ولی پیرمرد همیشه در اندیشه‌اش دریا را همچون زن می‌انگاشت، یا همچون چیزی که مهر و قهر می‌ورزد، و هرگاه کار زشت یا وحشیانه‌ای از او سر می‌زند از آن رو است که اختیارش با خودش نیست. می‌پنداشت که مهتاب دریا را می‌گیرد، چنان‌که زنان را می‌گیرد.

برخی از ماهیگیران جوان، آنهایی که ریسمان‌هاشان گوی شناور دارد از پول کلان روزهای رونق بازار جگر بمبک و قایق موتوری خریده‌اند، دریا را «ال‌مار» می‌نامند که مذکر است. از دریا همچون یک حریف یا مکان یا حتی دشمن نام می‌برند.

همیشه در اندیشه‌اش دریا را «لامار» می‌نامید و این نامی است که در زبان اسپانیایی کسانی که دریا را دوست می‌دارند به دریا می‌دهند. گاه دوستداران دریا به دریا دشنام هم می‌دهند، اما دشنام را همیشه چنان می‌دهند که انگار دریا زن است.

اما اگر در خانه می‌ماندیم و کاری نمی‌کردیم، به هر حال تقدیر دیر یا زود پیدامان می‌کرد.

در تاریکی پیرمرد دمیدن صبح را حس می‌کرد و پاروکشان صدای لرزان ماهی‌های پرنده‌ای را می‌شنید که از آی بیرون می‌جستند و صدای هیس‌هیس بالهای سفتشان را می‌شنید که در تاریکی دور می‌شد.