عشق بزرگ ترین نیرو بخش زندگی است «پیکاسو»
به جهان فیبروز کیستیکی ها رفتم ، بیماری که قبلا اسمش رو هم نشنیده بودم. فهمیدم در عالم پر هیاهویی که داریم آدمایی زندگی میکنن که دنبال یه نفس بیشتر کشیدنن … آدمایی که با حس های کوچیک اما ناب از زندگی لذت میبرن و امیدشون رو از دست نمیدن 
به خودم اومدم و گفتم به عنوان یه نقطه ی کوچیک توی این دنیای وسیع کجام ؟ چقدر برای چیزای ناچیز ناامید شدم و حرص خوردم ؟ چه فرصت ها که برای لذت بردن از زندگی دست دادم!
اگر که دوست دارین لحظاتی نفس گیر رو همراه با اشک ها و لبخند ها تجربه کنین و تجلی یک عشق زیبا رو شاهد باشین حتما بخونینش :)
هر چند اگه مثل من آدم احساسی هستین خب واقعا توصیش نمیکنم ! چون خیلی جاها با احساساتتون  بازی میشه :)
به نظر من نه تنها یک بار بلکه ارزش بارها خوندن رو داشت
۳ بار خوندمش و هر بار با تلخی ها گریه و با خوشی هاش از ته دل لبخند زدم.
 «می دونی … آدما میگن اگه یه چیزی رو دوست داری باید رها کردنش هم یاد بگیری. فکر می کردم حرفشون مزخرف به تمام معناست … تا وقتی که دم مرگ دیدمت »

پ.ن : فیلمش هم ساخته شده و زیباست ولی حتمااا حتمااا اول کتابو بخونین بعد فیلمش رو ببینین
        

          کتاب خوبی بود ، در ژانر خودش یک داستان عاشقانه ی مدرن در حین بیماری ترسناک و کشنده . البته نسخه های دیگه ای از این کتاب بخونید این نسخه احساس می‌کنم سانسور داشت ولی داستان خوبه .
        

          زمانی تصمیم گرفتم این کتاب را بخوانم که استوری نشر میلکان را دیدم:) استوری ای که عکس جلد کتاب را منتشر کرده بود.
مطمئن بودم کتاب بی نظیری ست اما نه در این حد. فیلمش را حدود سه باری دیده بودم و برای خواندنش خیلی ذوق داشتم:)
هر لحظه ی این کتاب پر از احساساتی تکرار نشدنی بود، احساساتی که آنها را با گوشت و پوست و استخوان درک می کردید. 
دست و پا زدن برای نفس کشیدن، زنده بودن و زندگی کردن. جدایی برای عشق و رفتن برای ماندن:)
این کتاب داستان زندگی را  روایت میکند، داستان عشق، داستان دوست داشتن. قصه ای که از متن یک کتاب فراتر است، خیلی خیلی فراتر
پ.ن: با نخواندن این کتاب، تنها خودتان را از یک اثر فوق العاده محروم کرده اید...
پ.ن2: اگر کتاب نحسی ستارگان بخت ما را خوانده اید و دوستش داشتید، قطعا عاشق این داستان می شوید
        

          

این کتاب را زیاده دیده‌بودم، در کتابفروشی‌ها، روی میز پرفروش‌ترین‌های کتاب‌فروشی؛ در کتابفروشی‌های سیار مراکز درمانی؛ و حتی در میان کتاب‌های دستفروش‌های کنار خیابان! 
دیده و شنیده بودم که کتابهای محبوب میان نوجوانان و جوانانِ کمتر کتابخوان است اما رغبتی به خواندنش نداشتم تا این که یک شب که در طاقچه دنبال کتاب روانی بودم که قبل از خواب، چشمانم را گرم کند، این کتاب را در قفسه‌ی کتاب‌های نوجوان دیدم. 
خواندنش فکر می‌کنم سه شب طول کشید، متن بسیار روان و ساده‌ای داشت، ترجمه‌اش هم خوب بود. البته بعداً دیدم که ترجمه‌های زیادی از آن در ایران وجود دارد و البته جایی خواندم که این ترجمه، سانسور زیادی نسبت به نسخه‌ی اصلی دارد؛ اما راستش آن‌قدر برایم ارزش نداشت که دنبالش را بگیرم که ببینم کدام ترجمه بهتر و کامل‌تر است؛ چرایش را جلوتر خواهم گفت... 

داستان درباره بچه‌های فیبروز کیستیک است. یک بیماری ژنتیکی که از همان کودکی خودش را نشان می‌دهد، بعضی از بدو تولد و بعضی در سنین بالاتر با مشکلات تنفسی و ریوی. این بیماری کم‌کم عملکرد ریه را از بین می‌برد و نارسایی ریوی یکی از مهم‌ترین علل مرگ و میر این بیماران در سنین حدود سی تا چهل سالگی است. عوارض متنوع و متفاوتی دارد و اقتضائات خاصی در زندگی این افراد و خانواده‌شان ایجاد می‌کند.


❌❌❌❌ خطر لو رفتن بخشی از داستان:

شخصیت اول داستان دختری به نام استلاست که هرروز برای زنده ماندن تلاش می‌کند. تنها هدف و دلیلش هم والدینش هستند، آن‌ها از زمانی که دختر بزرگشان در یک حادثه از دنیا رفته، از هم جدا شده‌اند و حالا تنها چیزی که می‌تواند آن‌ها را کنار هم نگه دارد، استلاست.
استلا از زندگی‌اش در بیمارستان می‌گوید؛ اتاق خصوصی، فرآیندهای درمانی و قوانین سفت و سخت زندگی بیماران فیبروز کیستیک که خصوصاً در بیمارستان باید آن را رعایت کنند. مثلاً آن‌ها حق ندارند بیش از شش قدم به یکدیگر نزدیک شوند!
اما حالا، استلای نوجوان، عاشق پسری شده که او هم مبتلا به فیبروز کیستیک است اما زندگی در بیمارستان و دور شدن از تمام دلخوشی‌هایی که یک نوجوان می‌تواند داشته باشد، و از طرفی قوانینی مثل شش قدم فاصله، شرایط را برای ویل و استلا سخت کرده‌است... 
❌❌❌❌

فضای داستان، فضایی کاملا رمانتیک است، بین دختر و پسری نوجوان با تمام اِلِمان‌ها و ویژگی‌های فرهنگ غربی که در خط به خط داستان جریان دارد. از همان ابتدای داستان که ویل هم وارد بیمارستان می‌شود و استلا اولین برخورد را با او دارد, ماجرا حول عشق این دو می‌چرخد. از اولین نگاه تا زمانی که متوجه می‌شوند عاشق شده‌اند... 

اگر از من بپرسید می‌گویم این داستان، بیش از این که اطلاعاتی راجع به این بیماری بدهد، یک داستان عاشقانه‌است؛ داستانی عاشقانه در فضایی سخت که باعث می‌شود پایان داستان را طور دیگری رقم بزند. اما این که اطلاعاتی دقیق و درست درباره این بیماری بدهد، نه! 
مثلاً در چند جای داستان استلا به نابارور بودن تمام بیماران فیبروز کیستیک می‌گوید، یا می‌بینیم که استلا در حالی که فقط ۳۰ درصد ریه‌اش کار ‌می‌کند، چندین طبقه پله را بالا و پایین می‌رود! در نهایت هم سرحال و خوب است! گاهی با اکسیژن سیار و گاهی بدون آن ... 
از این دست موارد در طول داستان زیاد بود که هربار باعث می‌شد از فضای داستان دور شوم، چرا که بنظرم غیرواقعی می‌آمدند... اما به هرحال فضای عاشقانه‌ای که در جریان است، کشش و جذابیتی بسیاری برای مخاطب نوجوان داشته! 

دیدم که نوجوان‌ها اغلب آن‌ را پسندیده و به آن امتیاز بالا داده‌اند؛ اما من فکر می‌کنم واقعاً ارزش خواندن و توصیه کردن ندارد، و حتی آن را مناسب سن نوجوانی هم نمی‌دانم!

        

          کلمه عشق از گیاهی به نام عشقه اومده که به دور جفت خودش میپیچه و اون رو خفه میکنه.
عشق چیز عجیبیه 
چیزی که باعث یه فداکاری بزرگ و در آخر مرگ شد.
پس لطفا اگه امکان داره همین الان کسی که دوستش دارید رو ببوسید شاید فردا دیگه نبینیدش...
        

          جزو کتاب هایی عه که همیشه در قلبم جا داره
 و توصیه ام اینه که اگه مثل من یه آدم فوق احساسی هستین این کتاب و نخونین چون از بس اشک میریزین چشاتون کاسه خون میشه.:(
        

          به نظرم یکی از جذاب ترین ها بود
        

          داروی سوافلومالین که ویل در روند درمان آزمایشی‌اش شرکت کرد ، دارویی خیالی است ؛ امیدواریم روزی چنین درمانی پیدا شود :))) 
قبل از خوندن این جملات هم اشکام رو صورتم بودن ، اینو که خوندم قشنگ زدم زیر گریه ...

فکر نمی‌کردم انقدر  ازش خوشم بیاد ؛ ولی واقعاً برام دوست داشتنی بود . موضوعش عالی بود...
دو نفر از آدمای تقریباً نزدیک زندگیم cf  دارن متاسفانه ؛ پس تا حدودی با این بیماری آشنا بودم و حالت ها و زندگی ویل و استلا رو یه جورایی درک می‌کردم ؛ ولی خب عمق فاجعه رو با این داستان متوجه شدم ... 
البته یه سوالی برام پیش اومد در مورد این ۵ قدم فاصله ؛ چون اون دو نفری که من میشناسم اصلا این فاصله رو رعایت نمی‌کنن و مشکلی هم پیش نیومده ...

جدای از اینا کتاب بی عیب و نقصی نبود ، ولی متن روان و جذابی داشت و خواننده رو با خودش همراه می‌کرد ؛
یه قسمت هاییش خنده به لب میاره و قسمت های بعدش اشک تو چشم ها جمع می‌کنه ...
و عشق بین ویل و استل بهم حس خوبی می‌داد :) 
یکی از چیز هایی که دوست داشتم نقاشی های ویل بود که از زیر در برای استلا می‌فرستاد :) 

و یه چیز دیگه اینکه ، دست خودم نیست ولی اعصابم خورد شد وقتی به اینجا رسیدیم که استلا خوب و سر حاله ولی ویل یه جورایی روز های عمرش انگشت شمار شده و با هر نفس دردناکش به مرگ نزدیک تر میشه ...
شاید ترجیح می‌دادم که استلا هم از ویل اون بیماری رو بگیره و اینجوری دیگه بهونه ای برای دورتر شدن از هم پیدا نکنن و تا آخرش با هم بمونن...

و  اما ، یه چیزی که درک نمی‌کنم اینه که چرا تو اکثر کتابا حتما باید به LGBT اشاره شده باشه ؟! 
احساس می‌کنم به نویسنده ها می‌گن یا باید همچین چیزی تو داستان باشه ، یا کتاب‌تون رو چاپ نمی‌کنیم ! 
یا مثلاً نویسنده فکر می‌کنه باید همچین چیزی حتماً باشه تا کتابش دیده بشه و بازخوردهای مثبت بگیره ! 
این باعث تأسفه...
        

          بی نهایت زیبا بود
        

          همه ما ادم ها توی این دنیا مسافریم .
اره ویل تو درست میگی ، و چقدر ما احمقانه و بد داریم این زندگی رو میگذرونیم و به جای استفاده از تک تک لحظات به خودمون سخت میگیریم و از یه سری لذت ها و کارا و فلان محروم میکنیم :)
این کتاب مث توصیفاتی که ازش شنیدم نتونست منو به گریه شدید بندازه اما چند قطره اشک رو چرا !
عشق بین ویل و استلا واقعا زیبا بود و تلاش و جنگیدن برای زندگی ، لبخند و امید و امید و امید :))
این کتاب یه بار دیگه بهم یاد آوری کرد که قدر زندگی رو بدونم
قدر شرایط و موقعیت و حالم رو 
چیزایی که میتونم ازشون استفاده کنم و خیلی چیزای دیگه 
بهم فهموند تا دیر نشده باید زندگی رو زندگی کنم  
وگرنه به قول استلا تا حواسم جمع بشه که قراره تموم بشه 👨🏿‍🦯 .
و در آخرم عمیقا دلم توی زندگی یه پو و اَبی خواست و امیدوارم یه روزی یه دونه ابی پیدا کنم^^

زندگی رو اونقدرام نباید سخت گرفت دیگه نه ؟پس بیا زندگی رو زندگی کنیم و قدر لحظه و فرصت ها رو بدونیم و لبخند بزنیم :) !
        

          It was a good book the kind that you read and comfort you.its not hard to read and it's pretty simple.romance was different than any other romance books.the ending was okish and very open.i recommend it if you want to read it as book that you read between classes or study breaks and etc.
In total it was pretty good
        

          واقعا دوست داشتم...
چقدر غم!
        

          پنج قدم فاصله درباره ی دختر و پسریه که تو یه بیمارستان همدیگه رو ملاقات میکنن و جفتشون فیبروز کیستیک دارن و از اونجایی که بیماران فیبروز کیستیک بیشتر از یه حدی نمیتونن به هم نزدیک شن، چون عواقب جبران ناپذیری رو به همراه داره، این دو نفر رو وارد چالش بزرگی میکنه.
خودم زیاد جذب داستان نشدم و به نوجوان ها پیشنهادش میکنم.
        

          همیشه ترجیه میدم که کتاب یک داستان رو بخونم تا فیلمشو ببینم چون عقیده دارم وقتی کتابی به فیلم تبدیل میشه خیلی قسمت هاش حذف میشن و این اذیتم می‌کنه 
این کتاب این حسمو ثابت می‌کنه و خب قشنگه و درناک این کتاب می‌تونه قسمت های تاریک و روشن عاشق شدن رو نشون بده :) و خب اینکه چقدر عشق می‌تونه درد داشته باشه یا به قیمت جونت تموم بشه 
من تعریف نویسنده رو از عشق و شرح دادنش دوست داشتم ولی خب این کتاب شاد نیست :) درست مثل زندگی همه آدما بالا پایین داره و این خوبه که فقط نیومده خوشی هارو بگه ⁦(◍•ᴗ•◍)❤⁩
        

          بین ۳ تا ۳.۵ ستاره

به نظرم خیلی با شخصیت تک تکشون آشنا نشدیم و همه چیز در حد سطحی موند. خیلی روی بیماریشون مانور داده نشده بود. استلا و ویل هم که ندیده عاشق هم شدن، اصلا معلوم نشد چی شد که عاشق شدن، استلا کل زندگیش منتظر یه چیز بود و وقتی اون اتفاق افتاد دیگه نمی خواستش؟؟؟!!!!! بی خیال ...

این وسط فقط "پو"، اصلا نمیدونم چی بگم دربارش!

در کل داستان سریع پیش رفت و اتفاقای زیادی افتادن ولی میتونست خیلی خیلی خیلی خیلی بهتر باشه. یه حسی بهم میگه تو این مورد فیلمش از کتابش بهتر از آب درمیاد.
        

          علاوه بر قلم خوب نویسنده و روند جذاب داستان، این کتاب اطلاعات خیلی خوبی درباره ی بیماری فیبروز کیستیک (CF) به ما می‌ده. اینکه مطالعه ی فیبروز کیستیک در این کتاب مصادف با آشنایی با این بیماری در دروس دانشگاهیم شد این کتاب رو برام خیلی جذاب کرد. البته بیاید از اینکه در یکی دو نقطه از داستان ایرادات علمی ریزی به چشم می‌خوره صرف نظر کنیم. :)
        

          Marvelous
        

          فوق العاده؟ فوق العاده:))))) اگه از این ژانر خوشتون اومد پیشنهادم: (سم هستم بفرمایید و نحسی ستارگان بخت ما) هست.. هرچند چون این داستان رو قبل از نحسی ستارگان بخت ما خوندم تونستم آخرش رو حدس بزنم
        

          کتابی که من باهاش کتاب خوندن رو شروع کردم. تنها کتابی که تونست اشک منو دربیاره نه تنها خودش بلکه فیلمش هم همینطور. فیلمش رو هم دوبار دیدم. تا حالا هیچ عاشقانه ایی رو اینجوری درک نکردم.
        

          یکم زیادی ناراحت کننده بود من باهاش گریه کردم ولی جذاب بود و ارزش خوندن داشت حتی ارزش اینکه یک بار دیگه هم بخونم داره 🙂🥲