تنها ماندن با خودِ مزخرفم بهتر از بودن با یک نفر دیگر بود. هرکسی که باشد. همه‌شان آن بیرون دارند حقه‌های حقیر سر همدیگر سوار می‌کنند و کله‌معلق می‌زنند.

هروقت احساس می‌کردم دنیای بیرون از تحملم خارج است می‌توانستم بروم جایی توی ذهنم. مشکل اینجا بود که ناراحتی مدام غافلگیرم می‌کرد.

فقط یک نسل نادون و ابله کافیه تا تاریخ دستخوش تغییر یا به کلی پاک بشه. یه نسل لازمه تا تاریخ رو عوض کنن. نسل بعدی اون تاریخ رو آموزش بدن و به این ترتیب. نسل بعدی طوری بزرگ می‌شه که اون دروغ ها به تاریخچه اش تبدیل شده.

آیریس عزیز، فکر می‌کنم تو متوجه نیستی که چقدر قوی هستی، چون چیزی که همه باور داریم توی شمشیر و گلوله و آتیش نیست. گاهی میشه قدرت رو توی مکان های ساکت و آروم پیدا کرد. وقتی دست کسی رو که غمی توی سینه داره در دست می‌گیری. وقتی به درددل دیگران گوش می‌دی. وقتی با وجود اینکه خسته، وحشت‌زده، یا نامطمئنی هرروز و هرروز پا می‌شی و به کارت ادامه می‌دی. این قدرته و من اونو توی وجود تو می‌بینم.

چه خوب است که شب این‌طور بگذرد! به نظر من که هیچ لذتی بهتر از کتاب خواندن نیست! آدم از چیز های دیگر زود خسته می‌شود تا از کتاب!... من روزی که خودم صاحب خانه و زندگی شدم باید یک کتابخانه درجه یک داشته باشم، وگرنه کارم زار است.