من معمولا کتاب های تتمه مجموعه ها را دوست ندارم.
احساس می کنم آن درک و حس خاصی که که با پایان خواندن آخرین کتاب چندگانه ها دارم رو خواندن کتاب دیگر به هم می ریزه، یا حداقل خواندنش احتمالا برام حس خاص و جدیدی در بر نداره
این بار گفتم که در برابر این پیش داوری بایستم و کتاب رو بخونم
 و خواندم
و باز هم همانطور شد که فکر می کردم. 
در مجموع چند قسمت رو دوست داشتم، که  متعلق به آینده بودند، اما بیشتر اطاله کلام داشت و به نظرم خود خواننده باید به خودش فرصت بده تا ماجراهای متمم کتاب در ذهنش خلق بشه.
      

        *بِسْــــــــــــمِ اللَّه*

"ولی لحظاتی هم هست که عطش زندگی سرتاپای من را در بر می گیرد و آن وقت می ترسم عقل از سرم بپرد. وحشتناک دلم می خواهد زندگی کنم. وحشتناک..."

اتاق شماره شش جایی است که افراد فاضل از سر دلسیری حرف های زهدمآبانه می زنند و مردم فرودست حقیقت ساده را داد می زنند.
بعضی قسمت ها از خودم می پرسم: چه باید گفت، چه باید کرد؟
      

        *بِسْــــــــــــمِ اللَّه*

ای سوریه تا جهان باقی است تو در ساحل دریا کنار کوه ها و تپههای سرخ رنگ شهرهای بزرگ بساز و اطـراف آنهـا حـصارهای 
مرتفع بر پا کن و هر دفعه که باد میوزد غبار استخوانهای من از صحرا بطرف شهرهای تو روان خواهد گردید تا بلاد تو را ببوسد.

آزیرو، پادشاه سوریه در رثای سرزمین دوست داشتنی‌اش، اینگونه می سراید. سرزمینی که از گذشته بستر زیست اقوام گوناگون در کنار هم بوده و هست.
سرزمینی که چکاچک شمشیر‌های قدرت طلب، همواره دشت‌های آن را از خون مردمش آبیاری کرده

در سوره مبارکه انعام نیز آمده که: آیا اینان سیر در زمین نمی کنند تا بنگرند سرنوشت آنان(طغیانگران پیشین) چگونه شد...؟

ما کم به سراغ تاریخ می رویم. اما اگر ساعاتی کوتاه را به جست و جوی روز‌هایی که گذشتکان ما آن را زندگی کرده‌اند، بپردازیم، می‌بینیم که اتفاقاتی که امروزه در دور و اطراف ما می افتد، الگوی تکرارشونده تاریخی دارد و در اعصار بارها و بارها تکرار شده.
این نشان می دهد که هر چقدر روزها از هم بگذرد و فناوری‌ها پیشرفته پا به دنیا بگذارند، باز هم فطرت انسان، همان فطرت انسان سه‌هزار سال قبل است.

با سینوهه، در بنادر ازمیر راه رفتم و با سوداگران سوری حرف زدم، با کشتی از روی رود نیل گذشتم و زحمت زارعان را از نگاه گذراندم و شهر محاصره شده غزه را زیر پا گذاشتم و ثمره مقاومت مردمش را دیدم و شهرهایی که با اعتماد اشتباه به قدرت چپاول گر هاتی، با خاک یکسان شده بودند را نظاره کردم و با پرحرفی های کاپتای زبر و زرنگ خندیدم.
      

        *بِسْــــــــــــمِ اللَّه*

کتابی که در عین خنده، گریه رو هم شاید دربیاره
کتابی که دمدمی مزاج بودن یه بچه نوجوانو خوب نشون داده

بیشتر از اینکه مشاور توجه من رو جلب کنه، نقش پدر و مادر و خواهر برادلی بود که در یک بستر ساده(که نقطه قوت کتاب هست)  نقش خودشون رو خوب بازی کردن

و اونجایی که اسباب بازی ها میان و در دنیای برادلی که بیشتر شبیه همون لحافش هست که روش آب انگور ریخته شده:)  با همون سادگی مختص با خودشون با پسرک حرف میزنن و نازش رو میخرن 

کتاب رو دوستش داشتم :)
      

        *بِسْــــــــــــمِ اللَّه*

این کتاب را یک نفس خواندم و تمام کردم و از خواندنش لذت بردم.

کلا خوب نوشتن در مورد موضوعات علمی تخیلی طوری که کتاب شبیه مجموعه ای از ایده های جنون انگیز  نباشد، سخت است و نویسنده خوب از این موضوع برآمده و شما را آرام آرام به دنیای خود می برد. بعضی جاهای کتاب از اینکه می‌دیدم شخصیت کتاب که به اجبار به زندگی بدوی برگشته، در عین حال به اصول علمی و روانشناسی هم فکر می کند، خنده ام می‌گرفت از این پیچیدگی و تناقض آدمی.

زاویه نگاه متفاوت به عشق و اینکه چطور می شود که انسان آنقدر یک چیز غیرواقعی را با خود تکرار می کند که باورش می شود و آن باور را سرچشمه کارهایش قرار میدهد، هم از دیگر قاب های متفاوت کتاب برای نشان دادن لایه های انسان است
      

        *بِسْــــــــــــمِ اللَّه*

کتاب کوتاه و خوش خوانی بود که زود تمام شد
کتاب از دید ادبی قوی بود. کماکه جملات ابتدایی کتاب که حکم پایه را برای خواننده کتاب دارند (اگر یادت رفته آقای عزیز، بگذار یادت بیندازم، من زنت هستم !) جالب و کشش برانگیز بودند. برای اینکه در مورد کتاب بهتر بدانید، حاشیه ای که مترجم انگلیسی کتاب، جومپا لاهیری نوشته خالی از لطف نیست.

اما هر کتابی علاوه بر اسکلت، روح هم دارد و اینکه آدم های مختلف کتاب های مختلف را به عنوان شاهکار معرفی می‌کنند، نه بخاطر اسکلت کتاب، که به خاطر روح حاکم بر فضای آن است و تجربیات زیسته ما بسیار بر دریافت از این روح اثرگذار است و هر چقدر این روح جامعیت بیشتری داشته باشد و بتواند افراد بیشتری را با خود همراه کند، زبردستی بیشتر نویسنده را می رساند.

در مجموع کتابی نبود که با آن ارتباط برقرار کنم یا این روز ها دغدغه ای ذهنی برای من بسازد یا برطرف کند . اما خوب، برای افراد زخم خورده از مقوله خیانت یا افرادی که این روزها بی چهارچوبی و بی مرز بودن انسان را جار می زنند، کتاب خوبیست ...