یادداشت‌های وایولت (26)

          بعد مدت هااااا یک کتاب رو در کمتر نیم روز تمام کردم....که البته قطعا حجم کمش و متن روانش بی تاثیر نبود
برخلاف خیلیا بنظر من فلش بک هاش هم خوب و هیجان انگیز بود، خصوصا برای نوجوون ها!
گفتم متن کتاب روانه، ولی بنظرم توصیفاتش خیلی محاوره ای بودن و مدام داخل اونا از اسم برند ها و برنامه های متفاوت استفاده شده بود که من از استفاده زیاد از این موارد خوشم نمیاد....
دیالوگ پردازی کتاب خوب بود، شخصیت کاراکتر هارو نشون میداد(البته این کتابی نبود که ما خیلی بخوایم شخصیت هارو بشناسیم، بهرحال داستان تقریبا مربوط به یه شبه.)
غافلگیری های کتاب واقعا خوب بود.
ولی این کتاب یه سوالی تو ذهنم مطرح کرد: آیا درسته که ما میگیم هیچکس شرور بدنیا نمیاد؟
خب باید بگم بعد خوندن این کتاب جوابم به این سوال نه شده. چرا؟ خب مشخصه که بیشتر افراد بد بخاطر برخورد های جامعه و عوامل محیطی به اون روز افتادن...ولی حقیقتا اتفاقات توی دنیای واقعی هم ثابت کرده که بعضی افراد با گرایشات غلط و رگه های قوی اختلالات روانی متولد میشن.
یکی از این افراد ایسی ساگاوا بود که خودش اعتراف کرده از بچگی گرایشات خشن و حتی آدمخواری داشته....ولی فقط یه نفر رو کشته چرا؟ خب معلومه...چون طرف اختیار عمل داره...
اینکه بگید همه بد ها تحت تاثیر محیط بد شدن، تقریبا انکار کردن قدرت شعور، آزادی و اختیار انسانه. این همه آدم سختی میکشن، هرکس در حد خودش درد داره، ولی همه قاتل سریالی نشدن!
جدا از اون، اینکه شما برای کار بد توجیهات بیارید، ماهیت کاری که کردید رو تغییر نمیده. فقط دید مردم و البته میزانی که مقصر شناخته میشید رو تغییر میده.
در کل کتاب خوبی بود احتمالا از این نویسنده باز هم کتاب مطالعه کنم.

اسپویل:


 حقیقتش من اول واقعا فریب خوردم و فکر کردم ویل قراره نقش منفی بشه، هرچند گول مظلوم نمایی های جید رو نخوردم.
        

          کتاب به نسبت جلد قبلی پیشرفت داشت....
ترجمه خانم رفیعی هم خوب بود. تقریبا میشه گفت ایراد گرفتن از کتاب برام خیلی سخت بود ولی یک ستاره کم کردم بخاطر به شدتتتتتت نچسب بودن کاراکتر لایا....
اضافه شدن روایت از زبان هلین خیلی به جذابیت داستان افزوده بود. نمیدونم چرا الایس و لایا هردو تو این جلد زده بودن تو فاز بذل و بخشش مهر و محبت؟.....ولی یکممممم کسل کننده بود که کل این جلد هول محور نجات دارین بود....
        

          خب اول از همه بگم که روح شهید و همسرش شاد....
شاید خیلیا صرفا بخاطر حس خوب کتاب و البته واقعی بودنش کلی از کتاب تعریف کرده باشن، بماند که بخاطر تعریف و تقدیر رهبری چقدر معروف تر شد....
اما این کتاب از نظر ساختار و نگارش طوری ضعیفه که داره داد میزنه که کتاب اول نویسنده‌ست 
دیالوگ های کتاب ادبی نوشته شده در حالی که توصیفات راوی اصلا  ارزش ادبی خاصی نداره.....اگر قرار بود این کتاب بدون هیچ ویرایشی خاطرات خانم محمدی رو بنویسه چرا باید خاطره نگار اونو ویرایش میکرد؟
بعدشم کتاب زندگی همسر شهید بود نه خود شهید! پس چرا با شهادت حاج ستار کتاب تمام شد؟ اتفاقا من مایل بودم بدونم بعد از شهادت حاجی چطور قدمخیر خانم میخواد بچه هاشو بزرگ کنه؟ 
شخصیت های مکمل کتاب خصوصا بچه های شهید اصلا نقش خاصی نداشتن که به شدت باعث می‌شد ناراحت بشم چون خانم محمدی بیشتر با بچه هاش زندگی کرده بود تا با حاجی....نصف کتاب درحال توصیف کارهای شهید بود اونم به ساده ترین شکل ممکن...این کتاب زندگی نامه همسر شهیده، نه خود شهید!
بقول پسر شهید(مهدی) پدرش یبار شهید شد و مادرش روزی هزار بار! 
البته اگر نگارش کتاب رو نادیده بگیریم، باید بگم فضای خوبی داشت، حس غم و بغض و تنهایی راوی رو به خوبی منتقل میکرد. واقعا دلنشین بود و من حیفم اومد که همچین ایراداتی داشته باشه. گاهی با خودم میگفتم اگر فقط جنگ چندماه زودتر تمام می‌شد شاید الان حاج ستار و خیلی افراد دیگه زنده بودن، ولی ما انسانیم و نمیدونیم که حکمت این قضیه چیه....پس فقط میتونم بگم روحشون شاد و تشکر بابت فداکاریشون!

        

          کتاب خیلی خوبی بود. بنظرم نکته مثبت کتاب این بود که به معنای واقعی زندگی مادر شهید بود نه زندگی خود شهید. من دقیقا به کتاب دختر شینا به این خاطر اعتراض داشتم که با شهادت حاج ستار کتاب تموم شد، جوری که انگار روایت زندگی خود شهید بود؛ اما این کتاب میدونه که قراره زندگی مادر شهید رو بیان کنه!
به عنوان کسی یه مقدار با فرهنگ و زبان ژاپنی آشناست، باید بگم کتاب یه سری اشتباهاتی داره. مثلا اسم محل زندگی خانم یامامورا رو اَشیا نوشته در حالی که ژاپنی ها اصلا واکه فتحه رو تو زبانشون ندارن.
طراحی جلد کتاب خیلی خوبه. فونت آدم رو یاد جوهر خطاطی میندازه و پس زمینه یاد تاتامی های ژاپنی. شکوفه های گیلاس و خورشید هم عملا نماد ژاپن هستن. این کتاب مشکلی با اینکه نقش اصلیش ایرانی نباشه نداره. بنظر خودم بخش مربوط به ژاپن خیلی جذاب‌تر و دوست داشتنیتر بود.
بزرگترین ایراد کتاب از نظر من دقیقا ایراد همیشگی سوره مهره، نوشتن تمامی دیالوگ ها به سبک ادبی که باعث میشه گاهی نشه با شخصیت ها راحت ارتباط گرفت.
اما قلم نویسنده روونه و به خوبی روایت کرده. شروع داستان هم به عنوان یک زندگی نامه خیلی جالب بود. آقای بابایی واقعا نمونه یه آدم مذهبی با ذهنی باز بودن. از همینکه بجای زور و اجبار، با عطوفت و مهر اسلام رو معرفی میکردن کاملا مشخصه. البته بنظرم اینکه این دو نفر چطور بهم علاقه مند شدن نیاز به پردازش بیشتری داشت.
آخرای کتاب اشک تو چشمام جمع شد و تو قلبم احساس افتخار میکردم. روح آقای بابایی و خانم یامامورا شاد. با آرزوی موفقیت های دیگر برای نویسنده.
        

          خب اول از همه اینکه این جلد هم مثل جلد اول جز مقدمه میدگارده. یعنی داستان اصلی از جلد سه شروع میشه(همونطور که یکی از مهترین کاراکتر ها یعنی صوفیا هم از جلد سه میاد.) ولی خب بازم نمیشه بدون خوندن جلد یک و دو داستان رو ول کرد و رفت جلد سوم!
جلد دوم به نسبت جلد اول هم ساختار بهتری داره و هم اینکه خلاقیت بیشتری توش بکار رفته و ما دیگه کمتر یاد هری پاتر می افتیم(بجز بازی چهار حلقه که واقعا نمیدونم هدف نویسنده چی بود برای چپوندن اون تو داستان؟)
جلد دوم بخش اول جلد سومه، پس طبیعیه که ماجراهای اصلیش هم باید تو جلد سوم باشه. به همین خاطر علارغم انسجام و استقلالی که پیدا کرده، کشش و تعلیق کمتری از جلد اول داره‌.بیشتر داستان یا حتی میشه گفت تقریبا ۷۰ درصدش به ورود ژولیت پرداخته بود. به عنوان کسی که تا جلد ۹ خونده میگم:ژولیت شخصیتی نبود که انقدر بخواد ورود طولانی ای داشته باشه. خصوصا که ورود ژولیت به دنیای پریان هم بعدا تناقض تو داستان بوجود میاره....که بخاطر اسپویل جلد های بعدی نمیتونم اینجا بگم.
پیشرفت آریا توی این جلد کاملا منطقی بود و میزان رشدش رو بجا و البته قابل باور میدونم.
ایکاش قطمیر و سارا پردازش بهتری داشتن، خصوصا قطمیر به عنوان قاضی میدگارد! من انتظار داشتم قطمیر یکی از بزرگترین الگو های آریا بشه ولی متاسفانه این اتفاق نیوفتاد.
ولی خب مهم اینه که نویسنده پیشرفت های زیادی داشته.
        

          نمیگم یه اثر شاهکاری یا خیلی پر کشش داریم.
داستان درباره پسریه که میخواد به یه دانشگاه خاص بره و اونجا علم وب تاریک بخونه تا بتونه به شکل قانونی وارد وب تاریک بشه.....محیط داستان هم تو همون حال و هواست، فضاش علمی-تخیلیه و کاراکتر هاش کروم(نیمه ربات) هستن. کاملا حس و حال چندتا دانشجو با چالش هاشون رو منتقل میکنه....این وسط یه تعداد چالش و معما پلیسی هم هست برای هیجان انگیز تر شدن داستان....فصل بندی خیلی خوبی داشت(یکی از علت های اصلی جذب شدن من فصل بندی خوبش بود.) شخصیت پردازیش چندان خاص نبود خیلی عمیق هم نبود، چون بنظر میرسید نویسنده داره از شیوه پردازش وابسته به فلش بک استفاده میکنه. توصیفاتش به اندازه سقوط مرگبار قوی نبود، ولی باتوجه به شخصیت راوی(بیخیال و ساده و درونگرا) قابل قبوله.......البته در عین حال بنظرم همینکه الکی برای بزرگ نمایی احساسات راگ، کلی توصیفات نوشته نشده بود خودش نقطه قوت هم هست. از شخصیت رادی خوشم اومد، خیلی پایه بود. با اینکه راگ و رادی صفات مشابهی دارن ولی برام ترکیبی دلنشینی بودن.
من که خودم خیلی دوسش داشتم ولی این کتاب واقعا سلیقه ایه.....
        

          اگه بخوام کلی بگم......
داستان درباره ذهن نگران و در عین حال واقع بین یه پسر نوجوون و فقیره..... منم مثل جکسون شخصیت استدلالی ای دارم واسه همین خیلی خوب درکش کردم.....اون حتی به این فکر میکرد که هر رفتار کرنشا از کدوم اتفاق زندگی خودش نشئت گرفته.....اما شخصیت پردازی کتاب چندان کامل نبود....مثلا از مادر و پدر جکسون فقط اینکه خیلی مثبت اندیش هستن رو یادمه....
نمیگم شاهکار بود....ولی کتابی بود که داستانش بیشتر آدم رو به کاوش خاطرات و ذهن خودش دعوت میکرد تا متن کتاب...در کل دوسش داشتم....
        

          اگه بخوام مجموعه رو با سقوط مرگبار مقایسه کنم.....اینکار از بیخ و بن غلطه....چون وب گرد یه فضای دانشجویی با دنیای علمی تخیلی داره و یکی بودن جهانش با سقوط مرگبار به معنی این نیست که لزوما روند و اتفاقات مشابه دارن....
به طور کلی جلد یک هیجان بیشتری داشت....این جلد فقط درگیر این بودیم بچه ها عضو دانشگاه بشن....ولی چرا کتاب های وب گرد انقدر کوتاهن؟؟؟؟ بنظرم شخصیت ها میتونستن بیشتر پیشرفت کنن و راگ هم میتونست نقش بیشتری داشته باشه....ولی در کل از مجموعه راضی هستم و مشتاق خوندن جلد سومم.
فقط کاش توصیفات چهره ها بهتر بود.....من تصورم از راگ رو بخاطر عکس جلد اول دارم وگرنه هیچ جا توصیفش نکرده...
        

          خب من هنوز کتاب رو کامل نخوندم ولی یچیز خیلی به چشمم اومد......اگر بخوایم این مجموعه رو از نظر ساختار با میدگارد مقایسه کنیم.....اصلا حرفی برای گفتن نداره.....چون قدرت اصلی میدگارد هم همون خلاقیتش بود....که خب این مجموعه چون رئاله طبیعتا کمتر دارتش
بعد اتمام کتاب شاید نظرم رو ویرایش کنم
        

          بنظرم یکی از نقاط قوت این مجموعه ماجراجویی کانر توی دنیای عادی(البته برای کم سن های بدآموزی داره😂😂) و همچنین استفاده بیشتر از شخصیت کانر بود....
تو دو جلد قبلی بخاطر اینکه الکس عاشق جادو بود و افسونگر توانایی بود همش توجه ها به الکس بود ولی اینبار ولی کانر هم حضور قوی ای داشت....صحنه غیرتی شدن کانر رو خیلی دوست داشتم😂😂.....ولی درباره شخصیت روک....خب بنظرم نمیتونیم اونو قضاوت کنیم....شاید اگر ماهم جای اون بودیم همون تصمیم رو می گرفتیم.....شخصیت بری هم جالب بود و امریش کیوت.....
        

          خب در مقابل اون همه تعریفی که شنیدم واقعا کتاب خاصی نبود.....یه عاشقانه ساده با چاشنی فانتزی و جادوگری که ارزش یبار خوندن برای سرگرمی رو داشت.....البته من خودم انتظار یه ایده کاملا جدید رو نداشتم...توی یه ژانر یچیز هایی همیشه تکراری هستن...به همین خاطر بزرگترین معیار کتاب خوب برای من شخصیت پردازی کتابه
 بزرگترین ضدحال برای من پردازش افتضاح نقش منفی بود که کلا به دستور دادن و نام بردن از طرف خلاصه شد و رفت....حقیقتا وقتی ثابت میشه شخصیت پردازی یه اثر خیلی خوبه که نقش منفیش هم پردازش خوبی داشته باشه وگرنه پردازش نقش اصلی خیلی آسونتره....به علاوه با اون اتفاقی که افتاد پردازش شخصیت رن هم خراب شد(کسایی که خوندن خودشون میدونن کدوم اتفاق رو میگم.)
        

          راستش من با کلی ذوق و شوق و هیجان این کتاب رو خریدم و بعد دیدم واقعا در زمینه ایده و فضاسازی ارزشش رو داشت....اما الباقی مسائل....خب ببینید من کلا با بکار بردن کلمه کلیشه ای مخالفم چون الان انقدر کتاب هست که تقریبا هیچ ایده جدیدی وجود نداره!!! پس ترجیح میدم به پردازش و انسجام بچسبم تا اینکه بشینم هی ادامه کتاب رو حدس بزنم.....ولی در کل باید بگم هنوز صد صفحه از کتاب مونده که واقعا دیگه میل نداشتم برم سراغش.....
شخصیت پردازی کتاب عجیبه....نقش مکمل هارو که اصلا درست نمیشناسیم(بجز لیام و دین) و این برای تقریبا هفتصد صفحه کتاب خوب نیست....
دوتا نقش اصلی تو یه نگاه بهم جذب شدن و بعد سعی کردن بخاطر کینه خانوادگی یا بهتره بگم چرخه نفرت از هم متنفر باشن....بعد یهو وسطش نویسنده سعی کرد با آوردن دلیل و منطق عشق اینا رو توجیه کنه......
در کل ارزش خوندن داشت ولی ارزش اون همه تبلیغات رو نداشت.....
        

          یادش بخیر توی موبایل تو هواپیما این کتاب رو میخوندم و همه بهم میگفتن:گوشیت رو بزار تو کیفت الان میوفته😂😂ولی من دست بردار نبودم.....
حفره اسرار آمیز(تالار اسرار) جلدیه که با یه ماجراجویی نوجوانانه برای ورود به مدرسه شروع میشه و بعد تبدیل میشه به یه کارآگاه بازی جدید....ولی اینبار متفاوت تر....و با هیجان بیشتر....

        

          یه کتاب پر از خاطره.....با یه زندگی مدرسه ای توی مدرسه ای دوست داشتنی همراه به پسری که در هر کتاب یه سال بزرگتر شده و سنگ جادو سرآغاز ورود به دنیای جادویی هری پاتره.... به عنوان جلد یک خوب عمل میکنه ولی مورد علاقه من جلد سومه:)))

        

          جلد مورد علاقم در مجموعه هری پاتر....
واقعا نمیدونم چرا ولی به شخصه زندانی آزکابان هم فیلمش هم کتابش رو بیشتر از باقی جلد ها دوست دارم....اونم با ورود شخصیت سیریوس بلک...
        

          کتاب خوبی بود.......نشون میداد که تشنگی یه آدم برای آزادی ربطی به سن و سال نداره.....همونطور که داشتن روحیه جنگنده و انقلاب طلب ربطی به سن نداره....
استفاده از راوی نوجوان که خودشون عملا تو سن طغیانگری هستن و دنبال استقلال و توانمندی می‌گردن انتخاب خوبی بود....چون آدم کتاب های زیادی با نقش اصلی های سرباز جوون میبینه اما یه دختر دوازده ساله؟...یه چنین کتاب جنگی ای زیاد نیست....بعضی از بخش های کتاب در یک کلام هیجان انگیز بود و بعضی جاهای دیگه از توضیحات حفاری کفرم در میومد...پایان رضایت بخشی هم داشت...در کل از کتاب راضی هستم
        

          خیلی وقت پیش کتاب رو خوندم و طبیعتا چیز زیادی ازش یادم نیست.....
ولی یادمه جز اولین کتاب هایی بود که با راوی اول شخص میخوندم و این برام تازگی داشت. داستان از روایت جک در عین حال احساسات خودش و عجیب بودن ارلی رو نشون میداد، گاهی خیلی بی طرفانه حرف می‌زد و این برام دلنشین بود.....
خب عده محدودی از مبتلایان اوتیسم هستن که نابغه هستن و بنظر من ارلی یکی از اون هاست.....
با اینکه کارشون خطرناک بود ولی یه ماجراجویی نوجوانانه داشتن که در عین پر هیجانی بخاطر شخصیت دو نقش اصلی به من حس آرامش میداد در کل خیلی دوسش داشتم....