اولین مواجه‌ام با تورگنیف دلچسب بود. 
یادداشت‌های آدم اضافی ما را به اعماق انسانی می‌برد که دنیا به شکل مهمانی ناخوانده با او رفتار کرده است...
      

        احساسم نسبت به این کتاب واقعاً «بلاتکلیف» بود.
از طرفی کیفیت فدای سرعیت شده؛ و از طرفی دیگر، حس وطن‌دوستی به سبک ضابطیان خواندنی بود. 
خلاصه که عشق است ایران؛ چه در صلح و چه در جنگ!
      

        توقعم بسی بیشتر بود.
در قدرت نویسندگی و ظرائف تمثیلی داستان جناب بولگاکوف تردیدی نیست؛ لکن در اندازه‌ی این همه تعریف و تمجید نبود.
      

        تا حالا شده بخواهید کاری را انجام دهید، اما به خاطر نداشتن تجربه کافی، از شروعش منصرف شوید؟ یا حتی وقتی شروع کرده‌اید، استرس و این فکر که «آیا از پسش برمی‌آیم؟» تمام وجودتان را بگیرد؟ این حس، بخشی جدایی‌ناپذیر از مسیر یادگیری و رشد است، مخصوصاً وقتی با مسئولیت‌های بزرگ و ناشناخته‌ای روبرو می‌شویم. کتاب «یادداشتهای یک پزشک جوان» اثر میخائیل بولگاکف، درست از همین نقطه شروع می‌شود.

بولگاکف در این کتاب، تجربیات واقعی خود را در دوران طبابت در مناطق دورافتاده روسیه به رشته تحریر درآورده است. او در نقش یک پزشک جوان، با موقعیت‌هایی روبرو می‌شود که هر کدام چالش‌ها و تردیدهای خاص خود را به همراه دارند. از اولین جراحی‌ها گرفته تا برخورد با بیماری‌های عجیب و غریب و باورهای خرافی مردم.
قسمت آخر کتاب، یعنی داستان مورفین، قلۀ این اثر است؛ یک تراژدی کوتاه و تمام‌عیار!
      

        داستانی سورئال و کمدی در نقد مناسبات اداری؛ با چاشنی بازی‌های کلامی از جناب بولگاکوف‌.
نکته‌ی اضافه‌تر از یادداشت‌های دوستان ندارم. 
با ترجمه‌ی سرکارخانم یلدا بیدختی‌نژاد خواندم.
در انتهای کتاب قسمتی دارد با عنوان "موخره‌ی مترجم" که بسیار خواندی‌ست؛
شرح مختصری از زندگی بولگاکوف، روند نگارش آثارش، تحلیلی از ابلیس‌نامه و چالش ترجمه‌ی این کتاب.
      

        اوووووف!
دارم فکر می‌کنم بعد این کتاب چی باید بخونم که بشوره و ببره!!!
سهمگین، عمیق، بهت‌آور و...
      

        این کتاب ثابت می‌کند که چقدر سوژۀ بکر و دست‌نخورده در دفاع مقدس وجود دارد که هنوز کسی سراغشان نرفته؛ که جنگ هشت‌ساله گنجینه‌ای عظیم است که هرقدر از آن برداریم، کم نمی‌شود.
داستان، برگرفته از ماجرای حضور مقنی‌ها در جبهه است.
طرح و ایدۀ داستان درجه یک و جذاب است؛ اما در اجرا ضعف‌هایی دارد. 
روند تغییر شخصیت الیاس و ارتباط او با حاجی باید عمیق‌تر می‌شد.
وقایع داستان در میانۀ کتاب فروکش می‌کند؛ ماجرای هیجان‌انگیز و تعلیق خاصی نیست که بخواهیم با شور و شوق ادامۀ داستان را دنبال کنیم.
در مجموع، ایدۀ خوب و حجم مناسب باعث می‌شود که به نوجوان بالای 15سال توصیه‌اش کرد.
      

        کتاب بانمکی بود.
اتفاقات احمقانه و تخیلی پلی می‌شود که زندگی آلن کارلسن صدساله را به حوادث قرن گذشتۀ جهان پیوند می‌زند و او را به ماجراجویی می‌کشد.
همین احمقانه بودن وقایع زندگی آلن و نحوۀ مواجۀ او با شخصیت‌های تاریخ معاصر، طنز داستان را ایجاد می‌کند و آن را جلو می‌برد.
یک سوم انتهایی کتاب، برایم خیلی حوصله‌سربر بود. دوست داشتم زودتر تمام شود. 
هرچقدر ریتم داستان در زمان حال سریع پیش می‌رود، در فلش‌بک‌ها کند و کش‌دار می‌گذرد.
ترجمۀ خانم طاهری خوب بود؛ اما دوست داشتم جمله‌بندی‌ها روان‌تر می‌شد.
      

        کتاب شیرینی است که چند ویژگی مهم دارد:
اولاً؛ زندگی و زمانۀ آیت‌الله سیدجواد خامنه‌ای را از زبان فرزندشان می‌شنویم.
ثانیاً؛ خاطرات جالبی از دوران کودکی،نوجوانی و جوانی رهبر انقلاب می‌خوانیم.
ثالثاً؛ در دل این خاطرات، فضای خانواده‌ای که رهبر انقلاب در آن رشد کرده و تربیت شده را می‌بینیم. و چه بسا شکل‌گیری بسیاری از ویژگی‌های اخلاقی و سبک زندگی آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای، ریشه درهمین فضای خانوادگی دارد..
      

        خواستم چیزی بنویسم که دیدم قسمتی از اشارۀ گفتار، همۀ حرف را زده است:
پس از نبرد مبارک طوفان‌الاقصی وبالاوپایین‌ها و زدن‌وخوردن‌های فراوان این جنگ، سؤالات و تردیدهای بسیاری در جامعۀ مؤمنین ایجاد شد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در میانۀ این نبرد، چند بار با همین نگاه، به حوادث جنگ احد و درس‌های آن برای امروز اشاره کردند. صهبا در این گفتار، کلام قرآن‌محور معظم‌له در بررسی واقعۀ احد را در چندین سخنرانی، ارائه کرده است. مباحث این گفتار می‌تواند به شکل ریشه‌ای، نگاه ما به وقایع مشابه در مسیر جامعۀ اسلامی را، اصلاح و روشن کند.
      

        کتاب خانم جعفریان از جستارهای خوب وطنی است.
لکن اشکال از من است که کلا جستار خیلی دوست ندارم..
      

        قاسمِ معلول قصه با پدرش راهی تهران می‌شود تا «آقا» را 
هنگام بازگشت به ایران ببیند. شلوغی راه باعث می‌شود تا آقا 
با هلی‌کوپتر برود بهشت زهرا و قاسم نتواند ایشان را ببیند
قاسم ناکام برمی‌گردد به شهرشان. 
مدتی ناراحت و گوشه‌گیر می‌شود 
تا اینکه برای آقا نامه می‌نویسد و...
      

        در کتاب‌گردی‌های نمایشگاه 1404، در غرفه‌ی نشر هاجر، کتاب‌های خوش‌رنگ و لعابی به چشم می‌خوردند؛ به ویژه آنکه در کنار کتب حوزوی بودند! 
در میان آن‌ها «سیاه دژ» جلب توجه کرد. کتابی که بر اساس طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن و برای نوجوانان نوشته شده است.
داستان درباره‌ی پسری به اسم میعاد است که در دژ مخوف زندانی شده. برای فرار از این مخمصه باید از چهار تالار بگذرد.
روی در هر تالار حروف درهمی وجود دارند که با کنار هم قرارگرفتن یک کلمه می‌سازند. او باید بعد از کشف کلمه‌ی رمز، به کمک کاغذها و قلمی که در یک صندوقچه‌ی نورانی است، چیزهایی بنویسد تا قفل‌های دژ باز شود. 
حرف پراکنده شامل: ایمان، توحید، نبوت و امامت است. 
دست‌نوشته‌های میعاد هم ساده‌سازی شده‌ی مطالب طرح کلی.
اولین نکته‌ اینکه حدود ۱۰ درصد کتاب داستان است و ۹۰ درصد باقی‌مانده متن. یعنی با داستان مواجه نیستیم.
نکته‌ی بعد، متن‌ها الزاما ساده‌شده‌ی بیانات رهبر انقلاب در سال 52 نیستند. برداشت شخصی نویسنده و مطالب خارج از طرح کلی زیاد به چشم می‌خورد.
دیگر آنکه گاهی دچار زیاده‌گویی و تکرار می‌شود.
و در آخر، متن‌ها از زبان یک نوجوان خیلی بزرگتر است.
بماند که فضای شوالیه چقدر با محتوای اسلامی کتاب و فرهنگ ایرانی مطابق است!!!
      

        از جمله کتاب‌های تعاملی است که وسط داستان 
خواننده باید تصمیم بگیرید که چطور ادامه بدهد 
و نکته‌ی مهم اینکه سبک روی محتوا نشسته است
ماجرای عنکبوت‌هایی که زور می‌گویند و مورچه‌ای که باید تصمیم بگیرید
مقابل ظلم بایستد یا تسلیم شود..

      

        پرستوهای مهاجر دوباره به سرزمین غزه رسیده‌اند
اما خبری از بچه‌ها و خوشحالی و جشن مردم نیست!
آنها تصمیم می‌گیرند پیام بچه‌های غزه را به سراسر دنیا برسانند..