"چرا همیشه روبه‌رو شدن با حقیقت خیانت است؟ ما که با پوشاندن حقایق به خود خیانت می‌کنیم، چگونه می‌توانیم پیروز شویم؟"

فکر می‌کردم باید همه ‌ی کارها را مثل پدرم در مقیاسی عظیم انجام بدهم یا هیچ کاری نکنم. اعتراف می‌کنم اکثرا هیچ کاری نکردن را انتخاب می‌کردم که منجر می‌شد به این حس که هیچی نیستم.

آیا هرگز می‌توان آثار ویرانی بناها و انسان‌ها را ترمیم کرد تا هر چیزی به همان وضعی که بوده بازگردد؟ درست همان‌طور که بوده؟

من و امثال من با نادانی تمام می‌خوانیم و سپس به گوش‌ها می‌رسد و به کلمات بدل می‌شود و مردم، بی خبر از سم نهفته در دروغ‌های حساب‌شده و اکاذیب ابلهانه‌اش، آن را دریافت می‌کنند.