بهتر انتخاب کن، بهتر بخوان

ابراهیم خالیدی

@I.KH

698 دنبال شده

187 دنبال کننده

                      
                    

یادداشت‌ها

نمایش همه
                آزادی یه مقوله است که میشه تو علوم مختلف بهش پرداخته بشه؛تو علوم اعصاب، فلسفه، روانشناسی، رفتارشناسی، روانکاوی و... هر کدوم هم یه برداشتی ازش دارن. این کتاب به آزادی و ارتباط آن با روانکاوی می‌پردازه. از اول کتاب میاد دیدگاه‌های مختلف نسبت به آزادی رو بررسی میکنه و میگه هر کدوم از اونها چقدر به آزادی معتقدند و یا تا چه حد متمایل به جبراند. یه سری جاها مسئله خطرناک میشه و اون جاییه که جبرگراها معتقدند انسان هیچ مسئولیتی در قبال کارهایی که انجام میدن نداره. توضیح میده که هر کدوم از این گروه‌ها تا چه حد آدم رو مسول اعمال خویش میدونه. که خیلی جالبه و بعضی جاها واقعا خطرناک. بعد میاد و اون رو به روانکاوی ربط میده. فروید، راجرز و اسکینر و نظراتشان خیلی برجسته تر از بقیه هست و بیشتر بهشون پرداخته شده. کتاب خوبیه ولی مثل بقیه کتابها در این باب آدم رو با سوالات زیادی در این باب ول میکنه و میره پی کارش که از دشوار بودن پاسخ به مسائل آزادی و اسارت یا جبر و اختیاره. 
        
                من این کتاب رو برای سومین بار خوندم. درک کتاب برای من در هر بار متفاوت بود. بار اول با فلسفه سارتر اصلا آشنایی نداشتم و این باعث میشد آنچه یادمه فقط دنبال چیزهایی بودم که دوست داشتم توش پیدا کنم، بار دوم هم همینطور. این دفعه متفاوت بود، آشنایی کمی با فلسفه سارتر کمکم کرد با تعمق بیشتری بخونمش و توش مسائلی چون آزادی، اختیار، مسوولیت و اومانیسم رو توش ببینم اما به آخر کتاب که رسیدم باز هم آنچنان که گویی به درکش واقف نشدم. اهداف، دیالوگها، تصمیمات و کنشهای شخصیتها بسیار جالب در خدمت نمایان شدن شخصیت ها دراومدن. دودلی در انتخاب، به عواقب تصمیم اندیشیدن، یه جوری تقصیر کاری که انجام میده گردن کس دیگه انداختن و... خیلی خوب به نمایش گذاشته میشه. با اینکه همیشه خواننده میخواد در ذهنش شخصیت مثبت و منفی از نظر اخلاقی رو تجسم کنه اما برای من اینها در شیطان و خدا زیاد قابل تفکیک نبودن، به غیر استثنا کمی. در کل من این کتاب رو جزو آثاری میدونم که حتما باید خونده بشه اما با توجه به تجربه خودم توصیه م اینه که قبل اون  اگه با اگزیستانسیالیسم سارتری آشنا باشین خیلی براتون لذت بخش تر میشه. 
        
                کتابی درباره ناشناخته ترین مقوله بشری یعنی ذهن. رویکردها و رشته‌های مختلفی که در شناخت ذهن تلاش میکنند در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته اند و همچنین بررسی نحوه و شیوه ای که هر کدام از رشته‌ها در شناخت ذهن به کار می‌گیرند. من جلد یک را خواندم و از آن بیش از لذت بردن به من حس شگفتی می‌داد. با این که من علوم تجربی خوانده ام و با اعصاب و قسمتهای مختلف مغز را کم و بیش آشنایی دارم، اما هیچ گاه چنین شگفتی اور با آن مواجه نشده بودم.
کتاب برای من کمی خسته کننده میشد اما چون بین آن کتابهای لذت بخش را هم می‌خواندم، شوق برای بیشتر دانستنم درباره ذهن بر خستگی ناشی از خواندن کتاب می‌چربید. کتاب به صورت مقاله‌وار نوشته شده و در جای جای آن به منابع، دانشمندان پژوهشگران و اندیشمندان مختلف و کارهایشان برای شناخت ذهن و علم شناخت میپردازد که ممکن است خسته کننده باشد اما با وجود اینها به خواندنش می‌ارزد. این کتاب گرچه تخصصی به نظر می‌رسد امه عموم هم میتوانند راحت از آن بهره‌مند شوند. 
        

باشگاه‌ها

نمایش همه

باشگاه رواق

209 عضو

تصویر دوریان گری

دورۀ فعال

باشگاه کتابخوانی "هزارتو"

402 عضو

در انتظار بوجانگلز

دورۀ فعال

بریده‌های کتاب

نمایش همه

فعالیت‌ها

            آزادی یه مقوله است که میشه تو علوم مختلف بهش پرداخته بشه؛تو علوم اعصاب، فلسفه، روانشناسی، رفتارشناسی، روانکاوی و... هر کدوم هم یه برداشتی ازش دارن. این کتاب به آزادی و ارتباط آن با روانکاوی می‌پردازه. از اول کتاب میاد دیدگاه‌های مختلف نسبت به آزادی رو بررسی میکنه و میگه هر کدوم از اونها چقدر به آزادی معتقدند و یا تا چه حد متمایل به جبراند. یه سری جاها مسئله خطرناک میشه و اون جاییه که جبرگراها معتقدند انسان هیچ مسئولیتی در قبال کارهایی که انجام میدن نداره. توضیح میده که هر کدوم از این گروه‌ها تا چه حد آدم رو مسول اعمال خویش میدونه. که خیلی جالبه و بعضی جاها واقعا خطرناک. بعد میاد و اون رو به روانکاوی ربط میده. فروید، راجرز و اسکینر و نظراتشان خیلی برجسته تر از بقیه هست و بیشتر بهشون پرداخته شده. کتاب خوبیه ولی مثل بقیه کتابها در این باب آدم رو با سوالات زیادی در این باب ول میکنه و میره پی کارش که از دشوار بودن پاسخ به مسائل آزادی و اسارت یا جبر و اختیاره. 
          
            عنوان این کتاب می‌توانست مقبره یا بنای یادبودِ(یا به قول استاد دهخدا"گورگاهِ") سرباز گمنام باشد: کسی که در جنگ کشته می‌شود اما جسدش باقی نمی‌ماند و اثری از او در دست نیست. برایش صورت قبر یا مقبره‌ای می‌سازند، اما خالی از جسد و پر از یاد سرباز وطن.
ص ۱۱ کتاب

در این روزها که جستارنویسی_و اخیراََ جستارهای درمورد کتاب_ به شکل افراطی‌ رواج یافته، احمد اخوت جزو معدود کسانی است که هر مجموعه جستاری که منتشر کند، چشم بسته می‌خرم. 
کتاب نقش‌هایی به یاد، اولین کتاب از مجموعه زندگی‌نگاره‌های نشر گمان است. او مولف و مترجم چهار کتاب از این مجموعه است_نقش‌هایی به یاد، خاطرات کتابی، همزادهای بورخس و اطلس_ 
در این کتاب نویسنده سراغ یکی از مباحث کم‌تر پرداخته شده ادبیات، یعنی خاطره‌نویسی، رفته است.
وی در شش بخش به این مسئله پرداخته:

۱_مبانی نظری
نویسنده در این بخش سعی می‌کند جواب سوالات زیر را بدهد:
خاطره‌نویسی چیست؟ چند نوع دارد؟ چرا باید خاطره نوشت؟ خاطره چه نسبتی با غم غربت(نوستالژی) دارد؟ خاطره‌نویسی چه نقشی در زندگی دارد؟ و...
نمی‌گویم اخوت پاسخ کاملی به همه این سوال‌ها داده است. چگونه می‌شود در ادبیات که مبحثی نسبی است، جواب قطعی پیدا کرد؟‌ و اگر هم چنین چیزی ممکن بود، سبک اخوت پاسخ دادن با گزاره‌های صرفا علمی و خشک نیست، بلکه آمیزه‌ای است از علم و_در اینجا_ خاطره.
 با این حال، می‌توان گفت پاسخ‌های نویسنده، از بهترین جواب‌های موجود است.

۲_خاطره سخن بگو
حالا که با مبانی نظری خاطره‌نویسی آشنا شدیم، پای سخن چند تن از بهترین خاطره‌گویان تاریخ ادبیات می‌نشینیم. خاطرات گرترود استاین از فرانسه اشغالی در جنگ جهانی دوم، خاطراتی که غذاهای مختلف در ذهن آلیس بی. تُکلاس زنده می‌کرد، خاطرات اخوت از گشتن در اصفهان به دنبال اماکنی که صادق هدایت در آن‌ها پا گذاشته، یادهایی که دفتر تلفن در ذهن نویسنده زنده می‌کند و در نهایت، خاطرات آنا آخماتووا از آمادئو مودیلیانی.

۳_خاطرات کتابی
هر چند این فصل با کتاب دیگری از نویسنده هم‌نام است، اما این دو هم‌پوشانی محتواییِ زیادی ندارند. 
اخوت در ابتدا در یک جستار ده نوع خاطرات کتابی را برمی‌شمارد و سپس چند خاطره کتابی که هر کدام در یکی از این سبک‌ها نوشته شده، ذکر می‌کند.

۴_یادداشت‌نویسی
یادداشت‌نویسی یکی دیگر از بخش‌های مهم ادبیات است که بسیاری از نویسندگان بزرگ_چنانچه در جستار کتابچه‌ی نویسنده اشاره شده_ از آن استفاده می‌کردند.
این موضوع رابطه نزدیکی با خاطره‌نویسی دارد.‌ 
در ابتدا دو جستار به نام درباره‌ی یادداشت‌نویسی آمده که خاطرات یادداشت‌نویسی دو نویسنده آمریکایی،‌ جون دیدیون و سارا جرارد، است. سپس به مسئله تقویم‌نویسی_نوشتن در تقویم_ که نوعی یادداشت نویسی است پرداخته می‌شود و در جستار یکی مانده به آخر در باب رمز و راز یادداشت‌ها بحث می‌شود.

۵_عکس و خاطره
درباره خاطراتی است که عکس‌ها در ذهن ما زنده می‌کنند.‌
ضعیف‌ترین بخش کتاب همین است‌ و به جز دو جستارِ عکس و مرگ از کریستیان متز و عکس و غم غربت از سوزان سانتاگ، باقی جستارها چندان جالب نیستند.

۶_بررسی کتاب
این بخش دو جستار دارد که یکی به بررسی کتابِ جشن بیکران از همینگوی_کتابی که در فصل‌های سابق بارها به آن اشاره می‌شود و به اعتقاد اخوت، بهترین کتاب همینگوی است_ می‌پردازد. کتاب خاطرات همینگوی از زندگی‌اش در پاریس. البته اصطلاح بررسی شاید نامناسب باشد. این جستار نوعی خاطره‌بازی با این کتاب خاطرات است.
جستار دیگر به خاطراتی از صادق هدایت و برخی از نوشته‌هایش می‌پردازد.

بعد از تجربه بی‌گاه جویس در تعطیلات، کتاب نقش‌هایی به یاد تجربه شیرینی بود که تمام لحظات خواندنِ خاطرات کتابی را به یادم آورد. به امید خواندن بیشتر از احمد اخوت.