یادداشت وایولت

        بسم الله الرحمن الرحیم 

خب من از اون دسته افرادیم که صرفا حس خوب یک کتاب قانعم نمیکنه تا بهش امتیاز بدم‌.

قبل از مطالعه کتاب فیلمش رو دیده بودم. طبیعتا معمولا کتاب ها از فیلم ها بهترن و منم انتظار داشتم این کتاب از فیلمش بهتر باشه. انتظار داشتم کلی صحنه جدید ببینم که برای درک بهتر بهم کمک کنه. ولی بدون اغراق فقط دوتا صحنه اینچنینی پیدا کردم. یکی حسادت پنهان استلا به دوستاش و دومی جریان هدیه تولد ویل.
باقی کتاب عملا دیالوگ به دیالوگ عین فیلم بود، به معنای واقعی کلمه دیالوگ به دیالوگ! و مشخصه که توی همچین شرایطی فیلم رو ترجیح میدم.

من بعد دیدن فیلمش با خودم گفتم که احتمالا برای اینکه کتاب بتونه به اندازه فیلم منو تحت تاثیر قرار بده، باید حدودا ۳۷۰ صفحه باشه، اما این کتاب کلا ۲۱۰ صفحه بود که یعنی تقریبا نصف چیزی که انتظار داشتم. شاید اگه کتاب چندتا سناریوی بیشتر داشت می‌تونست منو بیشتر تحت تاثیر قرار بده. ولی خلاف اینکه با فیلمش بغض کرده بودم، کتابش اصلا اونجوری منو تو حس فرو نبرد. 

انگار نویسنده می‌خواست صرفا نشون بده که یه تعداد ادم بخاطر بیماری ممکنه نتونن بهم برسن و اینو که نشون داد گفت: خب دیگه بسه! عشق ویل و استلا به عنوان دو نوجوون خلاف اینکه کتاب میخواست عمیق نشون بده، سرسری بود.

ولی خب، نتیجه گیری کتاب با توجه به اتفاقاتی که توش افتاد بجا و منطقی بود و تو بیان عواطف هم نه خیلی زیاده روی کرده بود و نه کم گذاشته بود. پس در این زمینه کتاب مورد پسندم بود. 

شخصیت پردازی کتاب خوب بود و تغییرات شخصیت چه با توجه به شخصیت اولیه‌شون تو کتاب و چه با توجه به تجربیات‌شون در میانه داستان، منطقی و قابل باور بود.

در کل ارزش خوندن داشت، ولی اگه فقط فیلمش رو ببینید هم هیچ ضرری نکردید.