عالی بود! شروعش درخشان و پایانش غافل‌گیرکننده... 
کتاب سه راوی دارد: واندا، آلدو و آنا. قصد اسپویل ندارم و وارد جزئیات نمی‌شوم، اما حول رابطه‌ای است که از هم می‌پاشد و زخم‌هایی که هیچ‌وقت التیام پیدا نمی‌کنند. 
بخوانیدش. با تمرکز و سرِ صبر. بعد همانطور که لاهیری گفته دوباره بخوانیدش... من هم دوباره می‌خوانم. 

پی‌نوشت ۱:
راستش را بخواهید، من از حدود ۲۰ تا ۲۵ سالگی شیفته‌ی ادبیات ایتالیایی بودم، عاشق کالوینو و موراویا و بنّی و باریکّو. بعد با دِ سِس پِدِس و تامارو گذاشتمش کنار؛ انقدر کنار که حتی نتوانستم النا فرانته‌ها را بخوانم. الان بعد از مدت‌ها این ایتالیایی پُر جان -که شبیه کالوینو و موراویا و  بنّی نیست- حسابی چسبید. دوست دارم دوباره بروم سراغ فرانته‌ها، شاید تا مزه این یکی زیر زبانم است، آن‌ها را هم تمام کنم. 

پی‌نوشت ۲:
همنام و مترجم دردها سال‌ها کتاب‌های مورد‌علاقه‌ام بودند، به همین خاطر وقتی فهمیدم جومپا لاهیری انگلیسی را ول کرده و رفته سراغ ایتالیایی غصه خوردم که احتمالا دیگر از مهاجران و فرزندان‌شان نخواهد نوشت. پاتوق‌ها که ترجمه شد با خوش‌بینی خواندمش، اما باز هم کم مایگی‌اش -در قیاس با کتاب‌های انگلیسی لاهیری- توی ذوقم زد. اما حالا با خواندن بندها، باز به لاهیری امیدوار شده‌ام. نمی‌دانم اولین ترجمه‌اش از ایتالیایی‌ست یا نه، اما انتخاب فوق‌العاده‌ای است. حالا گیرم خودش ننوشته، شبیه کتاب‌های خودش است. درباره‌ی مهاجرت نیست، اما درباره‌ی خانواده و تنهایی است و رابطه‌ی خوشبختی و آزادی. دوستش دارم.
          

            نوشتن از این رمانِ کوتاهِ پر از کشش و پر تعلیق برای من سخته. حتی نمیدونم چه امتیازی بهش بدم
 یه جاهایی واقعا قلبم فشرده میشد از خوندنش و نمیتونستم ادامه بدم. بیشتر از اینکه داستان باشه انگار داشتم یه مستند میدیدم از همه ی احساسات و دردها و کش مکش های فکری شخصیتهای داستان... دلم برای هر ۲ شخصیت اصلی این کتاب میسوخت و نمیتونستم بفهمم راه  التیام دردهاشون چیه. چه تصمیمی درسته و چه کاری غلط. در عین سادگی خیلی پیچیده بود برای من
          

            وقتی زلزله میاد، سال‌ها اثرات تخریبی و غیرقابل جبرانش توی خونه باقی می‌مونه؛ ترک‌های روی دیوار، حفره‌ها، زخم‌های عمیق، ویرانی‌ها.
درست شبیه بلایی که رابطه‌ی ناسالم سرِ خانواده میاره.
 خانواده‌ای که توش  زن‌ و شوهری از پرتگاهِ طلاق عاطفی گذشتن و حالا درست لبه‌ی پرتگاهِ دیگه‌ای راه میرن، با حسِ مداومِ عدمِ تعلق...

متنِ کتاب بسیار روان بود، از این مدلا که به خودت میای میبینی ۵۰صفحه رو رد کردی. ترجمه‌ی آقای حقیقت مثل همیشه دقیق و لذت‌بخش. گزینش کلمات برای بیان عمیق‌ترین افکارِ درونی، بی‌نظیر و قابل تامل.

سوالی که برای من پیش میاد و از جوابش خیلی می‌ترسم اینه که واقعا هیچ درمانی برای طلاق عاطفی نیست؟ آیا واقعا نمیشه مثل قبل بود؟ امیدوارم نویسنده فقط برای تذکر دادن به اینکه حواسمون شش‌دانگ به رابطمون باشه، بدترین حالت رو تصویر کرده باشه.
اگر کسی تجربه و دانشش رو داره، به من جواب بده لطفا.
          

            دوستی در تعریف کتاب خوب می گفت"کتابی که همه چیزش راست و ردیف باشد و آن را بخوانی و سر تکان دهی و بگذاری در قفسه ،کتاب خوبی نیست! کتاب خوب کتابی است که تو را به فکر فرو برد.دنبال کسی باشی که در مورد آن گفتگو کنی.ذهنت را مشغول کند و چراها و چگونگی های داستان تو را تحت تاثیر قرار دهد"
کتاب بندها با نام اصلی بند کفش اثر دومنیکو استارنونه یکی از همین بهترینهاست. وقتی کتاب را تمام کردم در بهت فرو رفته بودم و حال غریب و تازه‌ای در قلبم حس می کردم. در سرم افکار گوناگونی چرخ می زد مطمئن بودم که حرف و نگاهی تازه در ذهنم جا گرفته است. 
متخصصان نویسندگی می گویند می‌شود از عادی ترین سوژه‌ها،از اتفاقاتی که بارها و بارها پیش چشم ما رخ داده است،داستان نوشت به شرطی که دریچه‌ی نگاه تازه‌ای به آن واقعه گشوده شود.
بندها بدون شعارزدگی و درگیر کلیشه شدن ،از شخصیت‌هایی می گوید که در خانواده و تحت تاثیر رفتارهای یکدیگر ،کنش های متفاوتی از خود بروز می‌دهند.
ماجرا همان خیانتی است که بارها و بارها موضوع کتاب‌ها و فیلم ها بوده است اما حالا ما به واسطه شناخت روانی درست و نزدیک شدن نویسنده به شخصیتها به شکلی دیگر به آن نگاه می کنیم.
آلدو مردی است که به همسرش خیانت کرده است . فصلی از داستان مختص اوست که از خودش بگوید،از احساسات و دلایل  رفتارهایش.
واندا زنی است که مورد ظلم واقع شده است.او شخصیت بی گناه و سفید داستان نیست او هم قصه ای جالب و شنیدنی دارد و بچه ها مهم‌ترین و برجسته ترین بخش کتاب تاثیر  این حادثه روی رفتار آنهاست.
بندها پر کشش و جذاب شروع می‌شود و در عین سادگی چنان عمقی دارد که علاوه بر تاثیر عمیق روی خواننده،به او اجازه نمی دهد کتاب  را ببندد.بلکه او را ترغیب می کند یک نفس به تماشای داستانی از یک خانواده بنشیند و تا تمام شدن این داستان آرام نگیرد.
عناصر داستان و قلم نویسنده حرفه‌ای و کم نقص است.نحوه پرداخت داستان  ایرادی ندارد. از آن دست کتاب‌هایی است که هیچ وقت فراموشش نخواهید کرد.
همین حالا که مدتی است از خواندن کتاب می گذرد از فکر کردن به ابعاد گوناگون کتاب قلبم به تپش می افتد و دلم می خواهد ساعتها از حیرت و تعجبم و احساسی که از خواندن بندها به من دست داد، صحبت کنم.
کتابی که ساعتها و جلسات زیادی می‌طلبد تا به لایه‌های دقیق و عمیق آن دست یابیم.از آثار بزرگ نمی توان زیاد صحبت کرد.حق مطلب فقط وقتی ادا می شود که خوانندگان این یادداشت ،شروع به خواندن اثر کنند.
یادداشت مترجم در انتهای کتاب نیز(جومپا لاهیری)درخشان  و پر قدرت است و به فهم و درک بهتر و بیشتر اثر کمک خواهد کرد.
داستان مناسب گروه سنی بزرگسال است.
          

            «بندها» به زیبایی روابط انسانی را به تصویر کشیده‌ست؛ پیچیدگی در عین سادگی را...
«بندها» حتی انسان را به خودش هم نشان می‌دهد؛ شخصی گم در بین نیروهای متعدد. موجودی که با خودش و احساساتش روابط پیچیده‌ای دارد...
بندها نمایش زندگی‌ست، ساده؛ ولی غیرقابل پیش‌بینی و این هنر نویسنده‌ست‌...
          

            بندها، روایتگر بندهای ارتباطی میان آدم‌هاست. بندهایی که گاه در ابتدا راضی هستند و رفته رفته عادی و در ادامه نارضایتی در بردارد. نکته قابل تامل در کتاب، به تصویر کشیدن تحول فرهنگی روابط دختر/پسر و زن/مرد های ایتالیایی است. نوع جذاب روایتگری و لو ندادن داستان تا چند صفحه آخر از امتیازات برجسته کتاب است.  در انتقال درست و دقیق معنا، از نقش برجسته ترجمه عالی نباید چشم پوشی کرد.
          

            بندها، داستانی پیرامون بندهایی است زندگی خانوادگی و خانواده، بر پای انسان‌ها می‌بندد، بندهایی که لازمه‌ی زندگی خانوادگی است. این بند‌ها می‌توانند خوشایند باشند و نشانه‌ای از امنیت و آرامش یا برعکس می‌توانند نشانه‌ای از اسارت و رنج باشند و اغلب، ترکیبی از هر دو.
استارنونه در کتاب بندها، تصمیم گرفته بُعد تلخ این بندها را به تصویر بکشد، احتمالا به خاطر تغییرات فرهنگی ایتالیا، در قرن گذشته و دور شدن فرهنگ این کشور از سنت‌هایی که بنیان آن، احترام به خانواده و ارزش بخشیدن به آن است و رفتن به سوی فرهنگی که آزادی جنسی و بی‌اعتباری خانواده را ارزش می‌داند.
با این همه، حقیقت تلخی، فارغ از اندیشه‌ی دومنیکو استارنونه، وجود دارد. در بسیاری از زندگی‌ها، روابط خانوادگی برای افراد درگیر، به حق یا ناحق، تبدیل به بندهایی می‌شود که جلوی رشد، تعالی مادی و بعضا معنوی می‌شود. اگر فضای نامحسوس القای تفکر ضد خانواده موجود در کتاب را نادیده بگیریم، کتاب با قدرت این واقعیت تلخ را در کامل‌ترین شکل خود به تصویر کشیده است. 
داستان در مورد خانواده‌ای چهار نفره است، زن و شوهر و پسر و دخترشان، اما در سه بخش روایت شده. بخش اول، در غالب نامه‌های زن به شوهرش، بخش دوم روایت مرد از بندهایی که حس می‌کرده و بخش آخر از زاویه دید دختر خانواده روایت می‌شود.
هنر نویسنده اینجاست که در هر بخش خواننده همدلانه با راوی همراه می‌شود و تا حد قابل توجهی به او حق می‌دهد و این نکته است که این کتاب را به اثری با ارزش برای مطالعه و تامل تبدیل می ‌کند.
طرح روی جلد اصلی کتاب، که تصویری از کفشی مردانه در پای مردی است که بندهایش را به هم گره زده بسیار گویای روایتی است که نویسنده در پی بیان آن بوده که با کج سلیقگی در ترجمه تغییر کرده و به تصویری بی‌ربط تبدیل شده. 
برای من این کتاب، کتابی تلخ اما به دلیل چالش‌های انسانی، جذاب بود. کتابی نیست که به هر کسی آن را توصیه کنم. به ویژه افرادی که در روابط خانوادگی خود دچار چالش هستند. شاید بهترین مخاطب برای این کتاب،نویسندگان، روانشناسان و افرادی که از پیچیدگی‌های روابط انسانی لذت می‌برند باشند.
ترجمه کتاب که توسط امیرمهدی حقیقت انجام شده، خوب و روان است.
این کتاب توسط نشر چشمه چاپ شده است.
          

            نویسنده تو این کتاب انگار هم جای زن قصه زندگی کرده بود، هم جای مرد قصه و هم جای بچه‌ها!
از طرف هر کدوم که داستان رو دنبال کنی، تمام احساساتش رو درک می‌کنی، می‌تونی بهش حق ندی، می‌تونی دوستش نداشته باشی اما می‌فهمیش!

          

            بعد از خوندن این کتاب احتمالا یه دور کامل تمام روابطتون رو مرور می‌کنید. و به این فکر می‌کنید که ممکنه چه اتفاق‌های غیر قابل پیش بینی ای تو زندگیتون بیفته که اثرش تا مدتها موندگاره....

متاسفانه فرهنگ ما اونقدر داره از خودش فاصله میگیره که شاید هم ذات پنداری با سوژه این کتاب که کاملا توی یه فضای اپن و غربیه برای خواننده به ۱۰۰درصد برسه...امیدوارم  خانواده های ما با بند به هم متصل نباشن و با لیدی های متنوع از هم نپاشن.
          

            کتاب بندها داستانی است از زندگی. زندگی ای که با خواننده اش قرابت زیادی خواهید داشت. داستان زندگی ما. ما انسان ها. مگر جز این است که رمان تجربه ای را به خواننده بچشاند. تجربه ای که حسش کنیم با کلمات. بندها در این کار بسیار موفق است. داستان از زبان چهار شخصیت اصلی اش روایت می شود. ابتدا مادر، که پدر خانواده او و دو فرزندش را رها کرده تا با معشوقه اش باشد با خواندن روایت او از پدر متنفر می شوی همانگونه که مادر تنفر و شکست و رها شدن را حس کرده بعد با روایت پدر او را بهتر میفهمی. غمش و سردرگمی اش را و البته تنها زمان شادی اش در  زندگی را. و بعد هم فرزندان. ترک های روحشان  در اثر این زندگی. ترک هایی از زندگی، ترک هایی از پدر و مادرشان. و البته پایانی خوب. بندها داستانی ست که خواننده با آن همذات پنداری خواهد کرد شاید خیلی هیجان انگیز نباشد اما داستان زندگی ست. 
          

            هرجور هم که بخوایم رها شیم بند همدیگه هستیم.
بند والدین.بند همسر. بند فرزندان و...
اگه بخوایم خوشبخت شیم،باید بندمون رو جای درست و به آدم‌های درست بزنیم...
کاری که واندا و الدو نکردن... و خیلی ها...


          

            یک رمان خوش فرم با ترجمه ای روان و درجه یک
نویسنده به زیبایی تاثیر تصمیمات و کارهای هر فرد از خانواده را بر سایر  اعضا و همینطور پیامدهای آن در آینده آن خانواده را به تصویر میکشد.
مهارت نویسنده در پرداختن به یک موضوع از زاویه دید سه راوی باعث میشود یک دید جامع در مخاطب نسبت به موضوع شکل بگیرد.
اما برای من با خواندن این رمان این موضوع به وضوح روشن شد که تصویری که یک رمان میتواند از زوایای پنهان و آشکار و حقایق یک جامعه به تصویر بکشد،از توان خیلی از کتاب ها ، فیلم ها و آموزش های تخصصی خارج است.
          

            آدم احساساتی‌ای نیستم اما اعتراف می‌کنم در فصل اول کتاب، با وندا اشک ریختم، خشمگین شدم، مچاله شدم، شکستم و دوباره بلند شدم.
کتاب، روایت خانواده‌ای چهارنفره است در سه فصل: از زبان مادر، پدر و دختر خانه. خانواده‌ای در ایتالیا که درآستانه وقوع انقلاب جنسی، با خیانت مرد مواجه می‌شود؛ مشخصا به بهانه آزادی تن و اصالت لذت.
روح زنانه واندا -مادر خانواده- و تلاش‌های ناکامش جهت حفظ بنیان خانواده -و حتی جاهایی همراهی با «تغییر نگرش به آزادی»- سراسر داستان جاری‌ست.
و چیزی که شگفت‌زده‌تان می‌کند، شناخت ظرافت‌های روحی زنان، نوع مواجهه آنان با بحران‌ها، و اشاره به پیچیدگی‌های رفتاری‌شان است از طرف نویسنده‌ای که اتفاقا مرد است!
ترجمه هم از نظر من بی‌نقص و بی‌نهایت روان بود.
در آخر کتاب هم یادداشتی از جومپا لاهیری، مترجم انگلیسی کتاب آمده که بهتر دیدم گوشه‌هایی از آن را با شما به اشتراک بگذارم.

پ‌ن:
مطالعه این کتاب را، محترمانه، خواهرانه و بی‌طرفانه به بانوان طرفدار ززآ توصیه می‌کنم.