بسم اللّه الرحمن الرحیم

اول یکمی سردرگم شدم
بعد عصبی شدم
و در نهایت با توجه به نظرات منتظر یه پایان عجیب و غریب بودم ولی بنظرم اصلا جالب نبود که می‌شه گفت اینکه بپسندید یا نه به سلیقه‌تون بستگی داره،  البته ایده کتاب کاملا جدیده
        

          این داستان، مملو از ایده است. سرشارِ درس‌های آموزنده‌ای برای علاقمندان به نویسندگی است. در طرح و خصوصا پیرنگ، غوغا کرده است.
و البته که من اصلا دوستش نداشتم!
 اما ذره‌ای پشیمان نیستم که خواندمش. ای بسا که بعدترها دوباره سراغش بیایم.
اگر از دیدن «شاتر آیلند» لذت بردید، به احتمال بسیار زیاد با مطالعهٔ این کتاب هم چنان لذتی را دوباره تجربه می‌کنید.
مردی فراری و محکوم به جزیره‌ای مرموز پناه می‌برد که در آن آثار ساخت‌و‌ساز انسان موجود است و به گفتهٔ مردم بیماری لاعلاجی در آن جزیره وجود دارد و کسی نمی‌تواند در آن‌جا زندگی کند...
        

          «در هوس خیال تو»

داستان بلند «ابداع مورل» یادداشت‌های یه مجرم ونزوئلاییه که از ترس مجازات توسط حکومت، به جزیرهٔ ناشناختهٔ -ظاهراً- خالی از سکنه‌ای پناه می‌بره. اون توی این جزیره کشف می‌کنه، عاشق می‌شه و دنبال راهی برای رسیدن به معشوقش می‌گرده. نکته‌ش کجاست؟ به من چه. خودتون برید بخونید :)
فقط قبلش چندتا نکته:

۱. بهتره داستان رو توی یک یا نهایتاً دوبار دست گرفتن بخونید که جذابیت ایدهٔ فانتزیش براتون از بین نره.

۲. این یه قانون کلیه، نه مختص این کتاب: اینکه سعی کنید بدون پیش‌فرض کتاب‌ها رو بخونین. من تعریف این کتاب رو خیلی شنیده بودم و همین انتظار بالا باعث شد از ایدهٔ خفن طرح داستان کم‌تر لذت ببرم. وگرنه ایدهٔ داستان خیلی جذاب و دوست‌داشتنی می‌تونه باشه.

۳. همچنان می‌گم ایدهٔ طرح داستان واقعاً قویه. اما چند صفحهٔ آخرش به طرز ناشیانه و دل‌نچسبی (!) همهٔ ابهامات و گره‌های داستان دونه‌دونه توسط راوی باز می‌شن و عاقبت همه چیز روشن می‌شه. اینه که یکم تو ذوق می‌زنه.

۴. پانویس‌های ویراستار بعضاً از خود داستان برام عجیب‌تر بود. رفتارش با متن طور عجیبی بود. انگار که نسخهٔ زبان اصلی، نسخه خطی باشه و کار ویراستار، تصحیح کردنش. بیخیال بابا :)
(این نکته اشتباه من بود و اتفاقاً بخش جالبیه. دوستان در کامنت‌ها تصحیح کردن.)

۵. هوفففففف. اولین کتاب پساالمپیاد.
(یه تمّت بگم عشق کنیما)
        

          وای این کتاب بی نظیره.
از اون کتاب‌هاییه که همینجوری برش می‌داری که یه نگاهی بهش بندازی و وقتی به خودت میای که نصفه شب شده و تمومش  کردی. بعدم با چشمایی قرمز که میسوزه تا خود صبح از فکرش خوابت نمیبره 😆
فقط باید بخونید تا بفهمید چی میگم🤌🏻
        

          "به زبان کتاب‌ها: وَرَقاااااام"

خیلی وقت بود یک رمان درست حسابی نخوانده بودم -اگر دنیای سوفی را فاکتور بگیریم و از دایره ی رمان خالص بیرون بدانیم البته- و خیلی وقت هم بود به خاطر یک کتاب تا نیمه های شب بیدار نمانده بودم.

آشنایی ام با این کتاب تقصی... چیز... یعنی مدیون کانال آقای محمدرضا معلمی (میم ر میم) است. نظرات کانالش روی این کتاب همه غش و ضعف بود. فکر میکردم خوب این هم میشود کتاب شماره ی هزار و یک در لیست هزارتایی کتاب هایی که هدف‌گذاری برای خواندنشان تا پس از مرگ و توی گور هم به سرانجام نمیرسد.

اما راستش را بخواهید شما کافی‌ست یک اشتراک طاقچه ای، فیدیبویی، چیزی داشته باشی تا از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را تویش سرچ کنی بلکه به این نتیجه ی درخشان برسی که: "آخیش، پولم را توی چاه نریخته ام!" من هم این کتاب را سرچ کردم و بَه؛ شامل اشتراک میشد و بَه‌تر؛ صفحه هایش چقدر کم بود! پس بلافاصله بعد از اتمام "کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم" شروعش کردم.

ربع اول کتاب، توصیف بود و توصیف هایی که ارتباط را راحت میکردند.
از نیمه ی کتاب، وهم و ترس، آرام آرام میخزید زیر پوست.
ربع سوم کتاب، حیرت دست می انداخت دور گلو که نفس ببرد.
و آخر کتاب... راستش کتاب توی طاقچه ی من ۱۱۵ صفحه داشت و عامدانه از یک جایی به بعد خودم را گول میزد که عین ۱۱۵ صفحه شامل داستان است نه مجموعه ی پاورقی ها. ولی وقتی صفحه ی ۱۱۲ کتاب در ساعت یک یا دوی بامداد تمام شد، یک قطره اشک ناخودآگاه روی گونه ام غلطید.

حین خواندن کتاب فکر میکردم توی اتاقی، همزمان سکانس های در هم ریخته ی چند فیلم را برایم گذاشته اند: memento, inception, shutter island, melancholi, و اگر طنزِ تلخش را فاکتور بگیریم؛ fight club.
سر همین برایم سوال شد مگر ممکن است کارگردان هایی که خوره ی ترکاندن مغز بیننده اند، از روی چنین کتابی فیلم نساخته باشند و بله! جست و جویم نتیجه داد؛ گویی که سریال lost تا حدودی اقتباس از این کتاب است! (البته من خودم این سریال را ندیده ام ولی از تعاریف دوستان میدانم چگونه است).

همیشه فکر میکنم این دست فیلم ها، از ژانرهای ترسناک، ترسناک ترند چون تردیدی که به تو میدهند، شک و دودلی‌ای که می اندازند خیلی ترسناک تر است. توی فیلم های ترسناک جانِ آدمی در خطر است ولی توی این فیلم ها، فهم آدمی از وجودش و ذهنیاتش است که نابود میشود و این خیلی ترس بیشتری دارد. برای همین تا دو ساعت بعد دیدن این فیلم ها، حس و حرکت را انگار از من می‌گرفتند و من فقط تلاش می‌کردم تکه های از هم پاشیده مغز و احساساتم را دوباره به هم بچسبانم. عینا همین احساسات را حین خواندن این کتاب داشتم. (و در گوشی بگویم: با وجود اینکه هیچ ژانر خاصی را به عنوان ژانر اصلی و مورد علاقه ام نمیدانم -نه در فیلم نه در کتاب-؛ اما فکر کنم ناخودآگاه دیوانه ی این ژانرِ علمی-تخیلیِ روانشناختیِ ترسناک‌م)

در هر صورت اگر طاقچه بی‌نهایت دارید - یا حتی اگر ندارید- دست بجنبانید و یک چند ساعتی اجازه دهید مغزتان به یغما برود.
و اگر کتاب را خوانده اید و شبیه‌ش را یافته اید؛ معرفی کنید، یا فیلمِ دیگری.
همین!
        

          کتابی که باعث شد مرز توهم یا واقعیت را مثل تار مو بدانم.
توصیفاتی دقیق از تصوراتی خیالی . انگار همراه نویسنده در اون مکان حضور دارید و با چشم خودتون شاهد همه ماجرا هستین.
ترس و محتاطانه عمل کردن راوی داستان رو دوست داشتم ولی از جایی که اختراع مورل رو توضیح داد برام جذاب نبود. کتاب ایده بسیار جدیدی داشت. به جزئیات زیاد توجه شده بود. 
در ۲۵ آبان ۴۰۳ تمام شد.
        

          و ابداع مورل 

داستان با مردی شروع میشه که با جرمی که نمیدونیم محاکمه و محکوم به حبس ابد شده به این دلیل فرار کرده و به جزیره ای خالی از سکنه پناه برده که  شایعاتی در موردش وجود داره اینکه افرادی که وارد جزیره میشن به مریضی گرفتار میشن و به شکل عجیبی میمیرن  
بعد از مدتی که در این جزیرس متوجه ورود افرادی میشه و  ادامه ماجرا 
داستان فانتزی که واقعیت و تخیل رو با هم قاطی میکنه و بعضی از بخش های کتاب رو باید با دقت بخونی که متوجه بشی 

و در اخر کتاب متوجه تمام  این ماجراها و شایعات مرگ عجیب افراد جزیره میشین 

کتاب خوبی بود و کم حجم ولی  دقت میخواد خوندنش 
بورخس هم  نوشته ای درباره نویسنده و این کتابش  نوشته که داخل بخش مقدمه هست  



        

          میل انسان به جاودانگی همیشه باعث شده دست به کارهای عجیبی بزنه
        

           ابداع مورل، تجربه ی سفری معمایی، عاشقانه و تماشایی به جزیره ای مرموز.
 جدالی بین مرگ و زندگی و فراتر از آن، جاودانگی. 
عشق در این داستان چنان بر دل قهرمان می‌نشیند که مخاطب را هم دچار شرایط عجیب و پیچیده اش می کند و با بی تابیِ او بی تاب می شود.
مخاطب برای راز گشودن از معمای داستان چاره ای ندارد، جز اینکه سفری را آغاز کند.از جزیره ای در درون ؛ و با مفاهیمی رو به رو شود که شاید مدت هاست در آن جزیره پنهانشان کرده است. 
 جزیره ای که آرزوی همیشگی بشر و وقایع گریز ناپذیر زندگی در آن عریان است. این بار با روایتی جدید.
آنچه در این کتاب می‌خوانیم، یادداشت های به جا مانده از مردی است که از قانون گریخته و به سفری بی بازگشت پناه برده است. اما وقایعی عجیب، نظم زندگی اش را بر هم می زند. و او درست از صدمین روز اقامتش در جایی می نویسد که می گفتند هیچ بشری نمی تواند آن جا دوام بیاورد.
مرد، برای خود قانون گذاشته است که "هیچ امیدی نداشته باشد و خود را مرده پندارد تا بتواند دوام بیاورد".
اما عشق می آید و ...
در انتهای این سفر آنچه مرد تصمیم به انجامش می‌گیرد غافلگیرکننده است.
اما شاید غافلگیری بزرگتری هم برایتان اتفاق بیافتد.
 در انتهای سفر به این جزیره کاری خواهید کرد. نه از جنس کاری که مورل انجام داد. از جنس خودتان.کاری برای ابدیت.
پاورقی های کتاب را همان هایی نوشته اند که یادداشت ها را پیدا کرده اند. پس جزئی از رمان هستند. ( به جز آن هایی که مترجم اضافه کرده است.)
 لوئیس بورخس (نویسنده ی مشهور آرژانتینی)، رمان ابداع مورل را شاهکاری در طرح ریزی داستان و قابل مقایسه با کتاب هایی چون پیچش پیچ (اثر هنری جیمز) و سفر به مرکز زمین (اثر ژول ورن) دانسته است.
ابداع مورل به شدت توسط خولیو کورتاسار، گابریل گارسیا مارکز و اکتاویو پاز تحسین و تمجید شده است. 
 آدولفو بیوئی کاسارس با نوشتن این رمان به رونق گرفتن ادبیات داستانی آمریکای لاتین در زمان پس از جنگ کمک بزرگی کرده است .
او با این رمانش در سال ۱۹۴۱  جایزه ی ادبیات شهر بوینس آیرس را از آن خود کرد.
رمان ابداع مورل همچنین تأثیر شگرفی بر سینما و ادبیات نمایشی داشته است.
        

          گاهی عشق تصمیم میگرد
        

          داستان راجب مرد مجرمی‌‌ که به یه جزیره‌ی خالی از سکنه فرار می‌کنه و اونجا زندگی می‌کنه!
تو اون جزیره اتفاقات عجیب و غریبی براش رخ می‌ده...

کتاب خاص و جالبی‌عه ولی توقعم ازش بیشتر بود چون تعریف زیادی شنیده بودم

سی‌ودومین‌ #کتاب‌۱۴۰۳
        

          ابداع مورل داستان عجیب و تامل برانگیزی دارد. داستان مردی که به دلایل جرایمی که مرتکب شده فراری است (اما معلوم نمی شود که این واقعیت است تا توهم او که واقعا تحت تعقیب است) و دوستش که تاجر ایتالیایی است به او می گوید که بهترین جا برای پنهان شدنش جزیره ای است که هیچ است آنجا نمی رود چون شایعه است که هرکس آنجا برود حافظه اش را از دست می دهد و بدنش متلاشی و نابود میشود اما چون شخصیت داستان از دستگیری بسیار می ترسد خطر را به جان می خرد و وارد جزیره می شود و بعد از چند روز بودن در جزیره آن اتفاقات و مرگ شوم برایش رخ نمی دهد اما مدتی بعد  با ورود عده ای به جزیره همه چیز دچار تغییر می شود تغییری که بسیار عجیب خواهد بود و البته تامل برانگیز. تغییری که حاصل ابداع مورل است. داستان به واقعیت، توهم، ملال، تنهایی، جاودانگی و عشق و آزادی می پردازد در قالب داستانی که همچون تقدیم کتاب توسط نویسنده به بورخس است به داستان های بورخس هم شباهت کمی دارد. ترجمه ی مجتبی ویسی هم از نظر نثر فارسی روان و قابل قبول بود. داستان های آمریکای لاتین بشدت ناب و البته عجیب اند که ابداع مورل هم از این قاعده مستثنی نیست. 
        

          به نظرم ایده جالبی بود برای نوشتن کتاب ولی من اصلا با این کتاب و ایده نتونستم ارتباط بر قرار کنم 
        

          ابداع مورل عجیب است همانطور که عشق، ایده مورل یک معماست که ریشه اش را باید در میل انسان به جاودانگی جُست، جاودانگی حتی به قیمت تکرار هزاران باره یک شبح از زندگی...
        

          به نام خدا 
کتابی بسیار عجیب و مسحور کننده.
ابداع مورل نتیجهٔ میل انسان به جاودانگی است. 
اوایل کتاب همش منتظر این ابداع بودم. نیمه اول و دوم داستان لازمه‌ی رسیدن به این ابداع هست. وقتی با این اختراع مواجه شدم خیلی متعجب شدم و اصلا فکر نمی‌کردم به این صورت باشه.
کتاب بسیار جالب بود و حقیقتا خیلی دوستش داشتم. یه جورایی از اون کتابایی بود که وسطش از ذوق لبخند می‌زدم 😁




        

          یک داستان عجیب و دیوانه وار که فقط کسی چون کاسارس را یارای نوشتنش بوده است. 
        

          ابداع مورل..
یحتمل آخرین کتاب ۱۴۰۳
گذاشته‌بودم‌ش توی کیفم که وقت‌های مرده‌ تو راه رفت و برگشت بخونم و چه تصمیم اشتباهی!
باید برداشت‌ش یک نفس سرکشید و خوند. از یک جایی به بعد هم نخوای نمی‌شه.

صفحه‌های اول درگیر این بودم که کجام چی می‌خونم و چی شده. ولی تا به‌ خودم اومدم دیدم که اوه، ترس و وهم اتفاقات جزیره منو هم گرفته. منطق و واقعیت و خیال هم خورده و گیر کردم میون پرسش‌های راوی.

از وقتی که ابداع مورل معلوم شد و گره معما باز؛ انگار یکم راه هموار شد. می‌شد یه‌جورایی حدس زد چه پایانی منتظر راویه و چی می‌خواد بشه. ولی بازم هیچ‌کدوم از اینا باعث نشد وقتی که صفحه‌ی‌آخر رو خوندم و به پایانش رسیدم حیرت نکنم و نگم اوه دیدی چی‌شد؟ ممنونم آقای نویسنده بسی لذت بردم از کتاب‌تون.