بسم اللّه الرحمن الرحیم

اول یکمی سردرگم شدم
بعد عصبی شدم
و در نهایت با توجه به نظرات منتظر یه پایان عجیب و غریب بودم ولی بنظرم اصلا جالب نبود که می‌شه گفت اینکه بپسندید یا نه به سلیقه‌تون بستگی داره،  البته ایده کتاب کاملا جدیده
        

          این داستان، مملو از ایده است. سرشارِ درس‌های آموزنده‌ای برای علاقمندان به نویسندگی است. در طرح و خصوصا پیرنگ، غوغا کرده است.
و البته که من اصلا دوستش نداشتم!
 اما ذره‌ای پشیمان نیستم که خواندمش. ای بسا که بعدترها دوباره سراغش بیایم.
اگر از دیدن «شاتر آیلند» لذت بردید، به احتمال بسیار زیاد با مطالعهٔ این کتاب هم چنان لذتی را دوباره تجربه می‌کنید.
مردی فراری و محکوم به جزیره‌ای مرموز پناه می‌برد که در آن آثار ساخت‌و‌ساز انسان موجود است و به گفتهٔ مردم بیماری لاعلاجی در آن جزیره وجود دارد و کسی نمی‌تواند در آن‌جا زندگی کند...
        

          «در هوس خیال تو»

داستان بلند «ابداع مورل» یادداشت‌های یه مجرم ونزوئلاییه که از ترس مجازات توسط حکومت، به جزیرهٔ ناشناختهٔ -ظاهراً- خالی از سکنه‌ای پناه می‌بره. اون توی این جزیره کشف می‌کنه، عاشق می‌شه و دنبال راهی برای رسیدن به معشوقش می‌گرده. نکته‌ش کجاست؟ به من چه. خودتون برید بخونید :)
فقط قبلش چندتا نکته:

۱. بهتره داستان رو توی یک یا نهایتاً دوبار دست گرفتن بخونید که جذابیت ایدهٔ فانتزیش براتون از بین نره.

۲. این یه قانون کلیه، نه مختص این کتاب: اینکه سعی کنید بدون پیش‌فرض کتاب‌ها رو بخونین. من تعریف این کتاب رو خیلی شنیده بودم و همین انتظار بالا باعث شد از ایدهٔ خفن طرح داستان کم‌تر لذت ببرم. وگرنه ایدهٔ داستان خیلی جذاب و دوست‌داشتنی می‌تونه باشه.

۳. همچنان می‌گم ایدهٔ طرح داستان واقعاً قویه. اما چند صفحهٔ آخرش به طرز ناشیانه و دل‌نچسبی (!) همهٔ ابهامات و گره‌های داستان دونه‌دونه توسط راوی باز می‌شن و عاقبت همه چیز روشن می‌شه. اینه که یکم تو ذوق می‌زنه.

۴. پانویس‌های ویراستار بعضاً از خود داستان برام عجیب‌تر بود. رفتارش با متن طور عجیبی بود. انگار که نسخهٔ زبان اصلی، نسخه خطی باشه و کار ویراستار، تصحیح کردنش. بیخیال بابا :)
(این نکته اشتباه من بود و اتفاقاً بخش جالبیه. دوستان در کامنت‌ها تصحیح کردن.)

۵. هوفففففف. اولین کتاب پساالمپیاد.
(یه تمّت بگم عشق کنیما)
        

          وای این کتاب بی نظیره.
از اون کتاب‌هاییه که همینجوری برش می‌داری که یه نگاهی بهش بندازی و وقتی به خودت میای که نصفه شب شده و تمومش  کردی. بعدم با چشمایی قرمز که میسوزه تا خود صبح از فکرش خوابت نمیبره 😆
فقط باید بخونید تا بفهمید چی میگم🤌🏻
        

          "به زبان کتاب‌ها: وَرَقاااااام"

خیلی وقت بود یک رمان درست حسابی نخوانده بودم -اگر دنیای سوفی را فاکتور بگیریم و از دایره ی رمان خالص بیرون بدانیم البته- و خیلی وقت هم بود به خاطر یک کتاب تا نیمه های شب بیدار نمانده بودم.

آشنایی ام با این کتاب تقصی... چیز... یعنی مدیون کانال آقای محمدرضا معلمی (میم ر میم) است. نظرات کانالش روی این کتاب همه غش و ضعف بود. فکر میکردم خوب این هم میشود کتاب شماره ی هزار و یک در لیست هزارتایی کتاب هایی که هدف‌گذاری برای خواندنشان تا پس از مرگ و توی گور هم به سرانجام نمیرسد.

اما راستش را بخواهید شما کافی‌ست یک اشتراک طاقچه ای، فیدیبویی، چیزی داشته باشی تا از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را تویش سرچ کنی بلکه به این نتیجه ی درخشان برسی که: "آخیش، پولم را توی چاه نریخته ام!" من هم این کتاب را سرچ کردم و بَه؛ شامل اشتراک میشد و بَه‌تر؛ صفحه هایش چقدر کم بود! پس بلافاصله بعد از اتمام "کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم" شروعش کردم.

ربع اول کتاب، توصیف بود و توصیف هایی که ارتباط را راحت میکردند.
از نیمه ی کتاب، وهم و ترس، آرام آرام میخزید زیر پوست.
ربع سوم کتاب، حیرت دست می انداخت دور گلو که نفس ببرد.
و آخر کتاب... راستش کتاب توی طاقچه ی من ۱۱۵ صفحه داشت و عامدانه از یک جایی به بعد خودم را گول میزد که عین ۱۱۵ صفحه شامل داستان است نه مجموعه ی پاورقی ها. ولی وقتی صفحه ی ۱۱۲ کتاب در ساعت یک یا دوی بامداد تمام شد، یک قطره اشک ناخودآگاه روی گونه ام غلطید.

حین خواندن کتاب فکر میکردم توی اتاقی، همزمان سکانس های در هم ریخته ی چند فیلم را برایم گذاشته اند: memento, inception, shutter island, melancholi, و اگر طنزِ تلخش را فاکتور بگیریم؛ fight club.
سر همین برایم سوال شد مگر ممکن است کارگردان هایی که خوره ی ترکاندن مغز بیننده اند، از روی چنین کتابی فیلم نساخته باشند و بله! جست و جویم نتیجه داد؛ گویی که سریال lost تا حدودی اقتباس از این کتاب است! (البته من خودم این سریال را ندیده ام ولی از تعاریف دوستان میدانم چگونه است).

همیشه فکر میکنم این دست فیلم ها، از ژانرهای ترسناک، ترسناک ترند چون تردیدی که به تو میدهند، شک و دودلی‌ای که می اندازند خیلی ترسناک تر است. توی فیلم های ترسناک جانِ آدمی در خطر است ولی توی این فیلم ها، فهم آدمی از وجودش و ذهنیاتش است که نابود میشود و این خیلی ترس بیشتری دارد. برای همین تا دو ساعت بعد دیدن این فیلم ها، حس و حرکت را انگار از من می‌گرفتند و من فقط تلاش می‌کردم تکه های از هم پاشیده مغز و احساساتم را دوباره به هم بچسبانم. عینا همین احساسات را حین خواندن این کتاب داشتم. (و در گوشی بگویم: با وجود اینکه هیچ ژانر خاصی را به عنوان ژانر اصلی و مورد علاقه ام نمیدانم -نه در فیلم نه در کتاب-؛ اما فکر کنم ناخودآگاه دیوانه ی این ژانرِ علمی-تخیلیِ روانشناختیِ ترسناک‌م)

در هر صورت اگر طاقچه بی‌نهایت دارید - یا حتی اگر ندارید- دست بجنبانید و یک چند ساعتی اجازه دهید مغزتان به یغما برود.
و اگر کتاب را خوانده اید و شبیه‌ش را یافته اید؛ معرفی کنید، یا فیلمِ دیگری.
همین!
        

          میل انسان به جاودانگی همیشه باعث شده دست به کارهای عجیبی بزنه
        

          ابداع مورل داستان عجیب و تامل برانگیزی دارد. داستان مردی که به دلایل جرایمی که مرتکب شده فراری است (اما معلوم نمی شود که این واقعیت است تا توهم او که واقعا تحت تعقیب است) و دوستش که تاجر ایتالیایی است به او می گوید که بهترین جا برای پنهان شدنش جزیره ای است که هیچ است آنجا نمی رود چون شایعه است که هرکس آنجا برود حافظه اش را از دست می دهد و بدنش متلاشی و نابود میشود اما چون شخصیت داستان از دستگیری بسیار می ترسد خطر را به جان می خرد و وارد جزیره می شود و بعد از چند روز بودن در جزیره آن اتفاقات و مرگ شوم برایش رخ نمی دهد اما مدتی بعد  با ورود عده ای به جزیره همه چیز دچار تغییر می شود تغییری که بسیار عجیب خواهد بود و البته تامل برانگیز. تغییری که حاصل ابداع مورل است. داستان به واقعیت، توهم، ملال، تنهایی، جاودانگی و عشق و آزادی می پردازد در قالب داستانی که همچون تقدیم کتاب توسط نویسنده به بورخس است به داستان های بورخس هم شباهت کمی دارد. ترجمه ی مجتبی ویسی هم از نظر نثر فارسی روان و قابل قبول بود. داستان های آمریکای لاتین بشدت ناب و البته عجیب اند که ابداع مورل هم از این قاعده مستثنی نیست. 
        

          تو مغزم صداهایی ناهنجار می‌شنوم.. 
حیرت‌انگیز، حیرت‌انگیز، حیرت‌انگیز.. 
چی باید بنویسم الان؟ فقط بگم اینو دوبار باید خوند.
یک‌بار به لذت کشف، یک‌بار به لذت فهم. 
‌
-اصلا من کی باشم به این کتاب کمتر از ۵ بدم؟-

فک کنم دیگه ریویویی براش ننویسم. پس ۳۰ خرداد-۲ تیر ۱۴۰۳/سیزدهم.

        

          ابداع مورل عجیب است همانطور که عشق، ایده مورل یک معماست که ریشه اش را باید در میل انسان به جاودانگی جُست، جاودانگی حتی به قیمت تکرار هزاران باره یک شبح از زندگی...
        

          یک داستان عجیب و دیوانه وار که فقط کسی چون کاسارس را یارای نوشتنش بوده است.