درک کردن داستان های کوتاه همیشه برای یکی مثل من که علاقه زیادی به جزئیات و توضیحات ماجرا دارد، یکم سخت است. اما بعضی داستان های این مجموعه واقعا خوب توانستند من را با داستان همراه کنند.( مخصوصا داستان های رنگ آتش نیمروزی، اگر تابوت نداشته باشد و دریای آرامش)
اما در کل فضای خیلی تاریکی داشت. مرگ و حسرت دو واژه پرتکرار تو این مجموعه بودند که باعث می شدند با خواندن داستان هایش لذت نبرم.
          

            کتاب شامل ۸ داستان است که تقریبا هر کدام ۱۵ یا ۱۰ صفحه است.
به نظرم جذاب‌ترین و مهیج‌ترین داستان همان اولین داستان بود که انگار ساختار آن کمتر به محاوره گره خورده و بیشتر روایت محور است
حال آنکه ۷ داستان دیگر عمدتا روی محاوره می‌چرخد و نقاط عطف کمتری دارد.