علت عاشق ز علتها جداست، می‌دانم. رنجی و لذتی که هر کس از عشق می‌برد منحصر به فرد و مخصوص به خود است، می‌دانم. اما حرف زدن در مورد عشق هم لطف خاص خودش را دارد و زبان را شیرین می‌کند. این، از آن دسته کتابهای لطیف بود
        

          یک کتاب خوب و سرشار از نکات قابل تامل در مورد عشق...
آلن دو باتن در این کتاب رابطه ی عاشقانه ی یک ساله ای را از آغاز تا جدایی و پس از جدایی روایت کرده و از لحاظ روانشناسی و فلسفی تحلیل کرده است.
        

          این کتاب با روایت اغراق شدش از تک تک مراحلی که در شیفتگی طی می‌کنیم از جذاب‌ترین کتاب‌ها درباره عشق برای من بود. خواندنش برای تصمیم درست و منطقی در روند چیزی که تجربه می‌کنیم به شدت موثره
        

          کتابی در باب یک رابطه عاشقه که با عشق در یک نگاه شروع می شود و فراز و فرودهای مختلفی را طی می کند 
در این کتاب احساسات و افکار به خوبی به نمایش درآمده اند و تحلیل شده اند
        

          ترجمه افتضاح. در حدی که خیلی بخش‌های کتاب قابل فهم نبود. واقعا از گلی امامی (حداقل به خاطر اسم و اعتبارش) انتظار نداشتم
کتاب لحظات و چالشهای یک رابطه عاشقانه رو از زمان شروع تا مدتی بعد از پایانش بررسی می‌کنه و نکات کاربردی‌ای درباره عشق و رابطه می‌گه (نه درباره ماهیت‌شون). اگه دوستش داشتید پیشنهاد می‌کنم "سیر عشق" رو هم از همین نویسنده بخونید.
        

          کتاب روایت یک رابطه‌ی عاشقانه از اول تا آخر با تمام چالش‌ها و پیچیدگی‌هایش است‌. شاید بیراه نباشد اگر بگویم کتاب راهنمای شروع و حفظ رابطه هم هست و اگر تمام شد راهنمای کنار آمدن با این واقعیت. برای من جذاب‌ترین قسمت کتاب کنار آمدن با چالش‌هایی مثل عادی شدن و یا دعواها حین رابطه بود. تمام شدن رابطه هم از اواسط کتاب مشخص بود هرچند به دلیلی که من فکر می‌کردم نبود. اواخر کتاب بخشی بود که اتفاقا در فرآیند خواندنم هم آوردم و درمورد ترمیم «منِ» بعد از رابطه بود. عاشق شکست‌خورده‌ی کتاب خودش را بارها و بارها در معرض چیزهایی که با معشوقش گذرانده بود قرار داد تا تداعی‌شان از بین برود. به نظرم دوری کردن و کنار گذاشتن تجربه‌های گذشته چاره‌ی فراموش کردن نیست بلکه روبه‌رو شدن با آنها چاره‌ساز است که البته بسیار سخت و زمان‌بر است. دوباتن در این کتاب نگاه کاربردی به فلسفه دارد و بارها در کتاب نگرش‌های فیلسوفان را آورده و توضیح داده.
        

          دسته‌بندی‌کردن «جستارهایی در باب عشق» ذیل عنوان‌های معمول، آسان نیست. آلن دوباتن در این کتاب نه رمان‌نویس است، نه پژوهشگر علمی. او را صرفاً در نقش فیلسوف، انسان‌شناس یا روان‌شناس هم نباید پنداشت. می‌توان گفت دوباتن سعی در بررسی چندجانبه‌ی مسئله‌ی عشق، از خلال داستان فرازونشیب‌های رابطه‌ی دو نفر دارد. قراردادن روایات در کنار گفتارهای پژوهشی و واکاوی آن‌ها، بسیار استادانه انجام شده است. به نظر من، آلن دوباتن از معدود افرادی است که زاویه‌ی نگاه متفاوتی به مسئله‌ی عشق دارد. دیدگاه‌هایی این چنینی به خوبی نشان می‌دهند که عشق مفهومی محدود به داستان و فیلم‌های عاشقانه نیست، بلکه می‌تواند موضوع مهمی برای پژوهش باشد. همه‌ی این‌ها باعث می‌شوند که مطالعه‌ی «جستارهایی در باب عشق» را به هر کسی که در هر زمانی، به نوعی درگیر مسئله‌ی عشق بوده، توصیه کنم. البته لازم به ذکر است که به دلیل روان‌نبودن ترجمه و مشکلات ویراستاری بسیار، خواندن کتاب به زبان اصلی ترجیح دارد. 
پ.ن: مطالعه‌ی این کتاب به همراه یکی از دوستانم و شرکت در جلسه‌ی باشگاه کتاب‌خوانی سفیر با حضور مسعود عارف نظری (روان‌شناس) و گلی امامی، لذت این مطالعه را برایم دوچندان کرد. :‌)

حسی که برای کلوئه داشتم تا چه حد تحت تأثیر این قبیل تصنیف‌ها قرار داشت؟ آیا احساس عشق من نتیجه‌ی زندگی در عصر فرهنگیِ خاصی نبود؟ آیا این جامعه و نه نیازی اصیل، نبود که سبب می‌شد، نسبت به دلدادگیِ احساساتی‌ام مغرور باشم؟ آیا در فرهنگ‌ها و اعصار دیگر، نمی‌آموختم که به احساساتم نسبت به کلوئه بی‌توجه باشم، همان‌گونه که اکنون آموخته بودم به نیاز معمول جوراب پوشیدن (کمابیش) توجه نکنم و یا در پاسخ به توهین، طرف را به دوئل دعوت نکنم؟
از جمله کلمات قصار لا روشفوکو است که گفته: «برخی افراد، اگر درباره‌ی عشق نشنیده بودند، هرگز عاشق نمی‌شدند»، و مگر تاریخ حرف او را ثابت نمی‌کند؟ قرار بود کلوئه را به یک رستوران چینی در کَمدِن ببرم، اما با توجه اندکی که بنا به سنت در فرهنگ چین به عشق می‌شود، اعلام دلدادگی در مکانی دیگر برازنده‌تر به‌نظر می‌رسید تا در یک رستوران چینی. بنا به قول ال.ک.هسو (مردم‌شناس-روانشناس چینی) آنجا که جوامع فرهنگی غرب «فردمدار» هستند و تأکید بسیار بر احساسات می‌گذارند، فرهنگ چین «موقعیت‌مدار» است و بیشتر بر گروه‌ها متمرکز است تا زوج‌ها و روابط عاطفی‌شان. عشق هرگز یک فرض مسلم نیست، بلکه بر اقتضای شرایط جوامع گوناگون ساخته و معنی می‌شود. حداقل در یک جامعه، در قبیله‌ی مانوهای گینه‌ی نو، برای عشق حتی واژه‌ای هم وجود ندارد. در فرهنگ‌های دیگر، عشق وجود دارد، ولی شکل‌های خاصی پیدا می‌کند. در اشعار شاعرانه‌ی مصر باستان به حس شرم، گناه، و تردید، هیچ توجهی نمی‌شود. یونانی‌ها همجنس‌خواهی را ندیده می‌گرفتند، مسیحیان بدن را طرد می‌کردند، تروبادورها عشق را شوری نافرجام می‌دانستند، رومانتیک‌ها عشق را به مذهبی تبدیل کردند و اس.ام. گرینفیلد که ظاهراً چندان زندگی زناشویی موفقی نداشته، طی مقاله‌ای در فصلنامه‌ی جامعه‌شناسی، که من تصادفاً در مطب دندانپزشکم به آن برخوردم (نمی‌دانم برای چه آنجا بود)، نوشته بود امروزه سرمایه‌داری مدرن است که عشق را زنده نگاه داشته تا (بدان وسیله):
«... افراد را -وقتی که هیچ‌چیز دیگری به آنها هدف نمی‌دهد- هدفمند کند تا موقعیتِ شوهر-پدر و همسر-مادر را اشغال کند و (وادارشان کند) هسته‌ی خانواده‌ای را تشکیل بدهند که نه‌تنها برای تولیدمثل و روابط اجتماعی ضروری است، بلکه در کل برای حفظ نظم موجود توزیع و مصرف اجناس و خدمات، که روند جامعه را به‌شکل فعال نگاه می‌دارد، نیز حیاتی است، و بدین وسیله کل آن را به‌عنوان چرخه‌ای متحرک حفظ می‌کند.»
        

          «جستارهایی در باب عشق» یک جریان زنده است و می‌شود با کمی همدلی با شخصیت‌هایش همراه شد. همهٔ ما درد و رنج‌های ناشی از روابط عاطفی را تجربه کرده‌ایم و این کتاب شبیه آینه‌ای بود که من توانستم با نگاه کردن به آن، چیزهایی را که از سر گذرانده‌ام متفاوت‌تر ببینم و به دیدگاه‌های تازه‌ای برسم. 
        

          عشق یکطرفه ممکن است دردناک باشد، ولی دردی امن است، چون به کسی جز خودمان صدمه نمی‌زند، دردی خصوصی و همان اندازه که تلخ و شیرین است، خودانگیخته نیز هست‌ اما به محض آنکه عشق دوجانبه می‌شود، باید حالت انفعالی و سادهٔ صدمه دیدن را رها کنیم و مسئولیت ارتکاب به گناه را بپذیریم. 
        

          کتاب روایت یکی از تجربه های عاشقانه ی نویسنده از ابتدا تا انتها و فقدان بعد از تموم شدن یک رابطه است 
چیزی که من هیچ جوره نتونستم درکش کنم این بود که چجوری تونست با چند ساعت پرواز مشترک و چند تا ناهار و قدم زدن بگه من عاشق طرفم و بعد به همون سرعت به این نتیجه برسن که در خونه مشترک زندگی کنن
می تونم بفهمم بگه در نگاه اول از طرف خوشش اومده ولی عشق اخه؟
در کل خوندنش خالی از لطف نیست به‌خصوص برای ایرانی ها ، چرا؟ چون ما به لطف توفیق اجباری دین و مذهب و … در مدارس و مراکز آموزشی چیزی من‌باب سواد عاطفی و چالش هاش یاد نمی گیریم و این کتاب شبیه اینه که ما به عنوان یک مشاهده گر رابطه ی عاطفی دو نفر رو داریم می بینیم و کمی با این محیط با احساساتی که تجربه میشه و با نوع افکار و احساساتی که بعد از جدایی تجربه میشه اشنا  می‌شیم

پ. ن: نمیشه بهش به‌‌عنوان یک منبع علمی برای افزایش سواد رابطه نگاه کرد 

۲۸ مهر ۴۰۳
        

          به طرز واقعا عجیبی دوستش داشتم و از جمله‌هاش، از تشریح وضعیت و حس و حال‌هاش لذت وافر بردم. همذات پنداری کردم، خندیدم و اشک ریختم.
می‌دونم که شاید اون چیزی نباشه که اسمش می‌گه و فلسفی و یا عمیق نباشه. اما من با خوندنش کیف کردم. :)
        

          یک دختر و پسر رو در نظر بگیرید که تو پرواز با هم آشنا میشن. یهو همه‌جا صورتی میشه. درخت‌ها شکوفه می‌زنن. پروانه‌ها پرواز می‌کنند. پرنسس‌های لوس دیزنی آواز می‌خونن و خلاصه این که عشق جوانه می‌زنه. خیلی سریع تصمیم به ازدواج می‌گیرن. این همون نقطه‌ایه که اکثر فیلم‌ها و کتاب‌ها توش به پایان می‌رسن ولی نقطه‌ی آغاز جستارهایی در باب عشقه. رنگ لوس و زشت صورتی از بین میره وارد دنیای واقعی روابط میشیم.
آلن دوباتن در این کتاب با نگاهی منطقی، مساله‌ای احساسی رو بررسی کرده تا ثابت کنه که « آن‌ها تا آخر عمر به خوبی و خوشی زندگی کردند» یکی از تخیلی‌ترین جملات برای پایان داستان‌های عاشقانه است و روابط در جهان این شکلی پیش نمیرن. این کتاب رابطه‌هایی رو نشون میده که اگر خودمون هم تجربه‌ش نکرده باشیم، قطعا در اطرافیانمون مشابهش رو دیدیم؛ روابطی که از قوانین واقعی دنیا پیروی می‌کنند.
زبان کتاب ساده است و داستانش هم گره خاصی نداره اما جذبتون می‌کنه. با این وجود پیشنهاد می‌کنم که اگر دوست دارید درباره‌ی چنین موضوعی بخونید برید سراغ «سیر عشق» و اگر اون کتاب رو خوندید هم «جستارهایی در باب عشق» قرار نیست چیز تازه‌ای بهتون یاد بده. داستان همون نیست اما هدف و پایه‌ی اصلی همونه.
        

          بد نبود. زیادی تفلسف می‌کرد. در واقع خیلی کمتر از اینکه قصه بگوید تفلسف می‌کرد و تناسب مورد نیاز رعایت نشده بود. ولی نکات و ایده‌های خوبی داشت. از جذابیت‌های جستار، این است که یک چیزی را مدت‌ها درون خودت حس می‌کردی ولی نمی‌فهمیدی دقیقا چیست. یکهو یکی می‌آید آن را صورت بندی می‌کند و برایت توضیح می‌دهد. از این چیزها داشت. همچنین کمی تنهایی و بدبختی انسان غربی را می‌شود در این کتاب دید.
        

          * از خواندن این کتاب و توصیفات جالب آلن دو باتن لذت بردم. هر آنچه می خواندم و می فهمیدم در کنار یافته هایم از کتاب های عشق های خنده دار نوشته میلان کندرا و بازی ها نوشته اریک برن عزیز قرار می گرفت و حالت تکمیل کننده ی دلچسبی را برایم به وجود می آورد.


        

          باید خوندش ، این هم جزو کتاب هایِ خوبی بود که خوندم ، دیدگاه های روانشناسی من باب عشق در قالب داستان زندگی روزمره جناب آلن دوباتن  بیان شده و اونها رو قابل فهم تر کرده ؛ من ترجمه خانم گلی امامی رو خوندم ولی نه این انتشاراتی !!
        

          چه پیش و چه پس از شکست عشقی این کتابو بخونید. این کتاب و «تأملات (مارکوس اورلیوس)» مرهمی هستن بر دلهای شکسته.
        

          نویسنده در این کتاب  با شرح رابطه عاطفی میان دو انسان، مفهوم عشق ، راه و روش عاشق شدن و همچنین درک آن بدون زخم و آسیب را توصیف می‌کند.
در این کتاب به راحتی توجیه می‌شوید که چرا روابط  عاطفی گذشته تان به بن بست رسیده و شاهد توصیف ملموسی از روابط عاطفی هستید.
خواندن این کتاب را به هرکسی که در درک شکست روابط عاطفی گذشته و حل مشکلات رابطه اکنونش دچار مشکل است، توصیه میکنم.
        

          حس هم ذات پنداری عجیبی داشتم با شخصیت های کتاب