سلام.
کتاب از لحاظ روایت و فرایند داستان نویسی، به شدت پخته و حرفه ای بود (کاملاااا بر خلاف کتاب غرور و تعصب) اما انگار، هرچی راوی و نویسنده در روایتگری موفق تر میشه، محتوای کتابش نازل تر میشه.
ما در غرور و تعصب، شاهد عشق های عمیق تر، معانی بیشتر و انتقاد بیشتری بودیم.
ما در غرور و تعصب، با یک دختر متمایز روبه رو بودیم که برخلاف بقیه، کتاب میخواند، باهوش و منطقی بود جوری که پدرش به او مباهات میکرد. طرف مقابل هم، ترکیبی از این موارد، به علاوه ی اشرافیت و غرور، پنهان کاری های متواضعانه و خود برتر بینی بورژوایی بود، که در انتهای داستان، با کنار گذاشتن این غرور، دو نفر پیش داوری هایشان را کنار گذاشتند و سو ظن ها برطرف شد.
اما در  اِما، ما با نمونه ای از خواهران بینگلی در غرور و تعصب مواجه هستیم.
حسود، فضول، بی ادب، زیبا و فریبنده و البته، خود بیش‌پندار!
و در مقابل که؟ همان شخصیت آقای دارسی، با سن و سال بیشتر و منطق بیشتر.
اینبار غرور از طرف چه کسی بیشتر بود؟ از طرف اِما. که باز با کنار گذاشتن این غرور، توانست حقیقت را ببیند.
اما این رمان، بر خلاف غرور و تعصب، فاقد معنا، تعالی و رشد بود.
در غرور و تعصب، الیزابت بزرگ تر میشود و متواضع تر میگردد و روحش گسترش میابد. از بچگی و قضاوت کورکورانه در می آید و به رشد میرسد تا بتواند حقیقت را ببیند و اشتباهات را بپذیرد.
اما در اینجا، روند رشدی دیده نمی‌شود. واقعا همه چیز درهم و برهم و اتفاقی است و به نظرم در آخر، اما چیزی را دریافت میکند که لایقش نیست.
زیاد خواندنی نیست.
اما به عنوان یک کتاب که فنون داستان نویسی و ترکیب وقایع را به نمایش بگذارد، بد نیست. 
      

        سلام.
کتاب نکات مثبت و منفی داشت.
نکات منفی : بریده بریده بودن، تکرار مطالب در غیر زمان خود، مخلوط بودن شخصیتها و اسامی و کارکرد آنها در داستان، تحلیل های دور از ذهن و گاه بیمورد و بی جهت، تکلف در تحلیل ها و به نوعی سعی برای قبولاندن عقاید خود به مخاطب، از شاخه ای به شاخه ی دیگر پریدن، نامربوط بودن فصلها به همدیگر، نا مربوط بودن داستان نویسنده با داستان طلبه و....
نکات مثبت : وجود تکه های سخنان مقام معظم، بعضی تشریح های به جا، معرفی شخصیتهای جدید، معرفی خط فکری رهبری، شناساندن ساواک و اوضاع قبل از انقلاب، چگونگی کار تشکیلاتی، چگونگی فعال کردن مساجد، مدیریت بحران، اهمیت خانواده، نزدکی کردن مخاطب به فکر و حس و روح رهبری و دادن یک حال خوب، از همراهی خیالی با شخص اول مملکت.
به نظرم نوشته های نویسنده، اغلب جاها، اضافه و بیمورد بود و شرح احساسات و حالاتش، برای مخاطب ضروری نبود، برعکس، تکه های سخنان مقام معظم رهبری، شیرینی کار را دوچندان و شوق و ذوق مخاطب را چندین برابر میکرد... برای یک بار خواندن، شاید برخی قسمت هارا دوباره خواندن و درس گرفتن خوب است، اما خون دلی که لعل شد، بیشتر پیشنهاد میشود. 
      

        سلام.
فرای توضیحات رسا و روان مقام معظم رهبری، موضوعی که مورد توجه من قرار گرفته، لغت نامه ی دقیق و مخصوص ایشان برای معنا کردن کلمات عربی قرآنی به فارسی است.
کلماتی از قبیل اطاعت، مغفرت، انفاق، ایمان، عمل صالح، توکل، فعال ما یشا بودن خداوند، شفاعت. گریه، سبیل الله، برگزیده بودن، فاسق، نورانیت، ولایت، ترس و خوف از خدا و.... 
ایشان کلمات را دقیق، کامل و جامع معنا میکنند. این باعث میشود به شخصه، از عبادات، دعا ها و قرائت قران، لذت بیشتر و آگاهی بیشتری بدست بیاورم.