جان برنساید در این داستان کوتاه، خواننده را به زندگی مردان و زنانی می‌برد که در دام بیهودگی‌ها گرفتارند. انسان‌هایی تنها، بی‌وفا و حتی در حال مرگ. کسانی که به‌نظر می‌رسد شادی، امید و آزادی برایشان متعلق رویایی دور و دست نیافتنی است.
      

        اگر قصد خوندن این کتاب فوق العاده رو داشتین، پیشنهاد میکنم ترجمه ای غیر از اینکه من خوندم انتخاب کنین، چون زیاد سانسور شده بود!
      

        به نظر من کتاب از نظر مفهوم و محتوای داستانی اصلا قوی نبود و نویسنده بیشتر تمرکزش رو روی توصیفات و اصطلاحات ادبی بیش از حد توی داستان هاش گذاشته بود. این ستاره رو صرفا برای بعضی جملات و توصیفای قشنگش میدم
      

        در اصل دو و نيم ستاره ست.
اولين كتابي كه از اين نويسنده خوندم "همه ي نام ها" بود كه نتونستم زياد باهاش ارتباط برقرار كنم و دوميش اين كتاب كه بازهم برام چندان جذاب نبود.
      

        از سری داستان های معمایی جنایی پوآرو که بعید میدونم کسی خوشش نیاد
      

        به زودي يك ريويو راجع بهش خواهم نوشت
      

        دوس نداشتم که تموم شی :(
      

        يك پرتو آفتاب بود، كه لحظه اي از سينه ي ابري گذشته و دوباره زير ابري باردار پنهان شده و دنيا را سراسر در چشمم تاريك و غم انگيز كرده بود. خداي من، يك دقيقه ي تمام شادكامي! آيا اين نعمت براي سراسر زندگي يك انسان كافي نيست؟
.
اينها جملات اخر كتاب بود و من هنوز به اين فكر ميكنم كه واقعا يك دقيقه شادي كامل ميتونه براي يك عمر كافي باشه؟
      

        بخشي از كتاب:
اين انسان چيست؟ ارزش هر انسان چقدر است؟ آيا ما غباري بيش نيستيم؟ غباري كه به هوا بلند مي شود و هر بادي آن را پراكنده مي كند؟
حس مي كنم شوخي و فريبي در كار است زيرا اول كسي مي آيد و مي گويد:بفرما! دنيا مال توست و ميتواني در آن جست و خيز كني و بعد ناگهان دوباره همه ي دنيا را از من مي گيرند. يك بشكن! تق! و در يك چشم به هم زدن ديگر وجود نخواهم داشت
      

        سوپر مارکت شبانه روزی روایت زندگی زنی ٣۶ ساله به نام کیکو است که از ١٨ سالگی در یک سوپرمارکت شبانه روزی مشغول به کار است. شغلی که بیشتر برای افراد دانشجو و کسانی ست که میخواهند برای چند ماه تجربه ای کسب کنند. او که از نظر خانواده و اطرافیانش فردی غیر عادی ست، سعی میکند تا با تقلید از رفتار و حتی طرز حرف زدن بقیه، عادی به نظر برسد و به اصطلاحی هم رنگ جماعت شود. هیچ عشقی در زندگی نداشته و تنها فکر و ذکرش تا آن روز فروشگاه شبانه روزی بوده است. اما بلاخره از اون جایی که طبق رسم نانوشته ای روند زندگی اینجور تعریف شده که باید در سن خاصی ازدواج کنی و بعد هم بچه دار شوی و.... ، تصمیم میگیرد برای تمام شدن حرف های دوستانش با شخصی همخانه شود که شغلی ندارد و به همه اعلام کند که میخواهد ازدواج کند. ولی از آنجا که شما هر کار هم کنید، مردم سوژه ی جدیدی برای بحث و ایراد گرفتن پیدا میکنند، این داماد بخت برگشته ی بیکار، موضوع جدید محافل شده و همه میگویند که اصلا چرا باید آدم با چنین شخصی ازدواج کند!!! انگار همین ها نبودند که تا دیروز دنبال شوهر برای دوستشان میگشتند. در نهایت به این نتیجه باید رسید که روند زندگی برای هرکس متفاوت با دیگری ست. نمیدانم که زن بیماری خاصی داشت و یا هر چیز دیگری. اما به طور کلی شاید رسالت و علاقه و هدف یک شخص در زندگی صرفا و صرفا کار در یک سوپرمارکت شبانه روزی ست هرچند از نظر بقیه غیر عادی و کسالت بار باشد.
لازم به ذکر است که خود نویسنده ی کتاب هم  سالهاست که در سوپر مارکت شبانه روزی کار میکند و در این مدت چندین رمان نوشته که برنده ی جوایز متعدد شده اند اما با این وجود هنوز هم در سوپرمارکت مشغول به کار است.
جوایز و افتخارات کتاب سوپرمارکت شبانه روزی:
برنده جایزه ادبی جهانی دوبلین
- از پرفروش‌ترین‌های لس آنجلس تایمز
- بهترین کتاب تابستانی مجله Elle Magazine
- برنده‌ی مهم‌ترین جایزه‌ی ادبی کشور ژاپن یعنی آکوتاگاوا
- عنوان بهترین کتاب سال نیویورک، بوستون گلوب
      

        شخصیت اصلی این رمان پاسکوآل نام دارد که مرتکب چندین فقره قتل شده و اکنون در زندان به سر می‌برد. تک گویی‌های مداوم پاسکوال و نامه‌نگاری‌های او با فردی خارج از زندان بیانگر  فلسفه‌ زندگی و بینش او به زندگی است. اغلب نامه‌هایش درباره‌ی تقدیر اجباری و قضا و قدر است. 
 داستان را دوست داشتم. حداقل از آنجایی که با بیگانه مقایسه شده و من بیگانه رو نتوانسته تمام کنم، خوشحالم که با این ارتباط گرفتم. جایی از کتاب می گوید که میگه "همه لخت دنیا می‌آییم. با این حال بزرگ که شدیم، سرنوشت طوری شکلمان میدهد که انگار از مومیم. بعد همه‌ی ما را روی راه‌های گوناگون به طرف یک مقصد واحد – مرگ – روانه می‌کند" یکجورهایی توجیح اعمالش را فقط سرنوشتی که برایش مقدر شده بود، میدانست و برای کار هایی که انجام داده، هیچ راه دومی را نمی توانست که تصور کند.
      

        انسان ها همواره در لحظه ي مناسب به مكاني ميرسند كه انتظارشان را ميكشند.
      

        فوق العاده بود. نميشد كتابو كنار گذاشت، يهو به خودم اومدم و ديدم تموم شد. اصلا خودمو درك نميكنم و يادم نمياد كه چرا دفعه ي اولي كه خوندمش، خوندشو نيمه كاره رها كردم و بهش سه ستاره دادم. الان كه ميخوام امتياز بدم ميبينم كه چقدر پنج ستاره براش كمه. من پنج ستاره ميدم و شما پنجاه ببينين
      

        برخلاف نظرات منفي  كه درباره ي ترجمه ي جلال ال احمد شنيده بودم، براي من دلنشين بود
      

        از ميلان كوندرا بهتر از اين ها توقع داشتم :-/