردی همیشه تو جامعه محکوم شناخته میشه... 
بیگانه کتابیه که داستانش بعد از خوندن فراموشتون نمیشه  به دلیل شخصیت عجیب مورسو و این حجم از پوچ گرایی و بی تفاوت بودن همه چیز و اتفاقات اخر داستان🥲
به شخصه از کتاب هایی که یه نفر محکوم به اعدام میشه و  توصیفات اون فرد و دیدگاهش توی دوران محکومیت و ترکیب زندگی و مرگ تو اون دوران  خوشم میاد واقعا🫠 به نظرم به شدت سرشار از زندگی و امید به زندگین.. 
      

        ..در باب یکم شهریور ۴۰۳..
روزی که قدم در این مسیر سخت گذاشتیم، گویی با همان یک قدمِ اول  وارد دنیایی جدید و متفاوت شدیم..
 دنیایی که از مسیری پر از فراز و نشیب، پر از خوشی و ناخوشی، پر از امید و ناامیدی، می گذشت..
دنیایی که قدم نهادن به آن ارمغان هایی هم به همراه داشت..
ارمغانی از جنس امید و آرزو
ارمغانی از جنس رشد و آگاهی
ارمغانی از جنس ترس و اضطراب
ارمغانی از جنس مرگ و زندگی
در هر گذر از پیچ و خم این مسیر با دغدغه ها و ترس ها و مسئولیت ها و استرس هایی مواجه شدیم و ادامه مسیر هم دو چندان سخت تر خواهد بود..

اما این مسیر زیبایی هایی هم داشت و خواهد داشت. مگر نه؟؟

 این چند خط رو نوشتم برای خودم  تا بماند به یادگار برای آینده تا یاد آوری  باشه برام که روزی در اوایل این مسیر و در استانه ورود به دوره جدیدی بودم و هزاران هزار فکر و دغدغه داشتم.. 

و اما در مورد کتاب
در ستایش قلم بولگاکف در این کتاب چه جمله ای حق مطلب رو ادا میکنه؟ نمیدانم‌...
تک تک جملات این کتاب انگار که نه در سال ۱۹۱۷ بیان شده بلکه همین الان جریان داشته باشه.. تمام دغدغه ها و ترس هایی که بولگاکف در اون دوره داشت چقدر از ته دل قابل درکن و چقدر آشنان( و اشنا خواهند بود چند سال بعد که ما هم دقیقا در جایی خواهیم بود که او بود) 
در همه داستان های این کتاب  که از تجربیات زندگی واقعی بولگاکوف و دو سال اول طبابتش نوشته شده، علم و مهارت و توانایی مدیریتِ  شرایط و قلم بولگاکوف  بسیار بسیار برای من تحسین برانگیز بود. و البته داستان اخر هم که در مورد اعتیاد به مورفین بود بسیار متاثر کننده..
کتاب رو به همه دانشجویان این رشته بخصوص دوستانی که طرح میرن به شدت پیشنهاد میکنم.. و البته برای آشنایی با زندگی بولگاکوف هم کتاب خیلی خوبیه..

      

        ..اولین رمان تاریخ انگلیس
نقطه عطف ادبیات انگلیس..
در مورد داستان: 
رابینسون کروزو نوجوانی بلند پرواز و با رویای دریانوردی و کشف سرزمین های جدید هست که در خانواده ای متوسط و مذهبی به دنیا اومده که پدر و مادر سعی میکنند این رویای خطرناک رو از سر رابینسون بیرون کنن.. ولی رابینسون برخلاف نصیحت والدینش عمل میکنه و یه روز بدون خبر دادن بهشون راهی دریا میشه و در ادامه داستان میبینیم که دریا چه سرنوشتی برای رابینسون رقم میزنه.. 

در مورد نویسنده: 
دنیل دفو در سال ۱۶۶۰ در جامعه مذهبی انگلستان به دنیا میاد و با گذر سال ها شاهد بلایای طبیعی و وقایع سیاسی اجتماعی و از همه مهم تر تغییرات مذهبی سیاسی جامعه خودش میشه.. و همزمان با دوره رشد شغلیش در زمینه تجارت وارد جبهه های مذهبی سیاسی هم میشه و مخالفتش رو با جریان یکسان سازی تعلیمات مسیحیت و تحمیل عقاید از طرف ‌پادشاهان وقت، اعلام میکنه.. و بعد ها نفوذ سیاسیش خیلی بیشتر میشه تا اینکه به دلایل سیاسی و جاسوسی سفرهایی رو به سرتاسر انگلستان شروع میکنه که در اولین کتاب خودش (رابینسون کروزو) از تجربیات این سفرها به وفور یاد کرده.. 

در مورد کتاب: 
دنیل دفو داستان این کتاب رو از ماجرای واقعی زندگی الکساندر سرکلرک الهام گرفته و با تجربیات و عقاید خودش ترکیب کرده به نحوی که در بخش هایی از کتاب دفو سعی میکنه مخاطب رو به ارتباط با خدا و توکل و امید در هر شرایطی ترغیب کنه.. 
مورد بعدی مهم در این کتاب شخصیت رابینسون کروزو هست که تقریبا شخصیت دنیل دفو هم در اون بازتاب پیدا کرده.. رابینسون در این داستان تاجر هست و تا اخر هم با ذهنیت یک تاجر باقی میمونه.. به نظر من رابینسون کروزو تک بعدی هست و اومدن مذهب و توکل به زندگیش تاثیری روی تک بعدی بودن اون نداره.. رابینسون کروزو نماد بارز یه شخصیت استعمارگر و خودخواهه و  مالکیت طلبی خودخواهانه نسبت به جغرافیا و انسان ها کاملا توی شخصیتش مشهوده.. این ویژگی ها به قدری پر رنگه توی داستان که بُعد مذهبی رابینسون رو هم خودخواهانه و تک بعدی کرده تا حدودی‌.. البته باید موقع خوندن داستان به زندگینامه دفو و با توجه به نفوذ سیاسی که داشت، به تفکر غالب  سیاسی سیاستمداران اون دوره زمانی هم توجه کرد که توی شخصیت رابینسون جلوه هایی از خودش رو بازتاب میده.‌. 
البته ویژگی های مثبتی هم در شخصیت رابینسون بود مثل ازادی خواهی، نترس بودن، روحیه سازندگی، شروع دوباره و دوباره و دست نکشیدن از رویا.. 

و در اخر باید بگم که 
من نسخه کامل کتاب رو با ترجمه مرجان رضایی و نشر مرکز خوندم و باید بگم که اگر دوست دارین کتاب رو بخونین توجه داشته باشید که جزییات اضافه کتاب در طول داستان خیلی زیاده بخصوص در قسمت های تهیه ابزار.. جزییات زیاد هم میتونه خسته کننده باشه براتون و یا از طرفی ممکنه بعضی ها از این جزییات خوششون بیاد.‌ به نظر من داستان بیشتر ممکنه برای نوجوون ها جالب باشه.. ولی برای خود من خوندن این کتاب در کنار خوندن زندگی نامه دنیل دفو تجربه جالبی بود.. در مورد خوندن نسخه های خلاصه هم اطلاعی ندارم که چه میزان از داستان حذف شده..
      

        (بیماران زیادی بیش از اینکه فکرش را بکنیم با مسائل وجودی درگیر هستند. بیمارانی که در این داستان ها هستند با اضطراب مرگ، از دست دادن کسایی که دوستشان دارند و در نهایت از دست رفتن خودشان، با چگونه با معنا زیستن، کنار آمدن با پیر شدن و از دست دادن توانایی هایشان، در مورد انتخاب، تنهایی بنیادین با همه این ها سر و کار داشتند. برای کمک به آنها، یک درمانگر نیاز دارد که نسبت به مسائل وجودی بسیار عمیق باشد و باید به فرمول نحوه کمک کردن به بیمارش برسد و باید آنچه که انجام می دهد از فرمول های ارائه شده توسط دیگر متخصصان بالینی با گرایش های دیگر، اساسا متفاوت باشد.)

کتاب شامل ده روایت در باب روان درمانی مراجعان اروین یالوم هست و نکته جالب رویکرد یالوم و مسئله مرگ و تعبیر خواب در تمام این روایت ها بود..  
به همه افرادی که به علم روان شناسی و روان درمانی یا مسائلی مثل رویارویی با مرگ علاقه دارند پیشنهاد میکنم این کتاب رو..
      

        اولین رمان جنایی که خوندم💙🦋
اول یکم در مورد داستان..
 شروع کتاب با یک نامه شروع میشه که خطاب به جیک شش ساله نوشته شده و اخر این متن این جمله هست: 
(آسون نیست، اما باید با یه عذر خواهی شروع کنم، چون در طول تمام این سال ها، بهت میگفتم چیزی به نام هیولا وجود خارجی نداره.
متاسفم که دروغ گفتم.)
و بعد داستان اصلی با گم شدن یه پسر بچه شش ساله به اسم نیل اسپنسر شروع میشه و بعد از ورود پلیس به ماجرا معلوم میشه روش دزدیده شدن این پسر خیلی شبیه یه پرونده هست که بیست سال پیش بسته شده.. ولی الان چرا بعد بیست سال این اتفاقا داره تکرار میشه و توسط چه کسی؟؟

در مورد کتاب..
کتاب توسط یه نویسنده ناشناس با نام مستعار الکس نورث نوشته شده (که فکر میکنم این اسم از یه اهنگساز امریکایی الهام گرفته شده احتمالا) و اولین کتاب این نویسنده هم بوده..
متن کتاب به نظر من خیلی منسجم و پیوسته نوشته شده بود و داستان پردازی خیلی خوب و بهتر ازون شخصیت پردازی فوق العاده ای داشت و کتاب به زیبایی هر چه تمام تر به پیش زمینه روان شناختی وقایع و به خصوص شخصیت ها و ارتباط ها پرداخته بود.. کتاب تا حدودی هیجانی هست ولی نه خیلی زیاد و یه نکته خیلی قوی داشت این کتاب که این بود که پیش زمینه همه اتفاقات بیان شده بود و در نهایت هیچ معمایی نموند و همه چیز دلیل منطقی و روانشناختی خودشو داشت و هر چند روند کلی داستان تا حدودی قابل پیش بینی بود ولی همین بُعد روانشناختی، جذابیت داستان رو چندین برابر کرده بود.. و اینکه الکس نورث واقعا هیچ سوالی رو بدون جواب نمیذاشت توی داستان..
شاید اگه کتاب رو صرفا از نظر معمایی یا هیجانی بودن قضاوت کنین کتاب در حد متوسط باشه ولی اگه از نظر روانشناسی جنایی بررسی کنین واقعا کتاب خوبی بود و توی این کتاب به خیلی از موضوعات مهمی پرداخته شده مثل
_روابط والدین با فرزنداشون و افکار و احساساتی که نسبت به هم دیگه دارن و برداشت دو طرف از رفتار همدیگه
_کنار اومدن با غم  فقدان و افسردگی که بعدش پیش میاد
_موضوع ترس همیشگی والدین نسبت به دزدیده شدن بچه ها
واکنش های مختلف مردم نسبت به یه اتفاق یا جنایت
_واکنش مردم نسبت به اتفاقایی که میفته و اینکه چقد راحت مردم انگشت اتهام رو علاوه بر شخصی که باعث اون اتفاق بوده، به سمت افرادی که اون اتفاق براشون افتاده هم میگیرن و حتی گاهی بیشتر از مقصر اصلی اون افراد رو مقصر میدونن مثل واکنش مردم نسبت به پدر و مادر نیل
_تاثیر اعتیاد روی زندگی افراد و خانواده هاشون
_و مهم تر از همه واکنش بچه ها نسبت به اتفاقات تلخ زندگیشون
که به نظرم همه این هارو خیلی خوب توی داستان جا داده بود

و در نهایت باید بگم که این کتاب اولین کتاب ژانر جنایی بود که من خوندم و خیلی خیلی عالی بود به نظر من و خوندنش رو اگه به ژانر جنایی یا روان شناسی شخصیت ها علاقه داشته باشید پیشنهاد میکنم💙


      

        در رویای اندکی زندگی😢 
      

        چند ماه پیش کتاب رو به صورت صوتی با صدای اقای ارمان سلطان زاده گوش دادم.. اون موقع بیشتر به خاطر خوانش کتاب ادامه دادم و میتونم بگم با خود کتاب چندان ارتباط نمیگرفتم.. صحنه های فوق خشن افراطی یا وحشی گری های گونه انسانی که به شکل فوق وحشیانه ترسیم شده بود در کتاب شاید باعث شده بود که این فکر رو داشته باشم راجبش.. یا اینکه شاید فکر میکردم فلسفه ای که در عمق داستان هست به زمان خود ولتر بیشتر مربوط باشه یا اینکه شاید خود من مفهومی که ولتر میخواست برسونه رو اونطور که خودش میخواسته در زمان خوندن کتاب متوجه نشدم.‌.
گذشت و گذشت تا اینکه متوجه شدم تاثیر این کتاب روی ذهن من از چیزی که فکر میکردم بیشتر و بیشتر بوده و متوجه شدم طی این چند ماهی که از خواندن کتاب میگذره ذهن من گاهی در شرایط مختلف صحنه هایی از کتاب یا کلیاتی از کتاب رو به خاطر میاره و مرور میکنه.‌. به خصوص پایان بندی کتاب و قسمت کار در زمین.. به خصوص جلسه ای که با پادشاهانی که پادشاه نشدند بود.. به خصوص سرزمینی که همه جا پر از طلا بود و همه مردم خانه هاشان پر از طلا و جواهرات بود.. به خصوص صحنه هایی که حاوی قتل و شکنجه ها و تجاوز ها بود.‌. مثل اینکه بیشتر قسمت های کتاب در ذهنم حک شده در حالی که انتظار داشتم کل داستانش رو به فراموشی بسپارم..
قبلا فکر میکردم این کتاب صرفا برای افرادی مناسب هست که سیر فلسفه در گذشته رو مطالعه میفرمایند یا سیر خاصی در مطالعه دارند ولی الان خوندنش رو به همه پیشنهاد میکنم به جز افرادی که با صحنه های فوق خشن اوکی نیستند. ولی باز هم میگم ممکنه تفکر و فلسفه ای که در کتاب بهش پرداخته شده برای همه جذبه نداشته باشه..