بعد از خودشناسی آلن دوباتن در حالی که فکر میکردم یادداشتم را از ترجمه بد اول کتاب شروع کنم یا نگاه تازه ای که در مورد خودشناسی به دست می دهد ؛ این کتاب با نمک را خواندم .
و فکر کردم چقدر مکمل هم بودند . یا شاید توصیه هایش چقدر سر راست تر از کتاب های جدی است. مهمتر از آن مقدمه شیرین و روانی داشت. به خصوص آنجا که نویسنده آرزو می کند جای انگشتهای شما روی لبه برگه های کتابش بماند.
به هر حال آبشخور هر دو تفکر غربی است و این وجه تمایز با تفکر شرق اعترافی است که دوباتن در مقدمه کتاب به آن اشاره می کند.
خودشناسی' بدون خدا 'و بدون ماورا ' برای منی که مطالعه خودشناسی و خداشناسی را از کتاب های دینی شروع کرده ام قدری ناموزون است .
با این حال معتقدم نگاه ادبیات دینی و در بعدی دیگر شرقی کل نگر است و دستورالعمل های ساده سازی شده اش کم است . ولی ادبیات غربی جزء نگر است. بیشتر احساس هم ذات پنداری را برمی انگیزد.
با این توضیحات مطالعه هر دو کتاب را توصیه می کنم.