اوریانا فالاچی، نویسنده و روزنامه نگار ایتالیایی است که کتاب های بسیاری در حوزه گزارش های خبری اش به رشته تحریر در آورده است. یکی از این کتاب ها، با عنوان جنس ضعیف، مرتبط با مسئله زنان است. البته در کتاب ذکر شده است که نام اصلی این کتاب، جنس بی فایده یا جنس بی مصرف است اما به دلیل اشنایی مخاطبان فارسی با نام جنس ضعیف، هم چنان از همین عنوان برای کتاب استفاده شده است. 
داستان کتاب از آن جا آغاز می گردد که رئیس روزنامه‌ای که اوریانا فالاچی در آن مشغول به کار است از او می‌خواهد که گزارشی از وضعیت زنان در برخی کشورهای شرقی ارائه دهد. برای این کار،  اوریانا فالاچی به سفری کاری در کشورهای شرقی می‌رود. در ابتدا، اوریانا فالاچی ذکر می کند که همیشه خود را از مسئله زنان به دور نگه داشته است زیرا تصور می کند زنان موجودات متمایز و خاصی نیستند که بخواهیم کار خاص جداگانه ای در ارتباط با آنان انجام دهیم. با این حال این پروژه را قبول کرده و آغاز به کار می‌کند. او دریافته است که مشکلات مردان به چیزهایی مانند نژاد، پول یا شغل یا چیزهایی از این قبیل باز می‌گردد اما مشکلات زنان تنها در یک چیز خلاصه می‌شود: اینکه آن ها زن به دنیا آمده اند. و همین مسئله نقطه آغاز کار اوریانا فالاچی است. البته منظور از زن به دنیا آمدن، مسئله ای بیولوژیک نیست که اختصاصا به بدن زنان مرتبط باشد بلکه مسئله اصلی در تابوهایی است که برای زنان ایجاد می شود. 
بطور کلی، این کتاب، گزارشی است از آن چه اوریانا فالاچی در باب وضعیت زنان در چند کشور شرقی و یک کشور غربی شامل: پاکستان، هند، مالزی( قبایل مادر سالار یا زن سالار)،  چین، ژاپن و هاوایی (آمریکا) به نگارش درآورده است و آن را با نگاهی تحلیل-انتقادی ارائه می‌دهد.

          

            چقدر برایم جالب بود که در این دنیا جایی هست زنان همه ی کاره ی مردانند. جایی که معروف است به جزیره مادر سالارها!. مکانی که زنانش خنده شان میگرفت از شنیدن اینکه در جوامع دیگرِ انسانی مردها هستند که همه کاره اند نه زن ها.
در آن تاریخ که فالاچی مشغول نوشتن این کتاب بود، در ایران آن روز به مانند ایران امروز مسئله زنان راجع به حجاب بود!.
          

            جنس  ضعیف کتابی بود که قلم ساده و صمیمی اوریانا فالاچی...و ترجمه بی نقص یغما گلرویی به جذاب بودنش کمک کرده بود .کتاب خوبیه خصوصا برای فمنیست ها .باورتون میشه تو چین اگه پای دخترها از 9سانتی متر بیشتر می شد نمی تونستن ازدواج کنن یا در خلیج شاکی تان زن هایی وجود دارن به نام تان کی که رو قایق های یک نفره به دنیا میان و همونجا زندگی می کنن و می میرن و هرگز دنیای خشکی رو نمی بینن... یا دختران پاکستانی هرگز قبل از ازدواج هرگز همسرشون رو نمی بینن... .می دونستی در _
جنگل های سنگاپور البته به ندرت زندگی وجود داره که بهش مادرسالاری گفته میشه که زنان ثروتمند و صاحب زمین حاکم خانواده هستند و این مردها هستند که باید جهیزیه بیارن و اموال فقط برای دخترها به ارث گذاشته میشه و بعد از ازدواج مردها بر می گردن به خونه مادرشون و فقط گاهگاهی می تونن به همسرشون سر بزنن... شبیه افسانه است ولی واقعیت داره... 😳😳😳😳😳
زندگی بیوه های جوان هندی اینقدر دردناکه که ترجیح می دن با جنازه همسرشون سوزونده بشن.... _(فهمیدم که تموم زنای دنیا شبیه همن و آرزوهای مشترک دارن مثل خانواده، پول برای گذراندن زندگی و آزادی....! فهمیدم که زنای هند واسه پیدا کردن این چیز ها چه شرایط سختی رو تحمل کردن... اما از یه چیز مطمئنم! اونا دیگه مثل قبل پروانه های بی آزاری به حساب نمیان! اونا بدل به پروانه های آهنی شدن!) .