{ حقیقت تلخ است. آدم باید آن را ذره‌ذره فرو بدهد. نه یک‌باره. چون ممکن است منجر به مرگش شود. حقیقت زخمی نمی‌کند. به قول فرانسوی‌ ها la vérité blesse حقیقت، می‌کُشد. }



یک رمان کوتاه پیچیده و چندلایه. داخل آپارتمانی در رم، قتلی رخ می‌دهد. آمادئو، شخصیت اصلی داستان ناپدید شده و حالا از زبان ساکنان و دوستان او، دربارهٔ آمادئو می‌شنویم. شخصیت آمادئو آهسته آهسته از دل این ده نفر بیرون می‌آید. چه طنز ظریفی و پرداخت‌های دقیق و مفصلی برای شخصیت‌ها.
لذت بردم.
و حس می‌کنم اگه به ایتالیایی بلد بودم بخوانم، درک خیلی بهتری از شوخی‌ها و کنایات پیدا می‌کردم.
        

          داستان کتاب شبیه خیلی از فیلم هایی هست که تا الان دیدیم. یکی از اهالی یک ساختمان در آسانسور به قتل میرسه و از سایر اهالی در رابطه با مقتول و مظنون احتمالی تحقیق میشه و در طول این تحقیقات شخصیت های مختلف افراد و دیدگاهی که نسبت به همسایه هاشون به ویژه مهاجرین دارن برای خواننده اشکار میشه. از این جهت که نشون میده چقدر نگاه آدم های مختلف به یک نفر میتونه متفاوت و سرشار از سوتفاهم و برداشت های شخصی و حتی دور از واقعیت باشه جالبه ولی متاسفانه نویسنده قلم جذاب و گیرایی نداره و تا حدودی حوصله خواننده سر میره و از اینکه مدام فقط صحبت های افراد رو بخونه خسته میشه. به عبارت دیگه صحنه سازی های زیادی نداره و همه شخصیت ها فقط حرف میزنن و خواننده نمیتونه موقع خوندن داستان زیاد تصویرپردازی کنه درحالی که یکی از لذت های کتاب خوندن لااقل برای من همین تصویرسازی های ذهنی هست.
        

          چند پرده به بهانه کتاب برخورد تمدن ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو 

۱. از نظر من کتاب خوش خوان و ساده بود. اگه بعد از خوندن یه رمان سنگین و حجیم، دنبال یه رمان کم حجم و روان هستید، حتما گزینه خوبی هستش. 

۲. تصویر مهاجرت از دیدگاه آدم‌ها با فرهنگ های مختلف و همچنین نگاه مردم بومی به مهاجرها توی این کتاب به شکل قابل تاملی ترسیم شده و این یکی از نقاط قوت کتاب هست. 

۳. شخصیت‌های کتاب برای من زنده بودن و خیلی راحت تونستم با همه‌شون ارتباط برقرار کنم. فقط حیف شد که نویسنده فصلی رو به گلادیاتور که مقتول داستان بود اختصاص نداده بود. 

۴. جهان‌بینی آدم‌های داستان تا حد زیادی وابسته به آب و خاک شون هست. هیچ کدوم از مهاجرهای داستان هم که به ایتالیا اومدن، ایتالیایی نشدن. این هم یکی از کارهای هنرمندانه نویسنده تو این کتاب هست. 

۵. یه جاهایی از کتاب بحث‌های فلسفی مهمی درباره معنای زندگی هم طرح میشه که البته در حد طرح مسئله به زبان ساده باقی می‌مونه و نویسنده واردشون نمیشه. نکاتی که جا داره خواننده خودش درباره‌شون تامل کنه. 

۶. نگاه نویسنده به چیستی حقیقت رو دوست داشتم و قبول دارم. نویسنده مثل روشنفکر غربی تلاش نمیکنه وجود حقیقت رو کتمان کنه. از قضا نشون میده میشه با جهان‌بینی‌های مختلف به یک حقیقت واحد باور داشت. در عین حال، حقیقت رو کالای دم دستی و بی‌ارزش هم نشون نمیده که خیلی راحت میشه بهش دسترسی پیدا کرد. به نظرم ریشه اصلی نوع نگاه ما به زندگی همین باورمندی به وجود حقیقت هست. هر چند شاید هیچ وقت بهش نرسیم. 

۷. درباره موضوع کتاب هم چیزی ننوشتم. چون هم بقیه دوستان در این باره نوشتن و هم متن پشت جلد کتاب کاملا گویای موضوع اون هست. 
        

          کتاب در مورد سکنه ی یک ساختمان است که جز چهار نفرشان، مابقی مهاجرانی از ایران، پرو، بنگلادش، مصر و هلند هستند. 
سگ یکی از ایتالیایی های گم شده است. فردی در آسانسور به قتل رسیده و آمادئو، تنها شخصیتی که مورد قبول تمام آدمهای آن ساختمان نیز ناپدید شده است. 
کتاب به نژادپرستی می‌پردازد و نویسنده به خوبی به زشتی های این صفت اشاره می‌کند. 
ایتالیایی هایی که نه تنها نسبت به مهاجران نژادپرست هستند که در برابر هموطنان خودشان نیز ناسیونالیسم هستند. 
زن دربان و زنی که سگش گم شد مهاجران را تحقیر می‌کنند. 
استاد دانشگاه به میلانی بودنش افتخار و جنوبی ها و به خصوص رمی ها را کوچک میپندارد. 
در این بین آمادئو برای همه حتی نژادپرست ها قابل احترام است. شخصی که به تاریخ، زبان و ادبیات، فرهنگ و جغرافیای ایتالیا و به خصوص رم، بیش از هر ایتالیایی تسلط دارد. 
اما پس از مفقود شدن آمادئو زمزمه هایی از مهاجر بودنش بر سر زبان ها می افتد که انتهای کتاب پرده از راز او برداشته می‌شود. 
روايت کتاب جالب است. 
در یک فصل یکی از ساکنان در مورد آمادئو صحبت می‌کند . فصل بعدی به یادداشت های آمادئو در مورد شخص قبلی می‌رسیم که همین شیوه نگارش به جذابیت کتاب افزوده است . 
اولین راوی، پرویز، مهاجر ایرانی الاصل است که از شیراز راهی رم شده و تنها کسی که او را درک می‌کند آمادئو است. 
زن دربان پرویز را آلبانیایی خطاب می‌کند و دائما از او می‌پرسد سگ و گربه می‌خورد؟ 
زنی که سگش گم شد پرویز را کولی خطاب می‌کند و قصد داشت به خاطر اینکه پرویز گفته بود در کشور ما سگ ها را بیرون از خانه آن هم برای نگهبانی نگه می‌دارند شکایت کند که به خاطر آمادئو منصرف شد. 
همین زن به اقبال که اهل بنگلادش است و تعاونی دارد می‌گوید پاکستانی نفرت انگیز که قاچاقچی مواد مخدر است. 
دختر اهل پرو را فیلیپینی نامتمدن می‌نامد. 
استاد دانشگاه که اهل شمال ایتالیا و شهر میلان است زنی که سگش را گم کرد جنوبی احمقِ عضو مافیا خطاب می‌کند و میپندارد مانند تمام جنوبی ها از خرابه هایی نظیر کلیسا و آثار و ابنیه قدیمی کسب درآمد می‌کنند. 
او، زن دربان را مانند تمام رمی ها علاف و بیکار و سخن چین توصیف می‌کند که البته بارها بر اینکه نژادپرست نیست تاکید دارد. 
برای او، استفاده از آسانسور نشانه و مرز تمدن و بربریت است. 
نویسنده الجزایری تبار، سرخورده از وطن و سنت و دین و مذهب راهی ایتالیای نژادپرست شده که آنجا هم نمی‌تواند آنچه مقصودش است را بیاید. 
جز صفحاتی از کتاب که اشاره های جنسی نامناسب دارد و اگر مترجم به خودش زحمت میداد و آن را حذف می‌کرد ( با حذف آن هیچ خللی به اصل داستان وارد نمیشد) کتاب دلنشين و خواندنی از آب در آمده است. 
شروع شدن کتاب با سخنان پرویز و صحبت از حافظ و سعدی و خیام و ایران و ایرانی، یکی از دلچسب ترین شروع هاست. 
به یکبار خواندنش می ارزد. 
        

          ‍ داستان  برخورد تمدن‌ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو  از جایی شروع می‌شود که محبوب‌ترین فرد ساختمانی مهاجرنشین در پیاتزا ویتوریو با نام مستعار آمدئو متهم به قتل منفورترین فرد ساختمان که به گلادیاتور معروف است می‌شود. قتلی در آسانسور این ساختمان که محل اصلی دعواهای اهالی ساختمان است، رخ می‌دهد. هر کدام از اهالی ساختمان یا آشنایان او در رم، با شناختی از آمدئو دارد، از او صحبت می‌کند و هیچ‌کس باور نمی‌کند که او قاتل باشد. همه با هر شناختی که از آمدئو دارند، با اطلاعات درست و غلطی که از او پیدا کرده‌اند در مورد او نگاهشان به این قتل می‌گویند. ما در ۱۱ تک گویی آشنایان آمادئو، او را از نگاه آن فرد می‌شناسیم و در روزنوشت‌های آمدئو که بعد از هر بخش آمده، از نگاه خود آمدئو به آن فرد و ارتباطشان با او می‌نگریم. 
جذاب‌ترین بخش این داستان برای من، تفاوت شناخت افراد در مورد آمدئو است، در حدی که حتی در ارتباط با مهاجر بودن یا نبودن او اختلاف نظر است. آمدئوی گریزان از حقیقت تلاشی برای فاش کردن حقایق در مورد خودش نمی‌کند و حتی از همسر ایتالیایی خود می‌خواهد که چیزی از گذشته نپرسد.
در خلال این ماجرا ما با نژاد پرستی، مسئله‌ی مهاجرت و تعارضات فرهنگی ناشی از تعامل فرهنگ‌های مختلف روبرو می‌شویم.
از آنجا که ما در این کتاب با شگفتی‌های انسان شناسانه و جامعه شناسانه روبرو می شویم، این کتاب برای افرادی که به این موضوعات علاقه دارند جذاب و پر کشش است. اگر از کشف ذره ذره‌ی حقیقت لذت می‌برید توصیه می‌کنم این رمان کم حجم را بخوانید.
.

        

          کتاب روایت آدم های مختلف با جریان های فکری گوناگون ذهنی‌شان در باب حادثه‌ی تازه رقم خورده است.
با ورق زدن هر چپتر از کتاب با هر شخصیت و جریان فکری(تمدن)  به نحوی جذاب آشنا می‌شویم و هربار از دیدگاه دیگری‌های مختلف مسائل را بازبینی می‌کنیم.
هنر نویسنده و فرم انتخابی او برای روایت آنچنان غنی و جذاب بود که کتاب را لایق یکبار خوانده شدن می‌دانم.
کتاب دلنشین، غنی و سرشار از تفاوت هاست. و این برای مخاطب آوردگاهیست برای آموزش قوه‌ی قضاوت که می‌توان مسائل را از چند جهت مختلف دید.
شیرینی های قلم نویسنده و روایت کشش دار آن باعث شد که کتاب تا انتها جذاب بماند.
اثری کوتاه که شما را با عمق شخصیت ها آشنا می‌کند. آن هم در چند صفحه و این هنر بدیع نویسنده است.
داستان درباره‌ی گزارشات بعد از رقم خوردن قتل در یک مجموعه است که از دیدگاه ساکنان به کم و کاست ماجرا می‌پردازد.
مقتول به نام گلادیاتور منفور ترین کاراکتر داستان است و آمدئو مظنون به قتل، محبوب ترین انسان مجتمع می‌باشد.
در این بین نظرات هر یک از شخصیت ها باعث شناخت ما از شخصیت های دیگر هم می‌شود که این تیکه های پازل را بیشتر با هم چفت می‌کند.
کتاب بیشتر به کشمکش مهاجرانی که هنوز گذشته‌ی خود را با خود دارند و مقیمانی که درباب نحوه برخورد با مهاجران سردرگمند می‌پردازد و این شدیدا کتاب را برایم خواندنی تر می‌کرد.
خواندن این کتاب برای کسانی که شوق مهاجرت کردن دارند خالی از لطف نیست.
        

          دوستش داشتم. متفاوت بود و درس‌های زیادی میشد ازش گرفت. چیزی که خیلی توجهم رو جلب کرد این بود که نویسنده، صرفا راوی مطلب نبود و زمینه‌ی تحصیلاتش درباره‌ی فلسفه‌ی انسانی و جامعه‌شناسی و ... بود و انگار واقعا خاطراتش رو پیاده کرده بود توی کتاب. 
من قسمت پرویز رو خیلی دوست داشتم و چون اول کتاب هم بود مدام چک می‌کردم آیا نویسنده‌ی کتاب ایرانیه که  باهاش همذات‌‌پنداری می‌کنم؟
واقعا برام عجیب بود که یک نویسنده‌ی واحد بتونه این میزان تفاوت و تنوع فرهنگی رو پیاده کنه...!
درباره‌ی ترجمه هم بگم که خیلییییی راضی بودم. یکی از بی‌نقص‌ترین ترجمه‌هایی بود که دیدم، روون و گویای مطلب.
در کل اگه یه کتاب خوش‌خوان می‌خواید و فرصت کمی دارید برای خوندنش و البته علاقه‌مندید از چالش‌های مهاجرین، مسئله‌ی تنوع فرهنگی که ممکنه باعث شه حتی با ساده‌ترین مسائل مثل آسانسور به چالش بخورید و از این قبیل موضوعات آگاه بشید، پیشنهاد میکنم حتماااا این کتاب رو بخونید. خیلی دوست‌داشتنیه.☁️
        

          داستان از جایی شروع می‌شود که در آسانسور آپارتمانی در مرکر رم قتلی اتفاق می افتد. جایی که مهاجرینی با از جاهای مختلف و با فرهنگ های مختلف را در دل خود جای داده است (یکی از آنها ایرانی ست!). نوبت به بازجویی از تک تک ساکنین برای پی بردن به راز این جنایت می‌رسد. هر فصل از کتاب مربوط به صحبت های یکی از اعضای آپارتمان است. اما محوریت اصلی داستان، پیدا کردن قاتل نیست، بلکه دیدگاه افراد مختلف از فرهنگ های مختلف نسبت به یکدیگر است که طی بازجویی ها به آن اشاره می‌شود. هرکس داستان خود را دارد، داستانی در مورد بقیه اعضای ساختمان، سختی های مهاجرت و ترس از زندگی در کشوری دیگر. آنچه اتفاق می‌افتد داستانی است که برای هرکدام از ما می‌تواند اتفاق بیفتد. این کتاب همه را به گفت‌وگویی چندزبانه و چندفرهنگی دعوت می‌کند و به کمک آن می‌توان لایه‌های درونی از این اجتماع را دید.
        

          داستان در مورد قتل مستاجر یک ساختمان در شهر رم هست که بعد اهالی ساختمان که هر کدوم از یه نقطه از جهان هستن میان و روایت خودشون از حقیقت قتلی که رخ داده و اینکه قاتل کی هست پیشنهاد می کنند،راستش این کتاب رو چندتا بوک بلاگر همزمان پیشنهاد دادند و من با خودم گفتم حتما کتاب خیلی خوبی هست،ولی من خیلی دوستش نداشتم،روایت ها جذاب نبود،کشش خاصی نداشتن،نوع روایت،متن روایت ،هیچ چیز جذابی برای من نداشت
        

          خیلی کتاب جالب و قشنگی بود. لذت بردم
        

          بنظرم نویسنده خیلی خوب با فرهنگ های مختلف آشنایی داشت و تونسته بود از زوایای مختلف و فرهنگ ها و انسان های مختلف یک رویداد واحد رو جذاب و گیرا توصیف کنه....
و اینکه قسمت حرفای آمدئو باضبط صوتش که در پایان هرفصلش بود رو خیلیییی دوس داشتم و توصیفات قشنگی که نسبت به این کارش داشت.
درکل
داستانی کوتاه و متفاوت و قشنگ با ترجمه ایی تر و تمیز بود من خیلی خوشم اومد.
        

          یکی از بیشترین چیزهایی که در رابطه با این کتاب برام جالب بود، این بود که هر فصل روایتی از دیدگاه نفرات مختلف درباره‌ی یه موضوع مشترک بود. خوندن اون حجم از تفکرات‌ و داستان‌های متفاوت، از فرهنگ‌ها و آدم‌های مختلف، برام خیلی جالب بود.
چند جا توی داستان بود که باعث شد به یک سری چیزها خیلی فکر کنم و یکیش حد تعلقی بود که پرویز [شخصیت ایرانیِ داستان] به شهرش داشت. نمی‌تونستم درک کنم چه حسی داره که انقدر به کشور و محل زندگیت حس تعلق داشته باشی.
داستان در حدی هست که بشه در یکی دو نشست خوندش، اما باز برای من خیلی داستان متوسط و معمولی‌ای بود.

"امروز صبح اقبال ازم پرسید فرق بین آدم مداراگر و نژادپرست را می‌دانم یا نه. من گفتم آدم‌های نژادپرست با بقیه درگیرند چون فکر می‌کنند از آن‌ها سَرند."
"او مثل شعری از خیام است؛ یک عمر زمان می‌برد تا معنایش را بفهمی و تازه آن‌وقت است که قلبت به جهان باز می‌شود و اشک، گونه‌های سردت را گرم می‌کند."
"ترجمه مثل سفری دریایی است، از کرانه‌ای به کرانه‌ی دیگر. گاهی احساس می‌کنم قاچاقچی‌ام. با محموله‌ی کلمات، فکرها، تصاویر و استعارات از مرز بین زبان‌ها رد می‌شوم."
        

          "حقیقت در قعر یک چاه است. ته چاه را نگاه می کنید و خورشید یا ماه را می بینید اما خودتان را که بیندازید ته چاه، نه ماه هست و نه خورشید؛ فقط حقیقت است و بس."

داستان از جایی شروع میشه که در اسانسور اپارتمانی در پیاتزا ویتوریو قتلی رخ داده و به دلیل غیب شدن ناگهانی یکی از همسایه ها همه شک ها به اون جلب میشه..
نقطه عطف داستان جایی هست که پلیس برای بررسی میاد و از همسایه ها سوالاتی میپرسه.. اینجاست که میبینیم هر کدوم از مستاجرا (که هر کدوم از ملیت های مختلف اند) در مورد بقیه همسایه ها چه نظری دارن.. 

در واقع این کتاب روایتی از تفاوت انسان ها و تفاوت دیدگاهشون نسبت به هم و قضاوت کردن هست..
شروع کتاب هم با یه شخصیت ایرانیه🫠❤️

(حواستون باشه که کتاب بیشتر اجتماعی هست تا جنایی..)

        

          امتیاز دادن به این کتاب برای من سخت بود، چون بیش‌تر از انتظارم دوستش داشتم اما قطعا به این معنی نیست که این کتاب یک شاهکاره؛ اما چرا وقتی موقع نوشتن نظر و امتیازدهی که میشه این‌قدر سخت‌گیر میشم و حتما میخوام منطق حرف اول رو بزنه و نه احساس، مگه چیزی جز این مهمه که من از این کتاب لذت بردم و احساس خوبی داشتم؟

داستان کتاب در یک ساختمان و حول محور زندگی ساکنین آن در شهر رم می‌گذره، افرادی عجیب، متعصب، ملول یا افسرده همچون همه‌ی ما! از پرویز ایرانی پناهنده، افسرده و نامتعادل، تا ماریا کریستینا گونزالس، پرستار یک خانم سالمند که اگر تلویزیون خراب شود خودش را می‌کشد و حتی سینیور آمدئو که در واقع احمد از الجزایر بوده و حالا مظنون اصلی در قتل گلادیاتور، یکی دیگر از اعضای ساختمان است؛ در این ساختمان زندگی می‌کنند. آدم‌هایی که هر کدام وسواس فکری خودشون رو دارن و حالا، ماجرای قتل گلادیاتور رو به شکل‌های متفاوتی می‌بینن.

در این کتاب بیش‌تر از  خط داستانی با مضمون جنایی - پلیسی، چیزی که من رو به شدت جذب خودش کرد توصیفات به شدت انسانی از آدم‌هایی بود که هر کدوم به شکلی عجیب و دیوانه به نظر می‌رسند اما خیلی شبیه ما هستن.از همه مهم‌تر، مهاجرن و حالا با اختلافات فرهنگی و مشکلات نژادپرستی دست و پنجه نرم می‌کنن.هر کدوم گذشته‌ای عجیب رو پشت سر گذاشتن و حالا در پیاتزا ویتوریو به هم رسیدن…

پ.ن: 
با توجه به ارادت عجیبم به بهار کاتوزی، پیشنهاد می‌کنم کتاب رو به صورت صوتی با خوانش بهار کاتوزی گوش بدید؛ این رو یک فردی بهتون میگه که عاشق بوی کاغذه و کتاب رو فقط به شکل سنتی و فیزیکی دوست داره اما این کتاب به شکل صوتی یک مزه دیگه داره
        

          یه داستان کوتاه جذاب از یک نویسنده ی الجزایری که ساکن ایتالیاست .
یه سبک روایی جدید ، که داستان از زبان شخصیت های متفاوت راجع به شخصیت اصلی که مفقود شده بود روایت میشه و در میان روایت هر شخصیت ، دست نوشته های شخصیت اصلی گنجانده شده بود که داستان ها رو تکمیل می‌کرد. 
داستان ساکنان  یک ساختمان مهاجرنشین در رم که ساکنین یا مهاجر خارجی بودند یا اهل شهرهای دیگر رم .
قصه از دعواها و بحث ها بر  سر آسانسور ساختمان آغاز میشه تا به یک قتل میرسه و کل داستان انگار بازجویی های ساکنین در مورد قتلِ و شخصیت مفقود شده ی ساختمان .
خیلی جالب بود که اولین داستان از زبان یک شخصیت ایرانیِ فراری از وطن روایت میشد 
 به جز این کتاب ، یک کتاب دیگر خوانده بودم ، ‌که شخصیت ایرانی هم داشت .
کم کم با خواندن و شنیدن روایت های شخصیت ها به سرگذشت و راز های شخصیت اصلی پی می‌بریم  .
.
.
خواندن سبک های جدید رو خیلی دوست دارم و خیلی لذت بردم از خوندن این کتاب  .
        

          این کتاب برای من خیلی جذاب بود.
داستان یکی درمیون از زبون یکی از اهالی ساختمون و شخصی که بهش مضنون هستن روایت میشه بعد یه اتفاق از نگاه دو نفر نوشته شده و این خیلی جالب بود قشنگ میتونستی بفهمی اون لحظه چی تو سر طرف بوده👀
        

          داستان کلی کتاب درباره‌ی یک قتلی هست که در یک ساختمان اتفاق افتاده اما این موضوع اصلی نیست و درخلال این اتفاق با اشخاصی که در آن ساختمان هستن آشنا میشیم.
کتاب فوق العاده خواندنی و روان هست و در همون فصل اول متوجه میشید نویسنده شناخت بسیار خوبی از ایران و شیراز داره و این نشان دهنده‌ی اینه که نویسنده با یک شخص ایرانی یا فرهنگ ایرانی آشنا بوده.
نمیشه ژانر کتاب رو  صرفا جنایی و یا پلیسی دونست درسته یک قتل اتفاق افتاده ولی مسائل خیلی بیشتری در این رمان بیان شده که به نظر من مهم‌ترینش بحث نژادپرستی هست.
شخصیت های زیادی در رمان هست اما قلم و ایده‌ی زیرکانه‌ی نویسنده باعث میشه شما همه‌ی شخصیت هارو از قبل بشناسید و فراموش نکنید که چه شخصی چه ویژگی‌هایی و چه شغلی داره.
شخصیت اصلی در تمام رمان حضور داره و حتی نوشته‌های خودش هم در کتاب هست و این باعث شناخت بیشتر اون میشه.
کتاب کم حجم و قلم نویسنده بسیار خواندنی هست👌🏻
        

          برخورد تمدن ها یا نبرد حقیقت و واقعیت؟
هرآنچه می‌بینیم، هر آنچه که واقعا هست، است؟
با کلمات بازی نمیکنم..
واقعه ای پنهان، شاهد های عیان، برداشت ها شخصی..
واقعا چیزی که می‌بینیم، همونیه که واقعا هست؟؟؟
به شدت پیشنهاد میکنم
+ ماجرای قتل یک نفر در آسانسور ساختمانی مملو از آدم های مختلف...
باز هم میگم به شدت پیشنهاد میکنم. 
        

          کتاب کم حجم و روان
هر بخش درباره تجربه پیشین و اکنون یکی از مهاجران و اهالی ساختمان ( اولینش هم ایرانی بود)
پایان بندی کتاب به نظر کمی عجولانه تمام شد