و استاد رودكى گفته است و زمانه را نيك شناخته است و مردمان را بدو شناسا كرده، شعر: اين جهان پاک خواب كردار است آن شـناسد كه دلش بيدار است نـيكی او بـه جـايگاهِ بـد است شادی او بـه جاى تـيمار است چه نشـينى بدين جهان هموار؟ كـه هـمه كار او نه هموار است كردش او نه خوب و چهرش خوب زشت كـردار و خـوب دیدار است

و عتّابی سخت نیکو گفته است(ترجمه شعر): بگذار مرگ من به آرامى بيايد و گردكارهاى خطرناك نگردم، همانا مقامهاى والا به زهر نهاده در شكم ماران سياه بزرگ وابسته است.

این است علی و روزگار درازش و قومش که به پایان آمد. و احمق کسی باشد که دل درین گیتیِ غدّار فریبکار ببندد و نعمت و جاه و ولایت او را به هیچ چیز شمرد. و خردمندان بدو فریفته نشوند.

و کدام برادر و علی را میهمان می‌داشت! که علی را استوار کرده بودند.

و تو را ببايد دانست كه كارها همه ديگر شد،كه چون به هرات رسى خود بينى و تو در كار خود متحير گردى كه قومى نوبين كار فروگرفته اند، چنانكه محموديان در ميان ايشان به منزلت خائنان و بـيگانگان باشند، خـاصه بـوسهل زوزنى بركار شده است و قاعده ها بنهاده و همگان را بخريده و حال با سلطان مسعود آن است كه هست. مگر آن پادشاه را شرم آيد و گر نه شما بر شُرُف هلاكيد. اين فصول بگفت و بگريست و مرا در آغوش گرفت و بدرود كرد، و برفتم.