یادمه دبیرستان که بودم یه روز وقتی اومدم خونه نشستم کتابامو از تو کیفم درآوردم که نگاهم خورد به یه کتاب که مال من نبود. درآوردم و بدون نگاه کردن به اسم نویسنده شروع کردم به خوندنش. چندساعت همونجا کنار کیفم رو زمین نشستم و تمومش کردم. خیلی بهم چسبید اونموقع. کتابو که بستم تازه اسم نویسنده رو دیدم و فهمیدم این حس آشنا از کجا میاد.
      

        رمان کوتاه جذاب که هر لحظه‌ش غافلگیریه و جوری شمارو دنبال خودش میکشونه که همش ذهنتون درگیر ادامه‌ی داستان میشه و انقدر جزئیات دقیق و واقعی بیان شدن که داستان مثل یک فیلم جلوی چشمتونه.
و البته که پایان بندی بی نهایت غافلگیر کننده و جذاب!
      

        وای این کتاب بی نظیره.
از اون کتاب‌هاییه که همینجوری برش می‌داری که یه نگاهی بهش بندازی و وقتی به خودت میای که نصفه شب شده و تمومش  کردی. بعدم با چشمایی قرمز که میسوزه تا خود صبح از فکرش خوابت نمیبره 😆
فقط باید بخونید تا بفهمید چی میگم🤌🏻
      

        بین تمام مطالب و کتاب‌هایی که راجب مدیریت زمان نوشته و گفته شده این کتاب واقعا جالب و خاص بود.
کتاب "کِی" راجع به اینکه چطوری از زمانمون بیشترین استفاده رو بکنیم حرف نمیزنه، بلکه راجع به اینکه چه کاری رو چه زمانی انجام بدیم و کِی برای شروع خوبه صحبت میکنه.
نکات جذابی داشت راجع به این قضیه و به‌نظرم ارزش یک‌بار خوندنو داره.
      

        قلبم سنگینی می‌کند...