این کتاب، اولین کتابی است که خواندم. 
دوم دبستان. هر هفته، پنج شنبه‌ شب‌. قبل خواب یک فصل. توی خانه‌ی مادربزرگ. از کتاب‌خانه‌ی پر هیبت و جذاب پدربزرگ می‌آمد بیرون، با مراسمی خوانده می‌شد و باز گردانده می‌شد تا هفته‌ی بعد. ترجمه‌ی محمد قاضی را بی‌نهایت دوست دارم و با هیچ ترجمه‌ی دیگری از این کتاب ارتباط برقرار نکردم. با طرح جلد عجیب و غریبش و شازده کوچولویی که دارد آتشفشان‌های سیاره اش را تمیز می‌کند که فاجعه‌ای به بار نیاید. روزگاری دوست داشتم فرانسوی یاد بگیرم تا نسخه‌ی اصلی اش را بخوانم. 
سالی یک بار باید این کتاب را خواند. وسطش حوصله‌ات که سر می‌رود دوباره باید بخوانی تا سر حال شوی. معنای زندگی را که گم می‌کنی، احساس آدم بزرگ بودن که پیدا می‌کنی و....



        

          شازده کوچولو را وقتی خواندم که در گذار از مرحله‌ای بودم... انتها را در ابتدا می‌گویم: سرگردانی، لطیفه و موهبتی است که مشخصه انسان زنده و التفاتی (انسانی که دربارگی دارد)‌ست.
شازده کوچولو در نظر من حکایت مسیر زندگی و التفاتات بشری‌ست... سرگردانی حقیقت لاینفک آدمی، و حیرت خصیصه‌ای برای مواجه با این حقیقت... 
شازده کوچولو بیگانه‌ای غیرزمینی‌ست که در مواجه با زمین، حیرت و سرگردانی را پشت‌سر می‌گذارد... نوشتاری جذاب و روان!
شاید درباره شازده کوچولو چندانی مطلب ننویسم. بیشتر درباره خودم می‌نویسم؛ آن‌وقتی که می‌خواندمش. جمله مسیح در انجیل یوحنا به‌خاطرم می‌آمد: "به ملکوت خدا نزدیک نخواهید شد، مگر آنکه چون کودکان شوید." خصیصه کودک را در حیرت‌اش می‌دانم. شاید چندان شازده را نجوریدم و نیافتم، اما موهبت او را "حیرت‌اش از پسِ سرگردانی‌" می‌دانم. 

به گمانم شازده‌کوچولو را نمی‌توان دوست نداشت.
        

          اون کلاه و اون فیل
        

          لازم نیست راجع به این کتاب توضیحی بدم، فقط این رو بگم که هر بار که میخونی باز لذت میبری... 
        

          من نسخه فرانسوی را خواندم
        

          از بهترین کتاب های قرن 
داستانی کودکانه و به شدت فلسفی 
        

          دلم نیومد مطلبی در مورد این شاهکار ادبی، انسانی، عرفانی، فلسفی و ... ننویسم.
به این امید که شاید کسی به جای نوشتن و گفتن به به و چه چه، واقعاً بدنبال اهلی کردن دیگران  رفت, بلکن همه با هم رستگار شویم...!

        

          خیلی متوجه نشدم چی میخواد بگه، شاید لازمه یکبار دیگه بخونم
        

          از اولین باری که این کتاب را خواندم چه تاثیر عمیق و زیبایی از این کتاب بر روان و خاطرم نشسته... بی‌شک برای هر سنی نکته‌ای دارد و هیچ‌وقت کسی را از دوباره خواندنش پشیمان نمی‌کند. 
        

          جهانی متفاوت و باشکوه که در آن همه چیز به شکلی دیگر قابل دیدن است.
«اگزوپری» خلبان توانسته با آن هواپیما تک ملخه خود، مخاطب را به سفری خاطره‌انگیز برده و دعوت به شنیدن کند.
        

          و پسرک موطلایی به رنگ گندم زار که دلی کوچک ولی به اندازه دریا دارد و در تنهایی به سر می برد اما هزاران دوست دارد و در باغی به اندازه پنج هزار گل سرخ میرود ولی فقط یک گل سرخ خاص دارد و گل و روباهی را برای دوست اهلی کرده ولی در واقع در تمام ستاره ها دوستانی را اهلی خود کرده.

کاش دوستی مثل شازده کوچولو داشتم.دوست کوچک و مهربان.دوستی که آدم بزرگ نباشد.دوستی که تا انتها با من باشد حتی اگر جسمش براش سنگین بود من آن را برایش حمل کنم.و از میلیون ها ستاره به من بخندد و از من بخواهد برایش گوسفندی بکشد و من نه گوسفند بلکه میلیون ها گوسفند برایش نقاشی کنم .اون برای من چاه آبی بشود در میان بیابان سرد و تاریک و من اهلی او شوم.من یک شازده کوچولو می خواهم تا برای او گل سرخی شوم شاید هم یک روباه.او مرا اهلی کند و من او را.

هر بار که به آسمان و ستاره ها خیره شوم فقط صدای خنده تو را خواهم شنید
        

          بهترین کتاب
        

          کاش می‌تونستم برگردم ب اون دوره از زندگیم که شازده کوچولو دوستم شده بود فک میکردم وجود داره بعضی اوقات تو خیالم باهاش حرف میزدم  فک میکردم یه روز از نزدیک  میبینمش
دلم برای اون تایم از زندگیم که تنها دغدغم فک کردن ب شازده کوچولو و گلش بود تنگ شده