کتاب بسیار مفیدی بود در زمینه مراقبه و واقعیت آن. با ابعاد جدیدی از این حوزه آشنا شدم. البته کتاب اصلی قدیمی است اما می‌تواند در تغییر رویکرد زندگی آدم‌ها تاثیرگذار باشد تا شاید دنیایی کمتر خشن و جنگ‌زده داشته باشیم.
نکته همیشگی: ترجمه نیاز به ویرایش دارد و این نوع ترجمه درخور مخاطب نیست. به نظرم آمد اسم ویراستار روی جلد که اتفاقاً آغازگر حرکت بسیار پسندیده‌ای است اینجا بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد. 
تاثیر گذار اما معمولی
      

        خیلی وقت بودم داستان کوتاه نخوانده بودم و زیاد هم اهلش نیستم. به نظرم کاموی رمان‌نویس چند پله بالاتر از کاموی داستان‌نویس است. داستان‌ها زیادی پیچیده و توصیفی‌اند و روایت به‌شدت کند است. همهٔ داستانهای این کتاب برش‌هایی کوتاه و توصیفی از مقاطع زندگی آدم‌هایی‌اند که یک جایی با شکست مواجه شده‌اند و به‌دنبال رستگاری‌اند. احساس می‌کنم کامو همیشه ادبیات را از دریچه‌ی فلسفه می‌دیده، نه از دریچه روایت و قصه‌پردازی، چون دائم در تلاش است معضلات اجتماعی و چه بسا شخصی خود را از طریق قصه بیان کند  و حتی ادبیات را در خدمت فلسفه اجتماعی می‌بیند. با این که عاشقانه کارهایش را دوست دارم، اما درک این وجه تمایزش برایم دشوار است. 
      

        عنوان رو که دیدم انتظارم خیلی بیشتر بود، اما حقیقتش نه محتوا و نه ترجمه خوب نبودند. ترجمه انگار خامه و هنوز نیاز به ویرایش اساسی داره. موضوعات گنگی هم که مطرح می‌شه در کنار ترجمه ناقص، کیفیت مطالعه کار رو به شدت پایین می‌آره. آخر کتاب رو دیگه بی‌خیال شدم.
      

        از خواندن داستانک نازنین گیج شدم، از این نظر که چرا آن را یکی از بهترین کارهای داستایفسکی می‌دانند. انگار یک داستایفسکی متفاوت را  می‌خواندم، کمی ساختارشکن، که برخلاف سنت همیشگی، اصلاً دنبال تعیین تکلیف شخصیت‌ها نیست. اما کم کم لایه های عمیق داستان توی ذهنم در حال شکل گرفتن‌اند‌. شاید بعدها دوباره آمدم سراغش. موضوعش اما به جامعه ما زیاد می‌خورد و بحث روز است. 
      

        کتاب خیلی خوبی است در مورد اعتیادهای انسان مدرن که گاهی به بحران بدل می‌شوند. فقط کمی طولانی بود. پادکست کتاب را هم گوش دادم و خیلی لذت بردم. به نظرم لازم است کمی بفهمیم کجا و چطور زندگی می‌کنیم. 
      

        رمانی ناتمام از ساراماگو که هنوز اول قصه است و چیز زیادی دستگیرتان نمی‌شود. اما لحن و فضاسازی جذاب بود. شخصیت پردازی هنوز در مرحله امتحان بوده و به آن پختگی کامل نرسیده. اما حس ناتمامی خیلی توی ذوق میزند و متوجه نشدم دقیقاً دلیل ترجمه این کار چه بوده.  توی کتابخانه ام می‌گذارمش تا یادم باشد که صرفاً همهٔ کارهای آدم به سرانجام نمی‌رسد. 
      

        کتاب حاصل گفت و گوهایی در باب روابط زناشویی، روابط خانوادگی، روابط با فرزندان و بزرگترها در دل سخت ترین و پرچالش‌ترین دوران های زندگی است. بخش ها کوتاه و ترجمه بسیار روان است و برخلاف ظاهر حجیم، مطالعه آن اصلا زمان زیادی نمی‌برد.
می‌توانم بگویم که بعد از مدت‌ها ، با پایان یک کتاب شخصیتم کم کم شروع به تغییر کرد و ذهنیتم به خیلی از اتفاقات این دنیا و آدمهایش بازتر شد. خواندنش به نظرم بسیار مفید و آموزنده است و می‌تواند تا حد بسیاری در بهبود روابط انسانی کمک‌کننده باشد.
      

        به جز فصل اول کتاب که خیلی هم جذابه در ادامه نتونستم مطالعه رو ادامه بدم. کلی ارجاعات داره و بهتره شکسپیر رو‌ خونده باشید تا بهتر متوجه موضوعات بشید.
ترجمه هم به نظرم ضعیفه و خیلی متن رو پیچیده کرده.
      

        تونینو بناکیستا نویسنده ای فرانسوی زبان است که در حوزه های مختلف از جمله رمان پلیسی، فیلم نامه و نمایشنامه کارهای مختلفی را به نگارش درآورده است. رمان "کمدی بازندگان" داستان شخصیتی به نام آنتونیو است که اصالتش ایتالیایی است اما در فرانسه زندگی می کند. روزی آنتونیو اتفاقی دوست دوران کودکی اش داریو را در خیابان می بیند که از او درخواست می کند نامه ای را برای یک خانم بنویسد چون داریو بی سواد است. همین نامه آغاز ماجراهای عجیب و جالبی است که مضمون های خرافات، معجزه، مافیا، واتیکان و قدرت و ثروت را با پیرنگی پلیسی و معمایی درهم می تند. روایتی که حضور همه جانبه ی پوچی و تاثیر آن بر منطق را به شکلی زیبا نمایان می کند. تیتر رمان یک بازی زبانی است با نوعی کمدی که در دوران کلاسیک از ایتالیا به فرانسه وارد شد. خود نویسنده هم اصالتا ایتالیایی است و در فرانسه زندگی می کند.
      

        بازی های عشق و مرگ نوشته ی فرد وارگاس رمانی پلیسی است که برنده ی بهترین رمان در فستیوال کنیاک در سال 1986 شد. داستان در مورد شخصیتی و به نام توماس است که نقاشی آماتور است  و دوست دارد کارهایش را از طریق فردی با نام گیلور به شهرت برساند. او به یک مهمانی در خانه ی گیلور به صورتی مخفیانه وارد می شود تا از این فرصت برای آشنایی با نقاش زبردست استفاده کند اما چیزی که با آن روبرو می شود جسدی است که در اتاق شخصی گیلور پیدا می کند. این مسئله شروع یک ماجرای پلیسی است که مخاطب را تا آخر داستان به دنبال خود می کشاند تا سر از ارتباطات میان شخصیت ها دربیاورد. داستان به صورتی روان و ساده به نگارش درآمده اما نیاز به دقت و حواس متمرکز دارد تا جزئیات کار نادیده گرفته نشوند. شخصیت ها به صورتی واقع گرایانه ترسیم شده اند و نقطه ی عطف نویسنده همین پرداختن عالی به احساسات و روابط میان شخصیت های رمان است. در واقع، این رمان پلیسی بیشتر از آنکه در پی یافتن حقیقت باشد به دنبال شخصیت پردازی و استفاده از ترفندهای مختلف در خصوص هویت می باشد آن هم در دورانی که هنوز تشخیص هویت کار چندان آسانی نبود. بازی های عشق و مرگ داستانی است در مورد نجات اتفاقی انسان ها در نبود تکنولوژی و از طریق به کارگیری قوه ی استدلال
      

        رمانی در مورد خرافات و جهالت و نادانی...محیطی روستایی و آدمهایی ساده اما فریبکار...مانی شخصیت اول داستان پس از سالها به شهر مادری خود بازمیگردد و با حضور خود داستان را آغاز می کند و به پایان می برد...
      

        برای ترجمه «جنگ» سلین که بعدها مجوز هم نگرفت، به پیشنهاد یکی از دوستان مدیر مدرسه را خواندم. دلیلش این بود که جلال انگار همان سلین است در زبان فارسی. در این قصه واقعاً از شدت شباهت قلم بهت‌زده شدم. برای من بسیار آموزنده و مفید بود و هم داستان و هم شخصیت‌پردازی به طور حیرت‌انگیزی خوب از آب درآمده. به نظرم از کارهای ماندگار جلال خواهد بود.
      

        جان و صورت کتابی است در ستایش فرم و شاید یکی از قشنگترین بخش های آن بحث عشق کیرکگور باشد به رگینه اولسن. خود لوکاچ هم بعدها این ژست کیرکگور را تقلید کرد و از معشوقه خود دست کشید. او این کتاب را هم به
      

        رمان درد سیاوش نوشته اسماعیل فصیح تا حد زیادی وام گرفته از اسطوره ی سیاوش در شاهنامه فروسی است. با این تفاوت که داستان در فضای سالهای 52 می گذرد و فلش بک هایی به سال 32 زده می شود که گره اصلی داستان هم در یک شب کذایی مرداد در سال 32 ایجاد می شود. این رمان را می توان تا حدودی در ردیف ژانر معمایی قرار داد چرا که جلال، شخصیت اصلی، مدام در حال بازپرسی از آدمهای رمان است و در پی کشف حقیقت قتل سیاوش. به همین دلیل در این داستان ما بیشتر با دیالوگ روبرو هستیم تا توصیف و تآمل. زبان روایت دلنشین است و به خوبی می تواند مخاطب را به دنبال خود بکشد. گره افکنی ها و گره گشایی ها با اینکه ساده لوحانه طراحی نشده اند اما بعضی اوقات تصعنی جلوه می کند. در کل رمان جالبی است مخصوصا اینکه در پس زمینه آن اسطوره ها حضور دارند.
      

        کتابی بسیار آموزنده و کوتاه در مورد طغیان تودوروف علیه نظریات فرمالیستی و ساختارگرایانه‌اش. برای تمام کسانی که ادبیات میخوانند و برای آنهایی که مطالعه، عادتشان است، این کتاب را توصیه می کنم. اینجا با دوراهی "ارتباط ادبیات با واقعیت و حقیقت" بیشتر آشنا میشوید. ترجمه هم بسیار روان و عالی بود و بدون هیچ مشکلی از این جواهر کوچک لذت خواهید برد