یادداشت Sunrise

        به نام آنکه یادش آرام دلهاست.
کتاب، از نگاه یه مسلمون اگه بخوایم نگاه بکنیم، یه چیزی حول و حوش روانشناسی اسلامی بود.
یه سری گزاره های نه چندان اثبات شده و حقیقی، مثل قانون جذب و شکرگزاری و اینا رو بیان میکنه و سعی میکنه آیه های انجیل رو بهش بچسبونه.
البته توی روانشاسی اسلامی نمیدونم این مدلی رفتار میشه یا نه، ولی کلا، با آثاری که حقیقت رو (یا چیزی که فکر میکنن حقیقته) بیان میکنن بعد برای اقناع مخاطب چارتا حدیث و آیه میارن، کنار نمیام.
از این گذشته، نویسنده بسیار ماورایی و بدور از حقیقت راهکار میده.
یه عبارت که یادمه از کتاب، میگه که عیسی وقتی از یکی سیلی خورد، اون طرف صورتشم آورد که طرف مقابل، بهش سیلی دوم رو بزنه.
و از این مثلا مهربانی و ایثار و اینا رو برداشت کرده بود و گفته بود ماباید مثل عیسی باشیم
خب ببخشید، اگه این خانم بهش تج. ز میشد، خودش رو دوباره در معرضش قرار می‌داد؟
یا مثلا اگه یکی ازش دزدی میکرد، رمز کارتش رو هم براش میفرستاد؟
غیر منطقی، کلمه ایه که میتونم کل کتاب رو باهاش توصیف کنم.
به توصیه ی معلم دینیمون خوندمش، و خیلی تعجب کردم از اینکه چرا یه کسی باید چنین چیزی رو، بنویسه، پیشنهاد بده، بخونه و منتشر کنه.