«جستارهایی در باب عشق» یک جریان زنده است و می‌شود با کمی همدلی با شخصیت‌هایش همراه شد. همهٔ ما درد و رنج‌های ناشی از روابط عاطفی را تجربه کرده‌ایم و این کتاب شبیه آینه‌ای بود که من توانستم با نگاه کردن به آن، چیزهایی را که از سر گذرانده‌ام متفاوت‌تر ببینم و به دیدگاه‌های تازه‌ای برسم. 
      

        نثر هوشنگ مرادی کرمانی، شبیه قند بعد از اولین هورت چای، ذره ذره در ذهن آدم آب می‌شود و شیرینی‌اش تمام قسمت‌ها را در بر می‌گیرد.
شخصیت‌ها در داستان‌های مرادی کرمانی زنده‌اند و با خواندن هر داستان، می‌توانم تصویرهای داستان را به سادگی در ذهنم بسازم و در آن زندگی کنم؛ اینکه آدم چنین روان و قابل تصور بنویسید یک حسن بزرگ است.