دقیقا توصیف یه شخصیتِ Infj بود.کاش میتونستم یه سیلی نثار ناستنکا بکنم.
      

        اول به زمان عقب برگشتم؛ روزهای ده سالگیم رو تصور کردم و دیدم مامانم توی آشپزخونه مشغوله؛ پس برای گذروندنِ وقت این کتاب رو باز کردم.
قشنگی این کمیک اینه که سن‌وسال نداره. وسطاش توی چرخه‌ی زمانی‌ای که ساخته بودم گم شدم، یاد هیولاهای وجود خودم افتادم و صدای بارونی که داخل داستان اتفاق افتاده بود رو واضح می‌شنیدم.
دو سه بار سرش واقعا بغض کردم، خیلی قشنگ بود🥲🌿
چقدر شخصیت ها ناز بودن، هر صفحه‌ای رو دو سه بار نگاه میکردم تا تصاویرش توی ذهنم هک شه، دم این تصویرگر گرم و ممنون از نشر پرتقال🍊
      

        عاشق داستانش شدم چون مدتها بود همچین کتاب متفاوتی به تورم نخورده بود.
یکم ماورائی میزد ولی مصور بود و سرنخ هایی داشت که باعث می‌شد از کنجکاوی زیاد برم از گوگل بپرسم؛ اونم تمام تلاششو میکرد که سرنخ هارو کدگشایی کنه😂
•°•°•
تصاویرِ کتاب دلهره‌آور و در ژانر خودش فوق‌العاده‌ست! فکر کن یه پسر بچه نقاشی‌هایی بکشه که توی سن خودش اون نقاشی‌ها زیادی ترسناکن...مثل یه جسدِ در حال کشیده شدن، یه پرتره از یه زن در حال زجه زدن و یه روح...
اوایلِ کتاب که بودم میترسیدم داخل یه اتاقِ تاریک برم، ولی خداروشکر کتاب، پایان قشنگی داشت و دیگه از تصور اون روح نمی‌ترسم👻
•°•°•
در اسرع وقت دلم میخواد کتاب رو تهیه کنم ولی یه سوال دارم اونم این که چرا جزو دسته‌ی کتاب‌هایی که اکثراً حرفش رو میزنن نیست؟! خودِ من شانسی بهش برخوردم و ممکن بود هیچوقت سمتش نرم...من ترجیح میدم کتاب با ژانر وحشت نخونم ولی از خوندن این کتاب اصلاً پشیمون نیستم حتی دلم میخواد دوباره از اول مرورش کنم.
🐇
(از طریق castbox و با صدای قشنگِ خانم نرگس جعفری کتاب رو گوش کردم، اسمشونو Narges jafari سرچ کنید.)
      

        کاش بیشتر بود، خیلی داستان‌هاشو دوست داشتم💞
یادمه برای چندتایی حتی اشک ریختم.
زیر همه‌ی داستان‌ها شماره‌ی آیه‌ و اسمِ سوره‌ی مربوط به داستان رو نوشته. از تک‌تکِ نویسندگان این داستان‌ها بابت خلق این اثرِ زیبا کمال تشکر رو دارم.🙇🏻‍♀️
من این کتاب رو جمعه‌ها میخوندم و قشنگ احساس میکردم سریالی رو میدیدم که هر قسمتش، مختصری از زندگی یه فرد رو نشون میده و آخرش یه جمله‌ی تکون دهنده (آیه‌ای از قرآن) میاد رو صفحه.
پ.ن=کنارِ کتاب دفترچه‌م رو گذاشتم که متوجه سایز کوچولوی کتاب بشین. یه کتاب ریزه‌میزه‌ و دوست‌داشتنیه. 🤏🏻🎀
      

        امیدوارم نویسنده واقعاً شکست عشقی رو تجربه نکرده باشه...شایدم تجربه کرده چون از جملاتش میشد دردِ نویسنده رو حس کرد.
جمله‌های طلایی هم بین فصل‌هاش بود ولی یه جاهایی فقط یه جمله وسط صفحه بود که اونقدر هم خاص نبود.
جملات فصل آخرش خیلی قشنگ بود مخصوصا تیکه‌هایی که از وابستگی به مادیاتِ دنیا میگفت.
      

        کاش ما هم فرصتی داشتیم صدای اونایی که بدون خداحافظی از پیشمون رفتن رو دوباره بشنویم...
🌸
این کتاب توی دسته‌ی کتابهای عاشقانه (برای من) رتبه‌ش پایین بود.
نظر من اینه که اگه کتابای قشنگترِ دیگه‌ی این ژانر رو خوندین، سمت این کتاب نیاین؛ ولی اگه خواستین بخونین لطفاً قبلش از انتشارات و بهترین ترجمه‌ش مطمئن بشین چون من رفتم یه جلدی خریدم که ترجمه‌ش گوگل ترنسلیتی بود...واقعا عذابم داد...
      

        جلدای قبلی رو بیشتر دوست داشتم.
جلد ششمی که نویسنده ته کتاب گفت یه مینی کمیکه یا در قالب ناول نوشته؟
      

        شبیه کابوس بود...
پشت سر هم روزها تکرار می‌شد و این تکرار‌ها اعصابِ منِ خواننده رو رنده می‌کرد...اگه از اون دسته آدم‌هایی هستین که کم پیش میاد یه کتابی رو دوبار بخونین اصلاً طرف این کتاب نیاین چون عین شکنجه‌ست! آدم فکرمیکنه داره کتاب رو سه یا چهار بار از اول میخونه. 
فصل آخر خوب بود ولی اون حس بدی که اواسط کتاب منتقل کرده بود رو نتونست جبران کنه؛ انتظار داستان جذاب‌تری رو داشتم با توجه به اسم و جلدش ولی اول باید نظرات رو چک می‌کردم!
پ.ن=این وسط چرا عکسی که درست کردم قشنگ‌تر از محتوای کتاب شد؟؟😭
      

        یه کتاب کامل از تمام احساسات...الان داشتم فکر می‌کردم من حین خوندنش خشم، شادی، غم، ترس، و هرررچی فکرشو بکنین، رو احساس کردم.
بارها زمان حال‌ِ داستان رو قاطی میکردم ولی خب این کتاب رو باید چندبار خوند.
و نویسنده چقدر قشنگ و دردناک توصیف میکرد.
      

        تابحال کتابی درمورد دنیاهای موازی نخونده بودم ولی همیشه به این تئوریِ جذاب فکر میکردم، حتی گوشه‌ای از دفترِ افکارم، صفحه ای رو اختصاص دادم به این عنوان که =
من در آینده کی هستم و توی کدوم مسیر قرار گرفتم؟!
گزینه هایی که زیر این عنوان نوشتم اونقدر با هم متفاوتن و از هم دورن که خودم خنده‌م میگیره😁 ولی دلم میخواست تک‌تکشون رو امتحان کنم تا شاید مطمئن شدم بهترینشون کدومه...
-🪞-
اوایلِ کتاب داشتم به این فکر میکردم که چرا این اتاقکِ باحال رو زودتر نمیسازن؟! مخصوصا که نویسنده یه تیکه هایی رو جوری توضیح علمی میداد که دلم میخواست خودم دست به کار شم🤣
ولی هرچی به ته کتاب نزدیکتر شدم کم کم این احساس ذوق به ترس تغییر کرد...🤐
اگه کتاب رو هنوز نخوندین ادامه‌ی یادداشتم رو نخونین که شااااید بعدا که رفتین سر کتاب، سوال‌های ذهنتون زودتر به جواب برسن <:
-□-
حتی تصور کردنِ اینکه تمام شخصیت های متفاوتت از دنیاهای موازی وارد دنیای تو بشن خیلییی دلهره‌آوره...
و این قضیه که شخصیتِ جیسون بدجور عاشق خانومه بوده که توی این همه دنیا بازم میخواسته همسر اون باشه...زیادی عجیب بود😅ولی از اینکه نویسنده یه کاری کرد ما همیشه بابت زندگی‌مون قدردان باشیم، خوشم اومد D:
اگه مامانم این کتاب رو میخوند قطع به یقین نویسنده رو نفرین میکرد چون از پایان‌های باز بدجووور متنفره😂 من کنار میام با این مدل پایان چون تصور کردن رو دوست دارم.
راستی، آخراش من همش منتظر آماندا بودم...دلم میخواست یه نشونه‌ای ازش باشه.
نمیدونم یادتون هست یا نه ولی موقعی که جیسون رو دستیگر کرده بودن یه خانومه رو دیده بود که داد و فریاد میکرد...من اونجا فکر کردم اون خانومه آمانداست و کلی ذوق کردم ولی بعد دیدم نیست خورد تو ذوقم😬
خلاصه که ماجرای جالبی بود و ذهنمو خوب درگیر میکرد👌🏻
      

        صدای پایین پله ها عنوان خفنی برای یه کتاب جناییه ولی بخش عظیمی از کتاب مربوط میشد به آدم شناسی و زیر ذره‌بین قرار دادن شخصیت‌ها🕵🏻‍♀️¿¡
__________
کتاب رو فقط بخاطر شخصیت روانشناسش ادامه دادم وگرنه اصلا نمیفهمیدم قصد نویسنده چیه؛ هنوز هم یه سری سوال داخل کله‌مه...اونی که اصرار داشتن خرابکار ماجراست کجا رفت؟....میدونین منظورم چیه؟ همونی که پررنگش میکنن و بعد...دالی!...قاتل اصلی پشت پرده منتظر بوده نوبتش برسه و شاید کلا ۲۰ درصد کتاب حضور داشته😑
واااای مخصوصا این عجیب بود که طرف میگفت:
"میخواستم وضع رو به زندگی‌ای که قبلا داشتیم برگردونم" 
اونم در حالیکه شریکش آدم کشته بود😐(اسپویل نمیشید از بس این کتاب شخصیتای دیوونه داره🤣)
پ.ن= یه عکسی گذاشتم که خوفناکیش ده برابر کتابه، خودِ کتاب در مقابلش یه پشه‌ست😬
      

        کامل نبودن بمعنی نقص داشتن نیست، کتاب مناسبی برای افرادی که احساس میکنن صدای ذهن‌شون داره بلند و بلند‌تر میشه...
یادمه قرار بود یه دوره‌‌‌ی گفتگو محور شرکت کنم و اونجا از موضوعاتی صحبت شد که داخل همین کتاب خونده بودم، اعتماد بنفسم بالا رفت و باعث شد بتونم توی بحث شرکت کنم~
      

        تابحال شده به شکلی عجیب و اتفاقی، کتابی که نیاز دارین خودش بیاد سراغتون؟ این کتاب توی بهترین زمان ممکن به سراغم اومد؛ اوایلِ کتاب تاثیرگذار بود ولی به مرور زمان کمتر شد.
🍂
ساعتها مرگ خودم یا اطرافیانم که بهشون شدیداً وابسته‌م (و تظاهر میکنم نیستم) رو تصور میکردم و هنوز  هم اینکار رو انجام میدم، در حدی که تبدیل به عادت شده. یک روز این افکار برخلاف همیشه که فقط تصاویر ساخته‌ی ذهنم بود، به شکل استرس به من رخنه کرد در حدی که یکدفعه میترسیدم همون لحظه بمیرم و براش آماده نباشم!
با گوش دادن به فایل صوتی کامل کتاب به دو نتیجه‌ی بزرگ رسیدم که ۱_ برای مکالمه درمورد این زمینه با آدما محتاط باشم و ۲_منتظر یه کتاب از نویسنده‌ای ایرانی در ارتباط با همین موضوع بمونم!
----------------
و در آخر چیزی که بدجور حرصم رو درآورد🥰:
جناب اروین چندبار تکرار کرد که کتاب رو جوری نوشته که چه آدمی مذهبی و چه غیرمذهبی بتونن ازش بهره ببرن، خیلی ممنونیم ازش ولی چقدر بهتر بود اگر دو بار تاکید نمیکردن که به هیچ چیزی اعتقاد ندارن و خوشبختن! اعتقادت برای خودت، چرا اینقدر تکرار؟لزومش چیه؟ من کی باشم بخوام انتقاد کنم از ایشون ولی مکانی بهتر از بهخوان برای ابراز حسم پیدا نکردم😅!
      

        جلد دوم کتاب "ما تمامش می‌کنیم" هم تموم شد.
قبل از اینکه شروعش کنم کلییی نظر و کامنت منفی راجبش دیدم ولی تصمیم گرفتم تا تهش برم و بفهمم اطلس و لیلی قراره چیکار کنن~
و راضیم از اینکه کامنتارو نادیده گرفتم...این کتاب لیاقت اونهمه نظر منفی رو نداره ولی خب در حد کتاب قبلی نبود.
🐠 •°
کتاب قبلی پر از درد و رنج و استرس بود و این کتاب...اکثراً داشتم میخندیدم، این منِ خواننده رو راضی میکنه چون دلم میخواست لیلی به اون زندگی‌ای که لیاقتشو داره برسه!
اضافه شدن شخصیت های جدید هم به این حس خوب کمک کرد.
 🐟 •°
پ.ن=یادش بخیر اول نزدیک بود برم این کتاب رو شروع کنم و بعد برم سراغ ما تمامش میکنیم؛ اگه قبلش دوستم بهم این هشدارو نمیداد و اینکارو میکردم مغزم قشنگ ارور ۴۰۴ در سال ۱۴۰۴ میداد😂
      

        قبل از نوشتن یادداشت رفتم کتابای کالین هوور رو چک کردم...کتاب "یاد او" و "نهمین روز از ماه نوامبر" کتابایی بودن که از این نویسنده خوندم و اگه قرار بود اینو بدونممم سراغ این کتاب نمیرفتم😅 اون دو تا کتاب...یا سلیقه‌ی من نبودن یا واقعا انگار یه چیزی کم داشتن.
🌸
حالا برم سر این کتاب...آخ که جگرم سوخت تا تموم شه، احساسات [لی‌لی] رو با تموم وجود حس میکردم با اینکه زندگی لی‌لی رو تجربه نکردم (امیدوارم هیچکس تجربه نکنه،خیلی سخته)
البته از نویسنده ممنونم که شخصیت رایل رو فراتر از اون چه که بود نبرد.
🌸
حالا از احساساتم بگم...اولین بار بود سر یه داستان عاشقانه من از استرس خشک میشدم تا اون فصل تموم شه، و در عین حال یه مکالماتی این کتاب داشت که هی باید از اول میخوندم که تا ابد یادم نره.
just keep swimming  ~
و اطلس تا ابد تو قلب من میمونه. کالین هوور عزیز، ممنون از خلق این شخصیت ♡🌸
اینم بگم که اولای کتاب نزدیک بود دراپ کنم (دیگه ادامه ندم) چون خیلی آشنایی و عشق بین رایل و لی‌لی برام بیخود و لوس بود، اصلا درک نمیکردم ولی بعد توجیحاتش از اینکه رایل شبیه پدرش بود قانعم کرد. ولی وقتی...رسید به خاطرات بچگیش...فهمیدم ارزششو داره، خوب شد زودتر اطلس رسید!
جلد بعدی امیدوارم بهتر از این جلدش باشه و کمتر استرس بکشم.
پ.ن=ممنون یادداشتمو خوندین💕 خیلی عکس یادداشتم خوشگل شدددد،والپیپر بود قبلش. ولی دلم نمیاد والپیپر پست کنم،عکس افقی برای یادداشت خوشگل‌تره >-<