"می‌فهمد دردی که تمام جهانش را فراگرفته، ترکش نکرده، ولی به او فرصتی داده تا نفسی تازه کند و بیاساید"

خداحافظ زلیخا... خوشحالم برای آسودنت :)
      

        امیدوارم یه روز یه نفر پیدا بشه و  از پرده دوم به بعد رو برام با رسم شکل توضیح بده😶 چت جی‌بی‌تی هم نتونست کمک کنه👩‍🦯
      

        داستان نویسنده‌ای که بعد از شهرت و محبوبیت و پرفروش شدن کتاب‌هاش، به طور خیلی ناگهانی و رازآلود تصمیم میگیره از دنیای نویسندگی خداحافظی کنه و نه تنها هیچ توضیحی بابت این تصمیم  به مخاطب‌ها و رسانه‌ها نمیده، زندگی جدیدش رو در یک جزیره دور افتاده با تنها سگش شروع می‌کنه و حتی حاضر به مصاحبه و دیدن هیچکس نیست.

هرچند پایانش برام یادآور پایان‌های آگاتاکریستی بود ولی به نظرم از خیلی کتاب‌های معمایی جنایی که این‌روزها معروف و پرخواننده هستند، موضوع جذاب‌تر و پرداخت بهتری داشت.
      

        دوستش نداشتم😶 نه اینکه بگم بد یا مسخره یا حتی حوصله‌سربر بود نه، ولی هیچ احساسی رو در من قلقلک نداد، باز خوبه کوتاه بود و وقت زیادی براش نذاشتم.
هرچقدر فکر می‌کنم یادم نمیاد که چی شد این نمایشنامه رو توی لیست "خواهم خواند" گذاشتم. احساس می‌کنم همینجا توی بهخوان یه یادداشت  براش نوشته شده بود که کنجکاوم کرد بخونمش، ولی الان هیچ یادداشتی براش نیست🤷‍♀️
      

        داستان عاشقانه "خورشید" شاهزاده حلب و "مه‌پری" دختر شاه چین. "شروانه" دایه‌ی مه‌پری با جادو و حیله سعی میکنه مانع وصل این عاشق و معشوق بشه ولی "سمک عیار" به کمک خورشید میاد و ... ادامه‌ی ماجرا. 
با وجود اینکه کتاب برای نوجوان خلاصه و بازنویسی شده اما یه مقدار پیچیدگی داشت و من دو بار کتاب رو خوندم تا برام قابل فهم بشه، شاید این راحت‌خوان نبودنش به‌خاطر همین خلاصه‌گی باشه. 
داستان منو یاد داستان‌های هزار و یکشب مینداخت، سرگرم کننده  بود ولی راضی‌کننده نه، شاید اگه متن و داستان اصلی رو میخوندم نظرم فرق می‌کرد ولی بعید میدونم سراغ کتاب اصلی برم! شاید در آینده‌ای دور
      

        اگه مثل من عاشق حال و هوای  قرن ۱۸و ۱۹، روستاهای خوش آب و هوا و سرسبز انگلستان(که توی فیلما میبینیم🙂) و و و و از همه مهمتر رویای وارد شدن به یک قلعه با معماری سبک گوتیک رو دارید، این کتاب برای شماست☺️
اولین کتابی که از جین آستین خوندم برخلاف تصورم اونقدر شیرین بود برام که دلم میخواد به زودی سراغ بقیه کتاب‌هاش برم و  بازم در دنیای دوست داشتنی‌‌شون غرق بشم😶‍🌫️🥰
      

        فکر میکردم داستان پیچیده‌ و معمایی‌تری داشته باشه، برای پر کردن وقت و سرگرمی گزینه خوبیه. انتظار سوپرایز و هیجان بالایی هم نداشته باشید🤷‍♀️
      

        مجموعه‌ی ۱۷ داستان کوتاه ( روی جلد به اشتباه نوشته شده ۱۸ داستان !!) از  ۱۴ نویسنده.
آنتوان چخوف/ فرانک اکانر/ آلیس مونرو/ جومپا لاهیری/ نیکلای گوگول/ دوریس لسینگ/ امیل زولا/ لئو تولستوی/ گی دو‌موپاسان/ عزیز نسین/ ویلیام فاکنر/ داستایفسکی/ ادگار آلن پو/ آلبر کامو

بهترین داستان این کتاب از نظر من داستانِ ‌به‌خاطر یک وجب خاک ( از تولستوی) بود. 
بعد از اون هم داستان دشمن‌ها(انتوان چخوف) رو دوست داشتم. 
تو این کتاب با نویسنده‌های زیادی اشنا شدم که برای اولین بار داشتم قلمشون رو می‌خوندم. اگرچه ترجمه‌ی چندتا از داستانهاش ضعیف بود و کتاب به یک ویراستاری درست و حسابی نیاز داره ولی بازم خوندنش رو پیشنهاد می‌کنم. 
      

        وقتی میخوندمش احساس میکردم دارم تام و جری میبینم😁 یا حتی لوک خوش شانس. با این تفاوت که به جذابیت اونا نبود. و کلی طول کشید تا تونستم تمومش کنم.
شخصیت اصلی مدام داره فرار میکنه و هر بار با یه خوش‌شانسی میتونه از دست تعقیب‌کننده‌هاش نجات پیدا کنه. 
کتاب بدی نیست ولی پیشنهادش نمی‌کنم🤷‍♀️ شاید دیدن فیلمی که ازش ساخته شده، تجربه بهتری باشه تا خوندن خود کتاب.
      

        نه داستان قشنگی داشت، نه طنز و نه حتی حرفای مثلا حکیمانه‌اش ارزش وقت‌گذاشتن داشت! بازم خداروشکر فقط ۴۰ صفحه بود، همین ۴۰ صفحه رو هم به زور خوندم🤦🏻‍♀️ تنها قسمت جالبش همون چند خطی‌ هست که توی قسمت بریده کتاب گذاشتم.
      

        فکر کردن به اینکه هنوزم مریم‌هاو لیلاها دارن یه گوشه از این دنیا  روزگار میگذرونن، چقدر دردناک و تلخه:(
مدتها بود کتابی که شخصیت‌هاش برام زنده و قابل تصور باشن، نخونده بودم. لیلا و مریم، طارق‌، عزیزه و ... برای همیشه یه گوشه از ذهن من باقی خواهند موند. 
      

        مثل دو کتاب دیگه‌ای که قبلا از منصور ضابطیان خوندم(چای نعنا و مارک و پلو) کمتر شبیه سفرنامه و بیشتر شبیه خاطرات سفر بود. خاطرات سفر به کشور کوبا.
 توی صفحات اولیه‌ی کتاب، عکس شخصیت‌های کوبایی که قراره تو این سفر باهاشون آشنا بشیم به همراه یه شرح مختصر از ویژگی‌هاشون آورده شده و در ادامه، وقتی کتاب رو می‌خونیم انگار خودمون داریم با این شخصیت‌ها روبرو میشیم و زندگی می‌کنیم. و نتیجه‌ی این آشنایی این بود که مردم کوبا برای من دیگه اون آدمای  درشت هیکل و کمی ترسناک  و خشنی که توی ذهنم بود، نیستن، که اتفاقا مردم ساده، بی غل و غش و  تروتمیزی هستن که بقول اقای ضابطیان در لحظه زندگی می‌کنن، نه غم دیروز رو میخورن و نه نگران فردا هستن!
یه کشورِ خالی از تجملات و فقیر اما شاد و پر از آواز موسیقی و رقص سالسا و سامبا :)
نمیشه گفت کتاب کاملا راضی کننده و بی عیب و نقصه  اما خوندنش برام مفرح و لذتبخش بود. 
      

        کوتاه و تقریبا بدون پیچیدگی خاصی بود،حس ژاپنی بودنش به‌خاطر عجیب و مرموز بودن شخصیت‌ها و اتفاقات داستان خیلی خوب القا می‌شد و دوستش داشتم. از اونجایی‌که با شخصیت‌های متعددی مواجه نیستیم، احتمالا فکر کنید حدس زدن قاتل  راحته، این نشد پس اون یکی!  این موضوع یکم تو ذوق میزنه ولی پایان کتاب به نظر من دقیقا نقطه قوت این کتاب بود و شک و تردیدی که برای منِ خواننده باقی گذاشت از حل شدن معما لذتبخش تر بود. 
      

        سَبُک و آروم و خوب بود ولی انتظار بیشتری داشتم! کشش و جذابیت خاصی برام نداشت و احساس میکنم از اون دسته کتابایی میشه که بعد از یه مدت فراموش میکنم خوندمش🤷‍♀️
      

        یه کلاسیک دوست داشتنی و ماندگار
دافنه دوموریه کتاب ربکا رو از جین‌ایر الهام گرفته، من هردو رو خیلی دوست دارم، ولی ربکا برام دلنشین‌تر و خاص‌تر بود🙂