۲۲۳ صفحه در ۷ ساعت.
‌
تنها یک‌چیز نادرتر از رمان‌نویسِ منتقد است: منتقدِ رمان‌نویس موفق که این، یک سنت معکوس بسیار غنی‌ست و چگونه یکی از مستقل‌ترین و دقیق‌ترین منتقدین ادبی انگلیسی‌زبان زنده به خود جرأت می‌دهد که دست به نوشتن رمانی چنین جدی مانند «زمستان کوئری‌ها» ببرد؟ منتقدی که سلیقه‌اش مدام رادیکال‌تر شده است. «جیمز وود»ی که به عقیده‌ی بسیاری، یکی از تأثیرگذارترین منتقدین انگلیسی‌زبان زنده در دنیاست که اگر می‌توانست، مکانیک داستان‌های تخیلی را کاملن کنار می‌گذاشت تا به هسته‌ی جوهر حیاتی‌ای که تحت فشار این شرایط شکل می‌گرفت، برسد.
‌
«زمستان کوئری‌ها» دومین رمان «جیمز وود» است؛ کتابی هم مناسب و هم غافل‌گیرکننده و شگفت‌آور. مناسب است از این جهت که از درون رهبری می‌شود با طرح‌های پرشور و مکاشفه‌های آب‌دار و شگفت‌آور و غافل‌گیرکننده است، از آنجایی که شکل آن بسیار غیر رادیکال است؛ رمانی معمولی، اما ملایم، تقریبن سبک‌دل، با گرمی دوست داشتنی خاص خودش.
‌
چرا زندگی برای برخی بسیار سخت‌تر است و برای برخی دیگر نه؟ حتی زمانی که آن‌ها ممکن است مشترکات زیادی داشته باشند، از نظر ژنتیکی یا غیره؟
‌
داستان درباره‌ی «آلن کوئری»‌ست: بسازبفروش ۶۸ساله‌ی اهل نورثامبرلند انگلستان که هم‌زمان با مشکلاتی که در کارش بوجود می‌آید، می‌فهمد که دختر بزرگ فیلسوفش که ساکن نیویورک است دچار مشکلاتی شده است که این، وی را مجبور به سفری زمستانی به نیویورک علیا می‌کند در دل زمستانی سرد و سنگین به ساراتوگا اسپرینگز.
‌
«زمستان کوئری‌ها» کمی بیش‌تر از ۲۰۰صفحه است و در ۶روز اتفاق می‌افتد اما تجربه‌ی خواندن این صفحات به‌دلیل آن‌چه «وود» در پاراگراف‌هایش گنجانده است، ۳برابر می‌نماید. نثر غنی «وود» نه تنها جزئیات فیزیکی و تاریخی صحنه را به تصویر می‌کشد، بلکه صحنه‌ها را با شخصیت‌های کاملن درک شده‌ای پُر می‌کند که تعاملاتشان به‌خوبی دوگانگی شادی و ناراحتی را که منحصر به همه‌ی خانواده‌هاست، نشان می‌دهد. و البته پرسش‌های فلسفی‌ای نیز وجود دارند که «ونسا» می‌خواهد زمانی که ثبات ذهنی خودش زیر سوال می‌رود، به آن‌ها پرداخته شود. در نهایت «ونسا» می‌خواهد بداند که برای شاد بودن چه چیزی لازم است و چگونه می‌توان زندگی خوبی داشت درحالی‌که شما کاملن از زودگذر بودن آن آگاه هستید. درست مثل «آلن» که او هم به این سؤالات می‌پردازد و اکنون در سرزمینی با شهرهایی با نام‌ها خنده‌دار، می‌تواند با دخترش و مشکلات او یکی شود و پی به جواب‌هایشان ببرد.
        

          [نمی‌فهمم چجوری از پس زمستون‌های اینجا بر میای...؟]
‌‌زمستانِ کوئری‌ها، قصه‌ی یه خانواده‌س. آلن کوئری(پدر)، ونسا و هلن(دخترها)، کتی(مادر) و آدم‌هایی که به نوعی با این افراد در ارتباطن ...
از اول قصه ما با آلن همراه میشیم و اتفاقات رو از جانب اون میبینیم.مردی که توی کارش انگار موفق بوده و پولداره اما توی زندگی شخصیش نه ...
قصه توی شش روز روایت میشه، در واقع انگار ما توی شش روز کنار این خانواده‌ایم و داریم اتفاقات زندگیشون رو میشنویم و حالا باید توی یه موقعیت مهمی که براشون پیش اومده،کنارشون باشیم تا ببینیم چی میشه.
‌"زمستان کوئری‌ها" درباره‌ی حلقه‌ی کوچیک و مهمِ "خانواده‌"ست.
درباره‌ی کودکی،تروماها،شخصیت بچه‌ها، رفتارهاشون و تاثیرات رفتار والدین با بچه‌ها.
درباره‌ی تفاوت‌ها.درباره‌ی دیدگاه‌های متفاوت.درباره‌ی اینکه چرا بعضی آدم‌ها یه جورین و بعضی‌های دیگه، یه جور دیگه!؟
درباره‌ی افسردگی. (البته نه به طور مستقیم و راهکار‌دهنده و ...!)
درباره‌ی عشق... درباره‌ی جدایی. درباره‌ی چطور جدا شدن.
درباره‌ی مرگ. خصوصا مرگ یک عزیز. سوگ...
درباره‌ی شادی!
‌• وقتی که این کتاب رو انتخاب میکردم واقعا فکر نمیکردم یکی از دوست‌داشتنی‌ترین کتابهای امسالم باشه، اما قطعا برای محتوای خوب قصه، برای نوع روایتش و صد البته بخاطر ترجمه‌ی خوب خانم ملک فاضلی، این کتاب جزو ۱۰ تا انتخاب اولمه برای پیشنهاد دادن به بقیه، از کتابهایی که امسال خوندم.
‌
زمستان کوئری‌ها رو بخونید،
اگر که به این فکر میکنید که "چرا شادی برای آدمها، به شکل و اندازه‌های مختلف خودش رو نشون میده؟"
اگر که درگیر مساله‌ی "سوگ" بودین یا هستین
اگر که "افسردگی" براتون یه دغدغه‌ست
اگر که خودتون رو دائما با یه شخص دیگه "مقایسه" میکنین
اگر که هنوز به این درک توی زندگی نرسیدید که زندگی، همین "لحظه"ست ... :)