علت عاشق ز علتها جداست، می‌دانم. رنجی و لذتی که هر کس از عشق می‌برد منحصر به فرد و مخصوص به خود است، می‌دانم. اما حرف زدن در مورد عشق هم لطف خاص خودش را دارد و زبان را شیرین می‌کند. این، از آن دسته کتابهای لطیف بود
        

          یک کتاب خوب و سرشار از نکات قابل تامل در مورد عشق...
آلن دو باتن در این کتاب رابطه ی عاشقانه ی یک ساله ای را از آغاز تا جدایی و پس از جدایی روایت کرده و از لحاظ روانشناسی و فلسفی تحلیل کرده است.
        

          این کتاب با روایت اغراق شدش از تک تک مراحلی که در شیفتگی طی می‌کنیم از جذاب‌ترین کتاب‌ها درباره عشق برای من بود. خواندنش برای تصمیم درست و منطقی در روند چیزی که تجربه می‌کنیم به شدت موثره
        

          کتابی در باب یک رابطه عاشقه که با عشق در یک نگاه شروع می شود و فراز و فرودهای مختلفی را طی می کند 
در این کتاب احساسات و افکار به خوبی به نمایش درآمده اند و تحلیل شده اند
        

          ترجمه افتضاح. در حدی که خیلی بخش‌های کتاب قابل فهم نبود. واقعا از گلی امامی (حداقل به خاطر اسم و اعتبارش) انتظار نداشتم
کتاب لحظات و چالشهای یک رابطه عاشقانه رو از زمان شروع تا مدتی بعد از پایانش بررسی می‌کنه و نکات کاربردی‌ای درباره عشق و رابطه می‌گه (نه درباره ماهیت‌شون). اگه دوستش داشتید پیشنهاد می‌کنم "سیر عشق" رو هم از همین نویسنده بخونید.
        

          کتاب داستانِ یک عشق را با تمام لحظاتش از ابتدا تا انتها زیر ذره‌بینی موشکافانه و واقع‌بینانه‌‌ گرفته است، شبیه آدمی که مدام دورتر از ماجرا می‌ایستد و مشاهدات و تفکراتش را می‌نویسد.
این لحظات اگر چه در مصداق بین آدم‌ها متفاوت است، اما در کلیت‌ها فصل‌هایی مشترک میان آدم‌هاست. پس به گمانم کسی دست خالی این کتاب را ترک نمی‌کند.

تعجب من از این بود که آلن‌دوباتن این کتاب را در سن بیست‌وچهار سالگی‌اش نوشته است! چون به نظر می‌رسید این کتاب چکیده‌ایی از مطالعات گسترده‌ی نویسنده، در روانشناسی، سیاست و جامعه‌شناسی و فلسفه باشد که در موضوع عشق و با زبان داستان گردِ هم آمده است‌.

تمام کتاب خواندنی‌ بود، آن هم نه برای یک بار، برخلاف کتاب‌هایی که یک بار خواندنشان هم زیاد است، این کتاب را دوست دارم در فواصل زمانی مختلف بارها و بارها بخوانم و هر بار از تماشای وقایع از پشت شیشه‌ی ذره‌بینِ آلن‌دوباتنی لذت ببرم‌.

اردیبهشت ۱۴۰۲
        

          فکرشو نمی کردم و پلن هم نداشتم از این کتاب چیز ِ روانشناسانه ای یاد بگیرم، ولی ظاهرا وقتی کس دیگه ای داره داستان عشق رو تعریف میکنه، آدم یه سری چیزا رو بهتر و واضح تر میبینه.
به نظرم بد نیست برای یک بار خوندن، ولی نه برای چند بار خوندن.

توی ذهنم مطلقا از سه ستاره امتیازش بیشتر بود،و از چهار ستاره کمتر.
        

          از بزرگترین مشکلات کتاب، این بود که عشق خالص را، با شهوت آمیخته با عشق اشتباه گرفته بود.
به نظرم عشق خالص زیاد وقوع و بروز خارجی در این دنیای ملموس محسوس ندارد، اما یافت میشود، هرچند اندک.
اما به وضوح، این مورد عشق نبود حتی مورد آخر کتاب هم عشق نبود.
و عشق، خیانت پذیر نیست! 
بگذریم. 
کتاب، به علاقه ی شدید بشری پرداخته بود نه عشق که خب مراحل جسمی و سمعی و بصری دارد که طبیعی است. 
نویسنده، مراحل عاشقی را به خوبی شرح داده بود. مخصوصا قسمت '' عاشق شدن معشوق '' که معمولا در افراد نفرت ایجاد میکند. 
خالی از موشکافی های '' اضطراب موقعیت '' بود و حتی انتظار میرفت، از خود این '' علاقه ی شدید بشری" و روند تکاملی آن در جوامع، صحبت کند، نه از روند تکاملی یک رابطه ی شخصی (که به سختی و با چشمان کور! میتوان عشقش نامید). 
برای خودآگاهی درمورد روابط ناسالم و ابتدای جریانِ علاقه پیدا کردن به افراد، مناسب و کاربردی است. 
برای ادامه دادن؟ 
نه. 

        

          فکر می کنم پسندیدن و ارتباط برقرار کردن با کتابایی مثل جستارهایی در باب عشق، وقتی نیچه گریست، عکاسی بالون سواری عشق و اندوه و.... خیلی به جهان بینی مون بستگی داره. برای من ِ مذهبی ِ شرقیِ سنتی ارتباط برقرار کردن با مفهوم "رل" به شیوه غربی که یک آغازی داره و یک" کات" ای خیلی سخته و کتاب رو برای خودم مفید نمی دونم.
فصل های اولش رو برای کسایی که به اصطلاح روی یکی"کراش" ان پیشنهاد می کنم و فصل های بعدیش  درباره عادت کردن به  فردی که دوستش داریم برام جالب و مفید بود. خوندن جزئیات ریز تر زندگی اشتراکی شون تا حدی برام جالب بود اما از شما چه پنهون، خیلی سرش سرخ و سفید شدم.
اون بخشای کات و برقرار کردن رابطه جدیدم که اصلا خوشم نیومد! 
        

          آلن دو باتن به نحوی ساده و گیرا مفاهیم فلسفه غرب را از طریق داستانی عاشقانه نقد و تحلیل می‌کند‌. بیشتر به نظر می‌رسد که نویسنده قصد داشته از ورای داستان به تحلیل برخی مفاهیم فلسفی در روابط بیناانسانی نقب بزند تا اینکه قصد داشته باشد صرفاً روایتی ادبی ارایه کند. همین موضوع این اثر را از باقی آثار داستانی متمایز می‌کند. اما مشکل اینجاست که برخی جاها مفاهیم انتزاعی در واقعیت به صورتی که در داستان روایت شده اند اتفاق نمی افتند. یعنی اصولاً انسانها تا این حد در روابط خود به طور لحظه ای فرصت تامل و تفکر در خصوص واکنش ها و رفتار های یکدیگر را ندارند. شاید بیشتر بتوان از آن به عنوان آسیب شناسی روابط شکست خورده یاد کرد آن هم با نگرشی کاملاً فلسفی.
        

          این کتاب آن قدر مرا با خودش در سال اول ازدواجم درگیر کرد که حتی حین جارو کشیدن خانه هم صدایش را زیاد می کردم تا داستان را بشنوم. اولین کتاب صوتی ای که این همه درگیرش شدم، در وانفسای دوری ام از کتاب و خانه داری های طولانی
        

          چاپ چهاردهم ۱۳۹۹ - انتشارات نیلوفر
        

          "جستارهایی در باب عشق" پر بود از جملات زیبا و نصیحت ها و نتیجه گیری هایی دوستانه و خودمانی. این اولین کتابی بود که از آلن دوباتن می خواندم و باید  
بگویم مهارت او در شرح و بررسی فلسفی مساله ای شناخته شده بصورتی که متن نه ثقیل شود و نه یکنواخت و کسل کننده، ستودنی است.  کتاب با یک ماجرای شخصی برای راوی آغاز می شود و در هر فصل تحلیل های راوی از بخش های مختلف ماجرا و حتی تفکرات او دنبال می شود. کوتاه بودن فصل ها و تشکیل شدن هر فصل از چندین بخش تک پاراگرافی یا دو پاراگرافی خواندن کتابی را که تماما داستانی نیست و درون مایه ی تحلیلی و فلسفی دارد، برای خواننده بسیار آسان و دوست داشتنی می کند. 
"جستارهایی در باب عشق" تحلیلی از فرآیند عاشق شدن، ورود به رابطه و شکست و پایان آن است. چرخه ای که علیرغم تمام مشکلات، ناراحتی ها و دلشکستگی ها از دیرباز وجود داشته و ادامه پیدا خواهد کرد.
باید به خودم یادآوری کنم که لازم است این کتاب را هر چند وقت یکبار دوره کنم تا بدانم تنها نیستم و اساسا عشق، همین اتفاق ساده ای است که تمام انسانها را درگیر می کند، زخمی شاید به یادگار بگذارد و فراموش می شود تا شروع تجربه بعدی. 
ترکیب فلسفه، روانشناسی و ادبیات همراه با موضوعی که دوباتن برای پرداختن به آن انتخاب کرده بود همگی این کتاب را جذاب و جذاب تر می کرد. خواندن آنرا به دوستانم توصیه می کنم.
        

          قلم جادویی آلن دو‌باتن رو دوست داشتم😍
کتاب با توضیحِ سیرِ عاشق شدن راوی شروع میشه و به فراز و فرود‌های رابطه‌ها میپردازه..

طرز روایت داستان فوق‌العاده جذاب بود برام..
خیلی خودمونی و ملموس راز و رمز‌های یک رابطه، دعوا‌ها، رفتار‌ها، تصمیمات و اتفاقات غیرمنتظره، شور و اشتیاق ناگهانی، دلسردی‌های کوچک غیرقابل چشم‌پوشی و... (اتفاقاتی که تو هر رابطه‌ای ممکنه بیفته) رو توصیف و سپس با نکات فلسفی تشریح‌شون میکنه؛ که در نوعِ خودش بی‌نظیره..
همچنین نشون‌ میده که در یک رابطه‌ی عاشقانه؛ مثل بقیه‌ی زندگی، اشتیاق و نوعِ نگاه به مسئله میتونه چه تأثیر زیادی روی برداشت و روشِ حل مسئله‌ داشته باشه..(احساسات نقش مهمی در اتفاقات دارند)

فکر میکنم چه درگیر عشق و عاشقی شده باشید چه نشده باشید، خوندن این کتاب خالی از لطف نباشه براتون.. 

متوجه شدم ترجمه‌ی خانوم گلی امامی مشکلات زیادی داره..
پس کتاب رو با ترجمه‌ی آقای محمدرضا اخلاقی‌منش تهیه کردم؛ و راضی بودم. (هرچند که اصل کتاب یا ترجمه‌ی گلی امامی رو نخوندم که بتونم مقایسه کنم؛ چه از نظر سانسور چه از نظر کیفیت ترجمه)
        

          «جستارهایی در باب عشق» یک جریان زنده است و می‌شود با کمی همدلی با شخصیت‌هایش همراه شد. همهٔ ما درد و رنج‌های ناشی از روابط عاطفی را تجربه کرده‌ایم و این کتاب شبیه آینه‌ای بود که من توانستم با نگاه کردن به آن، چیزهایی را که از سر گذرانده‌ام متفاوت‌تر ببینم و به دیدگاه‌های تازه‌ای برسم. 
        

          این ایده که به فرایند بعد از شروع عشق و چگونگی رابطه پرداخته بشود، جالب بود، اما واقعا در انتهای کتاب درک کردم که چرا مکتب های پوچ گرایی و تفکرات عجیب و منفی دیگر این قدر در فرهنگ غربی رواج دارد. تا حدی متوجه شدم که علت این همه خودکشی در عین رفاه، چه می تواند باشد. در انتها احساس آسودگی کردم به خاطر مدل سنتی زندگی و فرهنگ دینی. وقتی جهان‌بینی متعادلی بین دنیا و آخرت داشته باشی،  احتمال خیانت، خشونت و خیلی ناهنجاری های دیگر پایین می آید و این است زندگی
        

          عشق یکطرفه ممکن است دردناک باشد، ولی دردی امن است، چون به کسی جز خودمان صدمه نمی‌زند، دردی خصوصی و همان اندازه که تلخ و شیرین است، خودانگیخته نیز هست‌ اما به محض آنکه عشق دوجانبه می‌شود، باید حالت انفعالی و سادهٔ صدمه دیدن را رها کنیم و مسئولیت ارتکاب به گناه را بپذیریم. 
        

          کتاب روایت یکی از تجربه های عاشقانه ی نویسنده از ابتدا تا انتها و فقدان بعد از تموم شدن یک رابطه است 
چیزی که من هیچ جوره نتونستم درکش کنم این بود که چجوری تونست با چند ساعت پرواز مشترک و چند تا ناهار و قدم زدن بگه من عاشق طرفم و بعد به همون سرعت به این نتیجه برسن که در خونه مشترک زندگی کنن
می تونم بفهمم بگه در نگاه اول از طرف خوشش اومده ولی عشق اخه؟
در کل خوندنش خالی از لطف نیست به‌خصوص برای ایرانی ها ، چرا؟ چون ما به لطف توفیق اجباری دین و مذهب و … در مدارس و مراکز آموزشی چیزی من‌باب سواد عاطفی و چالش هاش یاد نمی گیریم و این کتاب شبیه اینه که ما به عنوان یک مشاهده گر رابطه ی عاطفی دو نفر رو داریم می بینیم و کمی با این محیط با احساساتی که تجربه میشه و با نوع افکار و احساساتی که بعد از جدایی تجربه میشه اشنا  می‌شیم

پ. ن: نمیشه بهش به‌‌عنوان یک منبع علمی برای افزایش سواد رابطه نگاه کرد 

۲۸ مهر ۴۰۳