کتابی با قلم روان و جذاب که خواننده را با خود همراه می‌کند و به دهه پنجاه میبرد. 
در حال خواندن کتاب همراه با آقای ایرانشهر نصفه شب در خانه خود دستگیر می‌شوید و به ایرانشهر تبعید. همراه با او در این شهر ساکن می‌شوید، با مردمش و همچنین با شخصیت و منش سید علی خامنه‌ای  آشنا می‌شوید.
در نهایت کتابی که به شدت براتون جذاب و دلنشین خواهد بود و خواندنش را به شدت توصیه می‌کنم.
        

          - کتاب آقای ایرانشهر روایت ایّام تبعید مقام معظم رهبری -
نقد و نظر خاصی ندارم، دلیل اینکه یک‌مقداری سخت باهاش ارتباط گرفتم، سبک و قالب سفرنامه‌ی تحقیقی بود که شاید با سلیقه‌ی من جور در نیومد.
        

          خب کتاب کتاب خوبی بود، اما شاید به نظر من میومد که تو هرصفحه خیلی تعریف و یه جورایی برای هر قدم یه وصف شاعرانه می‌خواست ارائه بده نویسنده.  نمیدونم🤷🏻‍♀️
        

          بسیار عالی 
        

          به نام خدایی که همه عزت و قدرت در دستان اوست🌾
اولین کتابیه که درباره زندگی و فعالیت های حضرت آقا میخونم.
از مدتها قبل در نظر داشتم کتاب "خون دلی که لعل شد" رو بخونم ولی فرصت نشد! و از آنجایی که هیچ چیزی بدون حکمت نیست، حتما حکمتی داشته که اولین کتاب من درباره حضرت آقا این کتاب باشه.
کتاب قشنگی بود🌼
بیشتر از شیوایی و روان بودن متن، ماهیت داستان من رو مجذوب خودش کرد.
بخاطر آزمونی که داشتم تموم کردن این کتاب زمان زیادی برد ولی این دفعه سعی کردم به جای تلاش برای زود به اتمام رسوندن کتاب، تک تک جملات و اتفاقات رو در ذهنم تحلیل کنم و متوجه بشم که چیجوری یک طلبه انقلابی تبعیدی کار خودش رو به نحو احسنت در شهری که تبعید شده البته بهتره بگم شهری که برای مدتی در آن زندگی کرده چون فعالیت های آقا اصلا این حس تبعید بودن رو نشون نمیداد انگار که برای مدتی محل زندگیشان را تغییر دادند همین.
در وصف این کتاب و شخصیت حضرت آقا همین یک جمله آقای خلخالی در کتاب کافیست که می‌گوید: آقا، همان موقع هم آقا بود.
        

          جسم را می‌شود تبعید کرد، اما روح و اندیشه را خیر. زندان و تبعید روح و اندیشه از جنس دیگری است. اغلب خود افراد، زندانبان و تبعیدگر روح و اندیشه خود هستند. اگر خودشان نخواهند، اغیار اجازه ورود به حریم آنها را ندارد. پس در تبعید هم می‌شود برنامه ی تعالی روح و اندیشه و پایه‌ریزی برای حاکمیّت اسلامی را با جدّیّت دنبال کرد.

#آقای_ایرانشهر
#رحیم_مخدومی
#معرفی_کتاب


پ.ن: کتاب دوران تبعید سید علی حسینی خامنه ای را در قالب سفرنامه ی یک تبعید شرح می دهد.
هم پای نویسنده به کوچه ها، مساجد، خانه ها و پیش افرادی  می رویم که یک روز تبعیدی از آنجا عبور کرده.
به راستی که روح های بزرگ را نمی توان به زنجیر کشید...
        

          📚🍁ص۳۲

عزاداری برای  حضرت حسین(ع)وقتی فایده داشت که منجر به شناخت کربلای حاضر شود ،نه فقط ابراز احساسات به وقایع کربلای سال ۶۱ هجری‌.

#کربلای زمانه ات را بشناس
        

          اینکه انتشارات انقلاب اسلامی در کنار چاپ بیانات به سمت انتشار این دست کتاب‌ها حرکت کرده اتفاق مثبتی‌ست؛ لکن هنوز فاصلۀ زیادی با مطلوب دارد.
کتاب آقای ایرانشهر روایت رحیم مخدومی از تبعید آیت‌الله خامنه‌ای به سیستان است. قلم ادبی آقای مخدومی مثل تیغ دولبه شده؛ گاهی جذاب و گاهی حوصله‌سربر است.
اگر مثل من علاقه دارید که هر کتابی پیرامون آیت‌الله خامنه‌ای را بخوانید، خب نیازی به توصیه ندارید!
اگر کتاب برتبعید، شرح اسم و خون دلی که لعل شد را خوانده‌اید، این کتاب چیزی به شما اضافه نمی‌کند.نکاتی که تاکنون منتشر نشده بود، و در این کتاب استفاده شده، را اگر نخوانید هم چیزی از دست نداده‌اید!
اگر بین این کتاب و برتبعید مانده‌اید، بدون تردید بروید سراغ برتبعید. متن آن بسیار روان‌تر از این یکی است. متن کتاب آقای ایرانشهر نیاز جدی به ویراستاری داشته که...
        

          در نقد یک اثر، یک چالش دوطرفه وجود دارد.
نقدکننده در مسیر تقوا حرف بزند. زیاده روی نکند و از الفاظ مناسب استفاده کند.
نقدشونده هم، در مسیر تقوا حرکت کند و بشنود. دچار عصبیت و عصبانیت نشود.

حالا اضافه کنید به اینها، اثری که نقد می‌شود، هنوز مورد مصرف مخاطبان قرار نگرفته باشد و نقد آن، ممکن است اثر منفی در مصرف داشته باشد.

از همه سخت‌تر اینکه، نقدکننده، خود اثری مشابه اثر مورد نقد داشته باشد، و درواقع شبهۀ مسئلۀ منافع (چه مادی چه معنوی) هم در میان باشد.

همۀ اینها دلایلی می‌شوند تا از انتشار نکات (هم مثبت و هم منفی) در مورد این اثر، فعلاً و در فضای عمومی پرهیز کنم.

اما در حد یک جمله، اثر را معرفی می‌کنم. شش سال پس از انتشار کتاب برتبعید، شاهد تولید اثر دیگری با موضوع تبعید حضرت آقا به ایرانشهر هستیم، و طبعاً مخاطب حرفه‌ای انتظار دارد که محتوای جدید و بیشتری در این موضوع دریافت کند.
        

          بسمـ الله...
بار آخری که کتاب #برتبعید رو خواندم، جمع‌خوانی بود و انتقاد اغلب بچه‌ها، بااینکه از کتاب لذت زیادی برده بودند و چیزهای نابی درآورده بودند، بالادستی بودن کتاب بود. با روایتش ارتباط نگرفته بودند، هرچند موضوع و سوژه‌ها خیلی جذاب بود برایشان، کتاب جذبشان نکرده بود. 
خبر انتشار #آقای_ایرانشهر را اتفاقی و زود دیدم، نوشته بود که روایت‌محور است، خوشحال شدم. از کتاب بالادستی برتبعید، یک روایت مشابه اما جذاب اگر تولید شده بود، و می‌خواستم خبر خوشش را به بچه‌ها بدهم. اما خواندنش هنوز به نیمه نرسیده بود که منصرف شدم، روایتگریِ کتاب، جذاب نبود.

برای من، به عنوان یک نفر که برتبعید را خوانده، دوتا حُسن داشت:
یک. روایت اول شخص؛ که ضعیف بود
دو. جزئیات بیشتر، که محدود بود

اما برای خواننده‌ای که برتبعید را نخوانده:
روان و ساده بود؛
بعضی جاهای گنگ بود (مثل ماجرای تربت و سیل)؛
بعضی جاهای سوتی داشت (مثل تکرار ارتباطگیری با مولوی اهل‌تسنن یا انتقال به جیرفت)؛

در مجموع: بخوانیدش!

✍️ فریبا محمدکریمی 
📆  اردی‌بهشت‌ماه ۱۴۰۳
        

          کتاب لذت بخشی بود؛ از تبعید رهبری به ایرانشهر؛ البته به پس و پیش از آن هم پرداخته بود: اینکه رهبری قبل از بازداشت اخیر، چندبار بازداشت شده‌بودند؛ اینکه چرا بازداشت شدند؛ اینکه حتی از بازداشت تا پیدا کردن محلی برای اسکان چه به ایشان گذشت. 

اما ماجرای اصلی، ماجرای ایرانشهر است: اینکه چگونه ایشان یک شهر مرده را، با وجود بی‌استقبالی مردم، زنده کردند. زنده‌شدنی که برای رهبری کم هزینه نبود، سخت بود، تلاش زیاد لازم داشت؛ ولی در نهایت زنده شد. آنقدر زنده که مردم شهرهای دیگر نیز ایرانشهر را شناختند؛ شهری آنچنان گم‌نام که به‌درد زندانی کردن افراد می‌خورد و تبعید مبارزان سیاسی. به‌قول یکی از دوستان، رهبری این داستان‌ها را با پوست و گوشت و استخوانشان درک کرده‌اند که اصلاً نامید نمی‌شوند: زنده شدن مردگان. 

رهبری در این موارد، واقعیت‌های تکان‌دهنده‌ای را تجربه کرده‌اند: اینکه حتی تا چند ماه پیش از پیروزی انقلاب، هیچ آیندۀ روشنی را نبینی، بلکه همۀ راه‌ها را بسته بیابی، لکن به‌تلاشت ادامه دهی و به‌خدا توکل کنی و درنهایت، هدفتْ تمام زندان‌ها، بن‌بست‌ها و تاریکی‌ها را با انفجاری مهیب، ازمیان بردارد و خود را چنان خورشید بنمایاند. 

و جالب آنکه، در میانۀ راه، آن چیزی که در کم‌رنگ‌تر شدن ناامیدی‌ها مؤثر است آن است که چون مخلصانه تلاش می‌کنی، یارانی را می‌یابی که از دل و جان مایه می‌گذارند. 

به‌هرحال،‌ این کتاب، حاشیه‌هایی هم داشت، مثل خاطرات خود نویسنده و آشنا شدن با شخصیت‌های با شکوهی مانند #حاج_قاسم ؛ البته نه حاج قاسم خودمان بلکه حاج قاسمی که حاج قاسم او را با مالک اشتر مقایسه می‌کرد؛ حاج قاسمی که در روحش چیزی به نام حالت ترس تعبیه نشده بود!
        

          نظر آقای خامنه ای: «نگارش و تخیل آقای مخدومی جذّاب و دامنه‌دار است. طبق معمول درباره‌ی این حقیر مبالغه و بزرگ‌نمائی شده است. خاطره‌ی اُنس با مردم مهربان ایرانشهر برای من فراموش شدنی نیست، ولی این کتاب آن را برجسته‌تر کرد، اگر چه بخشهای زیاد وشاید بیشتر رویدادهای آن دوران ناگفته مانده است. دی ماه 1402»
        

          ماجرای زندگی طلبه ای که آقای ایرانشهر شد

خیلی قشنگ بود:) درواقع بیشتر از حد انتظارم قشنگ بود.
فکر می کردم خب حتما با توجه به اسمش سفرنامست دیگه. با کلی اسامی و اطلاعات تاریخی دقیق. ولی اینجوری نبود.
نثر نویسنده خیلی شاعرانه و استعاری بود که اول کتاب خورد تو ذوقم چون انتظارشو نداشتم، ولی به مرور باهاش همراه شدم و به غایت لذت بردم! ( مثل روایت مستقل نویسنده از سفر و مشکلات خودش که اول کتاب اینجوری بودم که خب به ما چه؟ ولی بعد لذت می برم و برام جذاب شد.)
درواقع یکی از نکات قوت پررنگ کتاب، قلم نویسنده بود. از تشبیه ها و استعاره های احساسی گرفته تا استفاده ی بجا و به موقع از آیات قرآن و احادیث و نهج‌البلاغه.
این که بدون دست بردن توی اطلاعات و گفته های مستند میتونست این شاعرانگیشو وارد متن کنه همه چیزو شیرین تر می کرد.

باید بگم من  قبل از این کتاب، "خون دلی که لعل شد" رو خوندم. اطلاعات و مطالب مشترک زیادی داشتن ولی خوندن بلافاصله "آقای ایرانشهر" مزایای زیادی داشت.
۱. مطالب و نکات جدید هم از طرف آقای خامنه ای هم از سمت افراد دیگه ای که تو تبعید باهاشون بودن یا آشنایی داشتن وجود داشت (روایت دیگران قاعدتا توی "خون دلی که لعل شد" وجود نداره).
به علاوه این که سرانجام خیلی از افرادی که توی هر دو کتاب باهاشون همراهیم این جا مشخص میشه. حتی گاهی گریزی به ملاقات آقا با اون افراد تو سال های خیلی بعد هم زده میشه.
۲. دو بار خوندن یک داستان از زبان های متفاوت باعث شد اتفاقات و افراد بهتر تو ذهنم بمونن.
۳.بر خلاف "خون دلی که لعل شد" این کتاب از زاویه مرید نسبت به مراد نوشته شده. معلومه نویسنده دلش قنج میره واسه آقا. اینم خیلی شیرین بود.

اما نکته منفی‌.
تنها چیزی که به ذهنم می رسه اینه که گاهی، روایت مستند آقای خامنه و اشخاص دیگه باهم قاطی می شد‌. این مشکل به خاطر این پیش میومد که روایت های اول شخص مستند برای این که با متن نویسنده قاطی نشن با مقداری فاصله از سر خط و یکم نزدیک وسط صفحه شروع می شدن. و این که این حرفارو کی داره می زنه توی پاورقی نوشته شده بود.
برای همین( که گوینده صرفا تو پاورقی مشخص میشه) گاهی که متون مسند چند نفر باهم برای یک واقعه بیان می شد تشخیصشون صرفا بر اساس محتوا ممکن بود. این مشکل از ابتدا که روایت همسر آقای خامنه و خودشون برای یک صحنه آورده شده شروع میشه و تقریبا تا آخر کتاب ادامه داره. هرچند که آدم به مرور عادت می کنه ولی بازم بهتره که یجوری این مشکلو رفع کنن.


        

          سفرنامه یک تبعید...
تبعید مقام معظم رهبری ، به ایرانشهر
شهری در سیستان و بلوچستان
به خواست و اراده ی ساواک!

این کتاب حرف های جدیدی برای گفتن داره..
کلیشه ای و تکراری نیست
به قلم و زحمتِ آقای رحیم مخدومی؛
در متن با نویسنده همراه میشید در سفری که برای تکمیل اطلاعات به ایرانشهر میرن و جزییاتی که بهش پرداخته میشه..

        

          سلام.
کتاب نکات مثبت و منفی داشت.
نکات منفی : بریده بریده بودن، تکرار مطالب در غیر زمان خود، مخلوط بودن شخصیتها و اسامی و کارکرد آنها در داستان، تحلیل های دور از ذهن و گاه بیمورد و بی جهت، تکلف در تحلیل ها و به نوعی سعی برای قبولاندن عقاید خود به مخاطب، از شاخه ای به شاخه ی دیگر پریدن، نامربوط بودن فصلها به همدیگر، نا مربوط بودن داستان نویسنده با داستان طلبه و....
نکات مثبت : وجود تکه های سخنان مقام معظم، بعضی تشریح های به جا، معرفی شخصیتهای جدید، معرفی خط فکری رهبری، شناساندن ساواک و اوضاع قبل از انقلاب، چگونگی کار تشکیلاتی، چگونگی فعال کردن مساجد، مدیریت بحران، اهمیت خانواده، نزدکی کردن مخاطب به فکر و حس و روح رهبری و دادن یک حال خوب، از همراهی خیالی با شخص اول مملکت.
به نظرم نوشته های نویسنده، اغلب جاها، اضافه و بیمورد بود و شرح احساسات و حالاتش، برای مخاطب ضروری نبود، برعکس، تکه های سخنان مقام معظم رهبری، شیرینی کار را دوچندان و شوق و ذوق مخاطب را چندین برابر میکرد... برای یک بار خواندن، شاید برخی قسمت هارا دوباره خواندن و درس گرفتن خوب است، اما خون دلی که لعل شد، بیشتر پیشنهاد میشود.